ముందు మాట : నా చాట్‌ స్నేపాతురాలు ప్రిముు తన నిజ జీపితములొ జరీగిన సంఘటనలను నా ఈ 68 నెలల చాట్‌ సవావాసములో నాతో ముచ్చటిస్తూ, ఎవరికీ వెప్పుని చెప్పలేనీ సన్ని వేశాలను నాకు తెలుపవుతుంబే, తన జీపిత ములొ ఇంకా ఇంకా కొత్త మలుపులు తీరుగుతుంటె నాకు తన కథను ఒక ధార వాషపాక సీరియల్‌ గా ఎందుకు తీసుకొని రాగూడదు అన్న ఆలొచన కలిగింది.
అదే ప్రియ తో చర్చిస్తే తను కూడ ఉత్సావాముతొ ఒప్పుకున్నది.. కానీ తన ఉనీకినీ ఎవరికి తెలీయనీవ్వకుండా కాపాడటము ఒక ‘స్నేపాతునీగా నా బాధ్యత కదా. ఇది తన కథ కాబిట్టి, నేను నిమిత్త మాత్రముగా రాస్తున్నానే కాని, తను మనసు పిప్పి చెప్పడమే ఒక క్రెడిట్‌ గా భాపిస్తూ, తనను ముఖ్య రచయితగా మీ ముందుకు పరిచమము చేస్తున్నాను.. తన మన సులోనీ భావాలను మీరు ఆదరిస్తారని ఆశీస్తూ…
ఇంతవరకూ చాట్‌ అంటె. పొద్దుబోక జొల్చు కార్చుకోవాడానీకే అనుకుంటున్న ఈ రొజుల్లో చాట్‌ లో కూడా ఒక మంచి స్నేపాతురాలిని పొందానన్న ఆత్మ త్రుప్తిని నాకు కలిగించి , చాట్‌ స్నేవోనీకి ఒక నీర్వచనాన్ని కల్పించిన ప్రి కు నా ధన్యవాదాలు శతం తతల “ఏమండోయి .. ప్రిము గారూ.. అబ్బా .. ఎన్నాళ్ళకు మీ ముఖ ములో చిరునవ్వును ఊపాంచ గలుగు తున్నానండి. Congratulations……
ఎల్మాగెనా నన్నే దెబ్బకొట్చారు.. మీరు త్రిలింగదేశం. పేరును సార్తకము చేస్తారని చెపుతూనే ఉన్నానుకదా..ఇన్నిరోజులూ మిమ్ములను నేను ఆట పట్టీ స్తున్నారనే అన్నారు కాని… ఈరోజు చూడండి మీరీ నాకు సర్‌ ప్రెజు చేశారా అేదా.. కానీ ఈరోజు మీకన్నా నాకు ఎంత ఉత్సావాముగా ఉందో తెలుసాండి. మీ ఆనందాన్నీ పంచుకునే వ్యక్తినీ నేను ఒక్కడినే కాబట్టి మీరు నాకుతప్పు ఇంకొకరికి ఈ పిషయము వెప్పఠీరు కదా. ఇన్నీనెలల మన చాట్‌ సవావాసము లొ ఇంత త్రుప్తిగా మీరు ఎప్పుడూ నాతో చాట్‌ చెత్యలేదు. మీరే వ్‌ ఒప్పుకుంచారు కదా!” .
అనీ ఈరోజు చాట్‌ లో భాస్కర్‌ గారు అన్న మాటలు పదే పదే గుర్తుకొస్తున్నయి. నాకే ఇంకా నమ్మకము కలగడము అీదు.. ఇదీ కలా నీజమా.. నేను ఇలా చెమ్యగలీ గానంటే అది తను నాకిచ్చిన ప్రోత్సావామేనా అక నాలో కట్టలు తెంచుకొని ప్రవషాస్తున్న కోరికలకు నేనే దాసొవాము పలి కానా.. అబ్బా. నా మనసు ఎంత వుగా ఉంది.. గాలిలో తేఠీ పొతున్నట్టుంది, నిన్నటి ఆ సుఖ పారవస్యాన్ని తలుచు కుంటుంటె…. పిజయ్‌ వడిలో ఇంకా అలాగీ సేద దీర్చుకొంటుంబె ఎంత బాగుంటడేదో.. నీన్న పొందిన ఆనందము నా మదిలో ఇంకా మెదులుతుంది… అబ్బా… విజయ్‌ నా మదన మందిరాన్ని తన నిగిడిన గునపముతో దున్నుతుందే ఎన్నీనెలలనుంచో తాపముభరించలేక సుఖము కొరకు కలవరిస్తున్న నా బుజ్జి పూబిళ్ళకు స్వర్గద్వారాలు తెరుచుకున్నట్లయిందీ. ఆ సుతీ మెత్తగా పొడవట ము…
సళ్ళు ఎక్కడ కంది పోతాయో అన్నట్టు పిసకడమూ చూస్తుంచే అచ్చము రవే చేస్తున్నాడా అనీ పించింది. ఒక్కసారి నామదిలా పెళ్ళికి ముందర యూనివర్సిటీ రోజుల్లో రపి తో జరిగిన సుఖానుభ వాలు గుర్తుకొస్తున్నాయి. అబ్బా ఆరోజులు మళ్ళీ వస్తే ఎంత బాగుండేది.. నాగురించి చె ప్పాలంబే, నా పేరు ప్రిము. 16 ఏళ్ళక్రిత ము ఉస్మానియా యూనివర్సిటి లో MSC లో చేరిన రోజుల్లో నా క్లాన్‌ మేటు రవి తొ పరిచమమ్యుంది. వోస్టల్‌ లో మొదటి సారీ ఉండటము వల్ల ఏదో కొత్తగా ఉంది.. ఇంటి వాళ్ళ మందఠింవులు ఇక్కడ అేక పోయేసరికి వామ్మద్యు! ఈ రెండేళ్ళు వుగా ఉండ వచ్చు.. ఫ్రెండ్స్‌ దొరి కారంటే బాగా ఎంజాయి చేతువచ్చు..అందులో నాకు స్నేపాతులను కలుపుకోవడములో అందె వేసిన వెబ్యు కాబట్టి వచ్చిన నెలరోజుల లోనే చాల మంది స్నేపాతులద్యూూరు. క్షాన్‌ లో కూడా అబ్బాయిలతో పరిచమమేర్పడింది. మేము ఆరు మంది ‘స్నేపాతులము కఠీసి వోటల్లకు సినీ మాలకు వెళ్ళేవాళ్ళము, అందులో రవి కూడా వుండే వాడు. నన్ను మీగత వాళ్ళు అల్లరి పట్టిస్తుంచే రవీ నాకు సపోర్ట్‌ ఇవ్చేవాడు.
అలా అలా తన మీద నాకు కాంఫిీడెంన్‌ వచ్చింది. ఇద్దర మూ దగ్గర వుతూ వచ్చాము. మూనివర్శిటి తను బమట రూము తీసుకొని ఒక్కడే ఉండే వాడు. తన రూముకు వెళ్ళీ ధ్రేర్యము నాకు లీక… పిఠిచే ధైర్యము తనకు లీక ….. చాలా రోజుల వరకూ మా కలయక పార్కుల వరకే పరీ మిత ముంది. పార్కులల్లో కూడ విడివిడిగా కూర్చోవడమేకానీ మరీ వడిలో కూర్చునే సీనులు ఏమీలేవు అెండి. ఆరోజు మధ్యావ్నం ప్రాక్షికల్స్‌ అనుకోకుండా రద్దు కావడముతో నాబాచ్‌ లో ఉన్నరవి వచ్చి” ప్రిమూ! పార్క్‌ ర్క కు వెళ్ళి కబుర్జు చెప్పుకుందామా” అనీ అంటే, “ఇపుడే మీ పార్క్‌ రవీ! ఇంత ఎండలోనా, వద్దు బాబూ చెమటకు వల్లింతా చీమ చీమ అంటుంది. కావాలంటే కాంటీన్‌ కు వెళ్ళి కాఫీ త్రాగి కొద్దిసేపు కబుర్దు చెప్పుకొని నేను వోస్టల్‌ కు వెళ్ళిపోతాను” “కై మలో కాఫీ ఏమిటీ! ఐతీ ఒక పనీ చేద్దానూ! సినీ మాకు వెల్దామా!” “మన మీద్దర మా! వద్దు బాబూ! నాకు భమమేస్తుంది, నీతో ఒంటరిగా రావాలంటె..” “సరే నీ ఇష్టము “, అనీ వెళ్ళబోతున్న రవిని, అరె పాపము ఏమనుకున్నాడొా ఏమొ, ఇన్నిసార్లు అందరము సినీ మాకు వెళ్ళాము కదా! ఇప్పుడు తనతో పోతీ ఏమీ, క్షాన్‌ లో అందరికి మేము ఇద్దర ము పార్కులల్లో తీరు గుతున్నట్టు తెలుసు కదా! ఒకసారి తనతో సినీ మాకు పోతే ఏముంది పార్కులౌ పక్కపక్కన కూర్చున్నట్టు సిని మాలో కూడా కూర్చునీ 3 గంటలు సినీమా చూసేదే కదా, అనీ “రవీ సరే సినీమాకు వెళ్దాం పదా! నాకూ బోరుగా ఉంది.” అనగానే రవీ ఒక్కసారి వెళ్తున్నవాడు తీరిగి చూసి “పిమూ నువ్వేనా అంటున్నది, సరీ ఇక ఆలస్యము దీనికి త్వరగా క్రాస్‌ రోడ్స్‌ కు వెళితే ఏదొ ఒక సినీమా చూడొచ్చు పదా!” అనీ ఇద్దరము ఆతో లొ ఎక్కి సినీమా విల్‌ కు చేరుకున్నాము.టికెట్‌ లు సులభముగా దొరికాయి.
రవితో కఠిసి ఇలా మొదటి సారీ సినీ మాకు వస్తున్నా సినీమా మొదలవుతుందన్న ఆదుర్దాతో ఇద్దరం గబ గబా వోళ్టా కెళ్ళి సీట్టలో కూర్చున్నాము.. అద్దుష్టము కొద్ది రెండూ సెడు సీట్టు రావడము వల్ల నేను సైడు సీట్లో కూర్చున్నాను, తను నా ఎడమ పక్కన కూర్చున్నాడు. అప్పుడీ సినీ మా మొదలయింది.. భుజాలు తగులుతున్నా నాకు ఫ్రీగ రిలాక్స్‌ అబు కూర్చున్నాను, ఎప్పుడు తగిఠే రవి భుజమేకదా అని. ఇంటర్వల్‌ వరకూ ఇద్దరీ మధ్య మాటలు లేవు ఇద్దరమూ సిని మాలో తీనమమ్యూము. కూల్‌ డ్రింక్‌, పావ్‌ కార్న్‌ తెచ్చి ఇచ్చిన తర్వాత కూల్‌ డ్రింక్‌ సీసాను మధ్యన ఉన్న వోండిల్‌ మీద పట్టుకొని ఉంచి నాభుజము మీద వాఠీ కూర్చున్నాడు. నేను అదేమీ పట్టించుకోక. పావ్‌ కార్న్‌ తీంటూ కూల్‌ డ్రింక్‌ సివ్‌ చేస్తూ సీనీవా మొదలు పెట్టేసరి కి మళ్ళీ సినీ మాలో తీన మద్యూను.
సినిమా లో లీనమై పావ్‌ కార్న్‌ కరుం కరుం అంటూ శబ్దము చేస్తూ తీంటున్న నాకు తన మోవేతీ (అదే వోండిల్‌ మీద ఉన్నది) నా ఎడమ సన్నును నొక్కే టప్పటికి. నాకు ఒక్కసారీ వంట్లో కరెంట్‌ పాసబ్యునట్లబ్యుంది. మొదటి సారి మగవాడి చెయ్యు నా వక్షాన్ని తగలడం. ఏదో అనుకోకుండా తగిఠతిందనుకున్నా ఆ తగలడ ములో ఏదొ వింత స్పర్శ నాలో కలిగింది. నేను అలా సినీమా చూస్తూ ఉండడ ముతో, తను ఈసారీ ఇంకా గట్టీగా నొక్కడ ముతో అప్పుడు తెలిసింది తను కావాల్సీగా చేస్తున్నాడని.
కానీ తన వైవుకు తిరిగినా…. తనను చూసినా…. ఏమనుకుంటాడో అని, అలాగీ సర్దుకొని కూర్చున్నాను, ఆ స్పర్శను అనుభవిస్తూ. తను కొద్ది సేపు అలా ఉంచి ఏమనుకున్నాడో ఏమోకానీ చెయ్యి వోండిల్‌ మీదనుంచి తీసివేసాడు. ఆ స్పర్శ నాలొ ఏదో ఒక కొత్త అనుభూతిని కఠీగించేటప్పటికి, అరి అప్పుడే వెబ్యు తీసేసాడే అని పించింది. అలా అనుకుంటుండగా కుడి భుజము మీద తన వేళ్ళు పడటముతో ఆరోజు నేను చూడిదార్‌ వేసుకున్నాను కాన, తన వేళ్ళు చుడిదార్‌ మీద ఉన్నాయి, అయినా నాకు అదొక పింత అనుభ వాన్ని కఠిగిస్తున్నా అం! ఏమిటీ రపి ఇలా చేస్తున్నాడు.ఎంతవరకూ తను అడ్వాంస్‌ అవుతాడో చూద్దాము అనీ అలాగీ ఉండిపోమాను. అలా ఉండిపోవడమే నేను శ్రుంగార ప్రపంచములో మొదటి మెట్టు ఎక్కబోతున్నానని ఊపాంచలే క పోమాను. ఇంకా ఉంది…