మద నార్ణ వ ము

మద నార్ణ వ ము (విజయరంగ చొక్క భూపాలుడు) రతి మంజరి చెప్పిన మూడవనాటి కధ.
నా తొలి కూటమి చిత్ర విచిత్రగతులు, చిత్రరతులు జతను పడినది. మానవాంగనైన నాకు కన్నె చెర బాపి భగము నెంగిలి చేసినది మానవుడు కాదు! సమర్తలాడిన కన్నెప్రాయమున చూపరుల నోరూరించు రూప వైభవమ్ముతో జెన్నారుచు తల్లిదండ్రుల కేకైక పుత్రికనైనందున, లోకమునందలి రాజ పుత్రి క ల వలె కలవలె నంతః పురమున బడి మ్రగ్గుచు అసూర్యంపశ్యనుగా నుండక వారలను మతించగా, మగ వానివలె ఒంటరిగా తలచినప్పుడెల్ల అల వడియుంటిని. దూర వనులకు విహారముగా నే గ
నాకప్పటికి పదునెని మిది సంవత్సర ములు. ఋతు మతినై మూడు దినంబులు ఇల్లు వెడలనందున, నాలుగవనాడు స్నానానంతరం, మిక్కిలి ఉత్సాహముతో ననుదిన ముకన్న ఎక్కువ దూరము పోయి అల సినదాన నౌట కొండదరినంటి ప్రవహించుచున్న సెలయేటి యందు నగ్ననై ఇచ్చ వచ్చిన గతి నిదులాడుచు మార్గాయాసము తీరగా

నీరంబులు వెడలి యొడ్డునకు చేరి నా మేని వన్నెకు మెరుగులు దిద్దు భానుని తరుణారుణాత పంబున నొడలు విరుచుకొనుచు నిలుచుంటిని. నా కన్నులకేలకో ప్రకృతి పులకించిన గతి తొంటివలె కాక నెక్కుడు మనోహరంబై గన్పట్టినది. నా అమాయక హృదయమునందను శృతితో రూపు ఏర్పరుపరాని మధు ర భావనలు తోచినవి. ఒడలెల్ల నెందుల కో నిండుచూ పులతో సింహావలోకనంగావించు పరవసింపజొచ్చినది. మదాల సత ను కనుగవకు కలలు మందంబుగా నన్ను ఆశ్చర్యాంబుధి తేల్చు దృశ్యంబు ఆ ముహూర్తంబున, నదే మొదటి సారి యల్లంత దూరమున గోచరించినది.
ఆడు లేడి ఒకటి ఉరుకుచు వచ్చి నదీ తీరంబున నిలువంబడి అటు నిటు చూడ జొచ్చినది. ఒక పొద మరుగునుండి మగ కొమ్ములు తీవలనుండి చిక్కుపడ కుండ తప్పించు కొనుచూ దానిం దరియ వచ్చినది. హరిణి పారిపోవుననుకొంటిని. కాని అటుల చేయక నాడించుచూ ఆహ్వానించుచున్నటుల నిలచినది. మగ లేడి పెదవులతో ఆడుదాని మే తడి మికొనుచు పృష్టంబును మూర్కొనుచు, ముట్టి గదలించుచూ, పైకి నెత్తుచూ,

పాదంబు తో నేల రాయుచూ మరల మొదటి చోటునే నుండి యొక్క యురుకున దాని మీద కు ఎగరినది. దాని మీద నుండి అటుల కొంత దూరము పరుగెత్తుటలో పట్టుదప్పి ఆడు లేడి పారిపోయినది. మగది ఉదరంబు క్రింద ఊచవంతినొకటి ఉండినది. మాటి మాటికీ నిక్కించుచూ
నేనంతవరకూ అమాయక ముగా పెరిగినదాన. విరించి ఏ ఏ అవయవ ములు ఎందుల కు నిర్మించినాడో వాని ను పయోగించుట ఎట్లో తెలియనిదానను. కాని అప్రయత్నముగా నా చేయి భగోపరిభాగంబు చేరినది. అచ్చట నంతయు చెమ్మగిల్లే తడిసియుండినది. నాకా వెనుక ముందులెరుగని ఆవేశ ములో ఒక ఆలోచన తోచినది. నేనాడు లేడివలెనైనచో అది ఏమి చేయునో చూత మని పించి నది. సమీపించి దాని తాకుచూ నేలకు వంగుటయే తడవుగా ఆ మగ లేడి నా మీదకెగరి వెన్నున ముంగాసినది. నా పిరుదుల సందున ఏదియో జొరపడి వెనుకకు పోయి గ్రుమ్ముచు, స్థానము వెదకుకొని భగము పెదవుల తాకి గ్రుచ్చుకొని దిగజొచ్చినది. నాకు దమి హెచ్చి వెనుకకు నడుమునూ పితిని. మరి కొంచె మెక్కినది. చిక్కినది జారి పోకుండా లో తొడలతో ఉంచి పట్టితిని.

నాకా సుఖ మెంత కాలమో నిలవలేదు. లోననుండి జిల జీలమని తడి హెచ్చై లేడి శిశ్నము ముడుచుకు పోయినది. అంత నది దిగి ఏమియు నెరుగనిదానివలె దాని త్రోవ నది పోయినది.
నాకు మాత్ర మేమాత్ర మును తృప్తి తీరక నింక ఆ పనికే మొగము వాచితిని. మరి యొక లేడి రాదా యని కాచుకొని యుంటిని.
నా నోము వేయి రెట్లు ఫలించినది. వచ్చినది నోరెరుగని జంతువు కాదు. జవసత్వములూరుచున్న యువకుడు. వేటకై వచ్చిన వాడు కాబోలు వెంట జాగిలమున్నది. అతని జూడగానె నాకెక్కడలేని భయము కలిగినది. దిసమొలతోనున్నాను. ఏమను కొనునో ఏమి చేయునో ఒంటరిగా చిక్కితిని, నెవ్వరును లేరు. యున్నవి. నా కూక వేటు దూరంబున చీరయు రవికయు నెచ్చటనో
ఏ మియు దోపక నిలుచుంటిని.అతడు సమీపించుచున్నకొలది నాకు కంపమెక్కువయిన ది .

నీవు వన కన్యకవా? ” ”
అతని యూర్పు నా చెంపల దాకుచున్నది. ఏమియు చెప్ప నోరాడక కనులు మూసుకొంటిని.
” ఎవరైనను నిన్ను వదలను అనుచు నా చన్ను ఒడిచి పట్టి రెండవ చేయి నడుము మీదుగా వైచి దగ్గరకు లాగుకొని పెదవి కొరికినాడు. నాకా చురుకులో బాధ కన్నా తీయదనమే ఎక్కువగా అనిపించినది. అతని నల్లుకొని పోవు తీప వలె చేతులు మెడకు పెనవైచితిని.
దేహంబు లొకటికొకటి హత్తుకుని పోయినవి. నా తొడల సందున ఏదియో నిలువుగ ఉబుకుచు తగిలినది. స్పర్శతో కలవరమంది కౌగిలి విడిచితిని. ఆ అతడు నవ్వుచు నిలుచున్న చోటనే కట్టు బట్ట దిగవిడచినాడు. బాకు పిడివంటిది నిగిడి యున్నది. అది కొంచెం పైకి నిక్కుచు నన్ను పిలచుచున్నటుల తోచినది. అంతటితో నా సిగ్గు పటాపంచలైనది.

ఒక్క గంతులో దగ్గర చేరి చిరుత రోకలిని ర ఆ చేతనందుకొన చాచితిని. కాని అది ఇమడలేదు. చేత నిముడుటలో పై చర్మము వెనుకకు పోయి మంచులో తడిసిన మందారపువ్వువంటి ద్రవ సహితమైన ఎర్రని తల చిరు పెదవులతో వెలికి వచ్చినది. అతడిని చేతికంటిన కొలది యూటలూరసాగినది. భ గ ము నా మరింత
ఈ సందర్శనోత్సవ ములో నేనుండి ఆతడే మీ మొనర్చుచున్నదీ గమనించుట లేదు గాని గుబ్బలు గోరులు దిగునట్లుగా పట్టుకొని పెదవి కంది పోవునట్లు గా ముద్దిడుచూ క్రిందకు బడదోసినాడు. పాదముల వద్ద కూర్చుండి తొడలు విడదీసి లోనికి జరిగి భగము పెదవులయంచున నాపాలిటి అమృత దండంబును తాకించి పెదవులు చేతులతో పిడదీయుచూ మెల్లగా త్రోయ మొదలిడినాడు. అతడటుల చేయుచున్న కొలదీ మేనున పారవశ్యము కలిగి వింతపడ జొచ్చితిని.
నాకంత రంద్రమున్నదా? బడితె వలె నున్నదే! దానినంతయు త్రోయవలె నన్న ఎటులబట్టునో? అనుకొనుచుండగా దాని పని అది జూచుకొనుచునే

యున్నది. లోనికి చొచ్చుకొనుచున్నకొలది ఉన్న లావు చాలక కాబోలు నింకను పెరుగుచున్నది.
వంచకుడటుల నెమ్మదిగా త్రోయువాడు అటులనే యొనరింపక నొక్క త్రోపులో సరాసరి దాని నంతయూ దూర్చినాడు. నొప్పిచే కెవ్వు మని యరచి వదిలించుకొన జూచితిని కాని యాతడు నా చన్నుల గుత్తంబుగా పట్టుకొని యింకనేమైన రవ్వంత మిగిలియున్నదేమో దానిని మా గూడ నెట్టినాడు. మా ఇరువురి శష్పమహారణ్యంబులు నేక మైన వి.
వెనుకకు క్రమముగా నెట్టుచున్నాడు. ఒకొక్క లాగి తాకు ఊపుగా నాకు ముందరకు బొడ్డునకు తగులుచున్నది. నొప్పి యని కేకలు వేయుచు గునియుచుంటినే కాని భ గ మున నిరుకుకొనినదానిని వదిలించుకొనవలనని లేదు. క్రమముగా బాధ పులకింత గా మారినది. అతని మెడకు చేతులు లంకెలు వైచి మీదకు లాగుకొని యది మీ పట్టితిని.
అతడు ఇప్పుడెటులున్నది. ఇంకను త్రోయనా. ఈ ఊపు చాలునా ” అని నవ్వినాడు. నేను చిరునవ్వుతో భ గ ము

పెదవులతో నాతని కామదండమును జప్పరించి లోనికి లాగు కొంటిని. ఇంక రెట్టించిన వేగముతో గృమ్ముట ప్రారంభించినాడు. అబ్బబ్బ ఆ పోటులయందలి కమ్మదనము ఏమందును?
అటులెంత సేపుంటిమో కొంత తడవున కాతడు నా యోనిలో జల జల గార్చి దండంబును వెనుకకు లాగుకొనినాడు. అది తొలుతటివలె బిర్రబిగిసి యుండక వ్రాలిన ధ్వజ స్తంభ మువలె నున్నది. దాని జూడగనే నాకింకను తమి తీరక భగము గుల గుల లాడ జొచ్చినది.
”
ఇంకొక మారు
అతడు నాకు చాలును నీకు వలయుచో నిదిగో దీనిని లేపుకొని పట్టినంతవరకు దూర్చుకొను ము సరసను వెల్లకిలా బండుకొని తన మీది కి అని నా నన్ను లాగుకొనినాడు. నా భగము చెమ్మ మొనకు తగులుట తోడనే యాతని శిశ్నము మరల నిటారున గడ వలె లేచి కన్నంబు వెదకుకొని జొరబడినది. నేను, నడుమునూ పుచూ నాతనికన్న నెక్కువ తీవ్రముగా లోన బలుక అదురునటుల రమింపజొచ్చితిని. ద్రవమూ రుటచే

ముందునకన్న నిప్పుడు కొంచెము వదులై లింగము తేలికగా పోవుచున్నది. నాకా లావు చాలదు ఎటుల నా యను కొనుచుండగనే నా వర మొసంగినటుల నాతని జాగిలము పాలిటి వేల్పులు నా మీద కె క్కి వెనుకనుండి దాని మేడ్రమును దూర్చినది. అది మాత్రము లావు తక్కువా? ఈ రెండు భ గ ము చిరిగిపోవునే మోననుకొంటిని. కాని దానికవొక లెక్కా? ఎన్ని శిశ్నంబులైనను అవలీలగ మ్రింగ గలదు.
ముందునాతడు.
ఇక జమిలి రోకళ్లు పోటు తగిలినది. జాగిలము, వెనుకను ఎంతసేపని, ఎంత బి గుతుగానని? నా జన్మమున కెన్నటికిని యప్పటి సుఖ ము మరువలేను.