అది కాకినాడలోని అగ్రహారం ఏరియా. శివాలయం శాస్త్రిగారి పడుచుపెళ్ళాం శారద మంచి నిద్రలో ఉంది. ఎందుకు ఉండదూ! నేతితో పోపు పెట్టిన థప్పళం, ఆపై కమ్మటి దద్దోజనంతో కడుపు నింపింది మరి. ఆనక అసలే కుమార్ గాడి దడ్డుతో పూకు పూజ!
ఎక్కడినుంచి వచ్చాడోగానీ నిత్యం మడి గుడి అనే శారదతో ముడ్డి నాకించుకునే వరకూ తెచ్చాడు వ్యవహారం. శాస్త్రిగారి మాగముగ్గిన దొండకాయతో సాగుతున్న సంసారంలో లేత సొరకాయ కలుపు ఎప్పుడు జరిగిందో కూడా గుర్తు లేదు శారదకి. ఐనా ఎలా మొదలైతే ఏముంది, రోజూ రంజుగా ముగుస్తుంటే!!
శాస్త్రిగారు అలా గుడికి వెళ్ళగానే ఇంటి పని వంట పనీ కానిచ్చేస్తుంది శారద. వంట మాత్రం ముగ్గురికి తయారవుతుంది. పై పోర్షన్లో అద్దెకు ఉండే కుమార్ ఇంట్లో పొయ్యి వెలిగించి రెండు సంవత్సరాలు అయ్యిందంటే ముక్కున వేలు వేసుకుంటారు ఎవ్వరైనా… అయినా తాను మాత్రం తక్కువ తిన్నాదా.. మూడో కంటికి తెలియకుండా చాలా జగ్రత్త పడుతోంది. అందరిలో కుమార్ ని “తమ్ముడూ” అని సాగదీసిమరీ పిలుస్తోందిగా!!! కుమార్ కూడా 11 గంటలకల్లా వచ్చి (శాస్త్రిగారు గుడికి వెళ్ళాకా) అక్కా అక్కా అంటూ పక్కలో నలిపి పారేస్తాడు. ఇద్దరి తీట తీరేదాక గుద్ద దెంగి నోట్లో కార్చితే కడుపు వచ్చేనా, శాస్త్రిగారికి అనుమానం వచ్చి చచ్చేనా?
అంతా సవ్యంగా సాగిపోతుంటే ఎలా? కుమార్ ఇంజినీరింగ్ అయిపోయింది. ఉద్యోగం కోసం హైదరాబాదు వెళ్ళిపోవాలి. అందుకే కాబోలు ఆ నోట్లో పోసేది కాస్తా పూకులో పోయించుకుంటోంది శారద. కనీసం సంతానంలో ఐనా కుమార్ని చూసుకోవచ్చు అని. బ్రతిమాలి మరీ దెంగించుకునే ఆడది మళ్ళీ దొరకుద్దో లేదో అని కుమార్ కూడా బాగా కష్టపడిపోతున్నడు ఒక వారం నుంచి.
తెలిసి తెలిసి బ్రాహ్మణస్త్రీతో తొడసంబంధం పెట్టుకున్నాడు మన కుమార్.చూడాలి పాపం జీవితం ఎలా ఉండబోతోందో!!!ఒక మంచిరోజు చూసుకుని హైదరాబాదు బయలుదేరాడు మన కుమార్. అందమైన శారదని వదిలివెళ్తున్న బాధకంటే కొత్త ఊరిని తలుచుకుని భయమే ఎక్కువ ఉంది మనసులో. హైదరాబాదులో చిన్ననాటి స్నేహితుడు రమేష్ రూంలో ఉండటానికి సెట్టింగ్ కుదిరింది కాబట్టిగానీ, లేకపోతే ఏడుపు ఎప్పుడో వచ్చేసేదే!! ఎప్పుడూ తల్లిచాటునే ఉన్న తనకి ఇంజినీరింగే పెద్ద గండంలా ఫీల్ అయ్యేవాడు. ఏదో శాస్త్రిగారి చేతకానితనానికీ శారద కుతికి, వీడికి కలిసి వచ్చిందిగానీ, తండ్రిలేని తను ఎప్పుడో రోడ్డు ఎక్కాల్సినవాడే మరి. ఇంటర్ వరకు చదువుతప్ప వేరే వ్యాపకం లేకుండా బ్రతికాడు. కాలేజీకి దగ్గరగా ఉంటుందని, అద్దె మరీ తక్కువ అని పంతులుగారి ఇంట్లో, పైన ఉన్న సింగిల్ రూంలో దిగాడు. ఆ గదిలోనే పడకా, వంటానూ. ఎంత కష్టంగా ఉన్నా చదివి అమ్మని బాగా చూసుకోవాలి అన్న సంకల్పంతోనే ఉండేవాడు. అనుకోకుండా ఒకరోజు శారద స్నానాలగదిలోనుంచి లంగాతో ఇంట్లోకి వెల్తూ వీడికి కనపడటమూ, ఆవిడని చూస్తున్న వీడిని ఆమె చూడటమూ ఒకేసారి జరిగిపోయాయి. ఆ సాయంత్రము శారద పైకి వచ్చి, తనని అల్లరి చేస్తున్నాడు అని పదిమందికీ చెప్తానని బెదిరించి మరీ మీదెక్కించేసుకుంది. సహజంగానే సౌందర్యవతి. పైగా సుఖంలేని సంసారం. కుమార్ కూడా సుఖం మరిగాడు. తిండి ఖర్చు అద్దె ఖర్చు కూడా లేకపొయ్యేసరికి శారదనామజపం నిత్యక్రియగా మారింది. చదువు కాస్తా అటకెక్కింది. ఇంటర్ దాకా ఉన్న 85 శాతం మార్కులు ఇంజినీరింగ్లో 59 శాతానికి తగ్గాయి. ఐతే ఏ, కామశాస్త్రంలో ఘనాపాటీ అయ్యడు కదా!!
ఈ ఆలోచనలతోనే గౌతమి ఎక్కాడు. ఈ సెకండ్ క్లాస్ సర్టిఫికేట్ తో జీవితాన్ని ఫస్ట్ క్లాస్ లోకి ఎలా మార్చాలా అని.
సామర్లకోటలో ఒక కుటుంబం ఎక్కారు. తలిదండ్రులతోపాటు ఒక 18-20 మధ్యగల అమ్మాయి. 32-24-34 ఉండోచ్చేమో. చామనఛాయ. టైట్ పంజాబీలో సళ్ళు ఇంకా పెద్దవిగా కనపడుతున్నాయి. ఐనాసరే ఆ గుద్దతర్వాతే ఏదైనా. పెద్ద అందగత్తె కాదుగానీ ఆ గుద్దదెంగాలి అనుకోని మగాడు ఉండడేమో. కుమార్ కూడా ఆ పిల్లని కళ్ళతోనే తడిమేస్తున్నాడు. ఇంత అందగత్తెకి తల్లి ఎలా ఉంటుందో అని అటు చూస్తే అది ఇంకో అద్భుతం. తెల్లటి తెలుపు. మహానటి సావిత్రి అందానికి ఏమీ తక్కువ కాదు. చీరపక్కగా కనపడుతున్న సళ్ళు పిచ్చెక్కిస్తున్నాయి. కండపట్టిన పొట్టని చూడగానే కుమార్ గాడిది నిక్కేసింది. ఇదే ఏ సినిమానో అయ్యుంటే ఈపాటికి డ్రీం సాంగ్ పడిపోయేదే. కానీ హీరోయిన్ ఎవరు? ప్రౌఢ ఐన తల్లా లేక కసి గుద్ద ఉన్న కూతురా?? ఇద్దరూ ఎందుకు కాకూడదు? మీదెక్కి కూతురు గుద్ద దెంగించుకుంటుంటే, ఆ తల్లి ఏమో ముఖమ్మీద కూర్చుని పూకు నాకించుకుంటుంటే… కుమార్ గాడు కళ్ళు తెరిచే కలలోకి వెళ్ళిపోయాడు. ప్రపంచాన్ని మర్చిపోయి తల్లీకూతళ్ళని చూస్తున్నాడు. ఆ అందాలు అలాంటివి మరి.
ఎవరో తడితే ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు కుమార్. ఎవరా అని చూస్తే ఆ పిల్ల తండ్రి. టిక్కెట్ కలెక్టర్ టిక్కెట్ అడుగుతుంటే పట్టించుకోలేదని ఆయన తట్టి లేపాడు. చూస్తున్నవాళ్ళకి కుమార్కి సాయం చేస్తున్నట్టు కనిపించినా ఆయనకి ఆయనే సాయం చేసుకుంటున్నాడు పాపం, ఇంటి ఆడవారిమీదనుంచి దృష్టి మరల్చి. వాడి చూపులకి లేచింది కాస్తా పడుకుంది. ఛీ దరిద్రం అనుకుంటూ కుమార్ కూడ లేచి పై బెర్త్ ఎక్కాడు పడుకోవటానికి.
ప్రొద్దున్న మెలకువ వచ్చేసరికి 6 అయ్యింది. ఇంకా హైదరాబాదు రాలేదు. కిందకి దిగిచూస్తే ఆంటీ కూర్చుని ఉంది. పాప ఎదురుగా ఉన్న బెర్త్లో నిద్రపోతోంది. దుప్పటి కప్పుకుని ఉంది కనుక ఆ గుద్ద కనపడటంలేదు. అంకుల్ బాత్రూం కి వెళ్ళాడు అనుకుంటా, కనపడలేదు. కుమార్ ధైర్యంగా వెళ్లి ఆంటీ పక్కన కూర్చున్నాడు. అలవాటు పడిన ప్రాణం కదా.. ఆంటీని కెలుకుదామనే ఫిక్స్ అయ్యాడు. గొంతు సవరించుకుని మీది హైదరాబాదా ఆంటీ అన్నాడు. ఆవిడ ఒక్కసారి కోపంగా చూసింది.
ఆంటీ: ఎవరయ్యా నీకు అంటీ?
కుమార్: పోనిలే అక్కా, మీది హైదరాబాదేనా?
ఆంటీ కిసుక్కున నవ్వింది. గాలికి ఎగురుతున్న జుట్టుని, చెదిరిన పైటని సరి చేసుకుంటూ “అవునయ్యా” అంది. బాగా నిద్రపోయి లేచిందేమో ఒకలాంటి అందంతో అదరగొడుతోంది. కుమార్ చూపులు ఆ పైట దగ్గరే చిక్కుకుపోయాయి. కనీసం 36 సైజు ఉంటుంది.
ఆంటీ: నీది కూడా హైదరాబాదేనా బాబు? ఏ ఏరియాలో ఉంటావేంటి?
కుమార్: అమీర్పేట అక్కా.
ఆంటీ: ఇందాక ఆంటీ అన్నట్టున్నావ్.
కుమార్: ఎదో ఆలా జరిగిందిలే అక్కా. వదిలేయ్.
ఆంటీ: మరి అక్కని ఆలా చూస్తున్నావ్. ఇదీ వదిలేయాలా నాయన? మీ బావ నన్ను తిట్టాడు నీ చూపులకి.
కుమార్: అయ్యో! సారీ అక్కా. ఇంకోసారి ఆలా జరగదులే.
ఆంటీ: ఏది జరగదు? నువ్వు చూడటమా లేక మీ బావ తిట్టటమా?
ఆంటీ మంచి కసి ఉంది అని కుమార్ కి అర్ధం అయిపోయింది. ఆలస్యం కాకుండా నంబర్ తీసుకుంటే తర్వాత మెల్లగా లైన్లో పెట్టుకోవచ్చు.
కుమార్: నీకు ఏది కావాలో అది జరిపించొచ్చులే అక్కా. ఇంతకీ మీ పేరు ఏంటో?
ఆంటీ: అబ్బా మాటకారివే! అయినా నా పేరు దేనికి? దారిన పోయే అందరికి నా పేరు చెప్తూ కూర్చుంటే మీ బావ చంపేస్తాడు.
కుమార్: అబ్బో బావ అంట స్ట్రిక్ట్ అన్నమాట. ఉరికి కొత్త కదా, మంచి చెడూ మాట్లాడుకోవడానికి ఒకరుంటారు అని అడిగా. పోనిలే అక్కా.
ఆంటీ: అదేంటి ఊరికి కొత్త?
కుమార్: కాకినాడలో ఇంజనీరింగ్ అయ్యింది. ఉద్యోగం పురుషలక్షణం అన్నారు కదా. అందుకే హైదరాబాదు వస్తున్నా.
ఆంటీ ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వింది. కుమార్ ఏంటి అన్నట్టు చేయి ఊపాడు.
ఆంటీ: ఏమి లేదు… నువ్వు పెద్ద మగాడు అనుకున్నానే.
కుమార్ కి ఎక్కడో కాలింది. దీనమ్మ చీర ఎత్తి పూకులో తోస్తే నోట్లోంచి అరుపు రావాలి. అప్పుడు తెలుస్తుంది మగతనం అంటే ఏంటో!
కుమార్: నా పురుషలక్షణాలు ఇంకా చాలా ఉన్నాయి.
ఆంటీ: అందుకేనా తినేసేలా చూసావ్ రాత్రి నన్ను.
కుమార్: ఎక్కడ చూసాను? మీ ఆయన పుణ్యమా అని బోర్లా పడుకున్నా.
ఆంటీ: లేకపోతే ఏమి చేసేవాడివో?
సిగ్గులేకుండా ఇలా మాట్లాడుతుంటే కుమార్ కి ధైర్యం పెరిగిపోయింది. ఆంటీ ఖచ్చితంగా లైన్లోకి వస్తుంది అని అర్ధం అయిపోయింది.
కుమార్: పేరు అడ్రస్ ఇచ్చి చూడు అక్కా, నీకే తెలుస్తుంది.
ఆంటీ: అడగగానే ఇస్తారు మరి. నువ్వే సాధించుకో. (జరగని పైటని జరిపి, కొంచెం చూపించి సరిచేసింది)
కుమార్ గాడికి నిక్కేసింది. మనోడేమీ తక్కువ కాదుగా.. ప్యాంటు మీదనుంచే ఒకసారి నిగిడిన మొడ్డని వత్తుకున్నాడు. ఏదైతే చుపించాలనుకున్నాడో అది ఖఛ్చితంగా చూపించాడు. అంటీ కూడా బాగుంది అన్నట్టు ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వింది. ఇంతలో అంకుల్ రావటం అంటీ కిటికీలో తల దూర్చేయ్యటం జరిగిపోయాయి. అంకుల్ వచ్చి కుమార్ అంటీల మధ్యలో కూర్చున్నాడు మనవాడిని కోపంగా చూస్తూ.
అంకుల్(చిరాగ్గా): ఏంటో ఈ ట్రైన్. గంట లేటంట! మౌలాలి లో దిగిపోదామా ఆగితే?
అంటీ: మీ ఇష్టం అండి.
అంకుల్: సరే మరి జ్యోతిని లేపి సామాన్లు సర్దు. వెధవ గోల భరించలేకపోతున్నా!
కసి గుద్ద పాప పేరు జ్యోతి అన్నమాట. కుమార్ మెంటల్ గా నోట్ చేసుకున్నాడు. అంటీ కూడా జ్యోతిని లేపి సామాన్లు సర్దటంలో పడిపోయింది. అప్పుడప్పుడు కుమార్ వంక చూసేది. పైట సరిచేసేది. ఇంతలో మౌలాలి రావటం ట్రైన్ ఆగటం, ఈ ఫామిలీ దిగిపోవటం అన్నీ జరిగిపోయాయి.
నంబర్ ఇవ్వకుండా దెంగేసింది అంటీ అని తిట్టుకున్నాడు కుమార్. ఆ అంకుల్ గాడు ఒకే ఒక్క నిమిషం తర్వాత వచ్చిన బాగుండేది. నోటి దాకా వచ్చిన పూకు గుద్ద చూపెట్టి పోయింది. ట్రైన్ ఎంత స్పీడ్గా వెళ్తున్నా మనవాడి ఆలోచనలు మౌలాలిలో ఆగిపోయాయి.
సికింద్రాబాద్ స్టేషన్లో ట్రైన్ ఎప్పుడు ఆగిందో కూడా పట్టలేదు కుమార్ కి. రమేష్ సీట్ దగ్గరికి వచ్చి పలకరించాక మాములు మనిషి అయ్యాడు.
రమేష్: ఎరా బావ? ఎలా ఉన్నావ్?
కుమార్: బాగానే ఉన్నాను రా… నువ్వే చెప్పాలి. మీ కంపెనీ లో ఇంటర్వ్యూ సెట్ అయిందా నాకు?
రమేష్: మొదలెట్టావా? నేను చూసుకుంటా. నువ్వు కాస్త ఫ్రెష్ అవ్వరా బాబు. ఇంతకీ మీ శారద అక్క ఎలా ఉంది?
కుమార్: అక్కకేరా బాగుంది. ( కళ్ళముందు ఒకసారి శారద బలిసిన గుద్ద కనిపించింది)
రమేష్: నీ మొదటి జీతంతో అక్కకి ఒక చీర కొనాలి రా. ఎంత చేసింది నీకోసం. దేవత రా..
కుమార్: అవునవును. చీర తీసెయ్యాలి…. తీసుకోవాలి.
రమేష్: రేపు శనివారం నీకు ఇంటర్వ్యూ. వీకెండ్ కదా… టికెట్ బాగానే దొరికింది. కష్టం అనుకున్నా నువ్వు రావటం.
కుమార్: తత్కాల్ టికెట్ రా. బుక్ అయ్యేసరికి తాతలు కనపడ్డారు.
కుమార్ ఠక్కున ఆగిపోయాడు. వెనక్కి తిరిగి తన భోగీ దగ్గరికి పరుగు మొదలుపెట్టాడు. రమేష్ కి ఏమి అర్ధం కావటం లేదు. కుమార్.. కుమార్.. అని అరుస్తూ తాను పరిగెడుతున్నాడు. భోగీ దగ్గరికి వచ్చేసరికి కుమార్ రిజర్వేషన్ షీట్ చూస్తూ కనపడ్డాడు.
బెర్త్ నంబర్ 20 : రామనాథం M 55
బెర్త్ నంబర్ 21 : జ్యోతి F 18
బెర్త్ నంబర్ 22 : రూప F 44; Mob : 98483 *****
నంబర్ నోట్ చేసుకుంటున్న కుమార్ వంక రమేష్ వింతగా, కోపంగా చూస్తూ నుంచున్నాడు.
10H బస్సు లో అమీర్పేట్ బయలుదేరారు ఇద్దరు. మామూలు మాటలు ఒకేగాని రమేష్ లో నిరుత్సాహం గుర్తుపట్టకపోలేదు కుమార్. ఇంటర్ వరకు కలిసే పెరిగారు. ఒకటే కంచం ఒకే మంచం టైపు స్నేహం మరి. చదువు తప్ప ఇంకేవి పట్టించుకోని కుమార్ గాడికి ఇంజనీరింగ్ లో 59% మాత్రమే ఎలా అని రమేష్ కి ఎప్పుడూ బాధే. ఆరోగ్యం బాగోలేదని హోమ్ సిక్ అని చెప్పేవాడు ఎప్పుడైనా అడిగితే. శారదక్క పుణ్యమా అని ఊరు కానీ ఊరిలో ఒక్కడు ఉండి కనీసం గట్టెక్కాడు అనుకుంటున్నారు అంతా. చూస్తే మనవాడు ఆడంగులకు మరిగినట్టున్నాడు. ఎంత యావ లేకపోతే రైల్వే స్టేషన్ లో అలా పరుగెడతాడు? కుమార్ గాడిని ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉండాలి ఇక పైన అని నిర్ణయించుకున్నాడు రమేష్.
రమేష్ నిరుత్సాహానికి కారణం తెలిసినా ఆ టాపిక్ బయటకి రావటం ఇష్టం లేదు కుమార్ కి. ఇప్పటికే రమేష్ దగ్గర చాలా సాయం పొంది ఉన్నాడు. ఇకపైన కూడా వాడి రూంలోనే ఉండాలి. ఆ ఉద్యోగం ఎదో వచ్చేస్తే కాస్త తలెత్తుకోవచ్చు మళ్ళీ. నెమ్మదిగా అన్నీ సర్దుకుంటాయి అని తనకి తానే నచ్చచెప్పుకున్నాడు కుమార్.
అమీర్పేట్ సత్యం థియేటర్ వెనక సందులో ఇల్లు. ఇంద్రభవనమ్ ఐతే కాదుగానీ కాకినాడ రూమ్ కంటే చాలా పెద్దది. 2 BHK అనాలంట. హైద్రాబాదు కి కాకినాడ కి మాటల్లో తేడా: మొదటి అనుభవం. ఏదైతేనో కుమార్ గాడికి వేరే రూమ్ ఉంది. కాస్త ప్రైవసీ ఉంటుంది అన్నమాట. రమేష్ 10 గంటలకి ఆఫీసుకి వెళ్ళాక కుమార్ రిలాక్స్ అయ్యాడు. మర్నాడు ఉన్న ఇంటర్వ్యూ కోసం కొంచెం ప్రిపేర్ అయ్యాడు. బోర్ కొట్టి పుస్తకాలూ మూసేసేడు. పదకొండున్నర అయ్యింది. ఒక టైం టేబుల్ కి అలవాటు పడ్డ శరీరం కదా. మూడ్ వచ్చేసింది.
టైట్ గుద్దని దెంగేవాడు రోజూ! నాకుళ్ళు చీకుళ్ళు… అబ్బో!! ఇప్పుడు చేత్తో కొట్టుకునే పరిస్థితి కి వచ్చాడు. మనసు రూప మీదకి మళ్లింది. చెయ్యేమో మొడ్డ మీదకి వెళ్ళింది. మొడ్డని రెండుసార్లు వత్తుకుని ఫోన్ తీసి రూప నంబర్ డైల్ చేసేడు.
రూప: ఎవరూ?
కుమార్: నేను అక్కా. నిన్న రైల్లో కలిసాం కదా.
రూప: (కంగారుగా) నా నంబర్ ఎలా దొరికింది. అయినా రైలేంటి?
కుమార్: నంబర్ అడిగితే సాధించుకోమన్నావు కదా. ఇప్పుడు తెలియనట్టు భలే పోజ్ కొడుతున్నావ్!!
రూప: సాధించవన్నమాట అయితే? దేనికి ఫోన్ చేసావ్?
కుమార్: కష్టసుఖాలు పంచుకుందాం అని అక్కా.
రూప: ఏమిటో తమరికి వచ్చిన కష్టం?
కుమార్: నువ్వు గుర్తొచ్చావ్ అక్కా. ఊరికే పలకరిద్దామా అని చేశా.
రూప: నీలాంటి కుర్రోళ్ళకి నాలాంటి వాళ్ళు దేనికి గుర్తు వస్తారో తెలుసుగానీ, మీ బావ కి తెలిస్తే నన్ను నిన్ను కలిపి చంపేస్తాడు. ఇలా ఫోన్ చేసి నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకు ప్లీజ్.
కుమార్: అయ్యో ఇప్పుడు నేను ఏమన్నాను అక్కా.నంబర్ కనుక్కోమన్నావ్ కదా. సాధించా అని చెప్పటానికి కాల్ చేశా. నువ్వు ఎదో అనుకుంటున్నావు.
రూప: ఇది మరీ బాగుంది. ఎదో సరదాగా రెండు మాటలు మాట్లాడా. ఇలా ఫోన్ చేసేస్తారా?
కుమార్: ఆ… సరదాకే తెగ చూపించాలా?
రూప: ఏంటి?
కుమార్: నీ సళ్ళు అక్కా… తెగ సర్దేదానివి కదా పైట. అది కావాలనే కదా చేసింది.
రూప: ఛీ…
రూప మరో మాట కోసం చూడకుండా ఫోన్ కట్ చేసేసింది.
ట్రైన్ లో మాట్లాడితే మరీ ఇలా ఫోన్ చేసేస్తాడా? రామనాధం కి తెలిస్తే ఉప్పుపాతరే…అయినా నంబర్ ఎలా దొరికింది? అడ్రస్ కుడా దొరికిందా? ఇంటిదాకా వచ్చేస్తాడా? అసలు తాను సరిగా మాట్లాడకపోవడం వల్ల వీడికి దొరికిపోయా! కాదు… కాదు… మొగుడు సరిగా లేకపోవటం వల్ల ఇలా తయారయ్యా. రామనాధం పురుషుడేగాని పురుషత్వం అంటే ఏంటో మర్చిపోయి పుష్కరం దాటింది. ఆయనే ఉంటే తెల్లచీరెందుకు అన్నట్టు రామనాధం సరిగ్గా ఉంటే తాను మాత్రం పాతివ్రత్యంలో పట్టా పుచ్చుకోదా?
ఈ ఆలోచనలకి తెరదించుతూ ఫోన్ మళ్ళీ మోగింది. ఇందాకటి నంబరే. ఎత్తాలా వద్దా అనుకుంటూనే ఫోన్ ఆన్సర్ చేసింది రూప.
రూప: ఆ… ఏంటి?
కుమార్: కాల్ ఎత్తవు అనుకున్నా అక్కా. ఏత్తావన్నమాట.
రూప: అన్నమాట… ఉన్నమాట… ఏమి లేదు. దేనికి చేసేవ్ కాల్?
కుమార్: సరదాగా కాసేపు మాట్లాడదాము అని చేశా అంతే అక్కా.
రూప: రేయ్… అక్కా అక్కా అంటున్నావ్. టాపిక్ ఏమో సళ్ళు వళ్ళు అన్నావ్. ఏంటిది?
కుమార్: పిలుపుదేముంది… పోనీ నువ్వే చెప్పు ఆమనీ పిలవాలో?
రూప: అంటే పిలుపు మారుస్తావుగాని టాపిక్ మార్చను అంటావ్?
కుమార్: మా మంచి అక్క! ఇట్టే కనిపెట్టేసింది.
రూప: కుర్రవెధవలు మారర్రా!!! ఇంతకీ నా నంబర్ ఎవడు ఇచ్చాడు? అడ్రస్ కుడా ఉందా నీ దగ్గర?
కుమార్: నువ్వు ఇచ్చినా రైల్వే వాడు అడ్రస్ ప్రింట్ చెయ్యలేదు రూపా చార్ట్ మీద.
రూప: ఓహో! పేరు కూడా తెలుసన్నమాట (అడ్రస్ లేనందుకు హమ్మయ్య అనుకుంటూ)
కుమార్: ఇంకా చాలా తెలుసు రూపా…చెప్పనా?
రూపా: ఏంటో?
కుమార్: వయసు 44, సొగసు 36…
రూపా: తుంటరి వెధవ. ఇలా ఐతే నేను మాట్లాడాను. తిరిగి తిరిగి అక్కడికే వస్తున్నావే!
కుమార్: ఐతే నా గెస్ కరెక్టేనా? భలే ఉన్నాయి తెలుసా!
రూపా: ఖర్మ రా నాయన! ఇలా తగులుకున్నావేంట్రా?
కుమార్: సరేగానీ అడ్రస్ చెప్పొచ్చుగా…
రూపా: దేనికో?
కుమార్: వచ్చి చెప్తా!
రూపా: చెప్పు తెగుద్ది. ఏదయినా ఉంటే ఇక్కడే చెప్పు.
కుమార్: సరే రూపా… ఊరు కొత్త. ఏమి తెలియదు. నువ్వు కూడా కాస్త వేడిమీద ఉన్నావ్. లేకపోతే ఇలా ఇంతసేపు మాట్లాడవు కదా. సరదాగా కలుద్దాం. ఎంజాయ్ చేద్దాం. ఏమంటావ్?
రూపా: నోరు ముయ్యమంటా!!
కుమార్: పోనిలే! కనీసం ఫోన్ లో అయినా మాట్లాడుకుందాం. ప్లీజ్…
రూపా: ఫోన్ మాత్రమేనా. తర్వాత ఇంకేమైనా అంటావా?
కుమార్: మాట్లాడటం మాత్రమే… ప్రామిస్.
రూపా: సరే చెప్పు.
కుమార్: కాల్ స్టార్ట్ చేసినప్పుడు మొడ్డ నలపడం మొదలెట్టా నీ సళ్ళని తలుచుకొని. ఇప్పుడే కారింది రూపా..
రూపా: నీ యబ్బ! మాట్లాడమంటే ఇవిరా నువ్వు మాట్లాడేది?
కుమార్: మరి రామాయణం భారతం చెప్పుకోవాలా ఏంటి? అన్నీ అర్ధం అయ్యి కుడా నటిస్తారు మీ ఆడాళ్ళు.
రూపా: చాలా ఎక్స్పీరియన్స్ ఉంది అనుకుంటా ఆడాళ్ళతో..
కుమార్: ఉందిలే రూపా.. చూడగానే సైజులు చెప్పేటంత. సరేగానీ నేను ఉంటా మరి. వెళ్లి కడుక్కోవాలి.
రూపా: వెళ్ళు నాయనా వెళ్ళు.
కుమార్ గడు కాల్ కట్ చేసి బాత్రూం లో దూరాడు. రూప మంచం మీద బోర్లా పడుకుని ఏమి జరిగిందో ఆలోచించుకుంటూ నవ్వుకుంటుంది.
తర్వాత రోజు మొత్తం చదువుతో సాగిపోయింది. మర్నాడు రమేష్ తో కలిసి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. చిన్న ఆఫీస్. ఒక 15 మంది ఎంప్లాయిస్ ఉన్నారని రమేష్ చెప్పాడు. కొత్త ప్రాజెక్ట్ ఏదో ఫైనల్ అయ్యిందని, దానికోసం ఇంకో ముగ్గురిని తీసుకుంటారని కుడా చెప్పాడు. రిఫరెన్స్ ఉండటం వల్ల కుమార్ గాడికి ఆల్మోస్ట్ జాబ్ పక్కా! మరీ వచ్చిన వాళ్లలో తోపులు తురుములు ఉంటే తప్ప.
ఆప్టిట్యూడ్ టెస్ట్ కోసం అందర్నీ ఒక గదిలోకి పంపారు. ముప్పై మంది ఉండొచ్చేమో!! మనవాడు పక్కచూపులు పక్కనేపెట్టి పేపర్లో మునిగిపోయాడు. ఎంతైనా తెలివైనవాడు కదా, పేపర్ ఈజీగా అనిపించింది. బుర్రకి పనిచెపుతుంటే చెవికి ఒక తీయని గొంతు వినపడింది. ఇన్విజిలేటర్ని బ్రతిమాలుతోంది లేట్ అయినా ఎస్క్యూజ్ చేసి allow చెయ్యమని. ఆ ఇన్విజిలేటర్ కూడా గొంతు కి ఫ్లాట్ అయ్యాడేమో, వెంటనే ఒప్పేసుకున్నాడు. ఆ గొంతు వింటూ ఒక జీవితం గడిపేయొచ్చు. అంత బాగుంది మరి. కుమార్ తల ఎత్తి చుస్తే షాక్ తగిలింది. నిన్న రైల్లో ఉన్న రూప కూతురు జ్యోతి.
సరాసరి వచ్చి పక్కనే కూర్చుంది. కుమార్ గాడి చూపులు ఆ గుద్దకి అతుక్కుపోయాయి. ఏమి ఫిగర్ రా దేవుడా! దీనిని కన్న అమ్మకి దణ్ణం పెట్టాలి. కాదు కాదు… మన రూపానే కదా ఏకంగా మొడ్డ తో పాలాభిషేకమే చెయ్యాలి.
ఇన్విజిలేటర్ జ్యోతికి క్వశ్చన్ పేపర్ ఇస్తుంటే టెస్ట్ సంగతి గుర్తొచ్చి కాన్సంట్రేషన్ ఇక్కడ పెట్టాడు కుమార్. ఎగ్జాము అయ్యాక చుస్తే ఐదుగురు నెక్స్ట్ రౌండ్ కి సెలెక్ట్ అయ్యారంట. కుమార్ అండ్ జ్యోతి కూడా అయ్యారు లెండి. కుమార్ కి పట్టలేని సంతోషంగా ఉంది. గ్రూప్ డిస్కషన్ రౌండ్ లంచ్ తర్వాత అని తెలిసి రమేష్ తో కలిసి కాంటీన్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. అక్కడ జ్యోతిని చూసి వెళ్లి పలకరించాడు.
కుమార్: హాయ్
జ్యోతి: హాయ్… మీరు…?
కుమార్: ఐ యామ్ కుమార్. మొన్నట్రైన్ లో కలిసి ట్రావెల్ చేసాం.
జ్యోతి: ఐతే ఏంటి?… హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ?
దీనమ్మా జీవితం. ఇంత పొగరేంటీ దీనికి. ఫిగర్ బాగుంది కదా అని పలకరిస్తే ఒళ్ళు బలుపు. తీరుస్తా తీరుస్తా ఆ బలపంతా తీరుస్తా.
కుమార్: నథింగ్. ఏదో పలకరించా అంతే… అల్ ది బెస్ట్ ఫర్ నెక్స్ట్ రౌండ్.
జ్యోతి: థాంక్స్ అండ్ సేమ్ టు యు.
జ్యోతి తన కంచంలో బుర్ర పెట్టేసింది. కుమార్ తనని తానూ తిట్టుకుంటూ వెనకకి తిరిగాడు. రమేష్ కోపంగా చూస్తున్నాడు. తల దించుకుని రమేష్ దగ్గరికి వచ్చి తిందామా అన్నట్టు సైగ చేసాడు.
పరిచయం లేని జ్యోతి పట్టించుకోకపోయినా బాగుంది. దాదాపు పదిహేనేళ్ల స్నేహితుడు పట్టి పట్టి చూస్తే మాత్రం కష్టంగా ఉంది. ఇదేనేమో పూకుకున్న ఆకర్షణ.
మాటలు లేకుండా లంచ్ ముగించారు ఇద్దరు. టాపిక్ స్టార్ట్ చేసి కాన్సంట్రేషన్ డిస్టర్బ్ చెయ్యాలనుకోలేదు రమేష్.
GD లో ఐదుగురికీ ఏదో టాపిక్ ఇచ్చాడు ఇన్విజిలేటర్. కాస్త తెలిసిన విషయం అవ్వడం తో కుమార్ గాడు హ్యాపీ. జ్యోతి డిస్కషన్ స్టార్ట్ చేసింది. కూర్చునే మాట్లాడుతుండటం తో గుద్ద కనపడటం లేదు. కానీ ఆ గొంతు మాత్రం కేక. జ్యోతి ఆపగానే కుమార్ అందుకుని తనకు తెలిసిన నాలుగు మాటలు మాట్లాడి, what do you say jyothi ? అనేవాడు. మళ్ళీ ఆ గొంతు వింటూ ఆనందపడేవాడు. ఇలా మొత్తం టైం లో జ్యోతి మరియు కుమార్ మాత్రమే మాట్లాడారు. మిగతా ఇద్దరు వీళ్ళని చూసి కుళ్ళుకోవటం తప్ప ఏమి చేయలేకపోయారు. సాయంత్రానికి ఇద్దరికీ ఆఫర్ లెటర్స్ రావటం కూడా జరిగిపోయింది. మండే జాయిన్ అవ్వాలి. రమేష్ ఆనందానికి హద్దులు లేవు. కుమార్ మాత్రం ఇవేవి పట్టించుకోకుండా జ్యోతి ని చూస్తూ తన గొంతు వింటూ గడిపేసేడు.
ఇంటికి వచ్చాక కమలకి (కుమార్ గాడి తల్లి) ఫోన్ చేసేడు రమేష్. శుభవార్తని చెప్తే ఎగిరి గెంతినంత పని చేసింది కమల.
రమేష్: అత్తా మీ అబ్బాయికి మంచి ఉద్యోగం. ఇరవై వేలు జీతం.
కమల: అంతా నీ చలవ రా రమేషు. చాలా ఆనందంగా ఉంది రా.
రమేష్: నాదేముంది అత్తా… ఇంటర్వ్యూ లో కుమార్ చాలా బాగా మాట్లాడాడు. అంతా వాడి టాలెంట్ అత్తా. ఇదిగో కుమార్ కి ఇస్తున్నా. వాడితోనే మాట్లాడు.
కుమార్: ఆ అమ్మా… ఎలా ఉన్నావు?
కమల: నేను బాగున్నాను రా. చాలా సంతోషం గా ఉన్నాను తెలుసా?
కుమార్: అవునమ్మా. రమేష్ గాడి చలవే అమ్మా ఇదంతా… సరేగాని నేను బాగా అలిసిపోయా. రమేష్ తో మాట్లాడు. నేను తర్వాత చేస్తా…
కుమార్ ఫోన్ రమేష్ కి ఇచ్చేసి తన మొబైల్ పట్టుకుని బాల్కనీ లోకి వెళ్ళిపోవటం రమేష్ కి నచ్చలేదు. కమల ఎంత కష్టపడింది వీడి కోసం. చిన్నప్పుడు ఆ ఏరియాలో పిల్లలందరూ కుమార్ వాళ్ళ ఇంట్లోనే ఆడేవారు. పెద్ద లాన్ లో బోలెడు బొమ్మలతో కమలత్త ఇచ్చిన తాయిలాలతో సరదాగా గడిచేవి సాయంత్రాలు. సినిమా యాక్ట్రెస్ పవిత్ర లోకేష్ అంత అందంగా ఉండేది. లక్ష్మి కళ. మామయ్య పోయాక ఆ వైభవమే లేదు. ఇల్లు అమ్మేసి చిన్న అద్దెఇంట్లో ఉంటూ కుమార్ని చదివించింది.
రమేష్: ఆ అత్తా.. ఇంకేంటి విషయాలు?
కమల: నాకేముంటాయి. నువ్వు చెప్పారా… ఏమి బహుమానం కావాలి నీకు?
రమేష్: నాకు ఏమి వద్దులే అత్తా.. నేను చేసింది ఏముంది.
కమల: ఆలా నాకు రా… నా ఆనందం కోసం ఏదో ఒకటి చెప్పు.
రమేష్: నువ్వు వచ్చేయ్ అత్తా హైదరాబాదు. నాకు అది చాలు.
కమల: అప్పుడే వద్దు లేరా… కొన్నాళ్ళు వాడిని అలవాటు పడనివ్వు ఆ ఊరికి. అయినా పిలవాల్సినవాడు పిలవాలి కదా.
రమేష్: హ్మ్మ్… నేను పిలిస్తే రావా అత్తా…
కమల: ఎందుకు రానూ… టైం రావాలి కదా..
రమేష్: సరే అత్తా నీ ఇష్టం. నేను కూడా ఉంటా మరి.
కమల: సరే… జాగ్రత్తగా ఉండండి ఇద్దరు.. bye
రమేష్ కి కమల అత్త అంటే చాలా ఇష్టం. చిన్నతనం లో అది అభిమానం. యుక్తవయసు వచ్చాక అది ప్రేమ. ఈ వయసులో అది కోరిక. కానీ ఏమి చెయ్యలేని పరిస్థితి. దూరం నుంచే చూడటం తప్ప ఇంకేమి చెయ్యలేదు ఇప్పటి వరకు. హైదరాబాదు తెచ్చేస్తే రోజు చూడొచ్చు అనే ఒక excitement మాత్రం ఉంది.
బయట కుమార్ ఫోన్లో రూపతో మాట్లాడుతున్నాడు.
కుమార్: రూపా… నీకో విషయం చెప్పాలి అని కాల్ చేశా.
రూపా: ఎంటబ్బాయ్. ఏదో పెళ్ళాన్ని పిలిచినట్టు పిలుస్తున్నావ్? నీ పేరు కూడా తెలియదు ఇప్పటివరకు.
కుమార్: అవును కదా… నా పేరు కుమార్ రూపా.
రూపా: ఏంటి రోజంతా ఫోన్ చెయ్యకుండా ఈ టైం లో కాల్ చేసేవ్? మా ఆయన వస్తే ఎంత ప్రాబ్లెమ్ అవుతుందో తెలుసా?
కుమార్: అది… ఒక ఇంటర్వ్యూ ఉంటే వెళ్ళా…
రూపా: అరే మా అమ్మాయి కూడా వెళ్ళింది. తనని తీసుకురావటం కోసం మా ఆయన వెళ్ళాడు. రోజు ఈ టైం కి వచ్చేస్తాడు. నువ్వు ఈ టైం కి కాల్ చెయ్యొద్దు. ఇంతకీ దేనికి ఫోన్ చేసావ్?
కుమార్: నాలో ఇంకో పురుషలక్షణం కూడా వచ్చి చేరింది. అది చెపుదామనే కాల్ చేశా రూపా.
రూపా: అంటే?
కుమార్: ఉద్యోగం వచ్చింది రూపా…
రూపా: మంచిది రా బాబు. రోజంతా బిజీగా ఉంటావ్ అన్నమాట. నాకు కాల్స్ చేసే టైం ఉండదు ఇంక నీకు.
కుమార్: హ్మ్మ్… రాత్రికి కాల్ చేస్తుంటా. ఒకే నా?
రూపా: నాకింకేమి పని లేదా… చచ్చిపోతాను మా ఆయన చేతిలో.
కుమార్: బాబోయ్ ఇప్పుడు ఆయన సంగతి దేనికి? ఇంకేదయినా మాట్లాడొచుగా..
రూపా: ఇంకేదయినా మాట్లాడమంటావ్. చేతి పని కానిస్తుంటావ్. నాకు తెలుసు రా నీ వెధవ వేషాలు.
కుమార్: అయ్యో రూపా… ఇప్పుడు ఆలా చేయటం కుదరదు.
రూపా: ఏం మాయరోగం?
కుమార్: రూమ్ లో ఫ్రెండ్ కూడా ఉన్నాడు.
రూపా: ఐతే మరి నాకు కాల్ దేనికి చేశారో సారు?
కుమార్: చాలా హ్యాపీగా ఉన్నాను రూపా. అదే షేర్ చేసుకుందాం అని.
రూపా: కంగ్రాట్స్ రా కుమార్. మరి ఇంక నేను ఉండనా ఐతే?
కుమార్: అంతేనా? ఇంకేమి లేదా…
రూపా: ఏమి కావాలి రా నీకు. ఏదో ఒక మెలిక ఉంటుంది లే… చెప్పు.
కుమార్: అదీ…అదీ…
రూపా: ఏదీ..
కుమార్: వాట్సాప్లో ఒక ఫోటో పంపవా నీది.
రూపా: దేనికి రా?
కుమార్: ఆ… పెళ్లి సంబంధాలు చూడటానికి. దేనికో తెలీదా నీకు?
రూపా: రేయ్…మరీ ఎక్కువ చేస్తున్నావ్ రా. ఎలా కనపడుతున్నా?
కుమార్: చాల్లే రూపా బడాయి. నీకు కూడా ఇష్టం అని తెలుసు. అయినా ఫోన్ లో మాట్లాడుకోవటమే కదా. టెన్షన్ ఎందుకు పడతావ్? నీ అడ్రస్ నాకు ఎలాగూ తెలీదు. ఇంక భయం దేనికో?
రూపా: సన్నాసి వెధవ. చంపేస్తా ఇలాంటి మాటలు మాట్లాడితే. bye …
రూపా ఫోన్ కట్ చేసేసింది. కుమార్ గాడు ఉస్సూరుమంటూ ఇంట్లోకి వచ్చాడు. రమేష్ కోపంగా చూస్తుంటే తలదించుకుని తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. ఇంతలో ఏదో వాట్సాప్ మెసేజ్. చూస్తే రూపా నంబర్ నుంచి. ఓపెన్ చేసి చూస్తే అదిరిపోయే స్థనద్వయం తో selfie.
ఆదివారం చాలా సాదాసీదాగా గడిచింది. రమేష్ కుమార్ ని కోఠి తీసుకెళ్లి షాపింగ్ చేయించి బహార్ లో బిరియాని రుచి చూపించాడు. రోజు మొత్తం తిరగటం తోనే సరిపోయింది. రూప కి ఫోన్ చేసే టైం కూడా దొరకలేదు కుమార్ కి. రాత్రి ఎప్పుడో ఇంటికి వచ్చాక నిన్నటి బొమ్మనే చూసుకుంటూ చేతిపని కానిచ్చాడు.
సోమవారం ఉదయం ఆఫీస్ లో ఇండక్షన్ కూడా బాగానే జరిగింది. టీం పరిచయాలు అవి మాములే. జ్యోతి తెలుపు చుడిదార్లో అప్సరసలా కనపడింది మనవాడి కంటికి. తెల్లబట్టలు వేస్తే అప్పలమ్మ కూడా అందంగా ఉంటుందంటారు. ఇక కసి గుద్ద ఎలా ఉంటుంది? మన్మధుడి పెళ్ళాం రతీదేవికి భూమ్మీద కేర్ఆఫ్ అడ్డ్రస్సులా ఉంది. దానికితోడు జాస్మిన్ సెంట్ ఒకటి. రెస్ట్రూమ్ ఎక్కడో వెతుక్కుని మరీ కొట్టుకున్నాడు కుమార్. అప్పటికిగాని మిగతా వాటి మీద దృష్టి నిలవలేదు. ఈ తల్లీకూతుళ్లు ఇద్దరు మనవాడి వట్టలు ఖాళీ చెయ్యటానికే పుట్టినట్టున్నారు.
మధ్యాన్నం లంచ్ టైం లో రమేష్ దగ్గరికి వెళ్తే ప్రాజెక్ట్ పనిలో బిజీ అన్నాడు రమేష్. దాంతో కుమార్ ఒంటరిగానే కాంటీన్కి రావాల్సివచ్చింది. తిండి తింటుంటే తీయని గొంతు పలకరించింది.
జ్యోతి: హాయ్ కుమార్!
కుమార్: ఓహ్ హాయ్! జ్యోతి కదా. (పోజ్ కొట్టటానికి)
జ్యోతి: if you don’t mind, can i sit here?
కుమార్: నాకు తెలుగు వచ్చు మేడం… కూర్చోండి.
జ్యోతి: బ్రతికించావు. అసలే నాకు ఇంగ్లీష్ అంటే భయం.
కుమార్: ఓకే… how can i help you?
ఎదో ఉడికిద్దాం అని ఆలా అనేశాడు కుమార్. జ్యోతికి కూడా అనుకున్నట్టుగానే కాలింది.
జ్యోతి: నథింగ్. తెలుగు నేర్పుదాం అని వచ్చా అంతే. నువ్వు ఒక్కడివే కూర్చుని తిను.
జ్యోతి తన ప్లేట్ తీసుకుని వెళ్లిపోతుంటే కుమార్ ఆమె చేయి పట్టుకుని ఆపేసేడు.
కుమార్: సారీ జ్యోతి.. కూర్చో ప్లీజ్.
జ్యోతి పాపం చుట్టూ చూసుకుని ఎవరు చూడలేదు అని ఫిక్స్ అయ్యాక కూర్చుంది.
జ్యోతి: ఏంటి చెయ్యి పట్టుకునేంత ఫ్రెండ్స్ ఆ మనము? అసలే చాలా ప్రొఫెషనల్గా ఎదో అడిగావు?
కుమార్: సారీ సారీ… మొన్న నేను పలకరిస్తే నువ్వు కూడా అలాగే అన్నావ్ కదా. ఎదో ఉడికిద్దాం అని.
జ్యోతి: ఐతే మాత్రం… చెయ్యి పట్టేసుకుంటారా? నేనేదో థాంక్స్ చెపుదామని వచ్చా.
కుమార్: థాంక్స్ ఆ… దేనికి?
జ్యోతి: మొన్న GD గురించి.
కుమార్ కి నవ్వు వచ్చింది. శారద గుద్ద దెంగటానికి పెట్టుకున్న కోడ్ నేమ్ GD మరి.
జ్యోతి: దేనికి నవ్వుతున్నావ్?
కుమార్: ఏమి లేదు… GD అన్నావ్ కదా… అండ్ it was my pleasure …
జ్యోతి: మరి ఆ నవ్వు దేనికి?
కుమార్: ఎదో జోక్ అంతే… వదిలేయ్. ( జ్యోతి గుద్ద దెంగితే ఎలా ఉంటుందో అనే ఊహ మొదలైపోయింది)
జ్యోతి: సరే ఐతే… చెయ్యి దేనికి పట్టుకున్నావ్?
కుమార్: సారీ చెప్పానుగా!!!
జ్యోతి: నేను ఒప్పుకోను. దేనికి నవ్వావో చెప్పు.
కుమార్: అబ్బా!!! ఇది టూ మచ్ తెలుసా!
జ్యోతి: నా అనుమతి లేకుండా నా చెయ్యి పట్టుకుంటావా? చంపేస్తారు తెలుసా మా ఊరిలో ఇలా చేస్తే?
కుమార్: బాబోయ్! మాట్లాడుకోవటం మొదలు పెట్టి 5 నిముషాలు అవ్వలేదు… అప్పుడే చంపేస్తారా?
జ్యోతి: ఆ ఐదు నిముషాలలోనే మరి చెయ్యి పట్టుకుంటారా?
కుమార్: సారీ చెప్పానుగా…
జ్యోతి: నాకు సారీ వద్దు. ఆ జోక్ ఎదో చెప్పు. అంత నవ్వు దేనికి వచ్చిందో తెలుసుకోవాలి…
కుమార్: ఏది GD నా?
జ్యోతి: అవును అదే…
కుమార్: అదీ కాలేజీ రోజుల్లో ఎదో జోక్. వదిలేయ్ అన్నానుగా
జ్యోతి: ఏంటి వదిలేసేది. నా చెయ్యి పట్టుకున్నావ్ అని HR కి కంప్లైంట్ చేస్తా జాగ్రత్త.
కుమార్: ఓరి నాయనోయ్! ఇలా తగులుకున్నావేంటి జ్యోతి…
జ్యోతి: అవన్నీ నాకు తెలియవు. GD అంటే ఏంటో చెప్పాల్సిందే.
కుమార్: సరే… అందమైన అమ్మాయి కనపడితే కాలేజీ ఫ్రెండ్స్ GD అని పిలుచుకునేవాళ్ళం.
జ్యోతి: దానికి ఇంత నవ్వటం దేనికి? బెట్టు చెయ్యటం దేనికి? full form చెప్పు.
కుమార్ గాడు ఇరుకుల్లో పడ్డాడు. ఎంత దీని గుద్ద బాగుంటే మాత్రం మాటలు కలవగానే గుద్ద దెంగాలని ఉంది అని ఎలా చెప్పగలడు. పోనీ వదులుతోందా ఆంటే అదీ లేదు.
జ్యోతి: హలో ఏమిటి దీర్ఘాంగా ఆలోచిస్తున్నావు?
కుమార్: ఆగవమ్మా. GD ఆంటే… అదీ…
జ్యోతి: హ్మ్మ్ చెప్పు.
కుమార్: Golden Damsel. చాలా? (మనసులో Damsel అనే పదం గుర్తు వచ్చినందుకు ఆ దేవుడికి దణ్ణాలు పెట్టుకుంటూ)
జ్యోతి: Golden Damsel ఆ? ఆంటే?
కుమార్: తల్లీ… అన్ని నన్నే అడగాలా? కొన్ని కొన్ని డిక్షనరీ ని అడగొచ్చు.
జ్యోతి: ఛా!! దీనికి ఇంత బిల్డప్ ఎందుకో మరి?
కుమార్: చెప్పానుగా… కత్తిలాంటి అమ్మాయిలకి మేము పెట్టుకున్న కోడ్ నేమ్ అని.
జ్యోతి: ఐతే?
కుమార్: మొదటి రోజే ఫ్లర్టింగ్ చేస్తున్నా అనుకుంటావ్ అని భయం… చాలా?
జ్యోతి: మొదటి రోజే చెయ్యి పట్టుకోవచ్చే?
కుమార్: మళ్ళీ అదే టాపిక్ ఆ? సారీ చెప్పానుగా. దానిని వదిలేయ్ ప్లీజ్…
జ్యోతి: అమ్మాయి తనకు తానుగా వచ్చి పలకరించింది కదా అని చెయ్యి పట్టేసుకుని ఫ్లర్టింగ్ చేసేస్తున్నావ్. మీ కుర్రాళ్ళు అంతా ఇంతేనా…
కుమార్: కుర్రాళ్ళు ఇలా చేస్తున్నారు అని తెలిసి కూడా ఇంకా ఇంకా మాట్లాడతారు. మీ అమ్మాయిలు అంతా ఇంతేనా?
జ్యోతి: సరే సరే.. వెళ్దాం పద. ఇప్పటికే ఆలస్యం అయ్యింది.
జ్యోతి నవ్వుకుంటూ లేచి వెళ్తుంటే కుమార్ కళ్ళు ఆ గుద్దకి అతుక్కుపోయాయి. తీట లో తల్లిని మించిన కూతురు అన్నమాట ఇది. ఆ గుద్దని చూస్తూ వెనకే నడుస్తున్న కుమార్ నోటిలోంచి అప్రయత్నంగానే పైకి వచ్చేసింది GD అనే మాట. ఆ మాట జ్యోతికి వినపడి ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ వెనక్కి తిరిగింది.
జ్యోతి: ఓయ్! చాలు ఇంకా. ఇలా నలుగురిలో ఉన్నప్పుడు కూడా ఆపవా?
కుమార్ గాడి రొట్టె విరిగి నేతిలో పడింది. కాదు కాదు… వట్ట కరిగి నేతిని చేసింది.