కాలేజీ నుంచి ఇంటికొచ్చి బుక్స్ టేబుల్ మీద విసిరి కొట్టి నా రూం లో కెళ్ళి పడుకున్నాను. మా ఇంట్లో ఎవరు లేరు ఆ రోజు. అందరు పెళ్ళికెల్లారు. ఆకలేస్తుంటే అలా ఏదైన హోటల్ కెళ్లి తినోద్దాం అని అనుకుంటున్నాను.
తక్షణం ఆకలి తీరడం కోసం కిచెన్ లోకి వెళ్ళే టి చేసుకొని హాళ్ళో కొచ్చి సిగరెట్ వెలించాను. అలా సిగరెట్ + టీ తాగుతూ టీవీ లో క్రికెట్ చూడసాగాను. ఇంతలో కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది. త్వర త్వరగా సిగరెట్ ఆర్పి, ప్యాన్ ఆన్ చేసి, నోట్లో కొంచెం సోంపు వక్కపొడి వేసుకొని నముల్తూ వెళ్ళి డోర్ తీసాను. ఎదురుగా ఒక 28 సం|| రాల ఒక బక్కటి ఆడ పర్సనాలిటి నిల్చొని వుంది.
ఇంతవరకు ఆమెని నేనెప్పుడూ చూడలేదు. ఎవరు కావాలండి? అంటూ వినయమంతా తెచ్చి పెట్టుకొని అడిగాను. అత్తయ్య, అత్తయ్య గారు వున్నార? అని అడిగింది. ఇక్కడ ఎవరు అత్తయ్య అనే వాళ్ళు లేరు. మీకెవరు కావాలి అంటూ అడిగాను. అయ్యో’ అత్తయ్య అంటే….. మహాలక్ష్మి గారు వున్నార.? అని అడిగింది. మహాలక్ష్మి గారు మా అమ్మ. లేదండి వూరెళ్ళారు.
నాలుగు రోజులవుతుండి వచ్చేవరకు. ఇంతకి మీరెవరండి అని ప్రశ్నించాను. మీరు..ఉ… అంటూ నన్ను తిరిగి ప్రశ్నించింది ఆవిడ. నేను వారి అబ్బాయిని అన్నాను. అలాగ మరిది. నేను నీకు వదిన వరస అవుతాను అంటూ ఏకవచన సంబోధన లోకి దిగింది. ఓహో అలాగా, అంటూ దీర్గం తీస్తూ, రండి వదిన, లోపలికి రండి అంటూ లోపలికి నడిచాను. కూర్చోండి వదిన అంటూ సోపా చూపించాను.
ఆమె కూర్చున్నాక ఇప్పుడే వస్తాను అని చెప్పి కిచెన్ లోకి వెళ్ళి ఇందాక వేడి చేసిన టీని ఒక కప్పులో పోసి పట్టుకొచ్చి ఇచ్చాను. ఆమె థాంక్స్ చెబుతూ తీసుకుంది. నాకి ఇప్పటికి తెలియదు. ఆమె నాకు ఎలా వదిన వరుస అవుతుందో. వదినా అని చెప్పంగానే ఇంట్లో కూర్చోబెట్టాను. ఆమెని చూస్తే ఈ ఊరు దానిలాగానే అనిపించింది. చెప్పండి వదిన, మీరు ఎక్కడ వుంటారు. అన్నయ్య ఏమి చేస్తారు.
మీరు ఏ పెళ్ళిలో కాని ఫంక్షన్ లో కాని కనబడలేదు ఎప్పుడూ కూడా అన్నాను. ఆమెకి అనిపించి వుండొచ్చు మొత్తం వివరాలన్ని చెప్పంది వీడు వదిలేల లేడు అని చెప్పటం మొదలు పెట్టింది. మా బందువుల పేర్లన్ని తెలుపుతూ, తను ఎలా మాకు చుట్టమో వివరించింది. కొద్ది సేపు మాకు ఆవిడ చుట్టమని తేలిపోయింది. కాని చాల దూరపు చుట్టం. బీరకాయ పీచు అంతటి పలచటి చుట్టరికం.
అయినా నాకు అన్నయ్యలు లేకపోవడం, ఆమె వదిన కావడం ఈ పాయింట్లు నాలో ఆమె పట్ల ఒక విదమైన గౌరవ బావం, ప్రేమ ఏర్పడడానికి కారణ మయ్యాయి. ఆమె నా ఆలొచలని బ్రేక్ చేస్తూ, ఏందయ్యా ఇంట్లో ఎవరు లేరా అంది. మొన్ననే అమ్మతో కలిసి అందరు వూరెళ్ళారు, నాకు పరీక్షలు వుండి నేను వెళ్లలేదు అన్నాను. మరి నీ బోజనం అదీ, ఎక్కడ తింటున్నావు అని అడిగింది.
హోటల్ లో అంటూ సమాదానం ఇచ్చాను. హోటల్ లోనా? హోటల్ లో తింటే నీ ఆరోగ్యం ఏమి కావాలి అంటూ చాలా ఆవేషంగా అంది. ఛ’ నాకు ఒక అన్నయ్య వుండి, వాడికొక పెళ్ళాం ఉంటే ఆమె ఇలానే నా ఆరోగ్యం గూర్చి శ్రద్ద తీసుకొను కావచ్చు అనిపించింది. నా ఆరోగ్యం గురించి పట్టించుకున్న ఆమె మీద ఎక్కడ లేని ఆప్యాయత నాలో పొంగుకొచ్చాయి. వదినా —- అన్నాను…..
గొంతు కేదో అడ్డుపడుతుండగా… పద మా ఇంటికి వెల్దాం. ఇక మీ అమ్మ వాళ్ళు వచ్చే వరకు నీవు మా ఇంట్లోనే రోజు భోంచెయ్యాలి అంది. నేను అది కాదు వదిన అంటూ ఏదో చెప్పబోతున్నా వినకుండా, బలవంతంగా నన్ను ఇంటికి తాళం వేయించి బైక్ స్టార్ట్ చేపించింది. ఆమె నా నడుం చుట్టూ చెయ్యి వేసి నా వెనక కూర్చుంది. నేను గతుకులు గతుకులుగా వుండే మా వీది రోడ్డు దాటించి మెయిన్ రోడ్డు మీదకి వచ్చినాక, ఎటు సైడ్ వదిన మన ఇల్లు అని అడిగాను. ఆమె అడ్రస్ చెప్పింది. నా ఫ్రెండ్ వుండేది అదే అడ్రస్ లోనే.
అయినా ఆ విశయం ఆమెకి చెప్పకుండా ఆమె చెప్పిన అడ్రస్ కి బండి పోనించాను. నేను బండి నడుపుతుంటే తను మాటి మాటికి వచ్చి నా వెన్నుకు గుద్దుకోసాగింది. నేను బండిని చాల స్పీడ్ గా నడుపుతాను. ఆమె ఆ స్పీడ్కి బయపడిందో ఏమొ నా నడుము చుట్టూ బలంగ చెయ్యేసి పట్టుకుంది. ఒక పది నిమిషాల ప్రయాణం తరువాత తను చెప్పిన అడ్రస్ వచ్చింది. అది నా స్నేహితుడి 700.
అదే విశయం ఆమెతో అన్నాను. ఆమె నవ్వుతూ ఆ ఇంట్లో అద్దెకు వుంటున్నామని చెప్పింది. ఇద్దరం లోపలికి నడిచాం. వాళ్ళది ఇంటి వెనక సైడ్ వాటా. ఆమె తాళం తీసింది. లోపలికి వెళ్ళాము ఇద్దరం. అది మూడు గదుల పోర్షన్ ముందు హాలు కం బెడ్ రూం, దానికానుకొని కిచెన్, అటాచ్డ్ బాత్రూం. ఇల్లు చిన్నదైన కూడా చాల పొందికగా అమర్చబడి వున్నాయి. ఇల్లు చూడు ఇల్లాలిని చూడు అంటారు.
ఆమెని చూస్తే దేవుడిచ్చిన వదినగా కన్పించసాగింది నాకు. నన్ను మొహం కడుక్కొని రా అని బాత్రూం చూపించింది. తను కిచెన్ లోకి వెల్లి వంట రెడి చెయ్యసాగింది. నేను మొహం కడుక్కోని బయటకు రాగానే టవల్ తో రెడీ గా వుంది.
నేను మొహం తుడుచుకుంటూంటే ఖన్నా, ఏమి అనుకోక పోతే కొంచెం చికెన్ పట్టుకొస్తావ అంది. నేను అలాగే వదిన అంటూ బయల్దేరాను, వద్దంటున్న వినకుండా నా జేబులో డబ్బులు కుక్కి పంపించింది. నేను చికెన్ పట్టుకొచ్చే సరికి ఆమె స్నానం చేసి నైటీ వేసుకొని వంట చేయ్యసాగింది. నా చేతిలోని చికెన్ తీసుకుంటూ సారీ నోయ్’ మా ఇంటికి తీసుకొచ్చి పని చెప్పాను అంటూ చాలా నొచ్చుకుంది.
అర్ధగంట తరువాత ఆమె వంట పూర్తి అయ్యింది. నన్ను మంచం మీద కూర్చోమని చెప్పి ప్లేట్ నిండా అన్నం, చికెన్ ఫ్రై వేసుకొని వచ్చింది, ఇంత అన్నం నేను తినలేను వదినా అంటే, వయసులో వున్న కుర్రాడివి, ఈ మాత్రం తినలేక పోతే ఎలా గయ్యా? రేపు పెళ్ళైన తరువాత ఏమి చేస్తావు, ఎంత సేపు చేస్తావు? అంది వదిన కదా పరాచికాలు ఆడుతున్నది కాబోలు అనుకుంటూ తినడం మొదలు పెట్టాను.
నేను తింటుంటే ఇది వడ్డించనా, ఇది వడ్డించనా అంటూ ప్రేమగా నా పక్కన కూర్చొని భోజనం చేపించింది. అయ్యో; నాకు ఇలాంటి వదిన లేదే అనిపించింది. ఆమె ఆప్యాయతకు కరిగిపోయాను. భోజనం అయ్యాక నా ప్లేట్ ఎత్తి సింక్ లో వేసి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది. ఆమె ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేసాను, తాపీగా కూర్చున్నాను కాని ఆమె గురించిన వివరాలు నాకు తెలియవు. వదిన అన్నయ్య ఏడి అని అడిగాను.
ఆ అన్నయ్య అనే వాడితో ఈ రోజు వరకు కూడా నేను మాట్లడలేదు. మీ అన్నయ్య రాత్రికి కొంచె వేస్కొని వస్తాడు అంది. మరి పిల్లలు అన్నాను. ఆమె వెంటనే నవ్వి, ఇంకా లేరయ్యా అంది. వెల్లు ఏమైన ఫ్యామిలి ప్లానింగ్ మెయింటెయిన్ చేస్తున్నారు కావచ్చు అనుకుంటూ అలాగ అన్నాను. వదిన ఇక నేను వెల్తాను అన్నాను. అప్పుడేన మీ అన్నయ్య వచ్చేసరికి 10 అవుతుంది, రాత్రికి కూడ మా ఇంట్లో భోంచేసి మీ అన్నయ్యని కలిసి వెల్లాలి నువ్వు అంది ఆర్డర్ వేస్తున్నట్లు. మరేం మాట్లాడలేక పోయాను.. ఏమైనా చెప్పయ్యా అంది.
ఏమి చెప్పాలి వదినా అని నేను అమాయకంగా అడిగాను. ఆమె నవ్వి, ఏదైనా నీ గురించి చెప్పు అంది. నేను కొద్ది సేపు నా గూర్చి చెప్పి అడిగాను అన్నయ్య ఏం జాబ్ చేస్తారు వదినా అని. అన్నయ్య A.*.S.R.T.C లో U*C అని చెప్పి, మీ అన్నయ్య డ్యూటి 5గం|| లకే అయిపోతుంది కాని అటునుంచి అటె బార్ కి వెళ్ళి తాగుతూ కూర్చొని పది గంటలకు మెల్లిగ ఇంటికి వస్తారు అంది.
అన్నయ్య కూర్చొని లేవకుండా 5గం||ల పాటు తాగుతాడా అని ఆశ్చర్యపోయాను. ఆమె ఒక బలహీనమైన నవ్వు ఒకటి నవ్వుతూ చాలా బాగ తాగుతాడయ్యా: డాక్టర్లు కూడా తాగొద్దు మానెయ్యమని చెప్పిన వినిపించుకోవడం లేదు. ఆయన ఆరోగ్యం రోజు రోజుకు పాడై పోసాగింది అంటూ ఎంతో బాదపడూ చెప్పసాగింది. వదిన్ని ఇంత క్షోభకు గురి చేస్తున్న నేను ఇంతవరకు చూడని అన్నయ్య మీద విపరీతమైన కోపం వచ్చింది.
తప్పంతా మీదే వదినా, ఎప్పుడైతే మొదటి సారి అన్నయ్య తాగటం మొదలు పెట్టాడొ అప్పుడె మీరు సహాయ నిరాకరణ మొదలు పెడితే మీ దారిలోకి వచ్చును కదా? అన్నాను. నా దృష్టిలో సహాయ నిరకరణ అంటే అన్నం వండక పోవడం, బట్టలు పిండక పోవడం, మాట్లాడక పోవడం లాంటివి. కాని వదిన వేరె విదంగా అర్థం చేసుకుంది. అన్నీ చేసాను. నేను దగ్గరికి రానివ్వకుంటే మీద పడి బలవంతంగా రేప్ చేస్తాడు మీ అన్నయ్య అంది. అలా ఎన్నో సార్లు జరిగింది. నాకు తిరిగి పోయింది. నేనొకటి అనుకొంటే ఈవిడ మరోటి అనుకుంటుందేంటి.