శ్రీమతి.. ఒక బహుమతి 7వ భాగం

“సరే..” అనుకుంటూ నేను దివాను మీదనుంచి లేచి, జాకెట్టు తొడుక్కుని, చీర కట్టుకోబోతుంటే, పిన్నిగారు నన్ను వారించారు.
“ఇప్పుడు మళ్లీ అది మాత్రం ఎందుకులే.. ఎలాగూ జాకెట్టు వేసుకున్నావుగా.. అలాగే వెళ్లి, ఆయనకి కావాల్సిన వాటిని అలాగే చూపించు. చీర గురించి అడిగితే నోటికొచ్చింది. ఏదో చెప్పేయ్!. నిన్ను ఇలా చూస్తే, ఆయన ఎలాగూ అడిగే స్టేజీలో ఉండరులే. చీరలోంచే ఆయన దృష్టిని త ప్పించు కోలేని వాటి ని, డైరెక్టుగా చూస్తే ఎలా ఉంటుందో, ఆయన పరిస్థితి, ఆయన ప్రవర్తన ఎలా ఉంటుందో చూద్దాం. ఏమంటావ్?” అన్నారావిడ.
నేను చెయ్యబోయేది తలుచుకుంటే నా మన సు గెంతులేస్తోంది.

“మీ బాబాయిగారు ఎంత ఆనందపడతారో. అలాగే, నువ్వు కూడా ఈ మూడు నెలలలో మిస్సయిన సుఖాన్ని పొందుతావని నాకు గట్టి నమ్మకం” అంటూ నా బుగ్గ మీద ముద్దుపెట్టుకుంది.
ఆవిడ నా నుంచి దూరం జరిగింది. వెంటనే మళ్లీ నన్ను తన దగ్గరకి తీసుకుని మళ్లీ ముద్దు పెట్టింది.. నా పెదవుల మీద. నేను సర్దుకునేలోపలే ఆవిడ పెదవుల మధ్య నా పెదవులు నలుగుతున్నాయి. ఆవిడ నాలుక నా పెదవుల మీద సున్నితంగా రాస్తోంది.
నేను దానికి రెస్పాండయ్యేంతలోనే, ఆవిడ నాకు దూరంగా జరిగింది, “మన సంగతి మనం తరువాత చూసుకుందాంలే.. ముందు మీ బాబాయిగారి సంగతి చూద్దం పద” అంటూ.
నేను లేచి నా బట్టలు సరి చేసుకుంటూ అద్దంలో కి చూసుకున్నాను. నేను వేసుకున్న కాటన్ జాకెట్టు లోనెక్కుది కావడంతో నా రొమ్ములు సగానికి పైగా బయటే ఉన్నాయి. నా ఉద్రేకానికి నిదర్శనంగా నా ముచికలు జాకెట్టుకి చిల్లులు పోడుస్తున్నాయి. నా జుట్టంతా చిందర వందరగా నా మొహమంతా పరుచుకుని ఉంది. నా కళ్లల్లో కోరిక స్పష్టంగా కనబడుతోంది. అద్దంలో చూసుకుంటున్న నాకు, జీవితంలో మొదటిసారిగా నా మీదే నాకే కోరిక కలుగుతోంది. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే నేను చాలా సెక్సీగా కనబడుతున్నాను.. దాంతో నా తండ్రి వయస్సున్నాయని సెడ్యూస్ చెయ్యబోతున్నాను.

పిన్నిగారు నేను తెచ్చిన గ్రీటింగ్ కార్డు, స్వీట్ ప్యాకెట్టు
నాకందించి, నాచెయ్యి పట్టుకుని వాళ్ల బెడ్రూములోకి
తీసుకెళ్లారు. నన్ను ముందుకు తోసి, ఆవిడ పక్కనే
ఉన్న బీరువా వెనకాలగా నిల్చున్నారు. ఆవిడ కళ్లల్లో
కొరికతో పాటు, విపరీతమైన ఆసక్తి కూడా కనపడుతోంది.

నేను ముందు కి నడిచి మంచం దగ్గర ఆగాను. మంచ మ్మీద బాబాయిగారు ప్రశాంతంగా నిద్రపోతున్నారు. శాత!? ఆచ్చాదన లేని ఆయన చాతీ మీద గుబురుగా ఉన్న వెంట్రుకలు అక్కడక్కడా తెల్లగా ఉండి ఫాను గాలికి ఊగుతున్నాయి. ఆయన పొట్ట మీదవరకు దుప్పటి కప్పుకుని ఉండడంవల్ల నడుముకింద భాగం కనపడటంలేదు.
నేను చిన్నగా గొంతు సవరించుకున్నాను. నేను చెయ్యబోయే పని తలుచుకుంటే వెన్నులోంచి వణుకు పుడుతోంది. అయినా ఇక్కడిదాకా వచ్చినతరువాత ఇంక వెనక్కి తగ్గేది లేకపోవడంతో, కొద్దిగా ఒంగి, “బాబాయి గారూ..” అని పిలిచాను నెమ్మదిగా.
నా గొంతు నాకే వినబడలేదు. వెనక్కి తిరిగి పిన్నిగారి వైపు చూసాను.
ఆవిడ, “పెద్దగా..” అన్నట్టుగా సైగ చేసారు.
ఈ తడవ మళ్లీ గొంతు సవరిచుకుని కాస్త పెద్దగా పిలిచాను, “బాబాయి గారూ” అని.
ఆయన బద్దకంగా ఒళ్లు విరుచుకుంటూ, మూతలు పడుతున్న కళ్లతో నన్ను చూసి.. అక్కడ నిల్చున్నది నేననీ, పిన్నిగారు కాదని అర్ధమయ్యి దిగ్గున లేచి కూర్చున్నారు.
“అమ్మాయ్ శ్వేతా.. నువ్వు.. నువ్వు ఇక్కడ ఏమి చేస్తున్న్నావ్?” అన్నారాయన. ఆయన గొంతులో అది కలా, నిజమా అని సందేహం వినబడుతోంది.
“మీకు బర్త్ డే విషెస్ చెబ్దామని వచ్చాను..” అంటూ నా చేతిలోని గ్రీటింగ్ కార్డు, స్వీట్ ప్యాకెట్టు ఆయన ໐໖, “Many Many Happy Returns of the Day బాబాయిగా రూ” అన్నాను.
“Thank you very much” నా చేతిలోవి అందుకుని పక్కన పెట్టి, “ఎంతసేపయ్యింది నువ్వొచ్చి?” అన్నారాయన.
“నేనొచ్చి ఒక అరగంట అయ్యింది. పిన్నిగారేమో నన్ను ఇక్కడ ఉండ మని చెప్పి పక్క వీధిలో ఉన్న గుడికెళ్లొస్తానని వెళ్లారు. నాకేమీ తోచక మిమ్మల్ని లేపేసాను” అన్నాను.
అప్పుడే గమనించినట్టునారు.. ఆయన ఖంగారుగా, “అమ్మాయ్! నువ్వు.. నువ్వు.. నీ చీరేది?” అన్నారు తడబడుతూ.
“పిన్నిగారికి వంటలో హెల్ప్ చేస్తుంటే నూనె చిందింది. మార్చుకునొస్తానంటుంటే విన కుండా పిన్నిగారు washing machineలో ఉతికి, గుడికెళ్లే ముందే dryerలో వేసి వెళ్లారు.. మీరు లేచే లోపలే ఆరిపోతుందిలే అంటూ” చాలా మామూలుగా అంటూ ఆయనకి తాకుతూ చేతులు వెనక్కి వాల్చి బోరవిరుచుకుని మంచ మ్మీద కూర్చున్నాను.

ఆయన కొద్దిగా ఇబ్బంది పడుతున్నట్టుగా తన కాళ్లని నానుంచి దూరంగా లాక్కున్నారు. ఆయన చూపు నా మొహమ్మీదనుంచి కిందకి దిగింది.
నేను నాలోనే నవ్వుకుంటూండగానే, ఒక్కసారిగా బాబాయిగారి కళ్లు పత్తికాయల్లా అయ్యాయి. ఆయన చూపులు నా రొమ్ములని గుచ్చుతుంటే నా రొమ్ములు బరువెక్కి, నా ముచికలు మరింత గట్టి పడ్డాయి.
అసలు విషయానికి రావల్సిన టై ము అయింద ని పించింది..

ఒక సారి గొంతు సవరించుకున్నాను.
“బావున్నాయా బాబాయిగా రూ?” అడిగాను అటూ ఇటూ కదులుతూ, నా గొంతులోని చిలిపిదనం, కొంటెతనానికి నేనే ఆశ్చర్యపోతూ.

“..” అంటూ నా మొహంలోకి చూసి, చూపు మరల్చుకోవాలని ప్రయత్నించినా, మళ్లీ చూపు నా గుండెల మీద కే వెళ్తుంటే, నా ప్రశ్నకి ఏమి

సమాధాన మివాలో అర్ధం కాక చివ రి కి, “Sorry అమ్మాయ్..” అన్నారు. నా
“ఇందులో sorryకి ఏముంది?. మీరు నా గుండెలకేసి చూస్తే నాకేమీ అభ్యంతరంలేదు” అన్నాను నా కాళ్లని విలాసంగా ఊపుతూ.
నోరెళ్లబెట్టడం ఆయన వంతయ్యింది.
ఇంకా ఉంది.