లత స్తనాలకి చిన్న వెర్షన్ లా ఉన్నాయవి. మెడవరకూ టాప్ ఉండటంతో అవి కనబడటంలేదుగానీ వాటి ఆకారం మాత్రం స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. కాస్త కిందకు చూసాడు. ఆమె ఊరువులు అతనిముందు ఏ ఆచ్ఛాదన లేకుండా ఉన్నాయి… ఉఫ్…! ఆమెలో అణువణువూ అతన్ని పిచ్చెక్కిస్తోంది. నెమ్మదిగా తన చేతిని వాణీ వక్షోజాలమీద వేసి మెల్లగా పిసికాడు. ఆహా…! ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయివి. తన చేతిని కొంచెం కొంచెంగా జార్చి ఆమె స్కర్ట్ మీద వేసాడు. వాణీ పేంటీ లైన్ దగ్గర వేలితో రాసాడు. అందులో ఆమె మదన ద్వారం దాగివుంది. ఇక ఆగలేక తన చేతిని పేంటీలోకి తోసాడు. అతని చెయ్యి వణకసాగింది. వాణీ కాస్త కదిలింది. శిరీష్ ఆగిపోయాడు. అంత ACలోనూ అతనికి చెమట్లు పడుతున్నాయి. తన మోచేత్తో నుదురుకి పట్టిన చెమటను తుడుచుకుంటూ వాణీ వంక చూసాడు. ఆమెకి కేవలం ఓ అంగుళం దూరంలో ఉందతని చెయ్యి.!
అప్పుడే ఎవరో మెట్లు ఎక్కతున్నట్టు శబ్దం వినిపించింది. వాణీ బట్టల్ని సరిజేసే సమయం కూడా అతని వద్దలేదు.
ఆ అడుగుల శబ్దం లతది. ఎక్కడ వాళ్ల పిన్ని వచ్చేస్తుందోనని గబగబా మెట్లెక్కుతోంది.
లత రూమ్లోకి రాగానే మంచం మీద దృశ్యాన్ని చూసి షాకయింది. వాణీ శిరీష్ ని కౌగిలించుకొని పడుకొంది. శిరీష్ కూడా తన కళ్ళను మూసుకొని పడుకున్నట్టుగా నటించసాగాడు. వాణీని శిరీష్ ని అలా చూడగానే ఒక్క క్షణం ఆమె మనసు కీడుని శంకించింది. ‘ఒకవేళ సార్….’ కానీ అలా ఆలోచించినందుకు తనమీద తనకే అసహ్యమేసింది. తరువాత ఇలా అనుకొంది. ‘అయినా, ఇందులో సార్ తప్పు ఏముంది.? వాణీకి మొదట్నించీ నిద్రలో ఇలా తనని కౌగిలించుకుని పడుకోవడం అలవాటు. కానీ ఓ మగాడితో… అదీ సార్ తో..! ఇంత వయసొచ్చినా దీనికి ఈ వెధవ అలవాటు మాత్రం మారలేదు.’ వెంటనే వెళ్ళి వాణీ స్కర్టుని సరిచేసి ఆమె పిర్రలపై ఒక్కటిచ్చి, “వాణీ! లే..” అని పిల్చింది. వాణీ నెమ్మదిగా లేచి తన కళ్ళను నలుపుకుంటూ లతవైపు చూసింది.
“వాణీ, పద కిందకి!”
“లేదక్కా, నేనిక్కడే ఉంటాను… సార్ తో.!”
“మర్యాదగా కిందకొస్తావా… లేకపోతే వీపు విమానం మొత మోగించనా…!” అని వాణీ జబ్బ పట్టుకొని లాగింది.
వాణి వెంటనే శిరీష్ ని గట్టిగా కౌగిలించుకొంది. ఆమె టెన్నిస్ బంతులు తన ఛాతీకి తగులుతుంటే శిరీష్ కి కంట్రోల్ చేసుకోవడం కష్టమైంది.
లతకి కూడా వాణీని అలా చూడటానికి ఏదోలా అనిపించింది. మళ్ళా సార్ కి నిద్రాభంగం కలిగినట్లు అవుతుంది.!
లత: (గొంతుని తగ్గించి) వాణీ… నువ్వు వెంటనే కిందకొస్తే సార్ గురించిన ఓ మంచి విషయం చెబుతా..!
వాణీ: (లత వైపు తిరిగి) నిజంగా..!
తన సార్ గురించి ఏ విషయం చెబుతానని అన్నా వాణీలో ఎక్కడలేని ఉత్సాహం కనిపిస్తుంది.
“ఉండక్కా… సార్ ని కూడా లేపుతాను,” అంటూ వాణీ శిరీష్ చెవి దగ్గర, “శిరీష్ సార్!” అని అరిచింది.
తను వాణీతో కుంభకర్ణుడిలా పడుకుంటానని చెప్పిన మాటని లతకి రుజువు చేయడానికి ఇదే సమయమని ఉలిక్కిపడి లేచినట్టుగా నటిస్తూ లేచాడు. వాణీ అరుపుకి చెవుల్లో నొప్పి పెట్టి ఒక్కసారి తన చెవిని మూసుకున్నాడు.
శిరీష్ ని అలా చూసేసరికి లతకి నవ్వొచ్చింది. ఆపుకోలేక బయటకి నవ్వేసింది.
లత అలా నవ్వుతూ ఉంటే మరింత అందంగా కనిపించింది శిరీష్ కి. మొదటిసారి ఆమె అలా నవ్వడం చూసాడతను. శిరీష్ తనవైపు చూస్తుంటే లతకి సిగ్గేసి తల దించుకుంది.
“సార్… వాణీని లేపడానికి వచ్చాను.” ఆమె ముఖంమీద నవ్వు ఇంకా చెరగలేదు.
“మరి నన్నెవరు లేపారు?”
“నేనే సార్!” అంటూ వాణీ శిరీష్ ని చుట్టేసి అతని వొళ్ళో కూర్చుంది.
లతకి కూడా ఓ క్షణం వాణీలా శిరీష్ వొళ్ళో కూర్చోవాలనిపించింది.
శిరీష్ కి మళ్ళా వేడి మొదలైంది. లతవైపు చూస్తూ వాణీ బుగ్గపై ముద్దుపెట్టి, “వాణీ! వెళ్ళి నాకోసం టీ పట్టుకు రా!” అన్నాడు.
వాణీ, లతలు కిందకి వెళ్ళిపోయారు. శిరీష్ తన వేడిని చల్లార్చుకోడానికి అంజలి దగ్గరికి వెళ్ళడమే సరైనది అని అనుకుని బట్టలు మార్చుకొని వెళ్ళిపోయాడు.
వాణీ: అక్కా… పైన చాలా చల్లగా ఉందికదా.! బాగా నిద్ర పట్టేసింది. నేనిక రాత్రికి పైనే పడుకుంటాను.
లత: నీకేమైనా పిచ్చి పట్టిందా? చూడు.. పిన్నీ బాబాయిలకి నువ్వు పైన పడుకునట్లు అస్సలు తెలియకూడదు. లేదంటే వారింక మనల్ని పైకి వెళ్ళడానికి ఒప్పుకోరు. అర్ధమైందా!
“ఎందుకక్కా..?” అని అడిగింది వాణీ అర్ధంకాక.
“ఇదిగో నేను అదంతా ఇప్పుడు చెప్పలేను. కానీ, పెద్దయ్యాక ఆడపిల్లలు చాలా జాగ్రత్తగా ప్రవర్తించాలి. పరాయి మగవాళ్ళతో అలా ఎక్కువసేపు ఉండకూడదు.”
“కానీ అక్కా… నేనింకా చిన్న పిల్లనని నువ్వే అన్నావుగా. అప్పుడే పెద్దదాన్ని ఎలా అయిపోయాను.!”
“ఆహ్… అవును నువ్వు చిన్నదానివే కానీ…-” వాణీ అసలు ఏ కోణంలో పెద్దదయ్యందో తనకి అర్ధమయ్యేలా ఎలా చెప్పాలో లతకి తెలియట్లేదు.
“నన్నెక్కువ అడక్కు… ఇదంతా అందరి మంచి కోసం చెప్తున్నానని మాత్రం గుర్తుంచుకో!”
వాణీకి తనేదో తప్పుచేసానని అనిపించింది. “అక్కా! నేనేదైనా తప్పు చేసానా?” అంటూ ఏడుపు మొహం పెట్టింది.
లతకి కూడా బాధగా అనిపించి, “అదేంలేదు, వాణీ. కానీ నేను చెప్పేదేంటంటే మనం బయటవాళ్ళతో అలా ఉండటం పెద్దవాళ్ళు ఇష్టపడరు.”
అంటూ వాణీ బుగ్గల్ని నిమిరింది.
వాణీ తన కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ, “కానీ అక్కా! మనం బయటవాళ్ళతో ఎక్కడున్నాం.? మన సార్ తోనే కదా!”
ఇక లత వల్ల కాలేదు. వెంటనే వాణీని హత్తుకొని మెల్లగా, “అవును చెల్లీ.! మన…. సారే!” అంది. ఇప్పుడు లత కళ్ళలో నీళ్ళు నిండాయి.
శిరీష్ ని కలిసిన క్షణం నుంచీ లతకి మనసు మనసులో లేదు. బెల్లం చుట్టూ ఈగల్లా తన వెంట ఎంతమంది కుర్రాళ్ళు తిరుగుతున్నా ఎప్పుడూ చెదరని ఆమె మనసు శిరీష్ ని చూడగానే చలించింది. వాణీలాగ తనకి కూడా ఎప్పుడూ శిరీష్ ని అంటిపెట్టుకుని ఉండాలని అనిపిస్తోంది. ఈమధ్య తనకి సార్ ఎవరితో మాట్లాడినా కోపంగా వస్తోంది. అతను కూడా మిగతా అందరితో బాగానే ఉంటున్నారు కానీ తనతో సరిగ్గా మట్లాడట్లేదు. పైగా తనంటే ఇంకా కోపంగా ఉన్నారని నేహా చెప్పింది. ఆ కోపం తగ్గాలంటే ఏం చేయాలి.?
లతకేం తెలుసు అక్కడ శిరీష్ కూడా తనలాగే ఆలోచిస్తున్నాడని!
ఈలోగా నిర్మల పక్కింటి నుంచి వచ్చింది. వాణీ శిరీష్ కోసం టీ చేసి ఇవ్వటానికి పైకెళ్ళింది. కానీ అక్కడ శిరీష్ లేదు. వాణీకి కూడా తన సార్ ని వదలి ఉండటం ఇష్టంలేదు. లతక్క అమ్మానాన్నలతో ఎందుకు చెప్పకూడదని అన్నాదో వాణీకి అస్సలు అర్ధంకాలేదు. బయట మగాళ్ళతో ఉండకూడదని తన అక్క ఎందుకు చెప్పింది? అది ఎలా తెలుసుకోవడం?
సాధారణంగా మనకు ఏదైనా చెయ్యకూడదని చెప్తే అదే చెయ్యాలని మనసు లాగేస్తూవుంటుంది….!
ఇక వాణీ ఏం చేస్తుందో మరి..
శిరీష్ అంజలి దగ్గర తన వేడిని చల్లార్చుకొని ఇల్లు చేరేసరికి రాత్రి 7 అయ్యింది.
ఒక ఆకలి తీరింది…కానీ, మరోటి ఇంకా మిగిలేవుంది! ఈ క’లత’ తీరే ఘడియ యెన్నడో మరి!
కాసేపు ధర్మారావుగారితో ముచ్చటించి శిరీష్ మేడెక్కాడు. వాణీ కూడా అతని వెంట వెళ్ళింది. ఇంట్లో వాళ్ళకి ఇది అలవాటైపోయింది. ఇప్పుడు లత మేడమీదకెళ్ళినా వాళ్ళు ఏం అభ్యంతరం చెప్పట్లేదు. కానీ లతకి మాత్రం శిరీష్ ముందుకెళ్ళాలంటే ఎందుకో దడ.! బహుశా, తన మనసు దోచుకున్నాడని కాబోలు!
వాణీ: సార్! పదండి, ఇక భోజనానికి వెళ్దాం.
శిరీష్: (బద్ధకంగా ఒళ్ళు విరుస్తూ) ఈ రోజుకి పైకి తెచ్చేయ్. ఇక్కడే తింటాను. తర్వాత నువ్వెళ్ళి చదువుకో.
“ఊహు…! ఇక నేను చదవను. రేపు ఆదివారంగా… బాగా పడుకుంటా.!”
“సరే, అయితే. ముందు నాకు భోజనం తెచ్చి వెళ్ళి పడుకో…”
వాణీ కిందకి వెళ్ళి, “సార్ కి భోజనం పైకి తీసుకువెళ్ళాలంటా. ఆయనకి వొంట్లో బాగున్నట్టు లేదు,” అని ఎనౌన్స్ చేసింది.
నిర్మల: వాణీ నువ్వు వచ్చి భోంచేయి. లతా! నువ్వు మాస్టారుగారికి భోజనం తీసుకెళ్ళమ్మా…!
★★★
లత: may I come in, sir.?
శిరీష్ తన బట్టలు మార్చుకుంటున్నాడు. అతని వంటిమీద టవల్ తప్ప మరేమీ లేదు. లత గొంతు వినగానే, “రా…ఇదీ మీయిల్లే కదా!” అన్నాడు.
లత లోపలికొచ్చింది. కళ్ళు చెదిరే అతని శరీర సౌష్ఠవాన్ని చూస్తూ అలా నిలబడిపోయింది. వెంటనే తేరుకొని భోజనాన్ని అక్కడున్న టేబిల్ మీద పెట్టింది. తిరిగి వెళ్ళిపోతుండగా శిరీష్ లత చేతిని పట్టుకున్నాడు. “అహ్..హ.!” ఆమెలో అలజడి మొదలైంది. అగ్నిపర్వతం బద్దలయ్యే ముందు ఎలా ఉంటుందో అలా ఉంది తన పరిస్థితి. శిరీష్ ఇక ఒక్క అడుగు ముందుకేస్తే శాశ్వతంగా అతని బాహువులలో బంధీగా మారిపోయేదేమో! ఐతే, శిరీష్ ఆ ప్రయత్నం చేయలేదు.
లత అతనివైపు తిరిగి నేలచూపులు చూస్తూంది.
“నీ పేరేంటి?” శిరీష్ మొదటిసారి లతని చూసినప్పుడు ఎలా అడిగాడో మళ్ళా అలాగే అడిగాడు.
లత ఏమీ మట్లాడలేదు; ఏమీ మట్లాడేలా కన్పించటం లేదు.!
శిరీష్ లత బుగ్గలని పట్టుకుని ముఖాన్ని పైకి లేపాడు. లత కళ్ళు మూసుకొంది. ఆమె లేత పెదాలు అదురుతున్నాయి. “ఇప్పటివరకూ ‘నువ్వు’ నాకు నీ పేరు చెప్పలేదు మరి!”