‘ఇదుగో ఒరే.. సత్తెం బావ అసలే ముక్కోపి… నువ్వేం మాట్టాడకుండా, ఆయన చెప్పిందానికి తలూపు ‘ అంది లక్ష్మి మెట్లెక్కుతూ.. తలూపాడు రాజు.
పాత కాలం నాటి మేడ.. పైన విశాలమైన ఖాళీ స్థలం… బంగళా పెంకుతో కప్పిన వసారా వెనక రెండు గదులు. వరండాలో పడక్కుర్చీలో కూర్చుని సిగరెట్ తాగుతున్న సత్తెం బావ లక్ష్మిని చూసి కులాసాగా నవ్వాడు.
‘ఏవే.. లచ్వీ.. సేన్నాళ్ల కు గుర్తొచ్చానేటి?… ఈడె వుడూ.. ఎంటే సు కొచ్చావ్ ?’
‘ఈడు మా పింతల్లి కొడుకు రాజండీ… అమ్మా, నాన్నా సిన్నప్పుడే పోయారు. కాలేజీ సదూతున్నాడు. ఈణ్ణి బరించలేనని నా మొగుడు గొడవెడతున్నాడు. ఈడికేదయినా దారి సూపించి పుణ్యమెట్టుకో బావా ‘ అంది లక్ష్మి సత్తెం పక్కన స్టూలు మీద కూర్చుంటూ..
రాజు వంక ఎగాదిగా చూశాడు సత్తెం. పద్దెని మిదేళ్ల రాజు తల దించుకు నిల్చున్నాడు. సన్నగా ఉన్నా, ధృఢంగా ఉందతని శరీరం. దబ్బపండు చాయ. స్ఫురద్రూపి.
‘ కుర్రాడు శాకు లాగున్నాడు… నీయమ్మ!… మీ అమ్మమ్మో, దాని అమ్మమ్మో
తెల్లోళ్లతో దొబ్బించుకుని ఉంటారు… ఏం కలరే మీది… ‘ అంటూ చనువుగా లక్ష్మి భుజం మీద చెయ్యేసి వెకిలిగా నవ్వాడు. లక్ష్మి కావాలనే ముందుకు వంగి కూర్చుందేమో, జాకెట్ లోంచి తన్నుకొస్తూ, పండిన దోసకాయల్లా మిస మిసలాడుతూ అతడి కంటబడ్డాయామె రొమ్ములు. సత్తెంబావకు తొడల మధ్య జివ్వు మంది.
‘ఊ.. అయితే ఉష్ణోగం కావాలా… ‘ అంటూ జేబులోంచి ఓయాభై నోటు తీశాడు. ‘ఒరే.. నువ్వలా సిన్నగా నడుచుకుంటూ స్టేషన్ దగ్గర మస్తాన్ గాడి కొట్లో కారా కిళ్ళీ ఒకటి కట్టించుకురా.. సత్తెం బావ కోసం అని చెప్పు.. కి మామ్ ఎక్కువెయ్యమని చెప్పు.. తొందరేంలేదు… గంటలో వచ్చెయ్.. నూవ్వూ టీ కూడా తాగు ‘ ఉదారంగా అన్నాడు.
సత్తెం అందిస్తున్న నోటు అందుకుంటూ లక్ష్మి వంక చూశాడు రాజు. వెళ్ళు అన్నట్టు తలూపింది. గిరుక్కున వెనక్కి తిరిగి మెట్లు దిగి రోడ్డు మీది కొచ్చి రైల్వే స్టేషన్ వైపు నడవ సాగాడు.
సత్తెం బావ తనను ఎందుకు బయటకు పంపించాడో వాడికి చూచాయగా అర్ధం అయింది. చిన్నప్పట్నుంచీ ఆ ఇంటా, ఈ ఇంటా పెరిగిన వాడవడం వల్ల ఏ విషయం లోనూ సొంత అభి ప్రాయాలు కలిగి ఉండడం మంచిది కాదని చాన్నాళ్ళ కిందటే అర్థం అయింది అతనికి. ఒక వేళ ఉన్నా వాటిని మనసు లోతుల్లోనే దాచుకోవడమూ అలవాటయింది.
కిళ్ళీ కట్టించుకుని, టీ తాగి వస్తుండగా దార్లో కాలేజికెళుతున్న మాధవి కనబడి నవ్వింది. జాంపళ్ళ లాంటి రొమ్ములకి పుస్తకాలు అడ్డం పెట్టుకుని, నేల మీది బురద లంగాకు అంటకుండా ఓ చేత్తో దాన్ని పైకెత్తి పట్టుకుని అతణ్ణి చూసి ఆగింది.
‘ఏరా.. కాలేజీ కి రావట్లేదేంటీ… ‘
‘ఎందుకూ? ‘ నిజంగా ఫీలవుతూ అడిగింది మాధవి. క్లాసులో ఎప్పుడూ ఫస్టు మార్కు రాజుదే. సరిగ్గా చదివిస్తే స్టేట్ ర్యాంకు వస్తుందని టీచర్ల అభి ప్రాయం. రాజంటే ఆ అమ్మాయికి ఇదీ అని చెప్పలేని అభిమానం.
ఆమెను చూసినప్పుడల్లా మనసులో కలిగే ఉద్వేగం ఏమిటో తెలీదుగానీ.. ఆ అమ్మాయంటే రాజుకు చాలా ఇష్టం.
‘మా బావ ఏదయినా పన్లో చేరమన్నాడు ‘ అని ముందుకు కదిలాడు రాజు… కోరికలను తొక్కిపట్టడం ఎలాగో అతనికి జీవితం నేర్పేసింది.
మాధవి మనస్సు చివుక్కుమంది… కానీ రాజు లో ఆ బాధేం కనబడ లేదు. వెళుతున్నవాడి వంక అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయింది.
సత్తెం బావ ఇంటి కి వచ్చేసరికి తలుపులు మూసేసి ఉన్నాయి. లోపల్నుంచి గాజుల చప్పుడూ.. గాఢమైన నిట్టూర్పులూ వినబడుతున్నాయి…
‘ నీ యమ్మా… ఎంత కసిగా ఉన్నావే… నీ మొగుళ్లొదిలేసి రారాదూ…ఆహ్.. బీ ర్రు గా ఉందే… నీయమ్మా… ఆ తాగుబోతు నాకొడుకుతో ఎందుకూ.. రోజూ నాతో కుమ్మించుకో… అబ్బా.. ‘ రొప్పుతూ అంటున్నాడు సత్తెం బావ. మంచం కిర్రు కిర్రున ఊగుతోంది. రెండు శరీరాలు కసిగా కలుస్తున్నందుకు సాక్ష్యంగా థప్ థప్ మని శబ్దం వస్తోంది.
‘ అబ్.. బ్బా.. మరీ అంత మోటుగా చెయ్యకు… నొప్పి.. మెల్లగా.. ఊ.. ‘
మూలుగుతోంది లక్ష్మి.
ఆ మూలుగులూ చప్పుళ్ళూ రాజుకు చిరపరిచితమైన వే… తప్పో వొప్పో తెలీదుగానీ అవి వింటున్నప్పుడు వాడికి విపరీతమైన ఉద్రేకం కలుగుతుంది. రాత్రుళ్ళు తను నిద్ర పోయినట్టుగా నటిస్తూ పడుకున్నప్పుడు… లక్ష్మి మొగుడితో రోజూ చేయించుకుంటుంది…
రాజు వళ్లు వేడెక్కింది. అటూ ఇటూ చూసి తొడల మధ్య చెయ్యేసుకుని నొక్కుకున్నాడు వటుగా ఉంది.
పది నిముషాల తర్వాత ముందుగా సత్తెం బావ, ఆ తర్వాత చీర సర్దుకుంటూ లక్ష్మి వచ్చారు…
రాజు అందించిన కిళ్ళీ నముల్తూ సిగరెట్ వెలిగించుకున్నాడు సత్తెం.. ” ఊ… ఏవిట్రా.. ఉద్యోగం కావాలా..’ అంటూ ఓ క్షణం ఆలోచించాడు… హైడ్రాబాడ్ లో ఒక చోట చేర్పిస్తాను… జాగ్రత్తగా ఉంటావా … ‘అన్నాడు
ఉంటానండీ అన్నట్టు తలూపాడు.
‘జాగ్రత్తారే.. నాకు మాట రానీకూడదు ‘
‘శ్శా.. ఈడు శానా బుద్ధి మంతుడు సత్తెంబావా.. నాదీ పూచీ ‘ అంది లక్ష్మి
‘సరే.. సాయంత్రం నాలుగింటి కి హైడ్రాబాడు రైలు దగ్గరకొచ్చేయ్… కుంటి నారాయణ గాడు కూడా ఎల్తన్నాడు.. ఆడితో ఎల్లి పో.. నెల నెలా ఎయ్యి రూ పాయలిస్తారు… ఉండానికీ, తిండానికీ కూడా ఆళ్లే సూసుకుంటారు.. పైన టిప్పులు కూడా ఒస్తాయి..’
లక్ష్మి మొహం వెలిగి పోయింది. రాజు నిర్వికారంగా చూశాడు.
‘ సత్తెం బావా.. నువ్వు దేవుడు లాటోడివి ‘ అంది లక్ష్మి
‘నీయమ్మా.. ఉత్తుత్తి మాటలు కాదే, వారాని కోపాలయినా ఒచ్చి కనబడుతుండు… మన సమ్మందం ఈనాటిదా..’ అని నవ్వాడు సత్తెం
సాయంత్రం స్టేషను దాకా వచ్చి దిగబెట్టింది లక్ష్మి… జాగ్రత్తలు చెప్పింది… కళ్లలో నీళ్ళు తిరిగాయి రాజుకు… ఈ ప్రపంచంలో తన గురించి ఆలోచించే ఏకైక వ్యక్తి లక్ష్మి…
కుంటి నారాయణతో పాటు ఓ ఇరవై ఏళ్ల అమ్మాయి కూడా వచ్చింది. లక్ష్మికి తెలిసిన అమ్మాయిలాగుంది. ఇద్దరూ చాలాసేపు ఓ పక్కకెళ్ళి మాట్లాడుకున్నారు. ఆ అమ్మాయినెక్కడో చూసినట్టుగా అనిపించింది.. ఎక్కడో గుర్తు రాలేదు. చామన చాయగా ఉంది.
‘నెలకి యాభై వేలిస్తామంటున్నారు… ఒకేడాది ఉంటే ఇల్లయినా కట్టించుకోవచ్చు… అందుకే ఎల్తన్నా’ అందా అమ్మాయి…
‘అదృష్టం అంటే నీదేనే… అదె వుత్తో ‘ దాని ‘ లాగా ఉన్నావు గాబట్టి ఈ శాన్సు వొచ్చింది… మా వోడు జాగర్త.. నోట్టో నాలుక లేనోడు… ఒకరికొకరు తోడుగా ఉండండి… ‘చెప్పింది లక్ష్మి. గొంతు తగ్గించి ‘జాగర్త… రోగాలొస్తాయి.. తొడుగులేసుకోకుండా చేపించుకోమాకు ‘ అని కూడా అంది.
‘దాని లాగా ఉన్నావు ‘ అన్న మాట మాత్రం అర్ధం కాలేదు రాజుకు…