ఫలానా వారి అబ్బాయి గోవింద రావు సమితి ఆఫీసులోనే రెండేళ్ల బట్టి పని చేస్తున్నాడంట. అక్కడికి వెళ్లి వెళ్లడం తోనే నువ్వతన్ని కలుసుకుని నీ బసకు ఏర్పాట్లు చేసుకో..’ అని కూద చె ప్పాడాయన.
తు. ఛ. తప్పకుండా ఆ ప్రకారమే నడుచు కున్నాడు
తను.
తీరా చూస్తే ఆ గోవింద రావు తనకి బాగా తెలిసిన వాడే. తను B.Com, first year లో చేరే నాటి కి తను B.A. final year కొచ్చాడు. వాళ్ల ఊర్నుంచి రోజూ అటు నాలుగు మైళ్లు ఇటు నాలుగు మైళ్లు
సైకిల్ తొక్కుకుంటూ కాలేజీ కి వెళ్ళడం తో ఎక్కడో చోట ఇద్దరూ తారస పడ్డం జరుగుతూ ఉండేది.
కోదండానికి ఎక్కడయినా ఓ గది దొరుకుతుందేమోనని చాలా రకాలు గా ఆ రోజంతా
ప్రయత్నం చేసాడు గోవింద రావు. కానీ లాభం లేక పోయింది.
‘మన ఊరి కన్నా ఇది కాస్త పెద్దదే గాని ఉన్న ఫలంగా మన కి గది దొర కాలంటే ఇక్కడ కొంచెం కష్టమే. ఇక్కడ మన ఊరి కన్నా మంచి మోతుబరి
రైతులున్నారు. డబ్బంటే లక్ష్యం లేదు వీళ్ల కి. అంచేత ఇల్లు అద్దె కి వ్వడ మంటే మహా నా మో షీ గా ఫీల్ అవుతారు. దానికి తోడు మన లాంటి బ్రహ్మచారుల్ని అసలు చేరనివ్వరు. ఐనా ఓ వారం పది రోజులు ఓపిక పట్టాలి. మరి అంత వరకూ నా గదిలో నాతో పాటే ఉండు..’ అని ఆ సాయంత్రం ఆఫీసు అయ్యా కా కోదండాన్ని ఆ గదికి తీసుకొచ్చాడు గోవింద రావు.
‘ మరి మీ ఇంటి వాళ్లు ఏమీ అనుకోరు గదా ‘ అని
మొహమాటం గా నసిగాడు తను ఆ ఇంట్లో అడుగు పెడుతూ.
‘అదంతా నేను చూసుకుంటాను ” అన్నాడతను ధీమా గా.
‘ ఆ ధీమా కి కారణం మంగ తో తంకున్న తొడ పరిచయమే అయ్యుండొచ్చు అని పించింది
కోదండాని కి. ఆ ఊరు మొత్తానికి ఒకే ఒక భోజన వొటెల్ ఉంది.
వాస్తవానికది ఒక పూరి పాక లో ఉన్న టీ దుకాణం. గోవింద రావు లాంటి మరో ఇద్దరు బ్రహ్మచారులు ఉద్యో గం రీత్యా ఆ ఊరు రావడం చేత వాళ్ల అభ్యర్థన మేర కు భోజన సదు పాయం కూడా ఏర్పాట్లు చేసాడు ఆ ఓనర్. ఆ వొటెల్ పేరు ఇంద్ర భవన్.
సాయంత్రం ఏడు గంటల ప్రాంతంలో కోదండాన్ని ఆ ఇంద్రభవన్ కి తీసుకెడుతూ దారిలో తనకి మంగ కి ఉన్న సంబంధం గురించి చెప్పాడు గోవింద
రావు.
‘మంగ కి నేనంటే వల్ల మాలిన మోజు. రోజూ ఏదో ఒక టైములో ఒక సారైనా వేయించు కోకుండా ఉండ లేదు. పని చేయించు కోవడం దగ్గర సిగ్గు మొహమాటం ఉండదు తనకి. మంచి కసి గా చేయించు కుంటుంది. మనిషి ఎంత పిట పిట లాడుతుంటుందో ఇవాళ చూసావు గదా.
ఇద్దరు ఆడ పిల్లలు పుట్టిన తర్వాత మొదటి భార్య హటాత్తు గా చచ్చి పోవడం వల్ల శేషయ్య ఆవిడిని
రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడంట. ఆ తరువాత మంగ కి ఓ కొడుకు పుట్టాడు. ఆ కుర్రాడిని నువ్వింకా చూడ లేదనుకుంటాను. ఇప్పుడు వాడికి ఎనిమిదో ఏడు. మూడవ తరగతి చదువుతున్నాడు. పేరు శ్రీనివాస రావు. అందరూ ముద్దు గా శీను అని పిలుస్తుంటారు.
పెళ్లయిన కొత్తలో కొంచెం ఓపిక గానే లాగించే వాడుట గానీ, ఇప్పుడు మొగుడి వలన బొత్తి గా ఆ సుఖం లేదని మొత్తుకుంటుంది మంగ.
శేషయ్య కి ఎంత లేదన్నా యాభై ఏళ్ల కు పైనే ఉంటాయి.
మొదటి భార్య వలన పుట్టిన కూతురికి పాతికేళ్ల దాకా ఉండొచ్చు. ఆవిడ ముగ్గురు బిడ్డల తల్లి కూడాను. ఇంక రెండో అమ్మాయిని మన ఊరి అగహారం చేసారంట. నేనీ ఇంటి లోకి వచ్చాకా రెండు సార్లు వచ్చింది. పుట్టింటికి. మనిషి బావుంటుంది. ఇంకా పిల్లలు లేరు. తన మీద చిన్న ఐడియా కలిగింది గానీ ఇటు మంగ ని వాయించు కుంటూ ఆమె మీద కన్నెయడం బాగుండదని ఊరుకున్నాను.
ఏమైనా మన పని ఇక్కడ బాగా నే ఉంది. ఈ రెండేళ్ల లోనూ ఈ ఊరిలో ఇప్పటికి మూడు ఇల్లు మారే ను. మంగ తో కలుపుకుని ఈ రోజు కి నలుగుర్ని వాయించు కున్నాను. మన కి ఇంటరెస్ట్ ఉండి జాగ్రత్త గా టేకిల్ చేసుకుంటే ఒకళ్ల ని బట్టి ఒకళ్లు దొరుకుతుంటారు.
గొడవ వొదిలేసుకోవాలని అనుకుంటున్నాను. ఈ ఏడాది నాకు పెళ్లి చేసెయ్యాలని మా వారందరూ గట్టి పట్టు
R9 …ఆ
డప
మీద ఉన్నారు.
క్రితం వారం ఓ అమ్మాయిని చూ సొచ్చాను. మూడు వంతులు ఆ సంబంధం ఖాయ మయి పోవచ్చు. పెళ్లి జరిగే లోగా ఎలాగయినా జిల్లా పరిషత్ ఆఫీసు కి ట్రాన్స్ ఫర్ చేయించు కోవాలని చూస్తున్నాను. మా నాన్న స్నేహితుడు ఒకాయన పరిషత్ చైర్మన్ కి నా విషయం చెప్పడం కూడా జరిగింది. అది పని చేస్తే ఈ నెల లోనే ఆ ట్రాన్స్ ఫర్ రావొచ్చు.
నువ్వు మాత్రం నాకు మంగ కి ఉన్న సంబంధం గురించి మన ఆఫీసులో గాని మరెవ్వరితో గాని పొరపాటున కూడా చెప్పొద్దు. నిన్ను తీసుకొచ్చి నా గది లో పెట్టు కున్నందుకు ఇందాకా కొంచెం మూలుగు తోంది తను. మా ఇద్దరికీ ఉన్న లొసుగు
నీ వలన బయట పడి పోతుందేమోనని తన అను మానం. అయినా నేను నచ్చ చెబుతా ననుకో. నువ్వు మాత్రం మా విషయం ఏమీ తెలియనట్టు నడుచుకుంటే సరిపోతుంది. ఇంటి పెత్తన మంతా మంగదే. అందుకని తనని వప్పించితే శేషయ్య మరే మీ అనడు ఊ’ అని అన్ని విషయలూ విశదీకరించాడు.
అతను చెప్పిన వాటి కన్నింటికీ అలాగే నని తల ఊపేడు కోదండం.
‘మన ఊళ్లో నువ్వెవరినైనా వేసుకున్నావా?’ అని అడి గాడు గోవింద రావు భోజనం చేసి తిరిగి వస్తున్నప్పుడు.
‘ఛ.. ఛ.. లేదూ అనే సాడు తను, నిజం చెబితే అవతలి వ్యక్తి పేరు బయట పెట్టాల్సి వస్తుందే మొనని.
ఆ సమాధానంతో గోవింద రావు మరింక ఆ ప్రస్థావన వదిలేసాడు. కోదండం నేల మీదనే పక్క పరుచుకున్నాడు.
ఓ గంటా గంటన్నర తర్వాత ఎవరో తలుపు తీస్తున్న చప్పుడు వినిపించి కళ్లు తెరిచి చూసాడు కోదండం. మధ్య తలుపు తెరుచు కుని అవతలి గది లోకి వెడుతున్న గోవింద రావు ని చూసీ చూడ గానే విషయం అర్ధం చేసుకుని గమ్మున మళ్లా కళ్లు మూసేసుకున్నాడు తను. సాయంత్రం ఆ తలుపు ఇవతలి వేపు గెడ పెట్టి ఉండ గా చూసాడు. బయటి వాళ్ల కి ఏ మాత్రం అను మానం రాకుండా ఆ మధ్య తలుపు వాళ్లిద్దరికీ శ్రీ రామ రక్ష లా పని చేస్తోందని అనుకున్నాడు.
మంగ గురించి గోవింద రావు చెప్పిన దాంట్లో అతి శయోక్తి ఏమీ లేదని పించింది కోదండాని కి. చాలా కోరిక తో ఉత్సాహం గా చేయించుకుంటోందామె. ప్రక్క గది లో ఓ కొత్త వ్యక్తి పడుకున్నాడన్న విషయాన్ని కూడా పట్టించు కున్నట్టు లేదు. ఒకొక్క సమయం లో ముద్దు ముద్దు గా బూతు పదాలు కూడా వాడే స్తోంది.
మీది కి
ఎంత ప్రయత్నించి నా కోదండం కంటి కునుకు రాలేదు.
పక్క గది లో వరస గా రెండు షోలు అయిపోయాయి. అయినా ఇంత లో గోవింద రావు ఆ గది లోకి తిరిగొచ్చే వాతావరణం కని పించడం లేదు.
ఒళ్లు వేడెక్కి పోయి కోదండం ఆలోచనలు పరి పరి విధాల పోయాయి.
ఇంకా ఉంది.