తప్పెవరిది – 42

ఇలా అక్కడక్కడా విన్న విషయాల్ని బట్టి అతను గంగాధరం గారి కొడుకు అని ఆ అమ్మాయి గంగాధరం గారి మనవరాలు అని నాకు అర్ధం అయ్యింది. అలా నా ఆలోచనలలో నేను ఉండ గానే ట్రైన్ బయలు దేరింది.
ట్రైన్ బయలుదేరిన కొద్ది నిమిషాలకే మా వారు గంగాధరం గారితో సంభాషణ మొదలు పెట్టారు. అర గంట పైగా సాగిన ఆ సంభాషణ ద్వారా మాకు తెలిసింది ఏమిటంటే గంగాధరం గారి స్నేహితుడు ఒకాయన వైజాగ్ లొ ఉంటారట. ఆయన సడెన్ గా చనిపోతే విచారించేందుకు తను ఇప్పుడు వెళ్తున్నారట. రేపు కర్మ కార్యక్ర మాలు చూసుకుని తిరిగి ఎల్లుండి మధ్యాన్నం ట్రైనుకు తిరుగు ప్రయాణం అని చెప్పారు.
గంగాధరం గారు పెద్ద వారు అవడంతో వాళ్ళ అబ్బాయి కి ఆ వయసులో తనని ఒక్కరినే పంపడం ఇష్టం లేక వాళ్ళ అమ్మాయి సు మనని తోడు ఇచ్చి పంపుతున్నారట. ఇ విషయాలన్నీ చెప్పిన ఆయన మా గురించి కూడా వివరాలు అడిగి తెలుసుకున్నారు. ఎప్పటి నుంచో వైజాగ్ చూడాలని ఉందని.. చివాకు ఇప్పుడు లీవ్ దొరకడంతో వెళ్తున్నామని చెప్పారు శ్రీవారు.
” మరి వైజాగ్ లో మీరు ఎక్కడ ఉంటున్నారు? స్నేహితులు ఎవరైనా ఉన్నారా?” అంటూ ప్రశ్నించారు గంగాధరం గారు.
“లేదండీ, ఏదో ఒక మంచి వోటల్ చూసి అక్కడ దిగడమే” అన్నారు శ్రీ వారు.
” మీరు కావాలంటే మేము దిగే వోటల్ లోనే దిగ వచ్చు. మా స్నేహితుడిది చావు ఇల్లు కదా.. వాళ్ళ బంధువులు, దగ్గరి వారితోనే ఇంటి నిండా మనుషులు ఉంటారని మేము ఏదన్న హోటల్ లో ఉంటామని చెప్పాను. మా స్నేహితుడి కొడుకు ట్రైన్ స్టేషన్ కు కార్ పంపుతున్నానని చెప్పాడు. ఆ కార్ డ్రైవర్ మమ్మల్ని మంచి వోటల్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి అక్కడ నుంచి మా స్నేహితుడి ఇంటి కి తీసుకెళ్తాడు. మీరూ కావాలంటే మాతో పాటు అదే వోటల్ కు రావొచ్చు” అన్నారు ఆయన.
“వాళ్ళు చూడబోతే బాగా డబ్బు ఉన్న కుటుంబం లా ఉంది, వాళ్ళు దిగే వోటల్ లో మేము దిగ గలమా?” అని నేను అనుకుంటుంటే శ్రీవారు మాత్రం “అయితే ఇంకేం? తప్పకుండా మీరు ఉన్న వోటల్ లోనే ది గుతా ము.. మాకు ఒక సమస్య తీర్చారు” అంటూ నవ్వారు.
గంగాధరం గారు మా వారు అలా మాటల్లో పడి ఉంటే ఆ అమ్మాయి మటుకు ఏదో మాగజైన్ చదువు కుంటూ కూర్చుని వుంది. ఇంతలో టికెట్ కలెక్టర్ వచ్చి మా అందరి వద్ద టి చెక్ చేసి వెళ్ళారు.
టికెట్ కలక్టర్ వచ్చినప్పుడు తను చదువుతున్న మాగజైన్ లోనించి ఈ లోకం లోకి వచ్చిన ఆ అమ్మాయితో “ఏమి చదువుతున్నావ మ్మా?” అంటూ నేను సంభాషణ ప్రారంభించాను.
“బ్న్ ఫస్ట్ ఇయర్ చదువుతున్నాను ఆంటీ” అంది తను. తను ఏమి మాటలాడక పోతే బాగుండదు అనుకుందో ఏమో “మీకు పిల్లలు ఉన్నారా ఆంటీ?” అంది.
“ఆహా.. ఇద్దరు. సందీప్, అర్చన” అంటూ చెప్పాను.
“మంచి పేర్లు ఆంటీ. నా పేరు సుమన” అంది.
“నీ పేరు కూడా బాగుంది. నా పేరు లలిత.. ఇది గో మా వారు శాస్త్రి” అంటూ శ్రీవారిని పరిచయం చేసాను..
ఇక ఇద్దరం ఆ మాటలు, ఈ మాటలు చెప్పుకుంటూ మరో కొద్ది నిమిషాలు గడిపాము. “నేను కాసేపు పడుకుంటాను తాతయ్యా” అంటు ఆ పిల్ల పై బెర్త్ మీద కు ఎక్కబోయింది.
“ఒకే సారి భోజనం చేసి పడుకో కూడదూ” అన్నారు ఆయన.
“అప్పుడే ఏమి భోజనం తాతయ్యా.. ఇంకో గంట ఆగి తిందాము లే” అంటూ ఆ
పిల్ల తనతో తెచుకున్న తలగడా, దుప్పటి పై బెర్త్ మీద వేసి, తనూ పైకి ఎక్కి పడుకుంది.
తను అలా పడుకో గానే శ్రీ వారు నా చెవిలో “ఇదే మంచి అవకాశం.. వెళ్ళి ఆ కవచాన్ని విప్పి పారేసి రా” అన్నారు.
తను బా కు పెట్టుకున్న ముద్దు పేరు కవచం. మా పెళ్ళి అయిన కొత్తల్లో ఎప్పుడూ బా
వేసుకునే ఉండే దాన్ని. అప్పుడు ఆయన “అంత అందమైన వాటిని ఎందుకు అలా కవచం చేసి బిగిస్తావు” అనే వారు. అలా దానికి కవచం అని పేరు వచ్చేసింది.
గంగాధరం గారు చూస్తే పెద్ద మనిషిలా ఉన్నారు. ఆయన ముందు అలా నా శరీరాన్ని ప్రదర్శించాలంటే ఏమిటో గా ఉంది. కానీ అంత ఖర్చు పెట్టి ఫస్ట్ క్లాస్లో టికెట్ బుక్ చేసిన శ్రీవారు, ఇప్పుడు నేను తన మాట వినక పోతే మండి పడతారని తెలుసు. అందుకే మరే మీ మాటలాడ కుండా లేచి బాత్రూం వైపు నడిచాను.
బాతూంలోకి వెళ్ళిన నేను నా బ్రా ని వంటి మీద నుంచి వేరు చేసి, తిరిగి రవిక వేసుకుని, చీర చుట్టుకుని నడుచుకుంటూ మా కూపే లోకి అడుగు పెట్టాను. నేను వచ్చే సరికి శ్రీవారు కూడా మా వైపు ఉన్న పై బెర్త్ మీద కు ఎక్కి పడుకుని ఉన్నారు.
అప్పటికే సుమన మంచి నిద్రలో ఉంది. నేను కూపే లోకి రావడం చూసిన శ్రీవారు కళ్ళతోనే “ప్రారంభించు” అన్నట్లు సైగ చేసి నిద్ర పోతున్నట్లు గా కళ్ళు మూసుకున్నారు. ఇప్పుడు గంగాధరం గారు, తన ఎదురుగా నేను. ఇద్దరం మాత్రమే మిగిలాము.
“ఎలా మొదలు పెట్టాలా?” అని అలోచిస్తున్న నాకు ఎదురు గా ఇంతకు ముందు సు మన చదువుతున్న మాగజైన్ కనిపించింది. వెంటనే ముందుకు వంగి “ఆ మాగజైన్ ఒక సారి ఇవ్వరా.. చూసి ఇస్తాను” అన్నాను. అలా వంగడంలో నా పైట జారి, పల్చటి రవికలోని నా బంతులు ఒక్క సారి గా గంగాధరం గారి కళ్ళల్లో పడ్డాయి.
నా గుండెల వైపు చూడనట్లే దొంగ చూపులు చూస్తూ.. వణుకున్న చేతుల్తో తన పక్కనే ఉన్న పుస్తకాన్ని తీసి నా చేతికి ఇచ్చారు గంగాధరం గారు. పుస్తకాన్ని తన చేతిలోనించి అందుకుంటూ పొరపాటు గా జారినట్లు గా నా పైట జార్చేసాను. అంతే ముసలాయన మిడి గుడ్లు వేసుకుని నా ఎద వైపే చూడ సాగారు.
అప్పుడే గ మనించి నట్లు గా నా పైటని సర్దుకుని చేతిలోని పుస్తకాన్ని మెల్లి గా తిరగెయ్య సాగాను. అలా పుస్తకాన్ని చదువుతున్నట్లు నటిస్తూ మెల్లి గా నా చీర చెంగు ఒక వైపుకు జరిగే లా అడ్జస్ట్ చేసుకున్నాను.
దానితో నా కుడి రొమ్ము మీద నించి పూర్తిగా పక్కకు తొలగింది నా చీర. నేను చేసిన పనితో పల్చటి రవికలోనించి నా కుడి రొమ్ము గుండ్రంగా.. నున్నగా.. తేనె రంగు ముచ్చికతో సహా తన కళ్ళకు స్పష్టం గా దర్శనమివ్వ సాగింది.
తను వెంటనే పక్కనే ఉన్న న్యూస్ పేపర్ తీసుకుని దానిని తన ముఖానికి అడ్డం పెట్టుకుని చదువుతున్నట్లు నటిస్తూ నా ఎద వైపు దొంగ చూపులు చూడ సాగారు. నా రొమ్ము దర్శనం ముసలాయన తొడల మధ్య సంచలనం రేపుతున్నట్లుంది.. ఒక చేత్తో పక్కనే ఉన్న తలగడని తీసుకుని తన తొడల మీద వేసుకున్నారు.
ఇంకా కాసేపు అలానే వదిలేస్తే తన ఫ్ఫ్ రైజ్ అవడమో లేద హార్ట్ అటాక్ రావడమో జరుగుతుందేమో అన్న భయంతో మెల్లి గా నా పైటని సర్దుకున్నాను. పై బెర్త్ మీద పడుకున్న శ్రీవారు నిద్ర పోతున్నట్లు నటిస్తూ గంగాధరం గారు పడే పాట్లు గమనిస్తూనే ఉన్నట్లున్నారు. నేను పైట పూర్తి గా సర్దుకుని, గంగాధరం గారికి దొంగ చూపులు చూసే బాధ నించి తప్పించిన రెండు నిమిషాలకు బెర్త్ మీద నుంచి దిగి కిందకు వచ్చారు.
మరో పది నిమిషాల కు ట్రైన్ ఏదో స్టేషన్ లో ఆగింది. శ్రీవారు కిందకు దిగి మంచి నీళ్ళ బాటిల్స్, అరటి పళ్ళు కొనుక్కుని వచ్చారు. ట్రైన్ మళ్ళీ కదిలిన కాసేపటి కి “ఇక
భోజనాలు చేద్దామా” అంటూ వోటల్ నుంచి పార్సెల్ చేసి తీసుకు వచ్చిన చపాతి పాకెట్స్ విప్ప సాగారు.
మేము భోజనాలు చెయ్యడానికి రెడీ అవ్వటం చూసిన గంగాధరం గారు పై బెర్త్ మీద పడుకుని ఉన్న తన మనవరాలిని “మన మూ భోజనం చేద్దాం రా. ఒకే సారి తినేసి నిద్ర పోదువు కాని” అంటూ లే పారు. తాత గారి పిలుపుతో తను కూడా దిగి బెర్త్ మీద నించి దిగి వచ్చింది. తను దిగి రాగానే ఇద్ద రూ చేతులు కడుక్కునేందుకు కాబోలు వెళ్ళారు.
వాళ్ళు అటు వెళ్ళగానే శ్రీవారు నా వైపు తిరిగి “ముసలాడిని ఇం కాస్త రెచ్చగొట్టాలి. ఏమిటి అలా కొంచెం కొంచెం గా చేస్తావు” అన్నారు.
“ఇంకేమి చెయ్య మంటారండి.. మొత్తం బట్టలు విప్పి తన ఎదురుగా నిలబడనా? అప్పటికే తనకు ఏ నో హార్ట్ అటాక్ వస్తుందని హడలి చచ్చాను” అన్నాను.
“ఏమీ రాదు. నువ్వు మరీ భయపడుతున్నావు. కొంచెం ఎక్కువగా ఎక్స్పోజ్ చెయ్యి… ముసలాడు తన పంచలో చేతులు పెట్టి కొట్టు కునేలా రెచ్చగొట్టు” అన్నారు.
“పంచలో చేతులు పెట్టు కుంటే పరవాలేదు. మరీ అంత బరితెగించి చూపిస్తే.. నా గురించి చెడు గా అర్ధం చేసుకుని.. ఏ అర్ధ రాత్రో వచ్చి నా మీద పడితే?” అన్నాను.
“పడితే.. ఏముంది? పడితే పడనీ.. హాయిగా వాడితో చెయ్యించుకును ముసలాడి దెబ్బ ఎలా ఉంటుందో కూడా రుచి చూడు.. ఎలాగూ కండోంస్ నీ పెట్టె లోనే ఉన్నాయి కదా..” అన్నారు.
తన సమాధానికి నాకు నోటి లోనించి మాట రాలేదు. అసలు తన ఉద్దేశ్యం ఏమిటో అర్ధం కావడం లేదు. ఈ రేట్లో ఎంత మంది కింద నన్ను పడుకోబెట్ట తలచుకున్నారో అసలే అర్ధం కావడం లేదు. ఆ మాటే అడుగుదామనుకునే లోపలే చేతులు కడుక్కునేందుకు వెళ్ళిన తాతా, మనవరాలు ఇద్దరూ తిరిగి వచ్చారు.
(… ఇంకా ఉంది)