తప్పెవరిది – 4

ఆ తాకిడికి నా వంట్లోని నరాలన్నీ ఒక్క సారి గా జివ్వు మంటూ మూలిగాయి. ఏ వూపుతో అయితే తన మగతనాన్ని నా దానిలోకి దించుకున్నానో అదే వూపుతో ఆవేశంగా శాస్త్రిపై కూర్చుని నా నడుమును వూపసాగాను.
ఆ వూగుడుకు నా రెండు రొమ్ములూ బంతుల్లా నా ఎద మీద ఎగ ర సాగాయి. వాటి తాకిడికి నా మంగళ సూత్రం కూడ ఎగిరెగిరి పడుతూ దానిలోని కాసుల బిళ్ళళు ఒక దానికొకటి రాసుకుని ఘల్లు ఘల్లున శబ్ధం చెయ్య సాగాయి.
అది గ మనించిన శాస్త్రి నా మంగళ సూత్రాన్ని వీపు మీద కు తోసి తన రెండు చేతుల్తో నా రెండు రొమ్ముల్ని పట్టుకుని కసిగా పిసుకుతూ నా వూపులకు ఎదురొత్తులు ఇవ్వసాగారు.
ఇద్దరం బాగా హీటెక్కి ఉన్నందువల్ల నేమో మరో రెండు నిమిషాల కల్లా తనూ నేను ఇంచు మించు ఒకే సారి “ఉమ్…. మ్స్… అ ……… ఆహ్” అని మూలు గుతూ కార్చేసి ఒకరి పై ఒక రం ఒరిగి పోయాం .
పదినిమిషాల పాటు ఇద్దరం అలానే ఉండి పోయాము. తరువాత తనే మెల్లి గా “ఏమంటావోయ్, బాగా ఎంజాయ్ చేసావా, లేదా?” అన్నారు.
దానికి సమాధానంగా నేను లేచి తన బుగ్గ పై ముద్దు పెట్టుకుని ” థాంక్స్ రా” అన్నాను. నేను మరీ మంచి మూడ్ లో ఉంటే తప్ప తనని “రా” అని పిలవను.
నా మాటలకు శాస్త్రి మొహం వెలిగి పోవడం గమనించాను. వెంటనే తను “పాపం వూగి వూగి బాగా అలసి పోయినట్లున్నావు, లైట్ గా తినేదాని కి ఏమన్నా తెప్పించనా” అన్నారు.
నిజమే అంత వరకు వేడెక్కివున్న నా శరీరానికి కోరిక తీరడంతో ఆకలి గుర్తుకు రాసాగింది. వెంటనే శాస్త్రితో “సరే. లైట్ గా తినేదాని కి ఏమన్నా తెప్పించండి అన్నాను”. శాస్త్రి లేచి ఫోన్‌ చేసి రెండు మసాల దోశలు, కాఫీ ఆర్డర్ చేసారు.
ఇద్ద రం బట్టలు కూడా కట్టు కోకుండా ఒక రిలో ఒక రం ఒదిగి పోయి కాసేపు అలానే పడుకుని వుండి పోయాము.
ఇంకో పావు గంట తరువాత రూం డోర్ మీద “టక్..టక్” అంటూ శబ్దం వచ్చింది. రూం బొయ్ దోశలు తెచ్చినట్లున్నాడు.
శాస్త్రి హడావిడి గా లేచి టవల్ చుట్టుకుని వెళ్ళి తలుపు తీసాడు. తను తలుపు తీయగానే దోశల ప్లేట్లతో రూంలోకి అడుగు పెట్టాడు రూం బొయ్.
బొయ్ అంటే నిజంగానే కుర, కుంకే. తనకు మహా ఉంటే 16 ఏళ్ళు వుంటాయే మో. అప్పుడప్పుడే మూతి మీద మీసాలు మొలుస్తున్నాయి. వోటల్ యూని ఫాం లాగుంది. వైట్ స్టెప్ వున్న పచ్చ షర్ట్, అదే మాదిరి నిక్కరు వేసుకుని ఉన్నాడు. చొక్కా మీద “న వయుగ” అని ఎంబ్రాయిడరీ చేసివుంది.
వాడు లోపలకి వచ్చే సరికి నేను పూర్తి గా బ్లాంకెట్ కప్పుకుని నా శరీరాన్ని కవర్ చేసుకున్నాను. వాడే మో అక్కడే కింద పడి వున్న నా లంగా, రవికల్ని, ఇంకో పక్కగా పడి ఉన్న శాస్త్రి షర్ట్, పాంట్, అండర్ వేర్ లని చూసి పరిస్తితి అర్ధం చేసుకున్నట్లుంది.
ముసి ముసిగా నవ్వు కుంటూ టేబుల్ పైన దోశల ప్లేట్లు సర్దుతూ మధ్య మధ్యలో నా వైపు దొంగ చూపులు చూడటం నేను గమనించాను. వాడి చూపులు గమనించిన నేను, కొంపతీసి నా వళ్ళు ఏమన్నా కనపడుతుందా అని దుప్పటి సరిగా సర్దుకోబోయాను.
ఆ సర్దుకోవడంలో నా చెయ్యి జారి, ఒక్క క్షణం నా ఎద మీద ఉన్న దుప్పటి తొలగి పోయింది. వెంటనే దానిని సరిగా లాక్కున్నాను. ఈ మధ్యలో ఒకే ఒక్క క్షణం ఏ అఛ్చాదనా లేని నా ఎద వాడి కళ్ళపడింది.
అంతే,
పిల్ల వెధవ తత్తర బిత్తర గా చేతిలో ఉన్న స్పూన్ ని సాంబర్ కప్ లో పెట్టబోయి కింద పడవేసాడు. “అరేయ్, ఏంటా అజాగ్రత్త.. త్వరగా అవి అక్కడ పెట్టి వెళ్ళు, మేము తినగానే పిలుస్తాను” అని శాస్త్రి గదమాయించే సరికి హడావిడి గా తన ట్రేని తీసుకుని రూం లోనించి బయటకు నడిచాడు వాడు.
“ఎందుకండీ పాపం వాడిని అలా విసుక్కున్నారు. వాడి తప్పేముంది అందులో.. కుర్ర వెధవ నన్ను ఇలా చూసే సరికి బిత్తర పోయి అ స్పూన్ కాస్తా కింద వేసాడు” అని నేను అన్నాక కాని శాస్త్రి కి అర్ధం కాలేదు వాడెందుకు అంత తత్తర బిత్తర పడ్డాడో.
వెంతనే శాస్త్రి నవ్వుతూ “అమ్మ దొంగా, దుప్పటి పొరపాటున జారిందా, లేక నా ట్రైనింగ్ తో పర్ఫెక్ట్ అయిపోయి నిజంగానే జార్చావా ” అని నవ్వాడు.
నేను వెంటనే “ఛీ, మీ అను మానాలూ మీరూనూ” అంటూ దుప్పటి మొహం మీద కు లాక్కున్నాను.
“సిగ్గు పడింది చాలు గాని లేచి కాస్త దోశ తినండి రాణీ గారు” అంటూ శాస్త్రి దోశ ప్లేట్ మీద దాడి చేసాడు. నేను కూడా లేచి బ్లాంకెట్ని ఎద పైనించి కింద దాకా కట్టు కొను దోశ తిన సాగాను.
“ఇప్పుడు మీ ఇద్దరి మధ్య జరిగిన సంఘటనతో నాకు భలే ఇడియా వచ్చిందోయ్. ఈ ప్లేట్స్ తీసుకెళ్ళేదానికి వాడు వచ్చిన పుడు ఒక తమాషా చేస్తాను కాని నువ్వు ఏమీ అడ్డు మాట్లాడ కుండా చూడు” అన్న శాస్త్రి మాటలకు ఉలిక్కి పడ్డాను.
మళ్ళీ ఏమి చెయ్య బోతున్నాడు రా దే వుడా అనుకుని “ఏంటి మీకు ఇంకా త్రుప్తి కలగ లేదా” అన్నాను.
దానికి సమాధానంగా తను “తు ప్తి కలిగిందోయ్… బాగానే కలిగింది.. కానీ ఇంకా ఇంకా తుప్తి కలిగే ఐడియా ఒకటి నాకు వచ్చింది. నువ్వు మరే మీ మాట్లాడ కుండా నాతో సహక రించు” అన్నారు.
ఇక తను ఎంత చెప్పినా వినడని తెలుసు కనుక “అలాగే మహాను భావా.. మీ ఇష్టం” అంటూ దోశ తినటం పూర్తి చేసాను.
శాస్త్రి కూడా తినడం అయ్యాక ఇద్దరం కా తాగాము. కాఫీ కప్పులు టేబుల్ మీద పెట్టి రూం బోయ్ కోసం బెల్ కొట్టారు
మరో రెండు నిమిషాల తరువాత డోర్ మీద మళ్ళీ “టక్..టక్” అని చప్పుడవ గానే “తలుపు తీసే వుంది.. రా” అన్నారు.
వెంటనే మళ్ళీ అదే కుర్ర వాడు లొపల కు వచ్చి “సర్” అన్నాడు.
“ఖాళీ ప్లేట్లూ, గ్లాసులూ పట్టు కెళ్తావని పిల్చానోయ్” అన్నారు శాస్త్రి.
వెంతనే వెళ్ళి మేము తిన్న ప్లేట్లు, కప్పులు అన్ని ట్రేలో సర్దుతున్న ఆ కుర్రాడిని చూస్తూ “నీ పేరు ఏంటి రా?” అన్నారు శాస్త్రి. “రమణ అండీ” కుర్రోడి సమాధానం.
“ఎన్నాళ్ళుగా పని చేస్తున్నావు ఈ లాడ్జ్ లో?” శాస్త్రి ప్రశ్న. “6 నెలలు గా సర్” ఆ కుర్రోడి సమాధానం.
వాడు సమాధానం చెబు థూ తను అంత వరకు సర్దుకున్న ట్రేని తీసుకుని లేచాడు.
ఇంతలో శాస్త్రి గబుక్కున లేచి వెళ్ళి తలుపు గడిపెట్టి తలుపుకు అడ్డంగా నిలబడి “పోదువు కానీ ముందు ఆ ట్రీ కింద పెట్రా” అన్నారు.
దానితో ఆ కుర్ర వెధవ ఏమి జరుగుతుందో అర్ధం కాక, భయపడుతూ ట్రే కింద పెట్టాడు.
“అవునూ ఇందాకేంటి అమ్మ గారి వైపు అలా దొంగ చూపులు చూస్తున్నావు” అన్నారు శాస్త్రి.
దానితో వాడు మరింత వణుకుతూ అలాగే నిలుచున్నాడు.
“ఇంత వరకు ఎవరినైనా ఆడ వాళ్ళని బట్టలు లేకుండా చూసావా” అన్నారు శాస్త్రి.
“లేదు సర్” ఆ కుర్రాడు వణుకుతూ సమాధానం.
“ఓవో అందుకే నన్న మాట ఇందాక అలా చూసింది” శాస్త్రి ప్రశ్న.
రమణ గాడే మో ఏమి సమాధానం చెప్పలేదు.
“నిన్నే అడిగేది..” అని శాస్త్రి గద మాయించే సరికి “నన్ను క్షమించండి సార్ అంటూ వాడు శాస్తి కళ్ళ మీద పడి ఏడవ సాగాడు”.
వాడిని చూస్తుంటే జాలి కలిగింది. అందుకే శాస్త్రితో “అయ్యో వాడిని వదిలెయ్యండి పాపం”
అన్నాను.
దానికి సమాదానంగా శాస్త్రి “నీకు తెలియదు, నువ్వు వూరుకో… ఇటు వంటి వాళ్ళను పోలీ సులకి పట్టిస్తే కాని బుద్ది రాదు” అంటూ నా వైపు చూసి కన్ను కొట్టారు. దానితో శాస్త్రి ఏదో పథకం వేసాడని అర్ధ మైన నేను కాం గా ఉండి పోయాను.
ఆ కుర్ర వాడు మాత్రం “వద్దు సార్, పోలీస్ ల దాకా వద్దు సార్, మా అయ్య కి తెలిస్తే నన్ను చంపేస్తాడు సార్” అంటూ ఏడవ సాగాడు.
“పోనీ పోలీసులకి చెప్పను కాని నేను చెప్పిన పని చేస్తావా” అన్నారు శాస్త్రి.
“చేస్తాను సార్” అన్న వాడి సమాధానం విని “అయితే వెళ్ళి ముందు నీ ముఖం శుభ్రంగా కడుక్కురా, ఆడ దానిలా ఆ కన్నీళ్ళూ నువ్వూ” అని విసుక్కున్నారు శాస్త్రి. ఆ మాటలకు వాడు లేచి బాత్రూం లోకి పరుగెట్టాడు.
“ఏంటండీ… వాడిని ఏమి చేస్తారు” అన్న నా ప్రశ్నకు సమాధానంగా “ష్..” అంటూ నోటి మీద వేలు వేసి చూ పారు శాస్త్రి.
ఇంతలో ముఖం బాగా కడుక్కుని తన చొక్కాతో తుడుచుకుంటూ లోపలకి వచ్చాడు రమణ.
“కడుక్కున్నావా, గుడ్ ఇప్పుడు నీ చొక్కా, నిక్కరు విప్పి అక్కడ వెయ్యి” అన్నాడు శాస్త్రి.
“వద్దు సార్…” అంటూ ర మన ఏదో గొణ గ బోయ్యే సరికి… “ఐతే పోలీ సుల్ని పిలవాల్సిందే” అని ఫోన్ ఎత్తుకున్నారు శాస్త్రి.
రమణ వెంటనే “లేదు సార్.. తీసేస్తాను” అంటూ తన చొక్కా, లాగు విప్పి కింద పడవేసాడు.
లాగు లోపల అండర్వేయర్ లేక పోవడంతో వాడి గూటం నాకు దర్శన మిచ్చింది. వాడి
మొలపై అప్పుడప్పుడే మొలుస్తున్న వెంట్రుకలు లైట్ వెలుగులో మెరుస్తున్నాయి. శాస్త్రి అరుపులకు బెదిరిపోయి ఉన్నాడేమో వాడి అంగం చిన్నది గా ముడుచుకు పోయి ఉంది.
వాడు అలా నిలబడ గానే శాస్త్రి నా వైపు తిరిగి “ఇందాక నిన్ను సగం బట్టలతో చూసాడు గా అందుకే వాడిని పూర్తి గా బట్టలు లేకుండా నిలబెట్టాను… ఇప్పుడు వాడిని చూడు ఎలా ఉన్నాడో” అంటూ నా పక్కకు వచ్చి కూర్చున్నారు. నేను ఏమి మాట్లాడలేదు.
….( ఇంకా వుంది )