“మనకు పోలీస్ వాళ్ళ నుంచి ఎటువంటి ఇబ్బంది రాకుండా బాస్ చూసుకుంటాడు, మన పని జాగ్రత్తగా కంప్లీట్ చేయడమే అని”.
ఆత్రం ఆగలేక అమానుల్లా అన్నాడు “మరి వాటాల సంగతేం టి” అని
“ఎవరికీ అన్యాయం చెయ్యరు, నా మాట నమ్మండి, అందరికి సమానంగా వాటాలు వచ్చే ట్లు చేసే బాధ్యత నాది” అని అన్నాడు
“అన్నీ అయిపోయిన తరువాత, మొండి చెయ్యి చూపిస్తే”
“నేను తెలుసుగా మీ వాటాలు వచ్చేంత వరకు నేను మితోనే ఉంటాను” అంటూ భరోసా ఇచ్చాడు అందరికి.
అప్పటికి వేరే మార్గం లేక, చేసిన పని మద్యలో వదల లేక అందరు పనిలో నిమగ్నమై పోయారు.
వాళ్ళు మాట్లాడే దాంట్లో తనకేం సంబందం లేనట్లు ఎటువంటి అడ్డంకి చెప్పకుండా , సపోర్ట్ చేయకుండా వాళ్ళు మాట్లేడేది వింటూ ఉన్నది ఒకరే ఒక్కడు అది మాతో పాటు ఉన్న ఉమర్.
తనకు కొద్ది కొద్దిగా తెలుగు అర్థం అవుతుంది , కానీ తిరిగి మాట్లాడాలంటే ఇబ్బంది పడతాడు , కానీ తనలోని భావాలను ఎలాగోలా పక్కనోడికి అర్థం అయ్యేటట్లు చెప్పగలడు.
అనుకున్న టైం కు సొరంగం తవ్వే సారు. మరుసటి రోజు ఆదివారం. ఈరోజు రాత్రికి లాకర్ రూమ్ లోకి ఎంటర్ కావాలని ముందే అనుకోవడం వలన ఆ రోజు రాత్రి అంతా లైట్ గా తలా రెండు పెగ్గులు పట్టించి పడుకోండి పోయారు.
ఆ రోజు రాత్రి రామ కృష్ణ అక్కడే పడుకున్నాడు, మాములుగా రామ కృష్ణ డే టైం లో వాళ్లతో ఉండడు చీకటి పడ్డ తరువాతే వచ్చి వాళ్లతో కలుస్తాడు లేదంటే లేదు.
ముందే అనుకున్నట్లు అంతా పడుకునే ముందే అక్కడ ఎటువంటి ఆనవాళ్లు లేకుండా మొత్తం కావలిసినవి బ్యాగ్ లో సర్దుకొని , మిగిలినవి అగ్గి పెట్టే సారు.
అప్పుడప్పుడూ ఆ కాంపౌండ్ లో ఎండిన మొక్కలు అగ్గి పెట్టడం మామూలే కాబట్టి చుట్టూ పక్కల ఎవ్వరు దాన్ని గురించి పెద్దగా పట్టించు కోలేదు.
సరిగ్గా రాత్రి 2.30 కి అంతా నిద్ర లే చారు. దాని కంటే అస్సలు పడుకోలేదు అంటే బాగుంటుందేమో. ఎందుకంటే ముందు జరగ బోయే దాన్ని గురించి అందరికీ టెన్షన్ గానే ఉంది. అనుకున్న ప్లాన్ ప్రకారం స్ట్రాంగ్ రూమ్, లాకర్ రూమ్ ఓపెన్ చేసి దొరికిన వాటిని బ్యాగుల్లో సర్దేసి,ఆ బ్యాగులు సొరంగం ద్వారా గెస్ట్ హౌస్ కే తీసుకొచ్చారు.
వాళ్ళ లోపలికి వెళ్ళినప్పుడు కాంపౌండ్ లోకి వచ్చిన ఇంకో కారులోకి నింపారు దోచు కొచ్చిన బ్యాగులు అన్నింటినీ. రామ కృష్ణ వెళ్లి డ్రైవర్ దగ్గర నుంచి డబ్బులు తీసుకొని వచ్చాక , ఆ డ్రైవర్ తో కలిసి ఉమర్ వెళ్లి పోయాడు.
“ఇందులో రెండు లక్షలు ఉన్నాయి, జాకీ ఇదిగో ఈ 50 వేలు తీసుకొని ఓ నెల రోజులు ఎవ్వరికీ కనబడ కుండా ఎక్క డికైనా వెళ్లిపో, మేము ముగ్గురం కూడా ఓ నెల రోజులు టౌన్ కు దూరంగా ఉంటాం , నీ నెంబరు నా దగ్గర ఉంది మేము సిటి కి వచ్చాక నేనే నిన్ను కాంటాక్ట్ చేస్తాను. కొద్ది రోజులు లేట్ అయినా నువ్వు తొందర పడకు. నువ్వు తొందర పది ఏదైనా చేయాలనుకున్నా విషయం ఆయనకు తెలుస్తుంది. మన పుట్టు పూర్వోత్తరాలు ఆయనకు తెలుసు కాబట్టి కొద్దిగా ఓపికగా నా ఫోన్ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉండు” అంటూ తను తెచ్చిన కట్ట లోంచి 50 వేలు లెక్క పెట్టి జాకి కి ఇచ్చాడు.
మనసులో ఎన్నో అనుమానపు ప్రశ్నలు ఉన్నా , రామ కృష్ణ చెప్పిన వివరణకు వాటికి సమాధానాలు దొరికి నట్లు అనిపించి
“నన్ను దారిలో ఎక్క డైనా దిమ్పేయండి , ఇక్కడ నుంచి ఆటోలో పోవాలంటే కొద్దిగా కష్టం” అంటూ వాళ్లతో పాటు కారు ఎక్కింది తన luggage తో.
మరో మారు హాల్ లో ఎటువంటి ఆధారాలు లేవని నిర్ధారణ కొచ్చిన తరువాత, గెస్ట్ హౌస్ లాక్ చేసి కారులో అక్కడ నుంచి వెళ్లి పోయారు.
వాళ్ళు వెళ్ళిన 10 నిమిషాలు తరువాత వాళ్ళ బాస్ కారు లోపలి వచ్చింది. తన దగ్గర ఉన్న డూప్లికేట్ తాళం చెవితో లోపలి వెళ్లి ఓ 20 నిమిషాల పాటు తన దైన శైలిలో ఆధారాలు చెరిపే సి , వెళ్ళిపోతూ అనుకొన్నాడు. “ఆ బ్రంహే దిగి రావాలి ఇంక ఈ కేసుని తవ్వి పట్టుకోవడానికి”.
రామ కృష్ణ వాళ్ళు జాకీ ని ఉప్పల్ లో దింపే సి వెళ్ళారు. రామ కృష్ణ చెప్పినట్లు సిటీ లో ఉండ కూడదు అనుకొంటూ, అప్పుడే వచ్చిన డి స్ట్రిక్ట్ బస్సు ఎక్కింది, తన అమ్మమ్మ ఊరు వెళ్ళడానికి.
జాకీ ని దింపిన తరువాత కొద్ది దూరం వెళ్లి రోడ్డు పక్కనే తెరిచి ఉంచిన హోటల్ లో టిఫిన్ తిని తిరిగి టౌన్ కి వెళ్ళారు. రెంట్ కి తెచ్చిన వెహికల్ ను ఇచ్చేసి, వేరే కంపెనీ కి వెళ్లి అక్కడ ఓ జీప్ అద్దెకు తీసుకొని వాళ్లకు నెల సరిపడా సామానులు తీసుకొని ముగ్గరికి మూడు బ్యాగుల్లో సర్ది సాయంత్రంగా బయలు దే రారు.
మధ్యలో అమానుల్లా అడిగాడు , “ఎక్కడికి వెళుతున్నాం గురూ”.
“నా వెనుక ఇంకో నెల తిరగాలి బాస్ , ఆ తరువాత మీ దశ తిరిగినట్లే, మీతో పాటే నేను కూడా , ఓ నెల రోజులు ఈ సిటీ లైఫ్ కి దూరంగా వెళుతున్నాం , అంతా సద్దు మనిగాకా వచ్చి మన వాటాలు తీసుకొని ఎవరి దారి వారిది.” అని చెప్పి డ్రైవింగ్ మీద దృష్టి పెట్టాడు.
చెట్టు కింద కూచుని ఆలోచనలతో మగత నిద్రలో జారుకున్న రామకృష్ణకు తెలియదు వాళ్ళు వేసుకున్న ప్లాన్ కింద కుంపటి పెట్టి అగ్గి పెడుతున్నారు అని.
బ్యాంక్ కేసు అప్పగించి ఇప్పటికి నాలుగో రోజు , వాళ్ళ ఫొటోలు తప్ప ఇంకే మీ లేవు నా దగ్గర , వాళ్లను ట్రేస్ చేయడం ఎలా అని ఆలోచిస్తుండగా శాంతా నుంచి ఫోన్ వచ్చింది. అందులో సారాంశం ఎంటంటే, రాజీ స్కూల్ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది దానికి ఎదో అవసరం అయ్యింది అంట. ఓ సారి వెళ్లి దాన్ని తీసుకొని వచ్చి , దానికి కావాల్సిన వి కొనివ్వమని చెప్పింది. వెళ్ళే ముందు దాన్ని తీసుకొని ఇంటికి రమ్మని చెప్పింది.
కొద్దిగా అలా బయట తిరిగి వస్తే ఏమైనా ఐడియా లు వస్తాయేమో అని రాజీ ని తీసుకొని రావడానికి వెళ్లాను. అప్పుడు లంచ్ టైం కావడం వలన అందరు లంచ్ లో ఉన్నారు. నేను వచ్చినట్లు కబురు పెట్టగానే తను తొందరగా లంచ్ కంప్లీట్ చేసి పరుగెత్తు కొంటూ నా దగ్గరి కి వచ్చింది. హాస్టల్ తిండి వంట పట్టినట్లు ఉందొ లేక తను వేసుకున్న డ్రెస్ వల్ల నేమూ తను మాత్రం చాలా సెక్సీ గా కనిపిస్తుంది.
స్పీడ్ గా రావడం వాళ్ళ అనుకుంటా టైట్ స్కూల్ uniform లో తన రొమ్ములు ఉగ సాగాయి.
“అంత స్పీడా గా రాకుంటే ఎం , అవి చూడు ఎలా ఉగుతున్నాయో ” అన్నా వాటి వైపు చూస్తూ.
“అనుకొన్నా , ఈ డ్రెస్ చూడగానే నువ్వు ఎదో ఒకటి అం టావు అని, 5 నిమిషాలు టైం ఇవ్వు నేను డ్రెస్ మార్చు కొని వస్తా అప్పుడు వెళ్దాం , నాకు పర్మిషన్ ఇచ్చారు మీరు ఎప్పుడు వస్తే అప్పుడు వెల్ల మని , కానీ రాత్రి 9 లోపల నన్ను హాస్టల్ లో వదలాలి “
“సరేలే , తొందరగా రా మరి అయితే” అంటూ తను డ్రెస్ మార్చు కోవడానికి హాస్టల్ కు వెళ్ళగా నేను పార్కింగ్ లో ఉన్న బైక్ దగ్గరకు వచ్చాను. తను రాగానే బైక్ మీద కుచోంటు తనకు ఎం కావాలో చెప్పింది.
వాళ్ళకు వచ్చే వారం స్కూల్ లో ఎదో ఫంక్షన్ ఉంది , అందులో తను పార్టిసిపేట్ చేస్తుంది అంట , దానికి ఎదో స్పెషల్ డ్రెస్ కొనాలి అది కోటి లో దొరుకుతుంది అని ఓ షాప్ పేరు చెప్పింది. నాకు వేగ్ గా గుర్తు ఆ షాప్ , ఇంతకూ ముందు పరమేశ్వరి , మహేశ్వరీ థియేటర్స్ ఉన్న సందులో ఉన్నట్లు. సరే అక్కడికి వెళితే తెలుస్తుంది లే అనుకొంటూ బైక్ ను అటువైపు తిప్పాను.
తను పైన షర్టు మాత్రమే మార్చుకొని వచ్చింది. కింద స్కర్ట్ మాత్రం తను స్కూల్ లో వేసుకున్న స్కర్ట్ తో నే వచ్చింది. అదేమో మోకాలి కింద వరకు ఉంది కానీ తను కూచోవడం వలన తన మోకాళ్లు కనబడు తున్నాయి, పైన టి షర్టు వేసుకొని వచ్చింది. నన్ను అనుకోని తన రొమ్ములు నాకే సి ఒత్తు తూ కుచోంది.
తన టచ్ చూసి “ఏంటి , కో బ్రా నా ” అన్నా . మా కోడ్ వర్డ్ తను అర్థం చేసుకున్నట్లు ఉంది. నా తోడ మీద చేత్తో కొడుతూ “తొందరగా కొనేస్తే , అప్పుడు చూపిస్తా ” అంటూ నవ్వింది.
తనను స్కూల్ డ్రెస్ లో చూసి టెంప్ట్ అయ్యి , కోరిక తీరకుండానే తనను హాస్టల్ లో డ్రాప్ చేయాల్సి వస్తుందేమో అనుకుంటున్న నాకు తను కూడా రెడీగా ఉంది అని తెలియగానే బైక్ స్పీడ్ పెంచాను.
ఆ రోడ్డు ఎప్పుడు బాగా రద్దీగా ఉంటుంది , మనిషి కి మనిషి రాసుకొని నడవాల్సి వస్తుంది. అలాంటి రోడ్లో ఫుల్ ట్రాఫిక్ ఉంటుంది ఎప్పుడు, బైక్ ను ఓ పక్కకు పార్క్ చేసి అక్కడున్న చెరుకు రసం బండి అతన్ని అడిగాను రాజి చెప్పిన షాప్ అడ్రస్ , మేము నిలుచున్న ప్లేస్ కి ఓ 10 షాప్ ల అవతల ఉంది అంటూ ఆ షాప్ ను చూపించాడు. తన దగ్గర చెరో గ్లాస్ చెరుకు రసం తాగి వెళుతుంటే “బండి ఇక్కడే పెట్టి వెళ్ళండి సర్ నేను చూస్తుంటాలె ఆ షాప్ ముందర బైక్ పార్క్ చేయడానికి ఉండదు.” అన్నాడు.
“థేంక్స్ బాసు” అంటూ తాగిన వాటికి చిల్లర ఇచ్చి తనతో పాటు ఆ షాప్ కి వెళ్ళాము.