వాణీ ఇంకా ఇదివరకటి దుస్తుల్లోనే ఉంది. వాణి అతని వొళ్ళో కూర్చుని వుండటం వల్ల మళ్ళీ శిరీష్ లో క్రమక్రమంగా వేడి మొదలైంది. ఓ 15 ఏళ్ళ అమ్మాయి ఇలా వచ్చి వొళ్ళో కూర్చుంటే కంట్రోల్* చేస్కోవడం ఏ మగాడికైనా చాలా కష్టం. మామూలుగా కూర్చున్నా పర్లేదు. కానీ, వాణీ అతని వొళ్ళో కూర్చొని ముందుకి వెనక్కి ఊగుతోంది. ఆ రాపిడివల్ల మెల్లగా అతనిది పదునెక్కుతోంది. వాణీ అదాటున కూర్చున్నప్పుడు ఆమె స్కర్ట్ పక్కకి తొలగంతో ఆమె పల్చని పేంటీ అతని మగసిరికి టచ్ అవుతూ వుంది. పైగా వాణీ కరెక్టుగా మధ్యలో కూర్చోందాయె!
తన పిరుదులకి ఏదో గట్టిగా తగులుతూ ఉందని వాణీకీ తెలుస్తున్నది; అదేమిటో ఆమెకు అర్ధంకాలేదు. ‘ఒకవేళ అది సార్ కాలేమో!’ అనుకుందామె.
తను ఏమీ తెలియని అమాయకురాలే అయ్యుండొచ్చు, ఐతే, తనుకూడా ఓ ఆడపిల్లే కదా! తనకి తెలీకుండానే తనలో మొదలవుతోన్న ప్రక్రియకి ఆమె ప్రతిస్పందించసాగింది. ఎన్నడూ ఎరుగని ఒరవడికి ఆమె వివశురాలయింది. అందులో ఏదో ఆనందం ఆమెకు దొరుకుతోంది. నెమ్మదిగా ఆమె పూవులో నిప్పు రాజుకుంటోంది. గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది. ఆమె నోటివెంట మెల్లగా వేడి నిట్టూర్పులు వస్తున్నాయి. శిరీష్ ఏవేవో మాట్లాడుతుంటే ‘ఆ.. ఊ..’ అని మాత్రమే సమాధానాలిస్తూ వుంది. ఊగడం ఆపలేదు. నిజానికి మరింత ఫోర్సుగా ఊగుతోంది. అలా ఊగుతున్నప్పుడు శిరీష్ ఆయుధం ఆమె పువ్వుని తగులుతూ ఉంది. అలా తగిలినప్పుడు ఆ రాపిడికి వాణీ ఓ చిత్రమైన అనుభూతికి లోనవుతూవుంది.
సార్ ‘కాలు’ అక్కడ తగిలితే తనకు ఓ రకమైన ఇది దొరుకుతోంది. ఐతే, ఆ ఇదేంటో తనకు తెలియట్లేదు. కానీ ఇంకా కావాలనిపిస్తోంది.
నెమ్మదిగా వెనక్కి వాలింది. అటు శిరీష్ కి వాణీ పరిస్థితి అర్ధమవుతోంది. మాట్లాడుతూ.. మాట్లాడుతూ… మెల్లగా వాణీని తన చేతులతో చుట్టేసాడు. అదే సమయంలో… కొంచెం కొంచెంగా ఆమె స్తనాలు బరువెక్కసాగాయి. వాణీ శిరీష్ చేతులను పట్టుకుని తన వాటిమీదకు నెట్టి గట్టిగా అదుముకుంది. ఏదో తిమ్మిరిగా అయ్యి కళ్ళు మూతలు పడుతున్నట్టయింది. కళ్ళు మూసుకొని తలను పైకెత్తుతూ వేగంగా ఊగసాగింది. ఎందుకో… ఒక్కసారిగా ఊపిరాగిపోతున్నట్టు అనిపించింది. నిలువెల్లా వణికిపోతూ తన స్తనాలను మరింత గట్టిగా నొక్కుకుంది. తర్వాత గాఢంగా ఊపిరితీస్తూ శిరీష్ మీద పూర్తిగా వాలిపోయింది.
కుదుటపడ్డాక తన పేంటీ తడిచిపోయిందని అర్ధమై చప్పున అతని ఒడిలోంచి లేచి బాత్రూంలోకి పరిగెత్తింది. యవ్వనదశలో కలిగే తీయని బాధని వాణీ తొలిసారి రుచి చూసింది. తన ముందు ఇంత జరుగుతున్నా లతకి తనకన్నా ముందే తన చెల్లికి ఓ పురుషుడి సాంగత్యం వలన స్ఖలనం సంభవించిందని తెలియలేదు; ఇదైతే కచ్చితంగా సాంగత్యమే… సంభోగం మాత్రం కాదు!
Any Doubts????
బాత్రూంలోకి వెళ్ళిన వాణీ తన పేంటీని తీసి చూసుకుంది. తడిగా ఉంది కానీ అది పాస్ అయితే కాదు. పాస్ ఇంత చిక్కగా ఉండదు. మరేంటిది? తనెందుకు ఇలా వణికిపోతోంది? అప్పుడు తనకి అంత ఆనందం ఎలా కలిగింది…? తనకేమయ్యిందసలు? వాణీకి కాస్త సిగ్గుగా అనిపించింది. దీని గురించి ఎవర్ని అడగాలి… ఏమని అడగాలి… అసలు ఎవరికైనా చెప్పగలదా…? ఓసారి వొంగి తన పూ.. పెదాలని విడదీసి చూసింది. ఎర్రగా కనిపించిందక్కడ. ఇందాక ఒక్కసారిగా ప్రాణం పోయినట్లయ్యింది. ఇప్పుడు కాస్త వణుకు తగ్గింది. కానీ ఈ ఆనందమంతా సార్ వొళ్ళో కూర్చోడం వల్లనే దొరికింది; అది మాత్రం నిజం. ఈ పేంటీ ఇంతలా తడిచిపోయిందేఁ! ఇప్పుడు తనేం వేసుకుంటుంది. పోనీ కిందకి వెళ్తే… అమ్మో! అమ్మ మళ్ళీ పైకి పంపదేమో! అక్కకి చెప్తే… ఏమని చెప్పాలి? ఏం చెయ్యాలో తెలీని అయోమయస్థితిలో ఆఖరికి తన పేంటీని శుభ్రంగా ఉతికేసి అక్కడే బాత్రూంలో ఒ మూలన ఆరేసి వచ్చింది. సార్ దగ్గరికి వెళ్ళడానికి సిగ్గుగా అన్పించి నేరుగా చిన్న బెడ్రూమ్*లోకి వెళ్ళిపోయి మంచం మీద కూర్చుంది.
★★★
క్రింద… ధర్మారావు నిర్మల మీదకెక్కాడు. చాలాకాలం తర్వాత వాళ్ళకి ఏకాంతంగా గడిపే అవకాశం దొరికింది. నిర్మల తన తొడలని వేరుచేసి తన భర్తకి మార్గం సుగమం చేసింది. ధర్మారావు తన అంగాన్ని మెల్లగా ఆమె యోనిలోకి దూర్చాడు. నిర్మల తన భర్తని గట్టిగా పట్టుకుంది. ధర్మారావు ఇక పోటువేయసాగాడు.
వాళ్ళకి తెల్సినంతవరకూ సెక్స్ ఓ ఫార్మాలటీ; అంతే! పైగా బాధ్యతల వల్లన సెక్స్ మీద ఇంట్రెస్టు కూడా తగ్గిపోయింది ఇద్దరికీ. ఐతే… ఇద్దరూ సంతృప్తిగా వారి పనిని ముగించారు.
“ఏమండీ, మన లత కోసం మాస్టరుగారిలాంటి మంచి వ్యక్తి దొరికితే బాగుంటుంది కదా!” అంటూ కొనసాగించింది, “గుణంలో మన లతకి ఎవరూ సాటిరారు… ఇక మాస్టరుగారు కూడా అంతే కదండీ!”
“ఏం మాట్లాడుతున్నావ్, నిర్మలా! ఆ మారాజులతో మనమెక్కడ సరితూగగలం! ఏదైనా అనుకునేముందు కాస్త ముందు వెనుకా ఆలోచించాలి!”
ఆమెమీంచి పక్కకి తొలగి, “ఇంతకుముందంత ఓపిక లేదు. ఎంతైనా వయసుమీద పడుతుందిగా!” అని పడుకున్నాడు.
★★★
లత బెడ్రూమ్లోకొచ్చి వాణీ మౌనంగా కూర్చొని ఉండడం గమనించి, “ఏమైందేఁ… అలా ఉన్నావ్?” అనడిగింది.
వాణీ అడ్డంగా బుర్రూపి, “ఏం లేదక్కా!” అంది.
“నిద్రొస్తోందా?”
“లేద్…అక్కా!”
“మరెందుకు సార్ దగ్గరినుంచి వచ్చి ఇక్కడ కూర్చున్నావ్?”
“వూర్కే! ఏఁ?”
“ఆ… నేనూ వూరకే అడిగానులే! (చిన్నగా) అవునూ సార్ కుంభకర్ణుడిలా పడుకుంటారన్నావ్ కదా! ఆ మాట నిజమేనా?”
“నిజం అక్కా! కావాలంటే నువ్వు కూడా రేపు లేపి చూడు. అస్సలు లెగరు.”
వాణీ మళ్ళీ మామూలయిపోయింది.
“హేఁ..! నువ్వబద్ధం చెబుతున్నావ్.”
“నిజ్జం!” అని అంటూ మంచం దిగి తను పేంటీ వేయలేదన్న విషయం మరచిపోయి శిరీష్ దగ్గరికి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి, “సార్! మీరు కుంభకర్ణుడిలా పడుకుంటారు కదా!”
“ఎందుకడుగుతున్నావ్, వాణీ!”
“అక్క నమ్మడం లేదు. నేనబద్ధం చెప్తున్నానని అనుకుంటోంది.”
శిరీష్ ఓమారు లత వైపు ఓరగా చూసి వాణీతో, “మీ అక్కకి చెప్పు… మనం అబద్దాలు చెప్పమని.!” అన్నాడు నవ్వుతూ.
వాణీ వెనక్కి తిరిగి లతని వెక్కిరించింది.
లతకి కోపంతో ఉడికిపోయింది. తను సార్ కి తెలీకుండా అతని గురించి అడిగితే, మళ్ళీ సార్ కి తెలిసేలా అడిగింది… దెయ్యం!
అదే కోపంతో చేతిలో ఉన్న పుస్తకాన్ని వాణీ మీదకి విసిరింది. వాణీ తప్పించుకోవటంతో అది శిరీష్ కి తగిలింది. లత వెంటనే వాళ్ళ దగ్గరకెళ్ళి శిరీష్ కి ‘సారీ’ చెప్పేసి తన బుక్ పట్టుకొని పక్కరూంలోకి వెళ్ళిపోయింది.
శిరీష్ లేచి మంచానికున్న తెరని దించసాగాడు.
“సార్! నేను మీతో పడుకోనా?” అని అడిగింది వాణి.
ఇందాక జరిగింది మర్చిపోయింది తను.
లత పక్కరూంనుంచి తమ మాటలు వింటాదని శిరీష్ కి తెలుసు. అందుకే,
“నువ్విక్కడ పడుకుంటే మీ అక్కకి ఒంటరిగా ఉండి భయమేస్తుందేమో!” అని అన్నాడు.
వెంటనే వాణీ గట్టిగా, “అక్కా! నువ్వు కూడా ఇక్కడికొచ్చి పడుకో! పెద్ద మంచం కదా… సార్ తో హాయిగా పడుకోవచ్చు!” అంది.
సార్ తో కలసి పడుకోవడం అన్న ఊహకే లత సిగ్గులమొగ్గయింది. కానీ, అది విననట్టుగా దుప్పటిని మొత్తంగా కప్పేసుకుని నిద్రపోతున్నట్టు నటించసాగింది.
శిరీష్ బాత్రూంకి వెళ్ళాడు. వాణీ అతన్ని బాగా వేడెక్కించింది. ‘తన చేతికి పనిచెప్పాలి, లేకపోతే నిద్రపట్టేలా లేదు’ అనుకుంటూ అక్కడ ఆరేసిన వాణీ పేంటీని చూసాడు. దాన్ని తీసి ఒకసారి వాసన చూసాడు. ‘ఆహ్… ఎంత బావుందీ స్మెల్! భలే మత్తెక్కిస్తోందేఁ…’ అనుకుంటూ తనదాన్ని వేగంగా ఆడించసాగాడు.
★★★