చుక్క ఖంగారుగా “ఆగండి సారూ.. ఎక్కడికి?” అంది.
“ఏ? ఏమైంది?” అన్నాడు హర్ధిక్.
“దానికి కడుపు వస్తే?దానిని ఎవడు చేసుకుంటాడు?” అంది ఆందోళనగా
దానికి హర్ధిక్ ప్రశాంతంగా నవ్వుతూ ” ఓస్ అంతేనా.. రేపు ఒక మాత్ర ఇస్తాను. వేసుకుంటే ఏ ఇబ్బందీ ఉండదు” అంటూ చిలక చెయ్యి పట్టుకుని ముందుకు రెండు అడుగులు వేసాడో లేదో మళ్ళీ అడ్డుపడింది చుక్క.
” మళ్ళీ ఏంటి?” అసహనంగా అన్నాడు హర్ధిక్.
“ఇప్పుడు మీరు వెళ్ళకపొతే గూడెంలో వాళ్ళకి అనుమానం వస్తుంది. ఎవరైనా వచ్చారా? మన పని అంతే” అంది
“రేపు కుదురుతుందా?” అని అడిగాడు అసహనంగా.
“రేపు మా అయ్య వచ్చేస్తాడు గా” అంది నవ్వుతూ.
హర్ధిక్ కి రేపు కుదరదు అనే మాట కన్నా చుక్క నవ్వే ఎక్కువ ఇరిటేషన్ రప్పిస్తుంది.
హర్ధిక్ ముఖంలో హావభావాలు మారడం గమనించి ” అయ్యో సారూ.. రేపు కుదరదు కానీ ఇప్పుడు కుదురుతుంది కదా. పాపం మొహం చూడండి ఎలా అయిపోయిందో ” అంది మరింత నవ్వుతూ.
హర్ధిక్ కి ఆమె ఏమని చెప్పిందో అర్ధం కాలేదు. అదే విషయం చుక్కని అడిగాడు.
” ఇప్పుడు వెళ్ళిపొండి సారూ.. ఇంకొక్క గంట తర్వాత అసలు మీ పక్కన ఎవరు ఉన్నారో కూడా చెప్పలేని మంచు కురుస్తుంది. అప్పుడు దర్జాగా వచ్చేయండి. మళ్ళీ తెల్లవారి 10, 11 అయితే కానీ ఈ మంచు తొలగిపోదు ఈ లోపూ మీరు చక్కబడిపోవచ్చు” అని తన పీత బుర్రలో ఉన్న 007 ఐడియాని చెప్పింది.
హర్ధిక్ ఆ తెలివితేటలు మెచ్చుకోకుండా ఉండలేకపోయాడు. చుక్కని దగ్గరికి లాక్కుని పెదవులకి పెదవులు పెనవేసి ఎడమ చేత్తో బలిసిన కుడి పిర్ర మీద ఠాప్..ప్.. మని కొట్టి పిర్ర మొత్తాన్ని రొమ్ములా పట్టుకుని పిసుకుతూ తన అభినందనలు తెలియజేశాడు.
చుక్కని వదిలేసి వెళుతుండగా ఆమె పరుగున లోపలికి వెళ్ళి వచ్చి నల్లటి ఖంబళి తెచ్చి ఇచ్చింది.
“ఇదెందుకు?” అన్నాడు హర్ధిక్.
” వచ్చేటప్పుడు ఇది కప్పుకుని రా.. మా గూడెంలో మొత్తం ఇదే కప్పుకుని ఉంటారు కాబట్టి ఎవరి కంట పడినా కనిపెట్టలేరు” అంది.
“ఓరి దీనెమ్మా.. ఇంతకీ ఇది ఫ్రెష్షేనంటావ?” అనుకున్నాడు మనసులో. ఖంబళి బ్యాగ్ లో పెట్టుకుంటూ అక్కడి నుండి బయలుదేరాడు. అప్పటికే జనం కనిపించడం లేదు. అక్కడి నుంచి కార్ దగ్గరికి చేరుకున్నాడు. నిజంగా చలి చంపేస్తుంది.
కార్ లో కూర్చుని విండోస్ మూసేసాడు. బాగ్ లో నుంచి స్వెట్టర్ తీసి వేసుకున్నాడు. అయినా చలి ఆగటం లేదు.
సిగరెట్ తీసి వెలిగించాడు. ఇందాక దిగిన మత్తు కొద్దికొద్దిగా ఎక్కుతుంది. బ్యాగ్ లో బాటిల్ తీసి ఎత్తి పెట్టి రెండు గుటకలు వేసాడు. గొంతులోకి ఘాటుగా దిగింది విదేశీ మద్యం.
హర్ధిక్ కి ఆకలిగా ఉంది. ఏమైనా ఉంటాయి అని బ్యాగ్ వెతికాడు. చిప్స్ ప్యాకెట్ ఉంది. కార్ లో పొద్దున్న తెచ్చిన పిజ్జా ఉంది. తినడం మర్చిపోయాడు. పిజ్జా ఒక పీస్ తీసుకుని తింటూ మందు తాగుతూ కార్ లో హుషారు పుట్టించే పాప్ సాంగ్స్ వింటున్నాడు.
కానీ ఆ ముక్క తినేసరికి హర్ధిక్ కి ఆ పిజ్జా కూడా బోర్ కొట్టింది. దమ్ము లాగుతూ మందు బాటిల్ పుచ్చుకుని కార్ దిగి బయటకి వచ్చాడు. తనకి వేడిగా ఏమైనా తినాలని ఉంది. బయట అసలు జనసంచారం లేదు.
అలాగే కొంచెం సేపు తాగి బ్యాగ్ తగిలించుకుని కార్ లాక్ చేసి ఖంబళి కప్పుకుని గూడెంలోకి బయలుదేరాడు.
అసలు అక్కడ చిమ్మచీకటి, కళ్ళు కుట్టుకున్నా ఏమీ కనిపించడంలేదు. గూడెం వరకు అయితే వెళ్లాడు కానీ అసలు ఇంక ముందుకు ఎలా వెళ్ళాలో అర్ధం కావడంలేదు.
ఈ అయోమయ స్థితిలో ఎవరో వచ్చి తన చెయ్యి పట్టుకుని తీసుకువెళుతున్నారు. మౌనంగా ఆ ఆకారాన్ని అనుసరించాడు. ఆ ఆకారం సరాసరి తనని ఒక పాకలోకి తీసుకుపోయింది.
ఆ పాకలో ఒక మూలగా గుడ్డి దీపం వెలుగుతుంది. పక్కన పీఠ మీద చుక్క కూర్చుని ఎదురుచూస్తుంది. తనని లోపలికి తీసుకువచ్చింది చిలక.
లోపల అడుగు పెడుతూనే చిలకని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు.
“హబ్బా..హ్.. వదలండి సారూ.. ముందు కొంచెం ఎంగిలి పడిన తర్వాత నన్ను ఎంగిలి చేద్దురుగానీ” అంది అదేదో రాగం తీస్తున్న ట్టు.
అసలు చుక్క బొక్కకే మందుప్రాసన చేశాను. మరి ఇది దాని మీద చిన్నది. దీనికి కూడా చెయ్యాలి కదా? అనుకుని బ్యాగులో నుంచి బాటిల్ తీసాడు.
చుక్క, చిలకా ఇద్దరూ లోపలికి వెళ్లిపోయారు.
ఎందుకా? అని చూసాను. ఒకవేళ పొద్దున్న తెచ్చినట్టు ఉప్పుచేప తీసుకు వస్తుందేమో అనుకున్నాను.
చుక్క 3 గ్లాసులు, ఒక గిన్నె పట్టుకుని వచ్చింది.
చిలక ఒక కుండ తీసుకుని వచ్చింది
“పర్లేదే.. బాగానే ఫాలో అవుతున్నారు. ఇంతకీ ఏంటి ఆ కుండలో?” అన్నాను విస్కీ గ్లాసుల్లో పోస్తూ.
“మంచి నీళ్లు సారూ..” అంది చుక్క.
” ఆహా.. మరి ఆ గిన్నెలో?” అన్నాను వాళ్ళిద్దరి గ్లాసుల్లో నీళ్ళు కలుపుతూ.
“మీ కోసం అని కుందేళ్ళని నిప్పుల మీద కాల్చి పెట్టాం సారూ” అంది చిలక.
నాకెందుకో చిలకని బాగా ఎంకరేజ్ చెయ్యాలనిపిస్తుంది. నా గ్లాసుని ఒక గుటకేసి గిన్నె కోసం చెయ్యి చాచానూ. అబ్బా..హ్ గిన్నె దగ్గరికి రాగానే వెచ్చని సెగ మసాలా వాసనతో ముక్కు పుటలకి తగిలింది.
ఒక ముక్క తీసుకుని కొరికాను. మాంసం గట్టిగా ఉంది కానీ మంచి రుచికరంగా ఉంది.
గ్లాసు ఖాళీ చేసి ఇంకొక పెగ్గు పోసుకున్నాను.
మందు గొంతు దిగుతుంటే మెదడు మంచి మత్తుగా ఉంది. ఆ గ్లాసు కూడా ఖాళీ చేసి సిగరెట్ తాగుతూ అడిగాను చిలకని.
“చిలకా.. మధ్యాహ్నం ఎప్పుడు వచ్చావ్?”
” మీరిద్దరూ పిచ్చి పిచ్చిగా నవ్వుకుంటూ ఏదేదో మాట్లాడుతూ ఒకరి మీద ఒకరు ఉన్నప్పుడు” అంది చిలిపిగా.
“చాలా సేపటి నుంచి ఉన్నావన్నమాట? సరే పద పోదాం” అన్నాను.
“అప్పుడే కాదు భోజనం చేశాక..” అంది వెనక నుండి చుక్క.
” ఏంటి భోజనం కూడా చేశావా? ఇవన్నీ ఎప్పుడు చేసావ్?” అన్నాను ఆశ్చర్యంగా.
“చిలక ఇంటి నుంచి తెచ్చింది. నేను క్షణాల్లో వండి పెట్టాను.” అంది.