అది ఓరకంట గమనించిన రుక్మిణి గుటకలు మ్రింగుతూ సిగ్గుతో ఠక్కున తలను దించుకుని చేతుల్ని వొడిలో ముడివేసుక్కూర్చుంది.
జరగబోయేదాని గురించి ఆలోచిస్తుంటే ఆమెకు గుండె వేగం హెచ్చుతోంది.
ఓ పది నిముషాల తర్వాత టవల్ ని నడుం చుట్టు కట్టుకొని రూమ్ లోకి ప్రవేశించాడు శివ. సరిగ్గా తుడుచుకోకపోవటంతో ఇంకా నీటి బిందువులు అతని శరీరం మీంచి కారుతున్నాయి. పలకలు పేర్చినట్లు తీరుగా కనపడుతోందతని దేహం.
అతను దగ్గరకి రావటంతో రుక్మిణి మళ్ళా లేచి నిల్చుంది. అతనామెను సమీపించి గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు. అతని వొంటి మీదున్న నీటి చుక్కలన్నీ ఆమె చీరని తడిపేశాయి.
ఆమెను అలాగే పట్టుకుని మంచమ్మీద అడ్డంగా పడ్డాడు శివ. ఆమె అతన్ని అడ్డుకోవటానికి తన చేతులను అడ్డుగా పెట్టుకోవటంతో ఆమె మోచేతులు అతన్ని గుచ్చుతున్నాయి. దాంతో, తన బిగిని సడలిస్తూ— “ఏయ్… చేతులు అడ్డంగా తీయ్!” కసిరాడు శివ.
“అ-అయ్యగోరూ… న్-నాకు స్సిగ్గయితాంది…. యెల్తురులో…. బ్-బుగులైతాంది… లైటులార్పేయండీ…!” అంది రుక్మిణి చేతులు జోడిస్తూ.
‘ఓసినీ సిగ్గు సరూర్*నగర్ సంతకెళ్ళ!’ అంటూ శివ విసుగ్గా లేచి స్విచ్ బోర్డు దగ్గరకెళ్ళి గదిలోని లైట్లన్నీ ఆర్పేసాడు. దాంతో, చిమ్మ చీకటిగా మారిపోయింది ఆ గదంతా… “ఇప్పుడోకేనా…?” కాస్త అసహనం ధ్వనించేలా అడిగాడామెను.
చీకట్లో ఆమె రూపం మంచమ్మీంచి ‘ఊఁ’కొట్టింది. అతనామె వైపు నడుచుకుంటూ వచ్చి సరాసరి ఆమె మీదకు దూకాడు. ‘స్…మ్మా…’ అతడి బరువు మొత్తం తనపై పడటంతో ఆమె సన్నగా మూలిగింది.
అతడామెను కూర్చోబెట్టి తన కౌగిలిలో గట్టిగా బంధించాడు. ఈసారి ఆమె తన చేతులని అడ్డుగా పెట్టకపోవటంతో అతని ఛాతీకి ఆమె బంతులు మెత్తగా వొత్తుకుపోతున్నాయి. అలాగే, కాళ్ళతో ఆమె చుట్టూ కత్తెర బంధం కూడ వేయటంతో అతని మగసిరి రూళ్ళకర్రలా టవల్ లోంచి పొడుచుకు వచ్చి ఆమెను గుచ్చేస్తోంది. ‘అహ్…’
అతను ఆత్రంగా ఆమె తలని రెండు చేతులతో పట్టుకుని ముఖాన్ని వ్రేళ్ళతో స్పృశిస్తూ భయంతో అదురుతున్న ఆమె పెదవులని తన ఘాటైన పెదవులతో ముడేసాడు.
అతని వెచ్చని శ్వాస తగిలి ఆమె కాస్త ఇబ్బందిగా కదిలింది. అయినా శివ ఆమెను గట్టిగా పట్టుకుని ఆమె పెదాలను చీకుతూ చిన్నగా కొరికాడు.
“స్… హా” నొప్పితో ఆమె పై పెదాలు కొద్దిగా విచ్చుకోవటంతో శివ నాలుక లోపలికి చొచ్చుకుపోయింది. ఆమె దంతాలను మీటుతూ మరింత లోపలికి పోయి అమె నాలుకని తాకించాడు.
అటు, ఆమె అతన్ని ప్రతిఘటించటం లేదు… అలాగని అతనికి సహకరించటమూ లేదు.