మరుసటి రోజు తెల్లవారు ఝామున 6 గం.లకి వాణీని కలవడానికి తన క్లాస్*మేట్ దీప్తీ వచ్చింది.
లత వాకిట్లో కళ్ళాపిచల్లి ముగ్గు వేస్తూవుంది. ఇక తన పిన్నీ బాబాయిలు కోడి కూయంగానే తయ్యారై పొలం పనులకు వెళ్ళిపోయారు.
“అక్కా! వాణీ ఎక్కడా?”
“మేడపైన పడుకుంది దీపూ… ఆదివారాలు త్వరగా లేచే అలవాటు మహారాణిగారికిి లేదుగా!”
దీప్తీ నవ్వేసి మేడెక్కింది. అక్కడ ఎక్సర్సైజ్ చేస్తున్న తన సార్ ని, అతని నరాలు తేలిన కండలనీ చూసి కొంచెం సిగ్గుపడుతూ, “గ్..గుడ్ మార్నింగ్, స్సార్!” అంది.
శిరీష్, “గుడ్ మార్నింగ్, దీప్తీ,” అన్నాడు డంబుల్సును తన చేతిలోకి తీసుకుంటూ.
“సార్, వాణీ ఎక్కడా?”
శిరీష్ లోపల గదిలో మంచంమీదున్న చిన్న మూటవైపు చూపిస్తూ, “అదుగో, అక్కడుంది,” అన్నాడు.
దీప్తీ వాణీ దగ్గరకు వెళ్ళి ఆమెను నిద్రలేపి, “వాణీ! పద. మాయింట్లో అందరూ ఊరెళ్ళారు. సాయంత్రానికి గానీ రారు. ఎంచక్కా మనం సాయంత్రందాకా ఆడుకోవచ్చు,” అంది.
వాణీకి ఆ మాటలేవీ సరిగ్గా బుర్రకెక్కలేదు. ఎందుకంటే తను లేచినప్పటి నుంచి శిరీష్ నే చూస్తూవుంది.
“సార్! మీరు కుస్తీ కూడా పడతారా?” అని అడిగింది
శిరీష్ నవ్వుతూ, “లేదు, ఏఁ-” అన్నాడు.
“ఇవన్నీ వాళ్ళే చేస్తారుగా మరి!”
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వేస్తూ టవల్ తీసుకొని తన చెమటని తుడుచుకుంటూ బాత్రూంకి వెళ్ళాడు.
“వాణీ, వస్తున్నావా?”
“లేదు దీపూ… నేనింకా హోంవర్కు చేయలేదేఁ.! మధ్యాహ్నం వస్తాన్లే… సరేనా!”
అని వాణీ ప్రమిస్ చేయటంతో దీప్తీ తన ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.
★★★
దీప్తీ వాణీ బెస్ట్ ఫ్రెండ్. ఇంచుమించుగా వాణీ వయసే వుంటుంది ఆమెకి. వాణీలాగే తను కూడా వట్టి అమాయకురాలు. సర్పంచుగారి బంగళాకి వెనుక ప్రక్క వీళ్ళ ఇల్లు ఉంది. వాళ్ళకీ వీళ్ళకీ మధ్యలో ఓ పెద్ద గోడ ఉంటుంది.
సర్పంచుగారికి ఓ మనవడు ఉన్నాడు. మన మీనాక్షి దేవిగారి బావగారి కొడుకన్నమాట. పేరు రాజేశ్వరరావు alias రాజేష్; వయసు 19 సంవత్సరాలు. ఇంట్లోవాళ్ళు అతన్ని బా…గా పట్టించుకోవడంతో వేరే ఏ పనీ చేయకుండా నిత్యం అమ్మాయిల్ని కెలికే పనిలోనే ఉంటాడు.
ప్రస్తుతం ఇందాక చెప్పిన గోడమీద కొత్త చేప కోసం గాలంవేసుకుని కూర్చున్నాడు.
అంతలో దీప్తి తన ఇంటికి చేరుకుంది.
దీప్తి ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉందని గమనించి గోడదూకి ఆమె ఇంట్లోకి ప్రవేశించాడు.
“రాజేష్! నువ్వేంటి ఇక్కడ… ఎలా వచ్చావ్?”
“గోడ దూకి—”
“ఎందుకొచ్చావ్… వెళ్ళు, బయటకి పో!”
“నీకో కొత్త ఆటని నేర్పించడానికి వచ్చాను, దీపూ. ఆడతావా మరి!” అన్నాడు చేతులు నలుపుకుంటూ.
“ఊహూ.. నేనిప్పుడు చదువుకోవాలి. మధ్యాహ్నం వాణీతో కలిసి ఆడుకుంటాను. కావాలంటే నువ్వు కూడా అప్పుడు రా!”
“ఆలోచించుకో మరి… భలే గమ్మత్తయిన ఆటిది! నీకు జీవితాంతం గుర్తుండిపోతుంది. ఐతే, ఈ ఆటని కేవలం ఇద్దరు మాత్రమే ఆడగలరు. నేను మా సరితకి కూడా ఈ ఆటని నేర్పించేశాను… మళ్ళీ నీకు నేర్పించలేదని మాత్రం నన్ను అనకు!”
సరిత ఆ కొత్త ఆటని నేర్చుకుందని తెలిశాక అదేమిటో తెలుసుకోవాలని దీప్తికి చిన్నగా ఆశ పుట్టింది.
“సరే అయితే, ఓ ఐదు నిముషాల్లో ఆ ఆటని నేర్పించెయ్.!”
రాజేష్ వెంటనే వెళ్ళి తలుపులు, కిటికీలు మూసి వచ్చాడు.
“తలుపెందుకు వేస్తున్నావ్?” అంది కంగారుగా.
“ఎందుకంటే ఈ ఆటని చీకట్లో ఆడాలి!”
“ఓహో…!”
దీప్తీ ఆ కొత్త ఆటని నేర్చుకోవాలని చాలా ఉత్సుకతతో ఉంది.
“Hmm… ఇప్పుడు నువ్వు నీ కళ్ళని మూసుకో. ఏం జరిగినా కళ్ళను తెరవకూడదు. అర్ధమైందా!”
దీప్తీ ఊకొట్టి తన కళ్ళను మూసుకొంది.
రాజేష్ వెంటనే ఆమె బుగ్గమీద ముద్దుపెట్టాడు.
తను వెంటనే కళ్ళు తెరచి, “ఛీ!!! ఏంటిదీ.. ఇదేం ఆట!” అంది తన బుగ్గని తుడుచుకుంటూ.
“అరే, ఆటిప్పుడే మొదలైంది. అయినా నీకు కళ్ళు తెరవొద్దని చెప్పానా!”
“మ్… సరే!” అంటూ అన్యమనస్కంగానే తన కళ్ళని మూసుకొంది.
రాజేష్ దీప్తి వెనక్కి వెళ్ళి ఆమె స్తనాలను తన రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాడు.
దీప్తీకి ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా జివ్వుమంది.
“చెయ్యి తీయ్, రాజేష్. ఇది తప్పు. ఇక్కడినుంచి చెయ్యి..తీ…య్!” అంది అతని చేతుల్ని నెట్టేస్తూ.
కానీ రాజేష్ తన పట్టుని సడలించకుండా స్ట్రెస్ బంతుల్లా వున్న ఆమె స్తనాలను పిసకడం మొదలెట్టాడు.
కొంచెం కొంచెంగా ఆమెలో ప్రతిఘటన తగ్గుతూ వస్తోంది.
ఏదో తెలీని మత్తు ఆవహించి ఆమె కళ్ళు మెల్లగా మూతలు పడుతున్నాయి. తనువంతా తియ్యని పులకరింతలు వస్తున్నాయి. కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి.
దీప్తీ నెమ్మదిగా తన వశం కావడంతో రాజేష్ ముందుకి వచ్చి ఆమె పెదాలని ముద్దుపెట్టుకోసాగాడు. మెల్లగా తన చేతిని ఆమె డ్రెస్సులోకి దూర్చాడు. ఇక ఆమె నగ్న స్తనాలు అతని చేతుల్లో నలిగిపోతున్నాయి.
దీప్తీ ఇంకా ఆ మైకంలోనే వుంది. తన కళ్ళు ఇంకా మూతపడివున్నాయి. క్రమంగా తొడలమధ్య చిన్న గిలిగింత మొదలైంది. సన్నని మూల్గులు ఆమె నోటినుండి వెలువడుతున్నాయి.
రాజేష్ ఆమెని నేలమీద పడుకోబెట్టి ఆమె పైకి ఎగబ్రాకాడు. తన స్నేహితురాళ్ళందరూ ఇలా చెయ్యడం తప్పని ఎందుకనేవారో ఆమెకి తెలియలేదు. ప్రపంచంలో దీనికంటే ఆనందం వేరే ఎందులోనూ లేదని అనిపిస్తోంది.
”
రా..జ్జే..ష్!”
“ఏంటీ?”
రాజేష్ ఆమె కమీజుని తీసేసి ఆమె కుడి స్తనాన్ని తన నోట్లోకి తీసుకున్నాడు. మరో దాన్ని తన వేళ్ళతో నలుపుతున్నాడు.
“ఆహ్… ఛాలా బా..గుంది… రాజేష్..!!! చాలా మంచి ఆట..హ్… ఇది.!”
రాజేష్ దీప్తీని అలాగే స్వర్గలోకపు అంచులదాకా తీసుకెళ్ళి అక్కడ వదిలేసాడు. దీప్తి గింజుకుంటూ, “రాజేష్.. చెయ్… ఇంకాసేపు… ప్లీజ్!!!” అని వేడుకుంది.
“లేదు, ఈ ఆట ఇంత వరకే. ఇక్కడినుంచి రెండో ఆట మొదలవుతుంది…” అన్నాడు తన తమ్ముడిని నలుపుకుంటూ.
“ఊహూ… నాకీ ఆటే బాగుంది. భలే మజాగా ఉంది.”
“అరే!! ఆ ఆట దీనికన్నా బ్రహ్మాండంగా వుంటుంది.”
“అలాగా!!! అయితే ఆట మొదలెట్టు.”
ఈ పిట్ట కూతపెట్టడానికి అట్టే సమయం పట్టదని రాజేష్ కి అర్ధమైంది.
‘దీప్తీకి జరగబోయేదేంటో తెలీదు. ముందు ముందు బాగా నొప్పి వస్తుంది. రక్తం కూడా రావొచ్చు… ఇంకా… కేకలు పెట్టొచ్చు కూడా…!’
“ఆడదాం… ఆడదాం… కానీ దీపూ… ఈ ఆటకి కొన్ని నిబంధనలు ఉన్నాయి. అవి కొంచెం కష్టమైనవి.”
“అంటే?” ఇంతకు ముందు తను అనుభవించిన దానికన్నా ఎక్కువ ఆనందం ఇప్పుడు ఆడే ఆటలో ఎలా దొరుకుతుందా అని తెలుసుకోవాలని దీప్తీ ఉవ్విళ్ళూరుతోంది. అందుకోసం ఏం చెయ్యటానికైనా ఆమె వెనుకాడకపోవచ్చు!!
“అంటే… ఇప్పుడు నిన్ను నేను ఓ కుర్చీకి కట్టేస్తానన్న మాట. అలాగే నీ నోటిని కూడా కట్టేయాల్సివుంటుంది. అప్పుడు మొదలవుతుంది అసలు ఆట!”
“లేదు లేదు.. ఇదంతా చీటింగ్.. నన్ను కుర్చీకి కట్టేసి పారిపోదామనా!”
“నాకేమైనా పిచ్చా ఏంటీ! ఒకవేళ అలా చేయాలనుకుంటే ముందు ఈ ఆటే ఆడదాం అనేవాడిని కదా! ఇంతకీ ఆడతావా లేదా?”
“Hmmm! సరే.!”