బాత్ రూములోంచి బయటకు వచ్చాడు డాక్టర్ ఆదిత్య. అతను బట్టలు వేసుకున్నాక ఇద్దరూ గది బయటకు నడిచారు. చిన్న కారిడార్, దాని చివర కిందికి దిగడానికి మెట్లున్నాయి. కారిడార్ లో అక్కడక్కడా పురాతన కాలం నాటి వస్తువులు అందంగా అమర్చి ఉన్నాయి.
మెట్లు దిగారు ఇద్దరూ. మెట్లకు ఒకవైపు గోడ…. మరోవైపు రెయిలింగ్ ఉంది. గోడకు అంచెలంచెలుగా పురాతనమైన అతి విలువైన తైలవర్ణ చిత్ర పటాలు తగిలించి ఉన్నాయి. నగిషీ చెక్కిన అందమైన ఫ్రేముల్లో బిగించి ఉన్నాయి ఆ తైలవర్ణ చిత్రాలు.
మెట్లు దిగగానే హాలు… మెట్ల పక్కన రూపారాణి పడక గది. మరోవైపు కిచెన్ ఉన్నాయి. కిచెన్ లోంచి బయటకి వచ్చింది ఇంటి పని మనిషి ఆదిలక్ష్మి. నలభై ఏళ్ళుంటాయి ఆమెకి…. లావుగా గున్న ఏనుగును గుర్తు తెచ్చేలా ఉంది. అంత లావున్నా చకచక నడుస్తూ హుషారుగా ఉంటుంది ఆదిలక్ష్మి. “అమ్మగారూ… ఏదైనా డ్రింక్ ఇమ్మంటారా?” వినయంగా అడిగింది ఆదిలక్ష్మి.
“మరే… అదీ… స్కాచ్ ఆన్ ది రాక్స్ పట్రా… డాక్టరు బాబు బాగా అలసి పోయారు. కాస్త డ్రింక్ తగిలిస్తే హుషారు పుడుతుంది.” అంది రూపారాణి హాల్లో ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంటూ. డాక్టర్ ఆదిత్య ఆమెకెదురుగా కూర్చున్నాడు. “రాజారాం అంకుల్ ని చూస్తుంటే జాలి వేస్తోంది ఆంటీ… ఆయన కళ్ళముందే
మీరు ఇలాంటి పనులు చేస్తుంటే భరించలేకపోతున్నాడు. అసలాయన్ని ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో చూసి జాలి పడకుండా నువ్వెందుకు ఇలా రెచ్చిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నావో నాకయితే అర్ధం కావడం లేదు. అయినా నువ్వు తలచుకుంటే ఇంత పెద్ద బంగళాలో ఏమూల గదిలో ఎవరితో కిందా మీదా పడ్డా ఆయనకు తెలిసేది లేదు. కానీ ఎందుకిలా ఆయన కళ్ళముందే చేయాలని పట్టుబడుతున్నావు?” అడిగాడు డాక్టర్ ఆదిత్య. కోపంతో నిప్పులు గక్కుతున్న వెంటాడుతున్నట్లుగా అనిపిస్తోంది అతగాడికి.
పకపక నవ్వింది రూప. “నన్ను మహా దూలగొండి, కామ పిశాచి అని భావిస్తున్నావా ఆదిత్యా? మీ రాజారాం అంకుల్ నిజానికెలాంటి వాడో తెలిస్తే నువ్వాయన మీద జాలి చూపించవు.” అంది.
ట్రేలో డ్రింక్స్ తో వచ్చింది ఆదిలక్ష్మి. ఇద్దరికీ చెరో గ్లాసు అందించింది. మౌనంగా సిప్ చేస్తూ ఉండిపోయారు ఇద్దరూ. “నువ్వు వెళ్ళే ముందు, అయ్యగారి గది శుభ్రం చేసి పక్క మీదుండే బెడ్ షీట్ మార్చు.” చెప్పింది రూప కిచెన్ లోకి వెళుతున్న ఆదిలక్ష్మితో. “అలాగేనమ్మా…” వినయంగా తలూపింది ఆదిలక్ష్మి.
డ్రింక్ పూర్తి చేసి లేచాడు డాక్టర్ ఆదిత్య. “వస్తానాంటీ… అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను… రేపు బాంబే వెళ్తున్నాను. నా ఫ్రెండొకడి వెళ్ళి, దాని తర్వాత నాగపూర్ లో ఓ మెడికల్ కాన్ఫరెన్సు ఉంది.” అన్నాడు మెయిన్ డోర్ వైపు నడుస్తూ ఆదిత్య. అతని వెనకే నడిచి వచ్చి తలుపు దగ్గర నిలబడ్డ రూప మొహంలో ఎటువంటి భావం కనిపించలేదు. “మళ్ళీ ఎప్పుడొస్తావు?” అంది మామూలుగా.
“ఊరినుంచి రాగానే వస్తానాంటీ… అంకుల్ కి అవే టాబ్లెట్స్ కంటి న్యూ చెయ్యండి. నా ఉద్దేశంలో ఆయనే లాంటి వాడయినా కాస్త ప్రశాంతంగా చావనివ్వడం మంచిది… చచ్చేముందు ఎందుకు అతన్ని బాధపెట్టడం?” అన్నాడు డాక్టర్ ఆదిత్య గుమ్మం అవతల నిలబడి.
“అది నేను చూసుకుంటాను లేవయ్యా డాక్టర్ ఆదిత్యా… అన్నట్టు ఒక్క మాట… ఇవళ నీ దంచుడు బ్రహ్మాండంగా ఉంది. అందుకు చాలా థాంక్స్…” అంటూ తలుపు మూసేసింది రూపారాణి.
తన బెడ్ రూములోకి వెళ్ళీ నైటీ విప్పి కింద పడేసి ఎటాచ్డ్ బాత్ రూములోకి వెళ్ళింది. బాత్ టబ్ లో నిండుగా ఉన్నాయి నీళ్ళు. స్నానానికి ఏర్పాట్లు చేసి ఉంచింది ఆదిలక్ష్మి. గోరువెచ్చని నీటితో నిండి ఉన్న బాత్ టబ్ లోకి దిగి, రెండు కాళ్ళు జాపి మడాలు తొట్టి అంచు మీద ఉంచి తలను వెనక్కి వాల్చి కళ్ళు మూసుకుంది రూప. సుగంధ ద్రవ్యాలతో ఉన్న నీళ్ళు మత్తెక్కించే పరిమళాలు వెదజల్లుతుంటే ప్రాణానికి హాటుగా ఉంది రూపారాణికి.
మధ్యాహ్నం రెండు గంటల వేల తన రూములోంచి హాల్లోకి వచ్చింది రూప. ఆదిలక్ష్మి పైనుంచి మెట్లు దిగుతూ కనిపించింది. “ఏం చేస్తున్నారు అయ్యగారు?” అడిగింది రూప సోఫాలో కూర్చుంటూ. “బెడ్ షీట్ మార్చాను. కొద్దిగా సూప్
తాగించాను… ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తున్నారు కానీ నాకర్ధం కావడం లేదు. అంది ఆది ల క్ష్మి.
“ఆయన గారు ఏం చెప్పినా… చెప్పాలని ప్రయత్నించినా… నీకది అర్ధం అయినా పట్టిచుకోనక్కర్లేదు ఆదీ… చేతగాక అలా పడున్నాడు గానీ ఆయన నన్నెంత హింస పెట్టాడో నీకూ తెలుసు. ఏ ఆడదీ అనుభ వించని నరకాన్ని నేను అనుభ వించాను. ఇప్పటికీ నన్ను వేధిస్తున్నాడు…” అంది రూప కటువుగా. ఆదిలక్ష్మి ఏమీ మాట్లాడలేదు.
“సరేలే గానీ, నువ్వు బయల్దేరు. సాయంత్రం త్వరగా రా… అన్నట్టు ఆదీ… విషయం… అయ్యగారిని అప్పుడప్పుడూ తోటలో తిప్పితే మరో బాగుంటుందని పిస్తుంది. ఎవరైనా కాస్త దిట్టంగా ఉండే మేల్ నర్స్ లాంటి వాడిని ఏర్పాటు చేయాలి. నీకు తెలిసిన వాళ్ళెవరైనా ఉంటే చెప్పు.” అంది రూప. “సరేనమ్మగారూ.” అంది ఆదిలక్ష్మి.
ఆ సాయంత్రం ఆరు గంటలకు ట్రిమ్ముగా డ్రస్ చేసుకుని కారులో క్లబ్బుకి బయలుదేరింది. రూపారాణి. నేరుగా బార్ రూముకి వెళ్ళింది. పెద్ద హాలు అది. ఒక పక్క డ్రింక్ సప్లయిచేసే బార్ కౌంటర్ ఉంది. దాని దగ్గర వరుసగా వేసి ఉన్న స్టూల్స్ మీద మెంబర్స్ కూర్చుని తమకిష్టమైన డ్రింక్స్ తాగుతున్నారు. బార్ కౌంటర్ కి ఎదురుగా హాలుకి మరోప్రక్క పెద్ద డయాస్ ఉంది. దాని మీద ఒక పక్క ఆర్కెస్ట్రా మత్తెక్కించే మ్యూజిక్ ని వినిపిస్తుంటే డయాస్ మీద జంటలు మ్యూజిక్ కి అనుగుణంగా స్టెప్స్ వేస్తూ డాన్స్ చేస్తున్నారు.
రూప బార్ కౌంటర్ దగ్గర చిట్ట చివరి స్టూలొకటి ఖాళీ గా ఉంటే దాని మీద కూర్చుంది. బార్ అటెండర్ ని తనకిష్టమైన స్కాచ్ ఇమ్మని చెప్పి… అతడందిచిన గ్లాసు పట్టుకుని డయాస్ వైపు తిరిగి డాన్స్ చేస్తూ ఎగురుతున్న జంటల్ని చూస్తూ కొద్ది కొద్ది గా స్కాచ్ చప్పరించసాగింది.
పావుగంట గడిచింది. “హల్లో రూపారాణీ… బావున్నారా…” అన్న పలకరింపు వీని పక్కకి తిరిగి చూసింది. జనార్ధన్ నిలబడి ఉన్నాడక్కడ. తన స్నేహితురాలు మాధవీలత ఫ్రెండతను. వాళ్ళిద్దరికీ ఈ క్లబ్ లోనే పరిచయమయింది. “హల్లో జనా… మాధవి ఏది?” అడిగింది రూప.
“ఏం చెప్పమంటారు లెండి. మాధవి ఈ మధ్య రూటు మార్చింది. ఎవడో కొత్త మార్వాడీ బిజినెస్ మాన్ ఒకడు తగిలాడు. వాడితో తిరుగుతోంది.” అన్నాడు నిస్సారంగా,
“& 30… 50 యామ్ వెరీ సారీ… జనా…” అంది రూప లోలోపల నవ్వుకుంటూ. అంతలో ఆమె పక్కనున్న స్టూల్ ఖాళీ అవడంతో దాని మీద కూర్చున్నాడు జనార్ధన్. అతడిక్కూడా డ్రింక్ ఆర్డర్ చేసింది రూప. ఇద్దరూ తాగుతూ మాట్లాడుకోసాగారు.
లేత నీలి రంగు షిఫాన్ చీరలో, స్లీవ్ లెస్ బ్లౌజ్ తో ఉంది రూప. ఆమె నవ్వుతున్నప్పుడు పైట కిందున్న ఆమె భారీ స్తనాలు ఊగడం గమ్మత్తుగా కనిపిస్తోంది జనార్ధన్ కి మైమరచిపోయి చూస్తున్న అతని కళ్ళలోని ఆకలిని. పసిగట్టింది రూప. అతన్ని ఇంకాస్త రెచ్చగొట్టాలని అతని సిల్లీ జోకులకి మరింతగా పగలబడి నవ్వుతూ తన ఒంటినంతా అటూ ఇటూ కదిలిస్తోంది.
“డాన్స్ చేద్దామా?” అడిగాడు జనార్ధన్. “వద్దు… అదొక బోరు… టెర్రేస్ మీదకి వెళ్లాం. కాస్త మంచి గాలి పీల్చుకోవచ్చు…” అంది రూప. “పద మరి…” అంటూ లేచాడు. ఇద్దరూ లిఫ్టులో ప్రవేశించారు. లోపల ఎవరూ లేరు. లిఫ్ట్ డోర్స్
మూసుకోగానే చాప్ ఫ్లోర్ బటన్ నొక్కాడు జనార్ధన్. “ఇవ్వాళ చాలా అందంగా కనిపిస్తున్నావు రూపా…” అంటూ రూప భుజం మీద చెయ్యి వేశాడు. కొంటె గా నవ్వి “అందంగానా లేక సెక్సీగానా…” అంటూ అతని దగ్గరగా జరిగింది రూప. ఆమె భుజం మీద ఉన్న చేతిని కిందకు జార్చి పైట మీదనే ఆమె రొమ్ముని నొక్కాడు. నిండుగా గాలితో నిండి ఉన్న పెద్ద సైజు రబ్బరు బంతిలా మెత్తగా ఉన్నా చేతికి ఎదురు తిరుగుతున్నట్లు దృఢంగా ఉంది ఆమె స్తనం. “హుమ్… అబ్బా…స్…” అంటూ అతని వైపు మొహం తిప్పింది రూప. తలవంచి ఆమె పెదాల నందుకున్నాడు. ఒకరి పెదవులు మరొకరు చప్పరించుకోసాగారు. చేతిని అతని పాంటు జిప్ మీద వేసి సర్రున దాన్ని కిందకులాగి లోపలికి చెయ్యి దూర్చింది రూప. చేతివేళ్ళకు తగిలిన అతని దండాయుధాన్ని పట్టి బయటకు లాగింది. గుప్పెట్లో ఇమడనంత లావుగా ఉన్న అతని దడ్డుని చూసి “మై గాడ్… కళ్ళు చెదిరిపోతున్నాయ్… జనార్ధన్… ” అంది నవ్వుతూ.
“నాది నీ చేతిలో ఉంది… నీ ఇష్టం వచ్చినట్లు చేసుకో…” జనార్ధన్ ఒక చేత్తో ఆమె పిరుదుల మీద బలంగా చరుస్తూ. అన్నాడు నవ్వుతూ. జీప్
ఇంతలో లిఫ్టు ఆగింది. చటుక్కున తన ఆయుధాన్ని లోపలికి తోసుకుని పైకి లాగాడు. లిప్ట్ డోర్స్ తెరుచుకోగానే బయటకు వచ్చారు ఇద్దరూ.
పదవ అంతస్తు పై భాగం అది. వీళ్ళిద్దరు తప్ప అక్కడెవ్వరూ లేరు. ఒక ప్రక్క పెద్ద వాటర్ టాంకు ఉంది. దానికి దగ్గర్లో పెద్ద డిష్ యాంటెన్నా ఉంది. మరో పక్క విరిగిన ఫర్నిచర్… పనికి రాని వస్తువులూ… అట్ట పెట్టెలు గుట్టగా పేర్చి ఉన్నాయి. దూరంగా ఉన్న బిల్డింగుల మీద అమర్చి ఉన్న నియాన్ సైన్ బోర్డులు రంగురంగుల్లో వెలుగుతూ ఆరిపోతూ ఆ ప్రదేశమంతా వింత వెలుగులు విరజీ మ్ముతున్నాయి.
రూప నడుం చుట్టూ చెయ్యి వేసి యాంటెన్నా వెనక్కు తీసుకు వెళ్ళాడు. జనార్ధన్. ఫౌండేషన్ తాలూకు రెండడుగుల సిమెంటు దిమ్మెకటి ఉంటే దాని మీద కూర్చుంది రూప. ఆమె ఎదురుగా నిలబడి పాంటుని విప్పేసి అండర్ వేర్ తోసహా కిందకి జార్చేశాడు. ఇనప రాడ్ లా… లావుగా… పూర్తిగా నిగడదన్ని ముందుకి సాగి ఉన్న అతని దడ్డుని అప్యాయంగా పట్టుకుని పైకీ కిందకీ నిమురుతూ తల పంచి నాలుక కొసతో అతని గుండుని తాకింది రూప. మొడ్డ కుడవ్వా…” అనడిగాడు జనార్ధన్ రిక్వెస్ట్ చేస్తున్నట్లు. “ఓహ్… రూపా… నా
నోరు పూర్తిగా తెరిచి అతగాడి మొడ్డని అబగా నోట్లోకి తీసుకుని తలని ముందుకూ వెనక్కూ ఆడిస్తూ గుడవసాగింది. రూ. తల ముందుకి కదిల్చినప్పుడు పెదవులతో బిగించి పట్టుకోవడం వల్ల పై చర్మం వెనక్కు వెళ్తూ అతని లవడా గుండు ఆమె నోట్లోకి దూసుకు వస్తుంది. నాలికతో దాని మీద రాపాడిస్తూ తల వెనక్కు కదిల్చినప్పుడు చివరికంటా పెదవుల మధ్యకూ వస్తోంది. అయిస్ ఫ్రూట్ చప్పరిస్తున్నట్లు ఆ మె లవడాని చప్పరిస్తూ గుడుస్తుంటే ఆ తీవ్ర సుఖానుభూతికి జనార్ధన్ మెలికలు తిరుగుతున్నాడు. ఆ ఆవేశంగా నడుముని ముందుకీ వెనక్కీ ఊపుతున్నాడు.
చటుక్కున అతన్ని వదిలేసింది రూప. “ఏమయింది రూపా…” అడి గాడు ఆశ్చర్యంగా జనార్ధన్. “తెల్లవార్లూ నోట్లో పెట్టి ఆడించేలా ఉన్నావు నీ వరస చూస్తుంటే… నాది చూడు ఎలా కాలి పోతోందో… అంటూ లేచి నిలబడి చీరను ఒక్కుదుటున నడుం పైకెత్తేసుకుని పాంటీని కిందకు జార్చి కాళ్ళనుంచి తొలగించింది.
అదే సిమెంటు దిమ్మ మీద కూర్చుని ఆమెని తనవైపుకి తిప్పుకున్నాడు. తన ముందుకి నాలికతో ఆమె ఉపస్టు గాడి మీద పైనుంచి కిందదాకా రాపాడించాడు. నున్నగా షేవ్ చేసి ఉందేమో పొంగడంలా ఉబ్బి విశాలంగా ఉంది రూప దిమ్మ. కొవ్వు పట్టి బలిసి పంపర పనసతొనల్లా ఉన్న పూ రెమ్మలు
పువ్వులా విచ్చుకుని ఉండటంతో వాటి పైభాగాన, గట్టిగా ఉబ్బిన చిక్కుడు గింజలా ఉన్న ఆమె మదనకీల బిరుసుగ తగిలింది అతని నాలిక కొసకి. దొరికిందే ఛాన్సు అన్నట్లు గా దాన్ని నాలికతో నొక్కాడు జనార్ధన్.
“ఓహ్… స్….” అంది రూప మైమరచి పోయి అతని తల మీద చెయ్యివేసి బలంగా తన మొత్తకేసి అదుముకొంటూ. నాలికతో రెమ్మల్ని రాపాడిస్తూనే లోపలికి తోశాడు. ఉప్పగా, వగరుగా, ఏదో తెలియని రుచి తగిలింది నాలికకు. నాలికని పూర్తిగా లోపలికంతా జొనుపుతూ ఆకురాయి అరగదీస్తున్నట్లు లాఘవంగా నాక సాగాడు.
కూత కొచ్చిన కోడిలా కూస్తోంది రూప. తీయని, సుఖమైన మూలుగులూ, కేరింతలూ వెలువడుతున్నాయి. నోటివెంట వళ్ళంతా చలిజ్వరం వచ్చినదానిలా వణికి పోతుంటే, లోలోతుల్లో తియ్యని జిల క్షణక్షణానికీ పెరిగి పోతుంటే దిగుడు బావిలో ఊట ఊరుతున్నట్లు మదన రసాలు ఊరుతూ స్రవిస్తున్నాయి ఆమె కామ మందిరంలో.
నాలుకతో లోపల గుండ్రంగా చుట్టలు చుడుతూ కెలుకుతున్నట్లు తిప్పుతున్నాడు జనార్ధన్. రూప కాళ్ళు నేల మీద నిలవడం లేదు. ఒళ్ళు గాల్లో తేలిపోతున్నంత పరవశం కలుతోంది. ఆవేశంతో మొత్తను అతని మొహంలోకి నెట్టడంవల్ల రెమ్మలు మరింతగా పిచ్చుకున్నాయి. “హా….స్…. ఓ… మై…. ఎప్పుడూ ఎరగను ఇంత సుఖం… ఏయ్… జనార్ధన్… నీ ఫ్రెండు మాధవి నిజంగా థాంక్స్ చెప్పాలోయ్… ఇంత అద్భుతమైన నాలుకని నా కోసమే వదిలేసిందోయ్ అది… ఫెంటాస్టిక్… నీలాంటి దడ్డూ, ఇంత ఎక్స్ పర్ట్ నాలుక పని చేసే మొగాడు నాకింత వరకూ తగల్లేదోయ్. ఇంకాపమ్మా జనార్ధన్… ఆగలేను… నీ దడ్డు దెబ్బకోసం నా పప్ప అల్లాడి పోతోంది. ఈ నాకుడు తర్వాత తీరికగా చేసుకోవచ్చుగానీ, నీ దడ్డు దోపి దంచి కొట్టవోయ్…” అంటూ ఆత్రంగా అతన్ని జుట్టుపట్టుకుని పైకి లేవదీసింది రూ.
పైకిలేచి ఆమెని ఆ సిమెంట్ దిమ్మ మీద చేతులు ఆన్చి వంగోబెట్టాడు. ఎత్తైన ఆమె పిరుదుల్ని రెండు చేతుల్తో పట్టి పిచ్చదీసి నడుముని ముందుకి నెట్టాడు. ఒక చెయ్యి వెనక్కు జాపి అతగాడి దడ్డునందుకుని దాని గుండుని విచ్చుకుని ఉన్న తన పూ రెమ్మల మధ్యకి సర్దుకుంది రూప. జనార్ధన్ నడుముని ముందుకు తోసి అద మగానే ఆమె పూకు రెమ్మల్ని చీల్చుకుంటూ బిగుతుగా లోపలికంటా దిగబడింది అతని మొడ్డ.
ఫ్రెంచ్ వైన్ సీసా మూతిలో బిరడా బిగించినట్లు బిగుసుకుని దిగబడింది. రూప పూకు రెమ్మల మధ్య జనార్ధన్ లవడా. “అబ్బ… ఎంత టైట్ గా ఉందోయ్ నీది…” అంటూ మొత్తని అటూ ఇటూ ఊపింది రూప. సర్రున వెనక్కు లాగి మళ్ళీ
గుద్దాడు జనార్ధన్. “అదీ దెబ్బంటే… ఇక కానీయ్…” అంది రూప అతన్ని కవ్విస్తూ, అది మిపెట్టి గూటింపులు ఇవ్వడం మొదలెట్టాడు జనార్ధన్.
అతని గుద్దుడికి ఒళ్ళంతా అదురుతుంటే తీయగా మూలుగుతోంది రూప. “జనా… జనార్ధన్… గుద్దు… గూటించి ఏం గుద్దుతున్నావురా… నా రాజా… నీ గుద్దుడికి నా పూకు తిమ్మిరెక్కిపోతుంది…. దెంగవోయ్… దెంగు… నా పూకు పచ్చడి చేస్తున్నావు… నీ ఇష్టం… చిరగ దెంగరా నా రాజా…” అంటూ కీచుగొంతుతో కేరింతలు కొడుతూ నడుముని వెనక్కి నెట్టి అతగాడి ఊపుడికి వాటంగా అందిస్తోంది రూప.
“అసలే ముసలి మొగుడు… ఇలా గునపంలా దించి గూటించి దెంగలేడాయె. పైగా కొన్నాళ్ళుగా మంచం పట్టాడని వినికిడి. అందుకే సరైన దెబ్బలేక తెగ రెచ్చిపోతోంది ఇది… ” అనుకుంటూ తన బలమంతా ప్రయోగించ సాగాడు జనార్ధన్. రూప పూకులోని మదన జలాలు తెగ ఊరిపోయి జనార్ధన్ లవడా మొదలంటా దూరుతూ ఉన్నప్పుడు అందులోంచి “తపక్… తపక్…” మనే శబ్దం లయగా వస్తోంది. దాంతోబాటూ రూప తియ్యటి మూలుగులూ, జనార్ధన్ బిగించి కుమ్ముతున్నప్పుడు “హలమ్… హలమ్…” అన్న శబ్దాలతో ఆ ప్రదేశ మంతా మారుమోగుతోంది.
దాదాపు పదినిమిషాల సేపూ యంత్రంలా గుద్ది అణచిపెట్టి కార్చేశాడు. జనార్ధన్. అతని లవడా రసం తన పూకు గోడలకి పిచికారీ కొట్టినట్లు తాకగానే తనుకూడా ముక్కుతూ కార్చేసుకుంది రూప.
సొమ్మసిల్లినట్లు కదలకుండా అలానే ఉండి పోయారు ఇద్దరూ. అయిదు నిమిషాల తర్వాత తేరుకుని తనదాన్ని ఆమె దాంట్లోంచి లాక్కుని కింద పడి ఉన్న అండర్ వేర్, పాంటూ వేసుకున్నాడు జనార్ధన్. సిమెంట్ దిమ్మపైన ఉన్న తన పాంటీతో తొడల మధ్య శుభ్రంగా తుడుచుకుని దాన్ని ఉండ చుట్టి దూరంగా విసిరేసింది రూప.
” పోటుగాడి పి కదా… ఎందుకొదిలే సిందోయ్ నిన్ను, మాధ వీ, దానికే మన్నా పిచ్చా?” అనడిగింది. రూప దిమ్మ మీద కూర్చుని చీరని సరిచేసుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా. “ఏముంది రూపా… డబ్బు… ఆ మార్వాడీ ఫ్లాటేదో కొనిచ్చాడట… ఇంకా యూరోప్ ట్రిప్… అదీ అలా చాలా…” అన్నాడు జనార్ధన్.
ఇద్దరూ లిఫ్టులో కిందకి దిగారు. బయటకు వచ్చిన తర్వాత కారెక్కి స్టీరింగ్ ముందు కూర్చున్న రూపను “మళ్ళీ ఎప్పుడు కలుద్దాం?” అనడిగాడు జనార్ధన్ కారు పిండోలో చేతులాన్చి.
“చూద్దాం… అప్పుడప్పుడూ క్లబ్ కి వస్తుంటాగా. బెటర్ లక్… బై!” అంది కారుని స్టార్ట్ చేసి ముందుకి పోసిస్తూ. “ఓకే… బై!” అన్నాడు వెనక్కి జరుగుతూ.
వెళుతున్న కారుని చూసి “రేపో మాపో చచ్చే డబ్బున్న ముసలి మొగుడున్న… కసిగల ఆడది… పడితే ఇలాంటి దాన్ని పట్టాలి… కాని దొంగ ముండ… తెలివిగల ఘటంలా ఉంది… లొంగేలా లేదు… ” అంకుంటూ తన బైక్ వైపు నడిచాడు జనార్ధన్.
ఇంకా ఉంది….