ఇలా కొన్ని రోజులుస్నేహితుల్లామెలగడం బాగానే ఉంది,తనను పర్సనల్ గా కలవడం దాదాపు మానేశాను.ఎంతగా తనను ఒక స్నేహితురాలుగా భావించినప్పటికీ,తనను చూసినప్పుడెల్లా, తన తేనెలూరే పెదాలాను చప్పరించాలని నా పెదాలు,తన సొంపైన దేహాన్ని నలిపేయాలని నా చేతులు,తన అంగాంగ అందాలని తనివితీర చూసే నా కళ్ళ మొరాయింపులు ఆపడం నా వల్ల కావడం లేదు.మాలతిని చూసినవాడికి అలా అనిపించడం తప్పులేదు.
అలాంటి దేహసౌదర్యం తనది.అలాంటప్పుడు తన దొప్పిలోని అమృతాన్ని ఆస్వాదించిన వాడిని,నా గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర లేదు.రాత్రిళ్ళు స్నేహాని దూరం పెట్టి,ఊహల్లో తనను,నా మంచం మీద రక రకాల ముద్దులతో,పలు భంగిమల్లో రతిని జరుపుతూ,నా దుప్పటి,లుంగీ తడుపుకోవడం అలవాటు అయ్యింది.
ఆ పరవశంలొ నా పెదవులు కసిగా,వెఱ్ఱిగా గొణిగే మాటలు
” మాలతీ………నిన్ను దెంగాలి……ప్లీజ్….రావే “.
ఉదయం అవ్వగానే నా మనఃపరిస్థితి మామూలుగానే ఉండేది.ఎప్పటిలానే తనతో ఫోన్ లో గలగల మని మాట్లాడుతూ,రోజులు గడిచిపోతున్నాయి.
ఒకరోజు ప్రొద్దున్నే మాలతి నుండి ఫోన్,
” ఈవెనింగ్ ఫ్రీగా ఉంటే ఒకసారి ఇంటికి రా శివా,,”
” ఏం…..? ఏదన్నా విశేషమా….? ”
” ఈ రోజు మా వెడ్డింగ్ డే….నిన్ను పిలవాలనిపించింది ”
” ఓహ్…….కంగ్రాట్స్…పార్టీ ఎప్పుడూ…?”
” హేయ్….అలాంటిదేమి లేదు..ప్రతీ సవత్సరం వచ్చేదేగా….అలాంట్ సెలెబ్రేషన్ ఏమీ ఉండదు…జస్ట్ మార్నింగ్ గుడికి వెళ్ళాము అంతే.”
” ఓకే….నేను ఆఫీస్ నుంచి తిన్నగా వచ్చేస్తాను”
” ఓకే శివా….బై ”
” బై మాలతి ”
సాయంత్రం మాలతి ఇంటికి వెళ్ళాను.ఏమీ ప్రత్యేకత కనబడలేదు.ఎప్పటిలానే ఉంది ఇల్లు.
కౌసీ,హారతీ చెస్ ఆడుకుంటున్నారు.నన్ను చూడగానే పలకరిస్తూ,కూర్చోమన్నారు.మాలతి పసుపు రంగు చీర కట్టుకుంది.అది చూడగానే నాలో ఏవో కంపణాలు.కారణం,ఆ చీర మేము చివరిసారిగా ‘రతీక్రీడ ‘ జరిపినప్పుడు తను కట్టుకున్న చీర.అదే నల్ల రవిక.
” హాయ్….శివా..”
” హలో….హాపీ వెడ్డింగ్ డే ”
షేక్ హాండ్ ఇచ్చి,నేను తెచ్చిన గ్రీటింగ్ కార్డ్ తనకిచ్చాను.తను తీసుకుని సంతోషంగా,
” బాగుంది శివా….థాంక్స్….కూర్చో..ఇప్పుడే వస్తాను “(కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది)
కాసేపటికి స్వీట్ పళ్ళెంతో వచ్చి నాకిచ్చి,ప్రక్కన కూర్చుంది
నేను స్వీట్ తింటూ,తనను చూసి,
” ఇంకా ఎవరూ రాలేదా……..?”
” దేనికీ…..?”
” సెలెబ్రేషన్ కు…..”
” అహా…వెడ్డింగ్ డే , ఊరందరిని పిలచి చేసుకోడానికి మేమేమన్న పెద్ద వి ఐ పి లా”
” మ్మ్….”
” నిన్ను పిలవాలనిపించింది.అందుకే పిలిచాను.ఆయన మార్నింగ్ పర్మీషన్ వేయడం వల్ల ఈవెనింగ్ రాలేనని చెప్పారు”
“ఓహో,సెలబ్రేషన్ లేకపోతే,పోయింది గ్రాండ్ గా చీర కట్టుకోవల్సింది.ఈ చీరేంటీ….?”
“ఉదయం పట్టుచీరే కట్టుకున్నాను.ఇప్పుడు ఇంట్లోనే కదా ఉన్నామని ఈ చీర కట్టుకున్నాను…ఏం…? బాగోలేదా….?”
” ఈ చీర బాగోలేదని నేను అనగలనా……? “( నాకే వినబడేలా మెల్లిగా గొణిగాను)
” ఏమన్నావ్…..?”
” అబ్బే….ఏమీ లేదు..బాగుంది అన్నాను”
” ఊ….”( తన పెదవి కొస చిరునవ్వు నా కంటపడక పోలేదు)
” సరే మాలతి,ఇక బయలుదేరుతాను”
” ఏయ్….ఏంటి….? వేషాలా…..? రాత్రికి భోజనం చేసి వెళ్ళు”
” అయ్యో అదేమి వద్దు…”
” ఏంటి వద్దు….మా ఇంట్లో భోజనం చెయ్యకూడదా….?
” అవేం మాటలు..?ఇంతకు మునుపు నేను భోజనం చెయ్యలేదా…? ఏంటీ…?”
” మరి ఇకనేం….? ఉండి,భోజన్ చేసి వెళుదువుగాని.”
పిల్లలు టి వి లో మునిగిపోయారు.డైనింగ్ టేబులు మీద కాయగూరలు తరుగుతున్న మాలతి,
” శివా….”
” చెప్పు మాలతి”
“పిల్లలు కార్టూన్ చూస్తుంటారు,నీకు బోర్ కొడుతుంది.ఇక్కడకు వచ్చి కూర్చో”
” మ్మ్….”
నేను తనకు ఎదురుగా కూర్చున్నాను.తను ఏదేదొ మాట్లాడుతోంది.నేను తననే చూస్తున్నాను.తన ఎడం భుజం పైన రవిక అంచునుంచి తను వేసుకున్న నల్లరంగు బ్రా పట్టి నన్ను కన్ను మీటుతూ,కవ్విస్తోంది.నా చూపులు గమనించిన మాలతి,అది సరిచేసుకుని నిఠారుగా కూర్చుంది.తనను సూటిగా చూడలేక సిగ్గుపడుతూ,తల ద్రించుకున్నాను.కొద్దిక్షణాల తర్వాత నేను మాట్లాడుతూ,కొంచం వెనకకు వాలాను.వాలడంలో నా కాలు తన కాలుకు తగలగానే,కాలు వెనక్కు లాక్కుని
“సారి” అన్నాను.
” ఇట్స్ ఓకే….శివా..” అంటూ తను లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.
కాసేపటికి ముగ్గురుం భోజనానికి కూర్చున్నాము.నాకు దగ్గరగ నిలబడి వడ్డిస్తున్న మాలతి దేహం నుండి వసున్న పెర్ఫ్యుం, చెమటల మిశ్రమ పరిమళం నన్ను ఊకిరిబిక్కిరి చేస్తోంది.నా కట్ డ్రాయర్ లొ చలనం నాకు తెలుస్తోంది.భోజన్ ముగించి,వాష్బేషిన్ లో చేయికడుకుంటునప్పుడు,తను చిన్న టవల్ తో ప్రక్కన నిలబడింది.తన పైట చెంగును చూస్తూ,టవల్ తీసుకుని చేయి తుడుచుకున్నాను.పిల్లలు మళ్ళీ టీ వి లో నిమగ్నం అయిపోయారు.
మాలతి తనకు భోజనం పెట్టుకుని తింటోంది.నేను తన దగర కూర్చుంటూ,
” మాలతీ…..!! ఇంకా ఆయన రాలేదు….?”
” ఆయన రాడానికి ఆలస్యమవుతుందని చెప్పారు.అందుకే నేను భోజనం చేసేస్తున్నాను”
” మ్మ్….”
కొద్దిసేపు తర్వాతా,తనే మౌనాన్ని భంగం చేస్తూ,
“థాంక్స్ శివా…..”
” దేనికీ…?”
పిలవగానే వచ్చినందుకు…”
” ఈ మాత్రానికే థాంక్స్ అవసరమా…?”
” మ్మ్…..”
” సరే…వెడ్డింగ్ డే కు వచ్చాను కదా…!! మరి నాకు ట్రీట్ ఏమీ లేదా….?”
తను అర్థం కానట్టు నన్ను చూస్తూ,
” ట్రీటా….? ఏమి కావాలి…?”
” మ్మ్….” ( ఆలోచిస్తూ,)” మీరు ఏదిచ్చినా .నాకు ఓకే..”
” ఏమివ్వాలో నాకు తోయడం లేదు….నువ్వే చెప్పు..”
” నువ్వే కావాలే నా అందాల రాశి” ( మనస్సు గట్టిగా ఘోషించింది.పెదవులు మౌనం వహించాయి)
” చెప్పు శివా….ఎందుకు సైలంట్ అయ్యావు…..?”
” అబ్బే….ఏమి లేదు”
” ఏంటి, ఏమీ లేదు…?ఏదో చెప్పబోయావు…పర్లేదు చెప్పు”
” వద్దులే మాలతి…అడిగితే….తప్పవచ్చు..”( హాలులోకి వినబడకుండా మెల్లిగా అన్నాను)
(తనకు అర్థం కాలేదు) “తప్పేంటీ??? అర్థం కాలేదు..ఏంటో అడుగు….?”
” వద్దులే….అది అడిగినా, దొరకదు.”
” హల్లో…!! ముందు అడగండి సార్..తర్వాత ఆలొచిద్దాం.”
” వద్దు మాలతి,అడిగిన తర్వాత నువ్వు తప్పుగా అనుకుంటావు”
“అడగమంటుంటే…? ఒక ఫ్రెండుగా నువ్వేమి అడిగినా ఇస్తాను”
” మ్మ్……”
” ఏంటి చెప్పు……?”
” ఒక స్వీట్ కావాలి”
నన్ను ఎగతాళిగా చూసి,
” ఇంతేనా….?ఈవెనింగే ఇచ్చానుగా, ఉండు ఇంకొకటి తెస్తాను ” అంటూ లేవబోయింది.నేను చటుక్కున తన చేయి పట్టుకుని ఆపాను.తను నన్ను అయోమయంగా చూసింది.
” ఆ స్వీట్ కాదు మాలతీ..”( నా చేయి విడిపించుకుని మళ్ళీ ప్రక్కనే కూర్చుంది)