తను వెళ్ళిన కాసేపటి వరకూ కూడా అలానే కూర్చుండి పోయాను. అసలు తను ఇటువంటి కోరిక కోరతారని కలలో కూడా ఊహించలేదు. లేదంటే చచ్చినా తన మీద ఒట్టు వేసి ఉండను. చిన్నప్పటి నుంచీ నాకు మూఢ నమ్మకాలు జాస్తి. ఇలా తను అడిగిన కోరిక తీరుస్తానని తన మీద ఒట్టే సి, ఇప్పుడు తీర్చకుంటే.. తనకు ఏమన్నా అయితే.. ఆ బాధ జీవితాంతం భరిస్తూ బతకాలి కదా..?
ఒక్క సారి – Part 5→
అలా అని తన కోరిక తీరుద్దామా అంటే, భాభీ, భాభీ అంటూ సొంత మరిదిలా తిరుగుతుండే సలీం చేత.. ఆ ఊహే భరించలేక పోతున్నాను. అసలు మా వారి కోరిక నేనూ సలీం చేసుకోవాలనా లేక తను ఎంచక్కా మోనాని వాయించాలనా? ఏది ఏమైనా తను తిరిగి వచ్చే లోపల ఏదో ఒక నిర్ణయం తీసుకోవాలొ.
“భగవంతుడా నాకు ఈ పరిస్తితి ఎందుకు తీసుకొచ్చావురా!” అనుకుంటూ తనకు ఏమి సమాధానం చెప్పాలో ఆలోచించుకుంటూ అలానే మంచం మీద కూలబడ్డాను. ఒక అరగంట సేపు నాలో నేనే తర్జన భర్జనలు పడ్డాక ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను. అలా ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాక మనసు కొంచెం తేలిక పడింది.
దానితో లేచి పడక మీద చెదిరిపోయిన షీట్స్ సరి చేసి, డైనింగ్ టేబుల్ మీద ప్లేట్లు, గ్లాసులూ సర్దుతుండగా తను రెస్టారెంట్ నుంచి పార్సిల్ పట్టుకుని తిరిగి వచ్చారు. రావడమే నేరుగా డైనింగ్ టేబుల్ వద్దకు వచ్చి తను తెచ్చిన పార్సిల్ ఊడదీస్తూ..
“ఆలోచించుకున్నావా? నువ్వు ఏమి చెబుతావో అని ఒకటే టెన్ షన్ గా ఉంది” అన్నారు.
వెంటనే “ఇందులో ఇంక ఆలోచించుకోవాల్సింది ఏముంది చెప్పండి. నాకు ఒట్టు మీద ఎంత నమ్మకమో మీకు తెలుసు కదా.. అటువంటిది మీ మీద ఒట్టేసినప్పుడు నాకు వేరే దారి ఏముంది” అన్నాను.
“అంటే.. అంటే .. నువ్వు ఒప్పుకుంటున్నట్లే నా..?” అన్నారు. తన ముఖం వెయ్యి మతాబుల కాంతితో వెలిగి పోతుంది.
“మీరు ఎలా అంటే అలా.. కానీ గుర్తుంచుకోండి, నేను ఒట్టేసే ముందే చెప్పాను.. మీ కోరిక తీర్చేది ఒక్క సారి మాత్ర మే” అన్నాను.
“చాలు డార్లింగ్, ఒక్క సారి చాలు. నువ్వు ఒప్పుకున్నావు అదే చాలు” అంటూ ఆనందంగా తను తెచ్చిన అయిటంస్ ప్లేట్స్ లో సర్దసాగారు.
“ఇంకో విషయం, మీ కోరిక ఎప్పుడు, ఎలా తీర్చుకుంటారో నాకు తెలియదు కానీ దాని గురించి ఒకటే డిస్కన్ చెయ్యడం నాకు ఇష్టం లేదు. మీరు ఈ పని ఎప్పుడు, ఎక్కడ చెయ్యదలచుకున్నారో డిసైడ్ చేసాక నాకు చెబితే చాలు. అంతవరకూ మనిద్దరి మధ్యా ఈ టాపిక్ తీసుకు రావొద్దు” అన్నాను.
అందుకు తను “అలానే దేవి గారూ, తమరి ఆజ్న” అన్నారు.
తరువాత ఇద్దరం భోజనాలు పూర్తి చేసి, ప్రతి యానివర్సరీ లాగే ఈ సారి కూడా మాట్నీ సిని మాకు బయలుదేరాము. ధియేటల్ లో సినిమా చూస్తున్నానే కానీ నా మనసంతా ఏవేవో ఆలోచనలు. తను అడిగిన కోరిక తీరుస్తానని తప్పు చేసానా? అని మనసు ఒకటే పీకుతుంది. అసలు సలీం, మోనాల ముఖం ఎలా చూడాలో అర్ధం కావడం లేదు.
ఒక వేళ నేను కాదని అని ఉన్నా నా మీద మోజు పడ్డాడని తెలిసి సలీం తో నేను ఇంతకు ముందులా ఉండగలిగి ఉండే దానినా? మోనా మీద మా వారికి మోజు ఉందని తెలిసి తనతో ఇంతకు ముందులా మసలుకోగలగి ఉండగలనా ? సినిమా జరుగుతున్నంత సేపూ నా కళ్ళు తెర వైపే చూస్తున్నా, మెదడు మాత్రం ఏదేదో పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలతో వేడెక్కిపోయింది. సినిమా పూర్తి అయ్యాక కాసేపు అటు ఇటూ తిరిగి బయట రెస్టారెంట్ లోనే డిన్నర్ పూర్తి చేసుకుని ఇల్లు చేరాము ఇద్దరం.
తన కోరికకు నేను ఒప్పుకున్నానన్న సంతోషం తోనో ఏమో సుధాకర్ ఎప్పటి కన్నా ఎక్కువగా ఒకటే మాట్లాడేస్తున్నారు. మామూలు కన్నా ఎక్కువగా నా మీద ప్రేమ కురిపిస్తూ నా వెంటే తిరుగుతున్నారు. ఇల్లు చేరాక కాసేపు టివి చూసి, మెల్లిగా పడక గదిలోకి దారి తీసాను. నా వెనుకే లేచి వచ్చిన తను నన్ను వెనుకనుంచి వాటేసుకుని పరుపు మీదకు తోసారు.
“ఇప్పుడొద్దు” అందా మనుకుని మళ్ళీయానివర్సరీ రోజు తనని బాధ పెట్టటం ఎందుకని నా శరీరాన్ని తనకి అప్పగించేసి అలానే మంచం మీద వాలిపోయాను. తను నా తొడల మధ్య
దారి చూసుకుని నాలో దిగబడి నా మీద ఊగడం మొదలు పెట్టాక ఎందుకో సడెన్ గా సలీం గుర్తుకు వచ్చాడు. కొద్ది రోజుల్లో తను కూడా నా మీద ఇలానే ఊగుతాడేమో..
తనది సుధాకర్ దానికన్నా పెద్దది ఉంటుందా లేదా చిన్నది ఉంటుందా..? ఇలా పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు.. అలా శ్రీవారి కింద నలుగుతున్నప్పుడు సడెన్ గా సలీం ఊహ రావటం, తన సైజు ఎంతుంటుందో అనే ఊహలు నాలో కలగడం చూస్తుంటే.. నా తనువు కూడా మెల్లిగా సలీం పొందుకు ఆరాట పడుతున్నట్లు అనిపించింది.
ఆ మరుసటి రోజు ఉదయం సుధాకర్ బాంకుకు వెళ్తూ నన్ను దగ్గరగా పిలిచి “అవునూ, మన మూడో యానివర్సరీ రోజు నించి పిల్స్ వాడటం మానెయ్యాలని అనుకున్నమూ కదా..? మరి మానేసావా?” అని అడిగారు.
తను అడుగుతుంది బర్త్ కంట్రోల్ పిల్స్ గురించి అని అర్ధం అయ్యింది. వెంటనే “ఇంకా లేదు. మీతో ఒక మాట చెప్పి మానేద్దామని అనుకున్నాను” అన్నాను.
“గుడ్. కొద్ది రోజులు అలానే కంటిన్యూ చెయ్యి. ఒకే సారి మన ప్రోగ్రాం పూర్తి అయ్యాక మానేద్దూ కానీ” అనే సి బాంక్ కు బయలు దేరారు.
తను అంటున్న ఆ ప్రోగ్రాం ఏంటో నాకు అర్ధం అయ్యింది. తన వరస చూస్తుంటే సలీం, మోనాల కన్నా తనకే తొందర ఎక్కువ ఉన్నట్లుంది అని పించింది. మా వారి ముఖంలోని ఆ ఆనందం, ఎక్సైట్మెంట్ చూస్తుంటే ఎందుకో తన కోరిక తీర్చుకునే ముహూర్తం అతి త్వరలోనే పెడతారేమో అన్న అనుమానం వచ్చింది. ఆ అను మానం నిజమే అని మరో రెండు రోజుల తరువాత రుజువు అయ్యింది.
ఆ రోజు శని వారం. సుధాకర్ బాంక్ కు వెళ్ళేందుకు రెడీ అయ్యి బ్రేక్ ఫాస్ట్ తినేందుకు వచ్చారు. ఇద్దరం కూర్చుని బ్రేక్ ఫాస్ట్ తింటుంటే తను సడెన్ గా..
“సలీం తో మాట్లాడాను.. ఈ రోజు సాయంత్రం ప్రోగ్రాం ఫిక్స్ చేసాము” అన్నారు.
ఈ మాట ఎప్పుడో ఒక ప్పుడు వినాల్సిందే అయినా మరీ అంత తొందరగా వింటాననుకో లేదు. తను ఆ మాట చెప్పగానే గుండె జల్లు మంది. వళ్ళంతా భయంతో చిన్నగా కంపించింది.
నా పరిస్తితి అలా ఉంటే మా వారు మాత్రం “ఈ రోజు బాంక్ కు హాఫ్ డే కదా. నేను 2 గంటల కల్లా ఇంటికి వచ్చేస్తాను. కాసేపు రెస్ట్ తీసుకుని మనం 5, 5:30 ప్రాంతంలో వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తున్నాము. డిన్నర్ అక్కడే..” అంటూ తన ధోరణిలో తను చెప్పుకు పోతున్నారు.
నేనే మీ మాట్లాడలేదు. తను కూడా ఇక ఆ విషయం గురించి ఏమీ అనలేదు. తనని అటు బాంకుకు పంపించి తీరికగా కూర్చుని తను చెప్పిన విషయాలని మననం చేసుకో సాగాను. నేను ఊహించింది వేరు, తను చెప్పింది వేరు. నేను అనుకున్నది ఏమిటంటే.. ఏదో ఒక రోజు బాంక్ నుంచి సలీం మా ఇంటికి వస్తే, మా వారు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తారని.
కానీ ఇప్పుడు మా వారేమో మేమిద్దరం సలీం వాళ్ళింటికి డిన్నర్ కు వెళ్తున్నామని చెప్పారు. మరి డిన్నర్ అవగానే నన్ను అక్కడ వదిలేసి తను ఎంచక్కా మోనాని తీసుకుని మా ఇంటికి వస్తారేమో. ఒక సారి రొంపి లోకి దిగుతానని ఒప్పుకున్నాక, ఇక ఎలా జరిగితే ఏముందిలే అనుకుని అనవసరంగా దాని గురించి ఆలోచించడం మానేసాను.
ఆ రోజు సాయంత్రం 5:40 అవుతుండగా సలీం వాళ్ళ ఇంటి ముందు ఆగింది మా స్కూటర్. బయలు దేరే ముందు మా వారి బలవంతం మీద తలారా స్నానం చేసి వచ్చాను. కనకాంబరం రంగు మీద సన్నని సెల్ఫ్ డిజైన్ పూలు ఉన్న సిల్క్ చీరా, మాచింగ్ రవిక, లంగా వేసుకున్నాను నేను.
పెళ్ళికి ముందు ఒక సారి ఫ్రెండ్స్ కల్సి షాపింగ్ కు వెళితే నా ఫ్రెండ్స్ నా చేత బలవంతంగా ఖరీదైన బ్రా, పాంటీ సెట్ ఒకటి కొనిపించారు. వైట్ కలర్ మీద అక్కడక్కడా చిన్న గులాబీ పూలు డిజైన్ ఉన్న ఆ బ్రా పాంటీలంటే మా వారికి ఎంతో ఇష్టం. ఈ రోజు అవే వేసుకుని ఉన్నాను. సుధాకర్ కూడా ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి వళ్ళంతా పౌడర్ చల్లుకుని, ముందు రోజే లాండ్రీ నుంచి తెచ్చిన పాంట్, షర్ట్ వేసుకుని పూలరంగడిలా తయారయ్యి వచ్చారు.
మమ్మల్ని చూడగానే ఎప్పటిలా నవ్వుతూ ఆహ్వానించారు సలీం, మోనాలు. నాకు వాళ్ళ ముఖం లోకి చూడాలంటేనే ఏదోగా ఉంది. వాళ్ళిద్దరు మాత్రం అసలు ఏమీ జరగనట్లే మామూలుగా మాట్లాడుతున్నారు. మా వారూ, సలీంలు హాల్ లో కూర్చుని మాటలు మొదలు పెడితే, నేను మోనాకు హెల్ప్ చేద్దామని వంటగదిలోకి వెళ్ళాను.
నేను తనతో పాటు వంట గదిలోకి నడుస్తుంటే “ఎలా ఉన్నారు దీదీ, ఏంటి విశే షాలు?” అంటూ స్టవ్ వద్దకు నడిచింది మోనా. తను అంత మామూలుగా ఎలా ఉండగలుగుతుందో నాకైతే అర్ధం కావడం లేదు. నేనేమో చాలా అనీజీగా ఉన్నాను.