చురుగ్గా చూసింది మణమ్మ.
“చూసుకోలేదత్తా………….ఏమనుకోకూ”
“నువ్వు మమ్మల్ని ఎందుకు చూస్తావ్లే…… పదహారేళ్ళ పిల్లనయితే చప్పరించి పారేస్తారు మీ కుర్రాళ్ళు. అమ్మాయితో ఇదవ్వడానికి వయసేనేంటి? అయినా నాకేం తక్కువ??!!!ఆ ఇది ఏంటి నాకు?! అయినా గుద్దేసినతరువాత……..అనుకునేదేముందిలే…………….” అనుకొంటూ వెళ్లిపోయింది.
“ఏదో బాధలో ఉన్నట్ట్టున్నావ్ ఆత్త్తా” అంటూ బండి దూకించాడు.
ఇంటికి వెళ్తే అమ్మ చూసే చూపు…., ఆ చూపు తలుచుకుంటే……..హమ్మయో వళ్ళు జలపరిస్తోంది!!!!. ఎటువంటి సిట్యుయేషన్స్ ఫేస్ చేయాలో ఏమో???!!!!! అనుకొంటూ
ఇంటికి చేరుకొన్నాడు..
సాయంత్రం అవ్వడంతో స్నానం చేసి ముస్తాబయ్యింది కనకం.
కొప్పులో పూలు అలంకరించుకొని, వయ్యారంగా నడచి వస్తోంది..
చీర కొంగు కప్పలేక ఇబ్బంది పడుతోందో లేక ఆ బంతుల ఎత్తే అంతో తెలియట్లేదు కానీ ఆ నడుముని పూర్తిగా కప్పలేకపోతోంది. ఒక చన్ను పొడుచుకొచ్చి జాకెట్లో నిట్టూర్పులు విడుస్తున్నది.
తల్లిని గుమ్మం ముందు గులాభి రంగు చీరలో చూడగానే గుండెలు జారీ పోయ్యాయి.
అమ్మ నడుమేటి ఈ రోజు చిక్కి శల్యమైనట్లుంది.
పాపం ఆ భారాలను ఎలా మొస్తోందో?! ఆ నడుము. అవి మొయ్యలేకనే చిక్కిపోయినట్లుంది.
ఛీ అమ్మని గురించి అలా ఎలా ఆలోచిస్తున్నాను.
నడుము సన్నగా ఉంటే………పై భారాలూ; వెనక బలుపు స్పష్టంగా కనపడతాయని.
వఛ్చి వయ్యారంగా నడుము మీద చెయ్యి వేసుకుని తిప్పేసుకొంటూ…………
“అయ్యగారు ఏ రాచకార్యాలు వెలగబెట్టి వస్తున్నారో…………………..ఇప్పటిదాకా??!!!”ఒక చన్ను ఎగతోస్తూ వయ్యారంగా అడిగింది.
“…………………………………..” మౌనంగా లోపలికి వెళ్లిపోయ్యాడు కేశవ
“వినపడనంత ద్యానంలో ఉన్నారా ఏంటి రాజా వారు?!. ఇక్కడ ఒకత్తి కాచుకూర్చుంటుంది అన్న ధ్యానం అయినా ఉందా అని”
“…………………………………”మౌనమే సమాధానం అయ్యింది కేశవకి.
“నోట్లో బెల్లం గడ్డ పెట్టుకున్నవా?!”
“అబ్బా, ఏం లేదమ్మా………” విసుగ్గా అన్నాడు
“బావా…………………” అంటూ శ్రావ్య గెంతుకుంటూ వచ్చింది.
సమయానికి ఊడి పడుతుంది. దీని గుద్ద పగలదెంగాలి..ఛీ ఛీ గూబ పగలగొట్టాలి; బూతులోచ్చేస్తన్నాయి” అనుకొంటూ……….“ఏంటే…….చిన్న పిల్లలా…..?!ఎగ్గిరి మీదడతావ్”.
“నేను చిన్న పిల్లనే……………మీ కొడుకే పెద్దాదాన్ని చేశాడు….”, “రా….బావా” అంటూ చెయ్యి పట్టుకుని లాగింది.
“వాడు వచ్చింది ఇప్పుడే…….వెదవ సంతని….వాడ్ని ఫ్రెష్ అవ్వనీ…….స్నానం చెయ్యనీవా…….”
“…..స్నానం చెయ్యరా నువ్వు……….”
“చేస్తాడ్లే అత్తమ్మా………………..(కేశవని సమర్ధిస్తూ……..) మా పని అయిపోనీ తీరుబడిగా…………నేనే చేయిస్తా తానం” అంటూ మూతి ముప్పై వంకర్లు తిప్పింది శ్రావ్య.
“ఏ పని అయ్యింతరువాతా………….?!” కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని ఆశ్చర్యంగా అడిగింది కనక.
“.మ్…..చెప్పాలా?!…………ఈ పని” అంటూ పయిటని లాగేసి……….గోముగా కేశవాణి చూస్తూ……కేశవ చేతిని బలిసిన గుబ్బల మీద వేసుకుని………….ఇందుకు……..అర్ధమయ్యిందా” అంది.
కనకానికి వళ్ళు మండిపోతోంది. తనది మాత్రమే అనుకున్నది ఎవ్వరో లాక్కెలిపోతున్న చిన్న పిల్లాడిలా ఉడుక్కుంటూ చూసింది.
“పొద్దున్న అయింది కదే……..?!………..మళ్ళీనా?!.. హవ్వ!” అంటూ నోరు నోక్కుంది.
“తిమ్మిరిగా ఉందత్తయ్యా……………………” అంటూ కేశవాణి గట్టిగా హత్తుకుని
శ్రావ్యకి బాగా తిమ్మిరి ఎక్కినట్లుంది. కేశవని లాక్కెలిపోయింది బెడ్రూం లోకి.
కేశవని బెడ్ మీదకు తోసి వాడి షర్ట్ విప్పేసింది. బనీన్ తీసెసింది.
“ఏముంది బావా నీ బాడీ………….మా కాలేజీలో నీ పేరు చెబితే………అమ్మాయిలు పిసికెసుకుంటారు. మనిద్దరి మధ్యా ఇది ఉందని తెలిసి నా మీద ఎంత అసూయ పడుతుంటారో…………తెలుసా……..?!
కేశవ, పైట జారిపోయిన దాని చను గుబ్బల్ని చూస్తున్నాడు. శ్వాస తీసుకున్నప్పుడల్లా క్లీవేజ్ లో నుండి తన్నుకు వస్తున్నాయి. వాటి బలుపు జాకెట్ హుక్స్ ని తెంపెసేలా ఉన్నాయి ఆ ఊపిరికి.
ఒక్కసారిగా ఎక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది శ్రావ్యకి. కేశవ చూపులకి తాట్టుకోలేక వాడి తలని తన బొడ్డులో దాచేసుకొంది.
“అట్టా చూడమాకు బావా……… సిగ్గెస్తోంది బావా…” అంటూ అల్లుకుపోయింది.
కేశవ జాకెట్ పై నుండే……………కస్సున పిండేసాడు.
“హా….పిండేస్తున్నావ్…బావా………”అంటూ తలుపు వైపు చూసింది శ్రావ్య.
కనక ద్వారం దగ్గర నిలబడి జరుగుతున్న తమాషా అంతా చూస్తోంది.
కేశవ కూడా చూశాడు కనకని.
కేశవ కావాలనే కిర్రెక్కించడం మొదలు పెట్టాడు.
జాకెట్ కింద నుండి చేతులు దూర్చి గుబ్బల్ని వడిసి పట్టి పైకి లేపాడు. తెల్లగా సూర్యుడు చూడని ప్రదేశం కావడంతో తెల్లగా ఉంది. కేశవ వడిసి పట్టడంతో పచ్చని నరాలు ఉబికి వస్తున్నాయి.
ఉబికి వచ్చిన నరాలని పంటి మధ్య కటుక్కున పట్టి కొరికేశాడు.
“ఆః ఆహ్” అంటూ కేశవ చేవ్వి కొరికేసింది శ్రావ్య.
కేశవ అలా జాకెట్ లో చెయ్యి దూర్చ్చేసరికి హుక్ ఫట్ మని ఊడిపోయింది.
శ్రావ్యకి ఈ జాతరంతా కనక చూస్తోందని తెలుసు. అందుకే జాకెట్ హుక్స్ విప్పేసి, బ్రా లంగా మీద నిలబడి
కేశవని వెనక్కు తోసింది.
కేశవని ఏమీ మాట్లాడాద్దని సైగ చేసి వాడి మగతనాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకుని నాలుకతో ఆబగా చీకసాగింది. కావాలని ఆంటీకి వినపడాలని గట్టిగా చీకెస్తూ గుమ్మం వైపు చూసింది.
ఆంటీ కళ్ళూ, శ్రావ్య కళ్ళూ కలుసుకున్నాయి.
చిన్న పిల్లాడికి ఐస్ క్రీమ్ ఆశ చూపించి ఊరించి తినేసినట్లు కనకానికి సైగలతోనే వాడి ఆయుధాన్ని చూపించి నోటినిండా కుక్కుకొంది.
కనకానికి నరకంగా ఉంది. శ్రావ్యని పక్కకి తోసేసి ఆబగా కుక్కుకోవాలని ఉంది. మొత్తలో…………..ఆరునొక్క రాగాలు పాడేస్తున్నాయి. కానీ కొడుకయిపోయ్యాడు.
ఇది మాత్రం నా కొడుకుని నంజుకుని తినేస్తోంది.. అబ్బా……. ఎలా మూలుగుతోందో………….అంతా బాగుందా………….?! ఆ బొక్కలో నాలుకతో పొడుస్తోంది..”
“ఆంటీ…………., ఏంటో అన్నారు వినపడలేదు…అబ్బా మీ అబ్బాయిది………….ఉఫ్…. గొంతులో ఇరుక్కు పోయింది. హమ్మయో…………..ఎమ్మోడ్డరా…..ఇది” అంటూ నోట్లో నుండి తీసింది.
అది శ్రావ్య నోట్లో నాని ఉమ్మితో మెరవసాగింది.
“ఎలా ఊరిస్తోందో……………..?!”అనుకొంది కనకం.
శ్రావ్య కనకానికి చూపిస్తూ తన బాయలకి రాసుకొంది. ఆ ముచ్చికలకి రాసుకోసాగింది. గులాబీ రంగులో మొడ్డపండు ముచ్చికలకి తగలగానే…………..స్…స్స్ అంటూ మూలగసాగింది శ్రావ్య.
ఆ ముచ్చికలకి ప్రీ కం తగిలి అవి మెరుస్తున్నాయి. ఆ బాయని పైకి లేపి తన నోట్లో పెట్టుకుని చీకెసింది.
శ్రావ్య పై వాటికి రాస్తూ బొడ్డులో రంగరించి పూ రెమ్మల మధ్యకు తీసుకొచ్చింది. పూ రెమ్మలకు ముందే వాడి మొడ్డకి క్లిటోరిస్ తగిలి కసిగా అరిచేస్తోంది శ్రావ్య.
కనకానికి శ్రావ్య అరుపులు, కూజితాలకు కాళ్ళ మధ్య నల్లా తిప్పినట్లు కారిపోతోంది. ఏమన్నా కానీ తప్పో రైటో………ఎప్పుడు కానీ దెబ్బ పడకపోతే పిచ్చిదాన్ని అయిపోవడం ఖాయం అనుకొంటూ….. లంగా లేపి రెండు వేళ్ళతో పూ రెమ్మల్ని తడుముకోసాగింది.
శ్రావ్య, కనకం చూస్తుండగానే……తన తొడలు వెడల్పు చేసి కస్సున దింపుకుంది గూటాన్ని.
“హమ్మా…………………ఏంటే గొణుగుతున్నావ్?………………….నీ యమ్మ ఎలా కన్నావే వీణ్ణి?! కొబ్బరికాయలు వలిచే గునపం పొడుచుకున్నట్లు………….ఏంట్రా……………….దేవుడా….”
“ఏంటే…నువ్వు?!!!!!………., మేము ఎప్పుడూ దింపుకోలేదా? ఇంతలా ఎప్పుడైనా అరిచామా?!”…
“బావది దింపుకునే ఛాన్స్ నీకు లేదు కదా………”
“ఏ….ఎందుకు లేదు?…..వాడు నా కొడుకు. వాణ్ణి నేనేమన్నా చేసుకొచ్చు”
“ఇలా పూకులో దోపుకోగలవా?!……..వీడి మొడ్డ మీద ఎదుగురుతోంటే…హ హ హ హ.. ఏముందత్తా….నరాలు కోసేసినట్లు. థాంక్స్ అత్తా…..మంచి మడ్డని కన్నావే..’ నా కోసం……..”
“థాంక్సే……………”
“ఆ….ఆహ్ దెంగరా బావా.. దెంగు……….నలుపు……..అలా అవి నీ కళ్ళముందు పొగరుగా ఎగురుతూంటే……….ఏం చేస్తున్నావ్? నలిపెయ్ వాటిని నలిపి నాశనం చేసేయ్ ఆ ఆ ఆ ఆ……………నా కొడకా…..ఈ ఒక్క వేపన్ చాలురా………..హూం హూం”
“ఎందుకే అలా అరుస్తావ్?!” అంటూ శ్రావ్య పొగరేక్కిన సండ్లు పట్టుకుని నలిపేస్తూ……..ఒక ముచ్చికని పట్టుకుని గుమ్మం దగ్గర నిలబడ్డ కనకాన్ని చూసి ఆ ముచ్చికని రెండు వేళ్ళతో కసిగా పిండేశాడు.
శ్రావ్య వంటి మీద నూలు పోగు లేదు. బెడ్ రూంలో లైట్ కాంతిలో శ్రావ్య సండ్లు ఒక రితంలో ఎగురుతూచాలా కసిగా ఉన్నాయి. కనకం శ్రావ్య సాండ్లని తన సండ్లతో పోల్చుకోసాగింది.
తనవే పెద్దవి. కానీ దానివి పట్టు జారలేదు. ఎంత నలిగినా ఆ పొగరు తగ్గలేదు. రోజూ నెయ్యి, పాలూ పోసి పెంచుతున్నాడుగా అన్నయ్య అందుకే వాటికి అంత పొంకం.
ఏంట్రా……………నేను ఉన్నానని కూడా లేకుండా దాన్ని అలా ఎగరేసి ఎగరేసి దెంగుతున్నావ్. దాని పిర్రలు ఎలా తగులుతున్నాయో తొడలకి……..అనుకొంటూ వంటి మీద ఒకటొకటిగా అన్నీ తీసేసి పై వాటిని నలుపుకొంటూ……చేతిని పూ రెమ్మల మధ్య కస్సున దింపేసుకొంది.
అక్కడ శ్రావ్యకి దగ్గరపడిపోయింది.
కనక అడుగులు తడబడుతూ లోపలికి వచ్చేసింది..
కనక వంటి మీద నూలుపోగాయినా లేదు.
బాయలు ఊగుతూ ఉన్నాయి. కేశవ వాళ్ళ నాన్న కట్టిన తాళి బాయల ముచ్చికలకీ తగిలి అటూ ఇటూ తారట్లాడుతోంది.
నడుముకింద బలుపు కొవ్వు పట్టి ఎగురుతోన్నాయి..
కేశవకి కోరిక పేట్రేగి నిలువు స్తంభం శ్రావ్య ఆడతానాన్ని తొలిచేసి లోపల కంఠా వెళ్ళి తొలిచేస్తోంది. శ్రావ్య అప్పటికే ఎగిరి ఎగిరి కార్చుకోబోతుండగా దాన్ని కేశవ మీద నుండీ లాగిసింది కనక.
కానీ అప్పుడే శ్రావ్య కార్చేసుకొంది. ఆ రసాలు గాల్లో జల్లులా ఎగ్గిరి కనక ముఖం మీద పడ్డాయి.
కేశవకి ఇంకా కారలేదు అప్పుడే వట్టల్లో సలపరం మొదలైంది. చుబుకు చుబుకు మంటూ కనక ముఖం మీద శ్రావ్య సండ్ల మీదా కార్చేసుకున్నాడు.
శ్రావ్య కేశవని బాత్రూంకి తీసుకెళ్లిపోయింది.
కనక విరహంతో ఏం చెయ్యాలో తెలియక వంటగదిలోకి నడిచింది. బాత్రూమ్ లో వాళ్ళ రాక్షస క్రీడని వింటూ వంట ముగించింది. శ్రావ్యా, కేశవ గంట తరువాత కానీ బయటికి రాలేదు.
ఏంటీ వీడు?!., దీని మాయలో పడిపోయ్యాడు!!!!.
లోపలకూడా వాణ్ణి వదలట్లేదు.
శ్రావ్య కీచుమని అరిచిన అరుపుకి ఉలిక్కిపడింది కనక.
వినలేకపోతున్నాం ఆ అరుపులేంటో…?! పగలు కొట్టించుకుంటున్నట్లుంది. దీని జీమ్మడిపోనూ………
పగలేంటి రాత్రి కూడా వదిలేలా లేదు.
ఇక తట్టుకోలేక బాత్రూమ్ తలుపు మీద బాదేసింది. “ఒసేయ్ శ్రావ్యా………మా బాత్రూమ్లో నీళ్ళు రావట్లేదు. నేను అర్జెంటుగా వెళ్ళాలి………బయటికి రండి” అంటూ గట్టిగా అరిచింది.
5 నిముషాలకి ఇద్దరూ బయటికి వచ్చారు.
కేశవ వంటి మీద నూలు పోగైనా లేదు. అప్పటిదాకా పోరాడినా అలసిపోని యోధుడిలా నిలబడి ఉంది వాడి ఆయుధం. శ్రావ్య, ఓణీని పై వాటుగా వేసుకుంది…..తడిచిన పల్చటి ఓణీ బలిసిన బరువులకి అతుకుని బంతుల బలుపు చూపిస్తోంది.
ముచ్చికల చుట్టూ….చిన్న చిన్న బోడిపేలు ఊరిస్తున్నాయి. కొడుకు బాగా చీకినట్లున్నాడు. పదును తేరి ఓణీలో నుండి పొడుచుకుని అక్కడ సన్నని నూగులా వచ్చిన వెంట్రుకల మధ్య ఒక వెంట్రుక కొంచెం సన్నగా సాగింది. అది వెనకొచ్చినా………కొమ్ముల వాడిని చూపిస్తూ బయటికి పొడుచుకొచ్చింది.
శ్రావ్య ఓణీ మీంచి నీళ్ళు కారి వాడి దండాన్ని తడిపేస్తున్నాయి.
కనకం వాళ్ళిద్దరినీ తదేకంగా అలానే చూస్తోంది.
శ్రావ్య “అత్తా….చూసింది చాలూ…..వెళ్ళి పోసుకో…….అలానే మా బట్టలు కూడా ఉన్నాయి. వాటిని పిండేయీ. నీ కొడుకు నావి పిండుతాడు”
“ఒసేయ్, దిగవే… ఎక్కి కూర్చుంది…..పెద్ద మహారాణిలా……………..పొద్దస్తమానం ఇదే పనా……..వాణ్ణి కాస్త ఎంగిలి పడనీ”
“ఇప్పటి దాకా నా ఎంగిలే రుచి చూశాడు……ఇంకేం ఎంగిలి?”
“ఒరేయ్ చూపించింది చాలు కానీ వెళ్ళి బట్లేసుకో………….నువ్వు దిగు…….నేను బాత్రూంకి వెళ్ళి వస్తా………..ఈ లోపల పిచ్చి పిచ్చి వేశాలెసారా…………?!!!!చూసుకోండి మరి”
కనకం మాట విననట్లుగానే……..అక్కడే ఉండి ఒకళ్లనొకళ్లు జుర్రుకోసాగారు.
“ఏయ్ కదులుతారా లేదా అంటూ వాళ్ళిద్దరినీ గదిలోకి తోసి బట్టలు ఇచ్చింది. శ్రావ్యకి అడుగులంగా ఇచ్చి “కట్టుకో గుండెలమీదకి” అంటూ అందించింది.
శ్రావ్య ఓణీ తీసేసి కేశవ ముందే లంగా తోడుక్కుంది. కానీ గుండెల మీదకి కాదు నడుము దగ్గర కాట్టుకుంది. అది చూసి కనకం శ్రావ్య ఓణీని దులపరించి దానికి కట్టబెట్టింది. కేశవ బట్టలు వేసుకునేదాకా ఉండి అప్పుడు వెళ్లింది కనక.
మళ్ళీ వీళ్ళు మొదలు పెడతారేమో అని ఒక పక్క భయం పీకుతూ ఉండటంతో డోర్ వెయ్యకుండానే నేల మీద కూర్చుని సుయ్య్ మని ధారగా వదలసాగింది. వీళ్ళ మాట వినపడకపోయ్యేసరికి ఆ వచ్చే ధార కూడా కొంచెం తటపటాయిస్తోంది.
“ఏరా ఏం చేస్తున్నారు?”. అంటూ…వినపడేలా గట్టిగా అరిచింది.
ఇద్దరూ కనకం వదిలే ధారాణి చూస్తూ వింటున్నారు శ్రద్దగా………..కనకం ఎత్తు పిర్రల మీదకి చీరని పైకి లాక్కుని కాళ్ళు వెడల్పు చేసి కూర్చుని జూయ్య్ మంటూ వదులుతోంది ధారగా……………కేశవ శ్రావ్యకెసి చూశాడు. చూశావా ఆ గుద్ద బలుపు అంటూ…
శ్రావ్య, “మీ అమ్మరా……”అన్నట్లు చురుగ్గా చూసింది.
“మాట్లాడరెంటీ? ఏం చేస్తున్నారా………………..సుఖంగా ఉచ్చకూడా పోసుకొనివ్వరు” అంటూ గోముగా అంటూ వదిలేసి కడుకుని బయటికి అడుగేసింది.
కుచ్చిల్లు చేతుల్లోకి పట్టుకుని ఎదురుగా చూసింది కనకం.
వాళ్ళిద్దరూ కనకాన్నే చూస్తున్నారు. కనకం మోకాళ్ళ పై వరకూ చీర పైకి లేపుకుని అలానే చూస్తోంది. వాళ్ళు ఎక్కడ చూస్తున్నారో చూసేసరికి సిగ్గెసింది కనకానికి.
“సిగ్గులేదూ??!!!!, వెదవ, వెదవన్నర వెదవ.,” అంటూ సిగ్గుపడుతూ తుర్రుమంది లోపలికి.
ఇద్దరూ గట్టిగా నవ్వేశారు.