శివాజీ…. ఇరవై ఐదు సంవత్సరాలు ఉంటాయి. పొడుగ్గా, చామన చాయలో, పొడుగుకు తగ్గ లావులో ఉంటాడు. కుడిపాపటి తీసి నున్నగా దువ్వుతాడు. ” ఫిలిప్స్ ” లో పని చేస్తున్నాడు. పెళ్ళి కాలేదు. మనిషి అంద గాడు కాదు కాని స్త్రీలను ఆకట్టుకునే ఆకర్షణ ఉంది. ఉదయం, సాయంత్రం నాకు పరిచయం అయిన ప్రియ మిత్రులయిపోయా ము. సిటీ బస్సులో కనిపిస్తుంటాడు. మూడువారాల కే ఇద్ద రం
మనిషి దగ్గర మంచి ఇనీషియేటివ్ నెస్ ఉంది. వచ్చిన చిక్కల్లా ఏమిటంటే అతను తాగుబోతు. తరచూ తాగి కంపెనీకి వెడుతూండటం కద్దు. మనసు మంచిదే కాని తాగినప్పుడు మంచివాడు కాదు. పడకలో అతను పులి. మొదటి ఇద్దరికీ ఇతనికీ రతిలో సామరస్యమే లేదు. పేకాడుతున్నట్లే ఉంటుంది. మాంచి నేర్పు ఉంది. నా ఆయువు పట్టు అత ని కి బాగా తెలుసు. చిత్తయిపోతానో అతనికి కరతలామలకం. ఎలా చేస్తే
అతనిలో నాకు నచ్చనిదల్లా తాగుడు. తాగు కాని ఎక్కువ తాగకు అని చాలాసార్లు సలహా ఇచ్చేను.
ఊరుకున్నాడు. కొన్నిసార్లు కోపం వచ్చి అతని దగ్గరకు వెళ్ళకుండా వుండేదాన్ని. వారం పది రోజులు ఆగి మా యూనివర్సిటీ గేటు ముందు కాపు కాసేవాడు. అతన్ని చూడగానే నా కోపం అంతా ఎగిరి పోయేది. అతని వెంట నడిచి అతని గదికి వెళ్ళిపోయేదాన్ని. నన్ను అతను బాగా డామినేట్ చేసే వాడు.
పిచ్చికోపంతో నా మీద రెండు మూడుసార్లు చేయి కూడా చేసుకుని, వెంటనే క్ష మించ మని కాళ్ళు పట్టుకునేవాడు. అతనంటే నాకు ఇష్టం. అతన్ని చూడగానే నా మర్మావయం లో నీళ్ళు ఊరే పి. నా చేయి పడితే చాలు అతని పాము బుస బుస మని పొంగి కాటు వేసేందుకు సిద్ధ పడేది. అతనికి శరీరం అప్పగించినట్లు నా భర్తకు కూడా అప్పగించలేదు. అతనికి పరిచయమయిన మొదట్లో ఓ ఇరవయి రోజుల పాటు రోజుకు రెండు మూడుసార్లు నన్ను అద ర గొట్టే సేవాడు. తాగి ఎక్కేడంటే ఒహ పట్టాన దిగేవాడు కాదు. నాలో నాని పోవల్సిందే.
శివాజీ ఇచ్చిన సుఖం నాకు మరెవ్వరూ ఇవ్వలేని మాట అబద్దం కాదు కాని , అది నాకు పెద్ద శాపం గా పరిణ మించింది. జీవితం లో అత ను నాకు తటస్థపడ క పోయినా నేనూ అందరికి మల్లే హాయిగా
సంసారం చేస్తూ ఉండేదాన్ని. నాకు ఆ రాత లేదు. చేసుకున్న వారికి చేసుకున్నంత మహాదేవకు నేను మంచి ఉదాహరణను.
నేను ఎం ఏ సెకండ్ యియర్ లో ఉండగా నాన్న చనిపోయాడు. నాన్న చనిపోయేసరికి అమ్మకి రెక్కలు వచ్చి స్వేచ్ఛా వాయువులు పీల్చుకోవటం మొదలు పెట్టింది. వాళ్ళ ఆఫీసులో పని చేస్తున్న రావు అనే అతనితో సంబంధం పెట్టుకుని మొదట్లో నేనే మయినా అనుకుంటానే మోనని భయపడింది. రావు ఇంటికి వచ్చినా నేను మామూలుగా మాట్లాడుతుండేసరికి ఆమెకు భయం తగ్గింది. అతను ఉండేవాడు. చాలా రాతృళ్ళు ఇంటిలోనే
రావు రాకతో నాకు మరింత స్వేచ్ఛ లభించింది. అమ్మ నా గురించి పెద్దగా పట్టించుకునేది కాదు. ఏవిషయం లోనూ నాకు కొదవ చేసేది కాదు. ఇంటికి నేను ఎంత ఆల ఆల స్యం గా వచ్చినా పల్లెత్తు మాట అనేది కాదు. ప్రయివేటు క్లాసు పేరు చెప్పి శివాజీ గదిలో పొర్లినా, ఆమెకు తెలియవచ్చిందా అనుకునేదాన్ని. శివాజీకి నాకు ఉన్న సంబంధం గురించి అమ్మకు తెలుసని అప్పట్లో నాకు
తెలియదు. చాలా కాలం తర్వాత గాని తెలియదు. అయితే ప్రతీ నెలా నా పీరియడ్ గురించి అడుగుతుండేది.
నేను ఫైనల్ యియర్లో ఉండగా తన మేన కోడలుతో శివాజీ పెళ్ళి అయింది. పెళ్ళికి నేను వెళ్ళలేదు. అతన్ని పెళ్ళి చేసుకుందామని నేను ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. అతనూ నన్ను ఎప్పుడూ అడగలేదు. ప్రేమ వేరు, పెళ్ళి వేరు. అతని లాంటి వాడు భర్తగా కన్నా ప్రియుడిగానే బావుంటాడు. పైగా మా కులాలు వేరు. పెళ్ళి అయిన ఆరు నెలల పాటు నా ముఖం చూడలేదు. అతని సంసారిక జీవనంలో తల దూర్చేందుకు మొదట్లో నాకూ అయిష్టం గానే ఉండింది.
ఆ తర్వాత మళ్ళీ మామూలు అయింది. వారానికి ఒక సారో రెండు సార్లో అత ను పులుముతున్నాడు. నాకు కొంత సుఖం
ఎం ఏ పూర్తి చేసేకా ఆ వేసవిలో అర్జున్ తో నా పెళ్ళి అయింది. ఆ పెళ్ళికి రవి వచ్చేడు. శివాజీ వచ్చేడు. పెళ్ళి బాగా జరిగింది. నా పెళ్ళి ఇంకొక వారం రోజుల్లో ఉందనగా రెండు రోజుల పాటు శివాజీతో గడిపేను. అప్పట్లో అదే ఆఖరుసారి అనుకున్నాను. నిజానికి కాలేదు. నేను పెళ్ళి చేసుకోవటం శివాజీకి సుతరామూ ఇష్టం
లేదు. పెళ్ళి అయ్యేకా అతన్ని మర్చిపోతానని భయం. ఆ మాటే అతను అంటే
” ప్రామిస్, నేను చస్తే నిన్ను మర్చిపోను ” అన్నాను అతని చేతిలో చేయి వేసి.
” పెళ్ళి అయేకా నేను రమ్మంటే వస్తావా? ” అడిగేడు.
తప్పకుండా వస్తాను. అయితే ఇప్పుడు నాకు ఉన్నంత స్వేచ్ఛ అప్పుడు చూసుకుని….” ఉంటుందని అనుకోను. వీలు
నా మాటలకు అడ్డు వచ్చి ” పదిహేను రోజులకు ఒకసారి అయినా నిన్ను చూడక పొతే నాకు పిచ్చెక్కిపోతుంది. ”
” నాదో రిక్వస్టు ”
“చెప్పు ”
” నువ్వంటే నాకు ఇష్టం. నీలాగా శారీరక సుఖం నాకు కాబోయే భర్త ఇస్తాడని నేను అనుకోను. గురుడు కొద్దిగా చాదస్తం మనిషి అట. అతని ఇంట్లో పరిస్థితులు అవగాహన
చేసుకునేసరికి మూడు నాలుగు నెలలు పట్టవచ్చు. ఈ మూడు నాలుగు నెలలు నీవు ఓపిక పట్టు. ప్లీజ్… నీ పెళ్ళి అయినాకా నేను ఆరు నెలలు ఓపిక పట్టేను…..
” ఈ మధ్యలో వీలు చిక్కితే ? ” ‘
‘ అదే కదా నేను చెబుతున్నది. వీలు చిక్కితే పెళ్ళి అయిన మరుసటి రోజునే నీ మంత్ర దండానికి పని కలిపిస్తాను. అయితే ఒక షరతు.
‘ఏమిటది ? ”
నువ్వు నా విషయం లో తొందర పడకు ”
‘ అంటే ? ” ”
నా బ్రతుకు నన్ను బ్రతకనీయి. కనీసం కొన్నాళ్ళ పాటు…..”
అతను కొద్దిసేపు మౌనంగా వుంది నేను అంత కౄరుడినా ? ” అన్నాడు.
“ఛ ఛ నేను అలా అనడం లేదు. నువ్వు పీకనిండా తాగినప్పుడు నిన్ను పట్టు కోవటం కష్టం. అందుకే భయం”
‘ ప్రమాణం చేస్తున్నాను. నువ్వు కొరి పిలిచేవరకూ రాను. సరేనా ? ”
” సరే” అని అతని చేతులు నా స్తనాల మీద వేసుకున్నాను. సమయంలో మా ఒంటి మీద ఒక్క నూలు పోగయినా లేదు. అతని మీద కూర్చుని అమర్చుకుని ఊగటం మొదలు పెట్టేను.
అర్జున్ తో కాపురం పెట్టేకా శివాజీ తరుచూ గుర్తుకొస్తుండే వాడు. ప్రియుడు వేరు. భర్త వేరు. అర్జున్ చాదస్తం మనిషి. నా మీద అనుమానం ఉంది. కొద్దిగా మంచి చీర కట్టుకుని సహించలేక పోయేవాడు. నేను అలంకరించుకుంటే పూలు పెట్టుకోవటం అతనికి ఇష్టం లేదు. అదీ కాకుండా అతనికి పూజలూ పునస్కరాలూ మీద ఉన్నత శ్రద్ధ శారీరక సుఖం మీద లేదు.
వారానికి ఒకసారి రివాజు. రెండుసార్లు అయితే ఘనం. అదీ పూర్తి నగ్నం గానూ కాదు. వెలుగులోనూ కాదు.
చీకటిలో నా లంగా బొడ్డు వరకూ ఎత్తి వెనకనుండి ఎవరో తరుముకు వస్తున్నట్లు గబ గబ చేసి, అయిన తడి నా లంగాకే తుడిచి, కొండలు ఎక్కి అలిసి పోయిన మనిషికి మల్లె కళ్ళు మూసుకుని అటు తిరిగి పడుకుని అయిదు నిముషాల్లో గురక పెడతాడు.
ఇంకా ఉంది.