సరళ స్పర్శ

హాయ్ అందరికీ నేను రామ్ రచిత్.హైట్ 5.7, స్లిమ్ గా చామనచాయ గా ఉంట నా అంగం 7 ఇంచెస్ . హైదరాబాద్ లో ఉంటున్న నా gmail(63021rxr@gmail.com) ఎవరికైనా సరే సెక్స్ ఎక్స్పీరియన్స్ కావాలంటే మేసేజ్ చేయ్యండి.

నేను బస్ స్టాండ్ లో కలిసిన ఆంటీ తో చేసిన జర్నీ యే ఈ కధ
11:00 గంటల సమయంలో విజయవాడ బస్ స్టాండ్ ఒక సముద్రంలా ఉంది—ప్రయాణీకుల అలలు, బస్సుల హారన్ల గర్జన, టీ విక్రేతల కేకలు. గాలిలో చల్లని స్పర్శ, ఒక వింత ఆకర్షణ. నేను రామ్.ఏజ్ 23, స్లిమ్ గా ఉంటాను.ఒక చిన్న బెంచీ మీద కూర్చొని, నా బ్యాగ్‌ను పక్కన పెట్టి, గుంటూరు వెళ్లే బస్సు కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. బస్సు ఆలస్యమైందని డ్రైవర్ చెప్పిన వార్త నాకు కాస్త చిరాకు తెప్పించినా, ఆ సాయంత్రం గాలిలో ఏదో మాయ ఉంది. నా చేతిలోని చిన్న డైరీలో కొన్ని పదాలను గీసుకుంటూ, నేను ఒక కొత్త కథను ఊహించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కానీ ఆ క్షణంలో, నా జీవితంలో ఓ మలుపు సీతాకోకచిలుక రంగుల చీరలో, సాధారణంగా కానీ

అసాధారణమైన ఆకర్షణతో. ఆమె వయసు దాదాపు ముప్పై ఐదు ఉండొచ్చు, కానీ ఆమె కళ్ళలో ఒక యవ్వన స్ఫూర్తి, ఒక జీవన కథ దాగి ఉన్నట్లు అనిపించింది. ఆమె ఒక చిన్న సంచిని భుజానికి తగిలించుకొని, నా పక్కనే ఉన్న ఖాళీ బెంచీ వైపు నడిచి వచ్చింది. ఆమె చీర కొంగు గాలిలో సున్నితంగా ఊగుతూ, ఒక తెలుగు సినిమా హీరోయిన్‌ను గుర్తు చేసింది.”ఇక్కడ కూర్చోవచ్చా?” ఆమె మృదువైన గొంతుతో అడిగింది, ఆ గొంతులో ఒక సౌమ్యమైన ఆహ్వానం ఉంది.”తప్పకుండా,” నేను నవ్వుతూ చెప్పాను, నా బ్యాగ్‌ను కాస్త సర్దుకుని ఆమెకు స్థలం ఇచ్చాను.ఆమె కూర్చుని, తన సంటీని పక్కన పెట్టి, ఒక చిన్న ఊపిరి తీసుకుంది. “ఈ బస్సులు ఎప్పుడూ ఇలానే… ఎప్పుడూ ఆలస్యం,” ఆమె నవ్వుతూ చెప్పింది. ఆ నవ్వు ఒక తేలికైన గాలిలా, నా గుండెను సున్నితంగా తాకింది. “అవును, ఈ బస్ స్టాండ్‌లో సమయం తన ఇష్టం వచ్చినట్లు నడుస్తుంది,” నేను కాస్త హాస్యంగా చెప్పాను,

ఆమె నవ్వును చూసి నా మనసు కాస్త తేలికైంది.”నీవు ఎక్కడికి వెళ్తున్నావు?” ఆమె అడిగింది, తన కళ్ళలో ఒక చిన్న ఆసక్తి మెరుస్తూ.”గుంటూరు. నీవు?” “నేను కూడా గుంటూరుకే,” ఆమె చెప్పింది, తన చీర కొంగును సర్దుకుంటూ. “నా పేరు సరళ.” నేను”రామ్,” అని చెప్పాను, ఆమె పేరు నా మనసులో ఒక పాత పాటలా మార్మనాడింది. ఆ క్షణం నుండి, మా సంభాషణ ఒక చిన్న నదిలా ప్రవహించడం మొదలైంది.

సరళ ఒక స్కూల్ టీచర్, సౌమ్యంగా సమర్థవంతంగా బాగుంటుంది.సాహిత్యం ఇష్టపడేది, మరియు తన జీవితంలో కొన్ని కలలను వదిలేసినా, ఇంకా చిన్న చిన్న సంతోషాలను వెతుక్కునేది. ఆమె మాటల్లో ఒక గాఢత, ఒక కథ చెప్పే కళాకారిణి లాంటి శైలి ఉంది.
బస్ ఆలస్యం అవుతున్న కొద్దీ, మా సంభాషణ మరింత లోతుగా మారింది. సాయంత్రం చీకటిగా మారుతున్నా, ఆ బస్ స్టాండ్‌లో మేము ఒకరి కళ్ళలో ఒకరు కొత్త ప్రపంచాన్ని కనుగొంటున్నాము.అలా మేము మాట్లాడుకున్న సమయం లో కండక్టర్ గుంటూరు గుంటూరు అని కేకలు వేయడంతో మేము తేరుకుని ఈ లోకం లోకి వచ్చాం.

బస్ లో పక్క పక్కన కూర్చున్నాము. కొంచెం సేపటికి బస్ కదిలింది.అలా చల్లా గాలి కి సరళ ను చూస్తే తన కళ్ళు నన్ను రా రా అని ముద్దు గా పిలుస్తున్నాయి.నేను చిన్న గా నవ్వి మీ కళ్ళు నన్ను రా అని పిలుస్తున్నాయి అని అన్నాను.తను నవ్వి మరి రావచ్చు గా అంది.ఏంటి అని అన్నా.తను ఏం లేదు కిటికీ మూయన అని అంది.నేను మీ ఇష్టం అని అన్నా.ఇక మా శృంగారం మోదలైంది.నేను నా ఎడమ చేతి ని తన కుడి చేత్తో పట్టుకుని నా నోట్లో పెట్టేసుకున్నాను తను మెలికలు తిరుగుతూ హ హ అని నా నోట్లో నోరు పెట్టింది.

అలా 7 నిమిషాలు ముద్దు పెట్టాను. తను నా కుడి చేయి ని తన కుడి సన్ను ని పిసకమనింది.నేను కోతి కి కోబ్బరి చిప్ప దోరికిన్నట్లు పిసుకుతూ నా పెదాలు తన ఎడమ సన్ను ని చప్పరిస్తున్నాను.అలా సన్ను లను చీకి చీకి పెడుతూ తన లంగా లో చేయి పేట్టి పూకు ను గెలుకూతూ ఉన్న. అలా తన అందం ని కొన్ని రకాల ఏంగిల్ లో రూచి చూసి తనని నా ముందు కూర్చో బెట్టి తన లంగా ఎత్తి నా బారు మోడ్డని తన పూకులోతుల్లోకి తోసా.హహహహహహ అని అరిచింది నేను తన నోట్లో తన చీర నీ పెట్టాను మళ్ళీ నా మోడ్డని తన పూకులోతుల్లోకి తోసా హుమ్మ్ అంటూ మూలిగింది.అలా 40 నిమిషాలు దెంగుతూ తన పూకులోతుల్లోకి కార్చేసాను. అలా మూడు రౌండ్లు వేసినా సరళ ని. తాను నా దెంగుడికి మంచి గా సాటిస్ఫై అయ్యింది. అలా నా మోడ్డని 4 సార్లు చీకింది. నేను బాగా ఎంజాయ్ చేశా.అలా ఇంకా సర్దుకున్నాము.

బస్సు గుంటూరు వైపు వేగంగా దూసుకుపోతోంది. బస్సు విండోలోంచి చల్లని గాలి నా ముఖాన్ని తాకుతూ, సరళ యొక్క సుగంధం నన్ను ఆకర్షిస్తోంది. ఆమె నా పక్క సీట్‌లో, తన చీర కొంగును సర్దుకుంటూ, నక్షత్రాలను చూస్తూ కూర్చుంది. ఆమె కళ్ళలో ఒక అందమైన మెరుపు, ఆమె నవ్వులో ఒక స్వచ్ఛమైన సౌందర్యం, ఒక పాత సినిమా పాటలా, నా గుండెను సున్నితంగా తడుతోంది.

రాత్రంతామా ఇద్దరి కలల గురించి—నా మనసులో ఒక రాగంలా మార్మనాడాయి. సరళ యొక్క సౌమ్యమైన మాటలు, ఆమె కళ్ళలోని ఆసక్తి, ఆమె చిరునవ్వు—ఇవన్నీ నన్ను ఒక కొత్త ప్రపంచంలోకి తీసుకెళ్లాయి. ఆమె చీర యొక్క సీతాకోకచిలుక రంగులు, ఆమె మెడలోని చిన్న పూసల హారం, మరియు ఆమె చేతుల సున్నితమైన స్పర్శ—ప్రతి చిన్న వివరం నా మనసులో ఒక చిత్రంలా నిలిచిపోయింది. ఆమె సాధారణమైన సౌందర్యం, కానీ అసాధారణమైన ఆకర్షణ, నన్ను ఆలోచనల్లో మునిగేలా చేసింది. అకస్మాత్తుగా, బస్సు కాస్త నెమ్మదించింది.

“గుంటూరు! గుంటూరు బస్ స్టాండ్!” అని కండక్టర్ కేకలు వినిపించాయి. నా గుండె ఒక్కసారిగా కొట్టుకుంది. ఈ రాత్రి, ఈ అనుబంధం, ఈ క్షణాలు—ఇవన్నీ ఇక్కడితో ముగిసిపోతాయా? సరళ తన సంటీని తీసుకుని, నా వైపు చూసింది. ఆమె కళ్ళలో ఒక చిన్న బాధ, కానీ ఒక ఆశాజనక నవ్వు.తనకి బై చెప్పి ఎవరి దారిన వాళ్ళం బయలుదేరాము.

అమ్మాయి లు కానీ ఆంటీ లు కానీ కథ నచ్చితే మేసేజ్ చేయ్యండి మిమ్మల్ని సాటిస్ఫై చేస్తాను. మళ్ళీ తర్వాత కథ లో కలుద్దాం.