హాయ్ ఫ్రెండ్స్ నేను మీ నాని ఆడదానికి మొడ్డ రుచి తగిలితే తనని ఆపలేము అనే స్టోరీ 10 భాగాలు బాగా ఆదరించారు చాలా మంది ఆడవాళ్ళ నెక్స్ట్ పార్ట్ ఎప్పుడు కొంచం స్పీడ్ ga పోస్ట్ చేయండి అని కోరుతున్నారు వారి కోరికమేరకు 11వ భాగని పోస్ట్ చేస్తున్నాను దీన్ని కూడా బాగా అందరిస్తారు అని నమ్మకం తో పోస్ట్ చేస్తున్నాను మీరు నాకు పెట్టె మెసేజ్ ని బట్టి మీకు పోస్ట్ అంత తొందరగా పోస్ట్ చేస్తాను.
loveofking853@gmail.com
ఆడదానికి మొడ్డ రుచి తగిలితే తనని ఆపలేము -10
అదే కసితో “పని బాగా అయ్యిందా!” అని అడిగాడు రమేష్ ని. వాడు భారంగా నిట్టూర్చి, “ఏంటి అయ్యేదీ! బయట మా అమ్మ మాటలు వినబడగానే, మీ అమ్మ నన్ను తోసేసి, బాత్ రూంలోకి పోయింది. ఎంత బతిమాలినా బయటకి రాలేదు. ఇక నాకే విసుగొచ్చి వచ్చేసా..” అన్నాడు. వాడు అలా అనగానే రవి మనసు శాంతించింది. “అయితే, భోజనాల ఐన తరవాత మన చెస్, కేరమ్స్ ప్లేన్ ను అమలుచేద్దాం.” అన్నాడు రవి. సరే అన్నట్టుగా తల ఊపాడు రవి. వాళ్ళు అలా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఉండగా, ఫ్రెష్ అప్ అయిన ప్రమీల బయటకు వచ్చి, వాళ్ళని చూసి, “రండిరా, భోజనాలు చేద్దాం.” అంటూ కిందకి వెళ్ళిపోయింది. పిల్లలిద్దరూ ఆమెని ఫాలో అయ్యారు.
మధ్యాహ్నం అందరూ ఎవరి పనులలోకి వాళ్ళు వెళ్ళిపోవడం వలన ఎవరూ లేరుగానీ, ఇప్పుడు రమేష్ మేనమామలూ, తాత, అమ్మమ్మ, అత్తయ్యలూ ఇంకా చాలామంది ఉన్నారు అక్కడ. మగాళ్ళు కూర్చొని ఉంటే, ఆడాళ్ళు వడ్డనకి సిద్దం చేస్తున్నారు. రమేష్ ని చూడగానే, “బావా!” అంటూ ఇద్దరు అమ్మాయిలు పరుగెత్తుకువచ్చారు. వాళ్ళని రవికి పరిచయం చేసాడు రమేష్. వాళ్ళలో కాస్త పెద్ద అమ్మాయి పేరు రాజీ, పెద్ద మావయ్య కూతురు. వీళ్ళ వయసే. జస్ట్ ఇంటర్ పూర్తిచేసింది. రెండో అమ్మాయి పేరు రవళి, చిన్న మావయ్య కూతురు. ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్ చదువుతుంది. పరిచయాలు అయ్యాక, “అవునూ, పొద్దున్నుండీ ఎక్కడకి పోయారే!?” అన్నాడు రమేష్. “మా ఫ్రెండ్ ఇంట్లో ఫంక్షన్ ఉంటే వెళ్ళాము.” చెప్పింది రాజీ.
అంతలో పెద్ద మావయ్య రమేష్ ని చూసి “రండిరా, ఇలా కూర్చోండి.” అని చోటు చూపించాడు. వీళ్ళు పోయి, అతను చూపించిన చోట కూర్చున్నారు. మరదళ్ళు కూడా వాళ్ళపక్కనే సెటిల్ అయ్యి, “బావా! భోజనాలు అయిపోగానే, పైకిపోయి కేరమ్స్ ఆడుకుందామా?” అన్నారు. వాళ్ళు పైకి వస్తే, తమ ప్లేన్ వర్క్ ఔట్ అవ్వదు. అందుకే రమేష్ “రేపు ఆడుకుందాంలే, నాకు నిద్ర వస్తుంది.” అన్నాడు. “కొద్దిసేపు ఆడుకున్నాక నిద్రపోదువుగానిలే..ప్లీజ్ బావా…” అంది రవళి. “అవునురా, గేంగ్ మొత్తం సెట్ అయ్యారుగా. ఇక తినేసి, పోయి ఆడుకోండి కొద్దిసేపు.” అన్నాడు పెద్ద మావయ్య. దాంతో వీళ్ళిద్దరికీ నీరసం వచ్చేసింది. దానికి తోడు, ముందుగా తమ భోజనం అవ్వాలి. తరవాత పనివాళ్ళకు పెట్టిన తరవాత, ఆడాళ్ళు తింటారు. ఇక తమ తల్లులు పని ముగించుకొని పైకి రావడానికి కనీసం రెండు గంటలు పడుతుందని అర్ధమయింది వాళ్ళకి. అప్పటికైనా మావయ్యల పిల్లలు తమని వదిలితేనే, ఆ రాత్రికి పనయ్యేది. ఇక చేసేది లేక, “హూఁ.” అని మనసులోనే నిట్టూరుస్తూ, భోజనం ముగించి మేడ పైకి చేరారు.
పైకి చేరుతూనే, “నీకు మరదళ్ళు ఉన్నట్టు చెప్పలేదేంట్రా?” అన్నాడు రవి. “చెప్పేంత టైం ఉందా మనకీ!” అన్నాడు రమేష్ నవ్వుతూ. రవి కూడా నవ్వేసి, “నిజమేలే. అయినా ఇప్పుడు వీళ్ళు ఇక్కడే తిష్ట వేస్తే, మన వాళ్ళు వస్తే ఎలారా? ఏదో చేసి తొందరగా పంపించేయాలి.” అన్నాడు. ఆంటీల మత్తులో పడీ, వాళ్ళకి మరదళ్ళ పిటపిటలాడే అందాలు కనిపించడంలేదు. అసలు గమనిస్తే కదా కనిపించడానికి. పొద్దున్న ఒక్కసారి మరిగిన ఆంటీల రుచి, వాళ్ళని నిలబడనీయడం లేదు. అంతలో మరదళ్ళు ఇద్దరూ వీళ్ళ గదిలోకి వచ్చేసారు. వస్తూనే, అక్కడ ఉన్న కేరమ్స్ బోర్ద్ ని చూసి, “అరే! ముందే తెచ్చేసారా!” అని, వాటిని సర్దుతూ, “నేనూ బావా ఒక టీం.” అంది రాజీ. “చిన్నప్పట్నుండీ మీరు ఇద్దరూ ఒక టీమే కదా.” అంటూ, రవిని చూసి, “ఇంకో బావ ఉంటే బావుణ్ణూ అనుకునేదాన్ని. ఇప్పుడు నువ్వు వచ్చావు. మనిద్దరం ఒక టీం. ఓకేనా!” అంది రవళి. సరే అన్నట్టు తల ఊపాడు రవి. నలుగురూ బోర్డ్ కు నాలుగు వైపులా కూర్చున్నారు.
రవి టేబుల్ పై కాయిన్స్ ని సర్ధి, స్ట్రైకర్ తో కొట్టబోతుండగా, అకస్మాత్తుగా కరెంట్ పోయింది. ఒక్కసారిగా “అబ్బా!” అన్నారు అమ్మాయిలు ఇద్దరూ. “ఛీ! ఈ కరెంట్ పోతే కనీసం గంట వరకూ రాదు.” అంది రాజీ. మగ పిల్లలు ఇద్దరూ మనసులో ఎగిరి గంతేసారు. “సరే, ఇంకేం చేస్తాం. రేపు ఆడుకుందాంలే.” అన్నాడు రమేష్, ఇక వెళ్ళిపోండీ అన్న సెన్స్ లో. “పోనీలే బావా, ఆటదేముంది! మనం కబుర్లు చెప్పుకొని ఎన్ని రోజులయ్యిందో, పద..” అని అతని చేయి పట్టుకొని, తడుముకుంటూ జాగ్రత్తగా బయటకి తీసుకుపోయింది రాజీ. లోపల రవి, రవళి ఇద్దరే ఉండిపోయారు. “మనమూ బయటకి పోదామా, ఇక్కడ ఉక్కగా ఉందీ!” అన్నాడు రవి. “ఊఁ..” అని పైకి లేచింది రవళి. ఇద్దరూ చీకట్లో తడుముకుంటూ వెళ్ళబోతుండగా, రవళి మోకాలు కేరమ్ బోర్డ్ కి గట్టిగా తగిలింది.
దాంతో “అబ్బా!” అని బాధగా అరిచింది తను. “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు రవి కంగారుగా. “మోకాలికి దెబ్బతగిలింది.” బాధగా అని, కాస్త కుంటుతూ బయటకి వచ్చేసింది. ఆమె వెనకే రవి ఫాలో అయ్యాడు. బయటకు రాగానే రెండు అడుగులు వేసి, “అబ్బా!” అని మోకాలు పట్టుకొని, పడబోతుండగా, రవి చప్పున ఆమెని పట్టుకున్నాడు. “బాగా నొప్పిగా ఉందా!” అన్నాడు రవి. “ఊఁ..” అంది ఆమె. “సరే, రా ఇలా..” అని ఆమెని జాగ్రత్తగా నడిపించుకుంటూ, డాబా పిట్టగోడ దగ్గరకు తీసుకు వచ్చాడు. ఆమె ఆ గోడను ఆనుకొని, కింద కూర్చుండిపోయి, కాళ్ళు చాపి, మోకాలిని నొక్కుకోసాగింది. రవి కూడా ఆమె పక్కనే కూర్చొని, “బాగా నెప్పిగా ఉందా!?” అని అడిగాడు. “అవును…” అంది ఆమె బాధగా. “అయొడెక్స్ ఉందా!?” అడిగాడు రవి. “ఊఁ…మీ గదిలోనే షెల్ప్ లో ఉంటుంది. కాస్త తెస్తావా!” అంది రవళి. “సరే!” అని అతను లేచి వెళ్ళబోతుంటే, “జాగ్రత్త రవీ, కాస్త చూసుకో..” అని హెచ్చరించింది రవళి.
రవి లోపలకి వెళ్ళి, మొత్తానికి అయొడెక్స్ బాటిల్ ని తెచ్చేసాడు. దాన్ని రవళికి ఇచ్చి, “రాసుకో..” అన్నాడు ఆమె పక్కనే కూర్చుంటూ. రవళి “ఊఁ…థేంక్స్..” అంటూ, నెమ్మదిగా తన పరికిణీని మోకాళ్ళ వరకూ ఎత్తి, పక్కనే ఉన్న రవిని చూసి, గబుక్కున కిందకి లాగేసుకుంది. అది చూసి రవి, “ఏమయిందీ!? రాసుకో.” అన్నాడు. “తరవాత రాసుకుంటాలే..” అంది ఆమె సిగ్గుపడుతూ. “ఇప్పుడు దెబ్బ తగిలితే ఎప్పుడో రాసుకోవడమేంటీ!?” అనేసి, ఆమె సిగ్గు పడుతుందన్న విషయం గమనించి, “ఫరవాలేదులే, నేను పక్కకి వెళ్తాను, రాసుకో..” అంటూ పైకి లేవబోయాడు. ఆమె చపున అతని చేతిని పట్టేసుకొని, “అమ్మో, నాకు చీకటంటే భయం.” అంది. అతను అలాగే కూర్చుండిపోయి, “పోనీ కళ్ళు మూసుకోనా!” అన్నాడు. “ఊఁ…” అంది ఆమె చిన్నగా. అతను కళ్ళు మూసుకున్నాడు.
ఆమె అతని వైపు ఒకసారి చూసి, మళ్ళీ తన పరికిణీని నెమ్మదిగా మోకాలిపై వరకూ ఎత్తి, అయొడెక్స్ రాసుకొని, పరికిణీని కిందకు లాక్కొని, “అయిపోయింది..” అంది చిన్నగా. అతను “తెలుసు..” అన్నాడు. “ఎలా తెలుసూ!?” అంది ఆమె. “అసలు నేను కళ్ళు మూస్తేకదా..” అన్నాడు అతను చిలిపిగా. ఆమె “హాఁ..” అంది ఆమె షాకింగ్ గా. “ఊరికే జోక్ చేసా. అయినా చీకట్లో ఏం కనబడుతుందిలే.” అన్నాడు అతను ఆమెను టీజ్ చేస్తూ. ఆమె నవ్వేసి, “కనబడితే చూసేద్దామనే!” అంది ఆమె. “చూపించాలనే కదా మీరూ ఆత్రపడతారూ. అలాంటప్పుడు చూడకపోతే ఫీలవుతారు కదా!” అన్నాడు అతను. “అలా ఏం ఫీలవ్వం.” అంది ఆమె. “అయితే, ఈసారి చూడనులే.” అన్నాడు అతను. ఆమె చప్పున అతన్ని చూసి, “అంటే, ఇంతకు ముందు నిజంగానే చూసావా!” అంది. “ఆఁ…మోకాళ్ళ వరకే కదా, పెద్ద ప్రోబ్లం ఏముందీ!?” అన్నాడతను. అతను అలా అంటూ ఉండగానే, “నిన్నూ…” అని మీదపడి కొట్టబోయింది.
అతను చప్పున ఆమె రెండు చేతులూ పట్టేసుకున్నాడు. అయినా వదలకుండా ఆమె గింజుకుంటూ ఉండడంతో, వేరే దారిలేక, చటుక్కున మీదకి లాగేసుకున్నాడు. దాంతో ఒక్కసారిగా ఆమె అతని మీద పడింది. అప్పటివరకూ కవిత మైకంలో ఉన్న రవి, రవళి పరువాలను పట్టించుకోలేదు. కానీ ఆమె తన మీద పడినప్పుడు, ఒక్కసారిగా తన ఛాతీని మెత్తగా పలకరించిన ఆమె పరువాలు గిలిగింతలు పెట్టగానే, అప్రయత్నంగానే ఆమెని తన చేతులతో గట్టిగా బిగించేసాడు. అతను అలా బిగించగానే, తన పరువాలు కాస్తా నలగడంతో ఆమెకి జివ్వుమంది. మొదటిసారిగా ఒక మగాడి స్పర్శ తగిలింది ఆమెకి. ఆ అనుభవం బావుంది. కానీ వెంటనే, ఆడపిల్లలకు సహజ సిద్దంగా ఉండే బెరుకుతో గబుక్కున అతన్ని విడిపించుకొని, పైకి లేచి కూర్చుండిపోయింది. ఆమె అలా లేవగానే అతనూ స్పృహలోకొచ్చి, “సారీ…” అన్నాడు. ఆమె సిగ్గుపడుతూ “ఫరవాలేదు..” అంది. అప్పటికే కాస్త వేడెక్కి ఉన్నాడు రవి.
చీకట్లో ఉన్న రవళిని చూస్తుంటే, ఆ వేడి ఇంకాస్త పెరుగుతుంది. దాంతో ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, “ఫరవాలేదా అయితే!” అన్నాడు. ఆమె పెదాలు బిగించి చిన్నగా నవ్వుకుంటుంది. అతను ఇంకాస్త జరిగి ఆమెకి అతుక్కొని, “చెప్పు, నిజంగా ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. “ఛీ..పో!” అంది ఆమె. ఆ “ఛీ..పో” లోనే “దగ్గరకి రా” అన్న ఆహ్వానం వినిపించింది అతనికి. దాంతో నెమ్మదిగా తన చేతిని ఆమె చేతిపై వేసి చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె కదలకుండా అలాగే కూర్చుంది. అతను ఆమె చెవిలో గుసగుసగా “ఇక్కడ ఇలా నొక్కితే ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. ఆమె సన్నగా “ఊఁ..” అన్నాడు. ఆమె అలా అంటుంటే ఇంకాస్త అడ్వాన్స్ అవ్వాలనిపించింది అతనికి.
తన చేతిని ఆమె మోకాలిపై వేసి, చిన్నగా నిమురుతూ “నొప్పి తగ్గిందా?” అన్నాడు. “ఊఁ..” అంది ఆమె. ఈసారి ఆమె మోకాలిపై చేతిని తీసి, ఆమె భుజాల చుట్టూ వేసి, “ఇలా చేయి వేస్తే ఫరవాలేదా!” అన్నాడు. ఆమె అతనిపైకి కాస్త ఒరిగి, “నువ్వు దొంగవి..” అంది. అతను తన చేతిని ఆమె భుజాలపైనుండి కాస్త కిందకి జార్చి, కాలర్ బోన్ కింద వేలితో రాస్తూ, “ఎందుకమ్మా!?” అన్నాడు. ఆమె కాస్త దూరంగా జరుగుతూ, “అబ్బా! అలా చేయకూ. ఏదోలా ఉంది.” అంది. అతను ఆమెని దగ్గరకి లాక్కుంటూ, “నాకూ ఏదోలా ఉంది. ఏదో చేయాలని ఉంది.” అన్నాడు. “మ్..ఏం చేస్తావ్!?” అంది ఆమె. ఆమె కాలర్ బోన్ పై ఉన్న చేతిని, ఆమె బుగ్గపైకి తెచ్చి, ఆమె మొహాన్ని తన వైపుకు తిప్పుకొని, “నువ్వు ఊఁ అంటే ఏదో ఒకటి చేస్తాను, చెయ్యనా!” అన్నాడు. ఆమె నవ్వుతూ “ఊఁహూఁ..” అంది తల అడ్డంగా ఊపుతూ.
ఆమె అలా అంటుంటే, అతనికి కసి రేగిపోతుంది. తన చూపుడువేలితో ఆమె పెదవిమీద చిన్నగా రాసాడు. ఆమె “మ్..” అంది మొహాన్ని పక్కకి తిప్పుతూ. అతను ముందుకు వంగి ఆమె బుగ్గపై ముద్దు పెట్టాడు. ఆమె “మ్..” అని అతన్ని దూరంగా నెట్టేసి, పైకి లేచిపోయింది. అతను ఆమె చెయ్యి పట్టుకొని ఆపి, “రవళీ, ప్లీజ్..” అన్నాడు. ఆమె అతని చెయ్యి విడిపించుకొని, “వ్వె..వ్వె..వ్వె..” అని వెక్కిరిస్తూ, దూరంగా వెళ్ళిపోయింది. “ఏయ్! రవళీ…” అంటూ అతను పైకి లేచి, ఆమె వెంట పడబోతుండగా, కరెంట్ రావడంతో, ఆ ప్రదేశం ఒక్కసారిహా వెలుగులతో నిండిపోయింది. ఆ వెలుగులో అక్కడే నిలబడి ఉన్న కవితను చూసి షాక్ అయ్యాడతను. ఆమె అతన్ని కోపంగా చూసి, విసురుగా తల తిప్పుకొని వెళ్ళిపోయింది. దాంతో ఏం చేయాలో అర్ధంగాక అలాగే నిలబడిపోయాడు అతను.
ఇక రమేష్, రాజీ వ్యవహారం చూద్దాం.
రాజీ అతని చేయి పట్టుకొని, బయటకి వచ్చిన తరువాత, పిట్టగోడ దగ్గర నిలబడి, “అబ్బా! ఎంత చీకటిగా ఉందో చూడు బావా!” అంది. అది పల్లెటూరు కాబట్టి, ఆకాశంలో నక్షత్రాలు తప్ప మరేం కనబడడం లేదు. అతను అటే చూస్తూ, “మీ పళ్ళెటూళ్ళలో ఇదే ఎడ్వాంటేజ్. చీకటి అయితే ఆకాశం అద్భుతంగా కనిపిస్తుంది.” అన్నాడు. “బావా! వాటర్ టేంక్ ఎక్కుదామా! ఇంకా సూపర్ గా ఉంటుందీ..” అంది అతని చేతిని తన చేతికి మెలేస్తూ. అలా మెలేసినప్పుడు ఆమె స్థనం తగిలీతగలనట్టు తగిలింది అతనికి. చప్పున ఆమె మొహంలోకి చూసాడు అతను. ఆమె మొహం అస్పష్టంగా కనిపిస్తుంది, కానీ ఎందుకో ఆమె కళ్ళు మెరుస్తున్నట్టు అనిపించాయ్ అతనికి. అతను తన మొహంలోకి చూడగానే, ఆమె మరింత దగ్గరకి వచ్చి, “వెళదామా బావా!” అంది హస్కీగా. ఒక అమ్మాయి అంత హస్కీగా అడిగితే కాదనే మగాడు ఉంటాడా!? “సరే పద..” అన్నాడు అతను. వాటర్ టేంక్ కి ఉన్న ఇనప నిచ్చెన ఎక్కి, ఇద్దరూ పైకి చేరడం, కింద అంతకు ముందు వాళ్ళు నిలబడిన ప్రదేశం దగ్గరకి రవి, రవళి రావడం ఒకేసారి జరిగింది. (సరే వాళ్ళ కథ మీకు తెలిసిందే కదా.)
టేంక్ పైన ఒద్దికగా కూర్చుంది రాజీ. రమేష్ కూర్చోబోతుండగా, “ఆగు బావా! బట్టలు మాసిపోతాయ్.” అంటూ, తన పరికిణీని పరిచి, “రా కూర్చో..” అంది. రమేష్ దాని మీద కూర్చొని, “ఇది ఇలా పరిచేసావూ, మరి ఇది మాసిపోదా!?” అన్నాడు. “మాసిపోదు, కావాలంటే చూడు.” అంది. అతను పరిశీలనగా చూస్తే, ఆమె పరికిణీని తన చుట్టూ బుట్టలా పరిచేసింది. తను కూర్చున్న చోట లోపల మాస్తుందే తప్ప బయటకాదు. “అమ్మనీ! సూపర్ గా సెట్ చేసావ్?” అని, అంతలోనే ఒక సందేహం వచ్చి, అడిగేసాడు, “మరి నువ్వు దేని మీద కూర్చున్నావూ!?” అని. ఆమె ముసిముసిగా నవ్విందే గానీ సమాధానం చెప్పలేదు. “అంటే కింద ఏమీ లేదా!?” అన్నాడు.
“ఏయ్..ఛీ!” అంది ఆమె సన్నగా సిగ్గుపడుతూ. “అయితే చెప్పవన్న మాట.” అన్నాడతను. “ఊఁహూఁ..” అంది ఆమె. “అయితే నేనే తెలుసుకుంటాను.” అని, పరికిణీ నుండి పక్కకి జరిగి, పరుచుకున్న పరికిణీ అంచుల కింద నుండి చేతిని లోపలకి తోసాడు. అతను అలా చేతిని పెట్టడం చూసి, “ఏయ్ బావా!” అంటూ, గబుక్కున పరికిణీని దగ్గరకు లాగేసుకుంది. “ఏయ్..నేను చూడాల్సిందే..” అంటూ, ఆమె జాగ్రత్త పడేలోగా, కిందకి చేతిని దూర్చేసాడు. అంతే, మెత్తగా నున్నగా ఉన్న ఆమె తొడ అతని చేతికి తగిలింది. అతని చేయి తగలగానే షాక్ కొట్టినట్టు, ఆమె “స్..వద్దు బావా…” అని, పక్కకి జరిగిపోయింది. అమె తొడ తన చేతికి తగిలే సరికి, అతనికి ఎక్కడో ఏదో అయిపోతున్నట్టు అయిపోయింది. “అబ్బ! ఎంత నున్నగా ఉందీ!” అనుకున్నాడు. అతను ఆ అవస్థలో ఉండగా, ఆమె మళ్ళీ యధాస్థానానికి వచ్చేసి, “ఏంటి బావా! అలా ఉండిపోయావూ!?” అంది. అతను తల విదిలించి, ఆమె పక్కన కూర్చొని, “ఏదో షాక్ కొట్టినట్టు అయితేనూ.”
అన్నాడు. ఆమె తన మోకాలితో అతని మోకాలిమీద కొడుతూ, “ఏం షాక్ కొట్టిందీ!?” అంది. ఆమె అలా కొడుతుంటే మరింత షాక్ కొడుతున్నట్టు ఉంది అతనికి. ఆ షాక్ ను ఆశ్వాదిస్తూ, “మ్..ఇలా కొడుతుంటే షాక్ కొట్టదా!” అన్నాడు. ఆమె ఆమె చేతులు వెనక్కి ఆనించి, కాళ్ళు బార్లా చాపి కూర్చొనీ, “మ్..లాస్ట్ ఇయర్ వచ్చినపుడు ఇలానే కొట్టాను గుర్తుందా! మరి అప్పుడు లేని షాక్ ఇప్పుడు ఎందుకు వస్తుందీ!?” అంది చిలిపిగా నవ్వుతూ. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది అతనికి, కిందటేడు వచ్చినపుడు ఆమె తనను రకరకాలుగా కొట్టడం. అప్పటికింకా అతనికి జ్ఙానోదయం కాలేదుగా. అందుకే ఆమె చేష్టలు అర్ధం కాలేదు. ఇప్పుడు అర్ధమై, ఆమె వైపు చూసాడు. అప్పటికే చీకటికి అలవాటు పడ్డ అతని కళ్ళకు ఆమె స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఆమె కూర్చున్న భంగిమలో, విల్లులా వంగి ఉంది ఆమె. నడుము దగ్గర ఓణీ పూర్తిగా పక్కకి తప్పుకుంది. ఆ ఓణీ జాకెట్ దగ్గర ఒకపక్క మాత్రమే కవర్ చేస్తుంది. రెండో పక్కనుండి ఆమె స్థనం కాస్త బయటకి తొంగి చూస్తుంది. అతను తనని అలా పరికించి చూస్తుంటే, ఆమె నవ్వుతూ కళ్ళు ఎగరవేసి, “ఏంటి బావా! ఏం చెప్పకుండా అలా చూస్తున్నావ్!?” అంది.
అతనూ నవ్వేస్తూ, “లాస్ట్ ఇయర్ సరిగ్గా చూడలేదుగానీ, చాలా ఉన్నాయే నీ దగ్గరా..” అన్నాడు. “అబ్బో! అప్పుడు కనిపించనివి ఇప్పుడు ఏం కనిపించాయో కొత్తగా!?” అంది ఆమె అదే చిలిపితనంతో. ఆమె అలా అనగానే, కాస్త మొహమాట పడ్డాడు రమేష్. అతని మొహమాటాన్ని గమనించి, సరిగ్గా సర్ధుకొని కూర్చొని, “ఏంటి బావా! ఏదో మొహమాట పడుతున్నట్టున్నావ్?” అంది కొంటెగా. ఆమె అలా అనగానే ఒక్కసారిగా అతని ఈగో హర్ట్ అయ్యి, “నీ దగ్గర మొహమాటం ఎందుకూ!?” అన్నాడు. “అయితే మరి చెప్పూ..” అంది అతన్ని కవ్విస్తూ. అతను “హుమ్..” అని చిన్నగా నిట్టూర్చి, ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, వెనక నుండి నడుము చుట్టూ చేయివేసాడు. ఆమె నవ్వుతూ, “మ్..చెప్పడమంటే ఇదా!?” అంది. “అన్నీ నోటితో చెప్పరు.” అన్నాడు అతను. “అలాగా! మరి ఎలా చెబుతారూ!” అంది ఆమె. దానికి జవాబుగా అతను ఆమె నడుము మడత మీద చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె “స్…బావా!” అంది. అతను అక్కడ చిన్నగా నిమురుతూ, “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు. “ఏదో అయ్యిందిలే…అంతేనా చెప్పడం? ఇంకా ఏమైనా చెబుతావా!?” అంది. “నువ్వు చెప్పమనాలే గానీ, ఇంకా చెప్పాల్సినవి చాలా ఉన్నాయి.”
అన్నాడు అతను. “మ్…అయితే నాన్చకుండా చెప్పొచ్చుగా.” అంది ఆమె చిన్నగా. అతను అమె నడుము మీద ఉన్న చేతిని మెల్లగా పైకి జరపసాగాడు. అతను అలా జరుపుతూ ఉంటే, ఆమె ఒళ్ళంతా బరువెక్కిపోతున్నట్టు ఉంది. ఆ చేయి ఇంకాస్త పైకి వెళ్ళి, జాకెట్ కింద అంచు దగ్గర ఆగింది. ఈసారి ఆమె ఊపిరి కూడా భారమవుతున్నట్టు ఉంది. అతను ఇంకా నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచును దాటి, చేతిని ఇంకాస్త పైకి తీసుకెళ్ళి, ఆమె ఎత్తుల దగ్గర ఆపాడు. ఆమె భారంగా ఊపిరిపీలుస్తూ, పెదాలు బిగించి, అతని వైపే చూస్తుంది. అతనూ ఆమె వైపే చూస్తూ, “ఇంకా చెప్పనా!?” అన్నాడు. ఆమె “ఇది ఏ భాష బావా!?” అంది దాహంతో సన్నగా వణుకుతూ. “బావా మరదళ్ళ భాష…మరి చెప్పనా!?” అన్నాడు. ఆమె వేగంగా ఊపిరితీసుకుంటూ “ఊఁ..” అంది.
అతను తన చేతితో అమె ఎత్తులపై చిన్నగా నిమిరాడు. ఆమె “మ్..” అంటూ చిన్నగా బిగుసుకుపోయింది. “నేను చెప్పేది నీకు బాగా అర్ధమవుతున్నట్టుందీ!?” అన్నాడు అతను. ఆమె “అహ్..” అంటూ నిట్టూర్చింది. ఆమె అలా బిగుసుకుపోయి, నిట్టూరుస్తుంటే, అతనికి ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోతుంది. ఆమె మొహంలో మొహంపెట్టి, “ఇప్పుడు కాస్త ముఖ్యమైన విషయం చెప్పనా!?” అన్నాడు. అలా అంటుంటే, అతని గొంతు సన్నగా వణుకుతుంది. ఆమె కూడా వణుకుతూ, “ఊఁ…” అంది. అంతే, అతను ఆమె స్థనాన్ని చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె “మ్..” అంటూ, వెల్లకిలా పడుకుండిపోయింది. అతను తన చేతిని అలానే ఉంచి, ఆమెతో పాటూ, ఆమె పక్కన పడుకుంటూ, ఆమె బుగ్గపై చిన్నగా ముద్దు పెట్టాడు. అంత తమకంలోనూ, ఆమె చిన్నగా నవ్వుతూ, “ఇలా తప్పు మాట్లడితే ఎలా బావా!” అంది.
అతను “సారీ! కరెక్ట్ చేసుకుంటాను.” అంటూ, ఒకసారి దీర్ఘంగా ఊపిరితీసుకొని, ఆమె పెదవిని అందుకోబోతుండగా, అకస్మాత్తుగా కరెంట్ వచ్చేసింది. ఆమె ఉలిక్కిపడి గబుక్కున పైకి లేచిపోయింది. “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు అతనూ పైకి లేస్తూ. “కరెంట్ వచ్చేసింది.” అంది ఆమె. “అయితే ఏమయిందీ!? మనం ఎవరికీ కనబడం కదా!” అన్నాడు అతను ఆమె నడుము పట్టుకొని లాగుతూ. ఆమె గబుక్కున అతని చేతిని తోసేసి, “కనబడం కాబట్టే, వెదికితే దొరికిపోతాం. మిగిలిన కబుర్లు తరవాత చెప్పుకుందాంలే.” అంటూ, గబగబా నిచ్చెన దిగసాగింది. అతనూ ఆమె వెనకే దిగాడు. రాజీ వెళ్ళబోతుంటే, అతనికి అప్పుడే కవిత కోపంగా వెళ్ళడం, రవి అక్కడే నిలబడిపోవడం గమనించాడు.
వెంటనే “ఏయ్ రాజీ..ఒక్క నిమిషం..” అన్నాడు. ఆమె ఆగగానే తన వైపుకు తిప్పుకున్నాడు. సరిగ్గా అప్పుడే రవి గబగబా కవిత గదివైపుకు కదిలాడు. అది రాజీ చూడకూడదు కాబట్టి, ఆమెని మరింత దగ్గరకు లాక్కొని, “సరే, చివరగా ఒక్కమాట చెప్పి వెళ్ళిపో..” అన్నాడు. “ఏం చెప్పనూ!?” అంది ఆమె. “అదే, ఇందాక మధ్యలో ఆపిన మాట.” అన్నాడు అతను తన పెదవులను వేలితో చూపిస్తూ. ఆమె కిలకిలానవ్వి, “నేను చెప్పను పో..” అని పరుగెడుతూ ఉంటే, “రాజీ..రాజీ..” అంటూ ఆమె వెంట పడ్డాడు. ఆమె అలాగే నవ్వుతూ మెట్ల దగ్గరకి వెళ్ళేసరికి, అప్పుడే పైకి వచ్చిన ప్రమీల ఎదురయ్యింది. ఆమెని చూడగానే రాజీ టక్కున పరుగు ఆపేసి, “హాయ్ ఆంటీ..” అనేసి గబగబా కిందకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమె వెళ్ళగానే, ప్రమీల రమేష్ తో “ఏం చేసావ్ దాన్ని!?” అని అడిగింది. అతను తడబడుతూ, “ఏం లేదు ఆంటీ..” అన్నాడు. ప్రమీలకు విషయం అర్ధమై, అతన్ని కోపంగా చూసి, విసురుగా చూసి, తన గదివైపుకు వెళ్ళబోయింది. అప్పటికే రవి ఆ గదిలోకి దూరడన్న విషయం రమేష్ కి గుర్తొచ్చి, “ఆంటీ..ప్లీజ్..” అంటూ గబుక్కున వెళ్ళి ఆమె చేయిపట్టుకున్నాడు. (ఇంకా ఉంది)
హాయ్ ఫ్రెండ్స్ నేను ఇంకా ఇక్కడితో కథని ఇక్కడి తో ముగిగించాలి అనుకుంటున్న.. మీరు ఏమి అంటారో నాకు చాట్ ద్వారా తెలియ చేయండి
ఆడవాళ్లు నన్ను నమ్మండి మీ సుఖానికి నేను గ్యారెంటీ.మీకు కావాల్సిన సలహా నేను మీకు ఇస్తాను
నా మెయిల్ ఐడి:-loveofking853@gmail.com
మెసేజ్ చెస్తారు అని నేను నమ్ముతు ఈ పోస్ట్ ని పోస్ట్ చేస్తున్నాను.