సరిత తో నా పెళ్ళి జరిగిన ఏ ఎనిమిది నెలల్లో తనని ఇంత సంతోషంగా చూడలేదు. తన స్నేహితురాలు రజని వస్తుందని గత రెండు వారాలుగా తను చెయ్యని హడావిడి లేదు.
సరిత సంతోషం చూసి నాకు ఎంతో ఆనంద మేసింది. మొదటి సారి పెళ్ళి చూపుల్లో సరితను చూడగానే నా అంత అదృష్టవంతుడు లేడనుకున్నాను. పుత్తడి బొమ్మలా ఉంటుంది సరిత. తొలి రేయి ఆమెను నగ్నంగా చూసినప్పుడు నా కళ్ళు చెదిరి పోయాయి. ఆమె వంటి రంగు మేలిమి బంగారం లా ఉంటుంది. ఇక ఆ ఎద, నడుము, తొడలు అన్నీ ఎక్కడివక్కడ అమర్చినట్లు పెట్టాడు ఆమెకు దేముడు.
నా అదృష్టం కొద్దీ సరిత లాంటి బంగారు బొమ్మ నాకు భార్యగా దొరికినందుకు ఇప్పటికీ మురిసి పోతుంటాను. అటువంటి సరిత అంతగా ఇష్టపడే ఆమె ఫ్రెండ్ రాకకై నేనూ ఎదురు చూడసాగాను.
మొత్తానికి ఆమె ఫ్రెండ్ రజని వచ్చే రోజు రానే వచింది. ఉదయాన్నే లేచి కార్ తీసుకుని స్టేషను కి వెళ్ళాము నేనూ, సరితా. ఎప్పటి మాదిరి గానే 40 నిమిషాలు ఆలశ్యంగా వచ్చిన ట్రైన్ లో నుంచి దిగారు రజనీ, ఆమె భర్త. రజనిని ఆమె భర్త ప్రభాకరాన్ని నాకు పరిచయం చేసింది సరిత.
రజని అంతా సినిమా యాక్టర్ రోజా లాగుంది. రంగు కొంచెం తక్కువైనా ఆ మొహం లో ఏదో తెలియని కళ కనపడుతుంది. రాత్రి ప్రయాణం తో అల సి పోయి ఉన్నా ఎంతో ఫ్రెష్ గా ఉంది ఆమె వదనం. ఇక ఆమె భర్త ప్రభాకరం తుమ్మ మొద్దులా నల్లగా ఉన్నాడు. పల్లెటూర్లో పొలం పనులు అపీ బాగా కష్టపడి చేస్తాడే మో శరీరం బాగా కండలు పట్టి ధృడకాయునిలా ఉన్నాడు. మొహం చూడ డాని కి బాగానే ఉన్నా రజని కి సరి అయిన జోడు కాదేమో అని పించింది.
ఇక పరిచయాలు అయ్యాక అందరం కలసి నడుచుకుంటూ కార్ వద్దకు చేరాము. సరితా, రజనీలు నోటి కి ని మిషం అయినా రెస్ట్ ఇవ్వకుండా మాట్లాడుతుంటూనే ఉన్నారు. ప్రభాకరం నా లాగే రిజర్వ్ డ్ లాగుంది. తను కారులో ముందు సీటులో కూర్చుంటే, రజని, సరితలు వెనుక సీటులో కూర్చుని వాళ్ళ మాటలు కంటిన్యూ చేస్తున్నారు.
ఇంటి కి చేరగానే, ప్రభాకరం రజనీలకు గెస్ట్ రూం చూపించి స్నానం చేసి ఫ్రెష్ అయ్యి రండి అని చెప్పి సరితా, నేను వంట గది వైపు నడిచాము. సరిత కోరిక పై రెండు రోజులు ఆఫీసుకు రానని చెప్పి వచ్చాను. అందుకే అంత తీరికగా సరిత తో వంటగది వైపు నడిచాను.
మరో గంటకు రజని, ప్రభాకరం ఇద్దరూ స్నానాలు కానిచ్చి బ్రేక్ ఫాస్ట్ కు వచ్చారు. మై గాడ్, రజని స్నానం చేసాక ఇంకా అందంగా కనిపిస్తుంది. తను బాగా మాటకారి కూడా లాగుంది అసలు నోటి కి మూత లే కుండా మాటలాడుతూనే ఉంది.
ఆ రోజు వాళ్ళను తీసుకెళ్ళిబిర్లా మందిర్ వగైరాలు చూపి ఇల్లు చేరే సరికి రాత్రి 8:30 అయ్యింది. మరుసటి రోజు వేకువ జామునే వాళ్ళకు డాక్టర్ అపాయింట్ మెంట్ ఉండడంతో ఆ రోజు త్వరగా నిద్ర కు ఉపక్ర మించాము.
మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే రజని, ప్రభాకరం అని తీసుకెళ్ళి హాస్పిటల్ వద్ద వదిలి వచ్చాను. ఆ టెస్టులూ అవీ ఒక 3 గంటలు వరకూ పట్టవచ్చని చెప్పారు. ఇంటికి వచ్చి స్నానం చేసి, సరితని కూడా తీసుకుని వెళ్ళి వాళ్ళిద్దరిని పికప్ చేసుకుని అటునుంచి అటే హైద రాబాద్ మహాన గ రాన్ని చూసేందుకు వెళ్ళాము.
రజని హైదరాబాద్ సిటీని బాగా ఎంజాయ్ చేస్తున్నట్లు నాకు అనిపించింది. ప్రభాకరం ఎప్పుడో తప్పితే ఏమీ మాటలాడడం లేదు. వాళ్ళిద్దరి కి హైద రాబాద్ రావడం ఇదే మొదటి సారట. మధ్యాన్నం హోటల్ లో భోజనం చేసి చార్మినార్, టాంక్ బండ్, పబ్లిక్ గార్డెన్స్ వగైరాలన్నీ తిప్పి చూపించాను. అన్నీ తిరిగి మళ్ళీ డిన్నర్ కూడా హోటల్ లోనే ముగించి ఇల్లు చేరే సరికి రాత్రి 9 అయ్యింది. 9
రజని, ప్రభాకరం లు అలసటగా ఉందని వాళ్ళ రూములోకి వెళ్ళి తలుపు వేసుకున్నారు. మేము కూడా మా గదిలోకి నడిచాము. గదిలోకి రాగానే సరిత నా మెడ పై తన చేతులు వేసి నన్ను తన దగ్గరకు లాక్కుని నా పెదవులపై గట్టిగా ముద్దాడి..
“నా ఫ్రెండ్ కోసం ఇంత కష్టపడినందుకు నా బహుమతి ఇది” అన్నది.
“అంత కష్టానికి ఇంత చిన్న బహుమతా?” అని నేను తనని కవ్వించాను.
“మీకు ఇంకే మి కావాలో తీసుకోండి, నేను కాదన్నానా?” అన్న సరిత మాటలకు..
“అమ్మదొంగా, కొంటె దాని వి అయిపోతున్నావే” అంటు తనని అల్లుకుపోయాను. ఆ రాత్రి మా ఇద్దరి మధ్య జరిగిన శృంగారం ఎంత బాగా ఉండిందో మాటల్లో చెప్పలేను.
మరుసటి రోజు ఆఫీసులో కొంచెం పని ఉండడముతో లంచ్ టైముకు ఇంటికి వస్తానని చెప్పి వెళ్ళాను. ఆ రోజు సాయంత్రం రజని, ప్రభాకరం అని డాక్టర్ రమ్మని చెప్పారట. ఆఫీసులో పని త్వరగా ముగించి ఇల్లు చేరే సరికి ప్రభాకరం హాలులో కూర్చుని టి వి చూస్తున్నాడు. రజని, సరితలు వంట గదిలో ఏవో మాట్లాడుకుంటూ వంట చేస్తున్నారని చెప్పడు.
నేను ప్రభాకరం తో పాటు హాలులో కూర్చుని అవీ ఇవీ మాటలాడసాగాను. ప్రభాకరంకు చిన్నప్పుడే అమ్మా నాన్నా చని పోతే తన మేన మామ అంటే రజని వాళ్ళ నాన్నగారి దగ్గర పెరిగాడట. పదవ తరగతి వరకూ చదువుకున్నాక అతను అక్కడితో చదువు మానేసి మామయ్యకు వ్యవసాయం పనుల్లో సహాయ పడుతూ వచ్చాడట.
తన అత్తయ్యకు జబ్బు చెయ్యటంతో, ఆమె కోరికపై ఇంటర్ చదువుతున్న రజనిని వెంటనే పెళ్ళి చేసుకోవడం దానితో తననూ, మామయ్యనూ చూసుకుంటూ రజని చదువు మానెయ్యడం అన్నీ చెప్పాడు. త మ పెళ్ళి అయిన రెండు సంవత్సరాలకి రజని వాళ్ళ నాన్న గారు కూడా పోవడంతో రజనికి అన్నీ తనే అయ్యానని, తను పొలం పనులతో తీరిక లేకుండా ఉన్నప్పుడు రజని వంటరిగా ఫీల్ అవుతోందనీ, ఆమె కడుపున ఒక కాయ కాస్తే తనకూ ఒక తోడు ఉంటుందనీ చెప్పాడు.
ప్రభాకరం మాటలతో నాకు అర్ధమయింది ఏమిటంటే వీళ్ళు పెళ్ళి అయిన దగ్గర నుంచీ ఏ కుటుంబ నియంత్రణా పాటించ లేదు. పెళ్ళి అయ్యి దాదాపు నాలుగు సంవత్సరాలు కావొస్తున్నా పిల్లలు పుట్ట క పోవడంతో ఎవరో ఇచ్చిన సలహాతో డాక్టరికి చూపించుకోవాలని వచ్చారు.
“ఏమీ దిగులు పడకండి, అంతా బాగా జరిగి మీకు పండంటి బిడ్డ పుడతాడు” అని ప్రభాకరం కి ధైర్యం చెప్పాను.
ఇంతలో “భోజనాలు రెడీ” అని సరిత పిలవడంతో వెళ్ళి భోజనాలు కానిచ్చాము. భోజనాలు అయ్యాక కాసేపు రెస్ట్ తీసుకుని ప్రభాకరం, రజనీలతో కలసి డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళాము. “డాక్టర్ దగ్గరకి
నేను ఎందుకులేండి” అని సరిత మాతో రాలేదు.
టెస్ట్ రిజల్ట్స్ వచ్చానీ, భార్యాభర్తలతో పర్సనల్ గా మాట్లాడాలని డాక్టర్ అనడంతో నేను లేచి బయట వరండాలోకి వచ్చాను. దాదాపు 30 నిమిషాల తరువాత ప్రభాకరం, రజనీలు ఇద్దరూ బయట కు వచ్చారు. ఇద్దరి ముఖాల్లో భాధ బాగా కనిపిస్తుంది. రజని అయితే బాగా ఏడిచినట్లు అనిపించింది. కారులో వెళ్ళి కూర్చునే వరకూ ఎవ్వరూ మాటలాడలేదు.
కారులో కూర్చో గానే “డాక్టర్ ఏమన్నారు, మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే చెప్పండి” అన్న మాటకు ఒక్కసారి గా బరస్ట్ అయ్యిపోయింది రజని. ప్రభాకరం కూడా దిగులుతో “ఏమి చెప్పమంటారు చందు గారూ, మా ఆశలన్నీ అడియాశలు అయిపోయాయి. నాకు పిల్లలు పుట్టే అవకాశమే లేదని డాక్టర్ నిర్ధారణ చేసారు” అని సమాధానం ఇచ్చాడు.
వాళ్ళను ఏమని ఓదార్చాలో నాకు అర్ధం కాలేదు. ఇంటికి చేరగానే రజని సరితని కౌగలించుకుని భోరు మని ఏడుపు మొదలుపెట్టింది. విషయం తెలుసుకున్న సరిత కూడా చాలా అప్ సెట్ అయ్యింది.
రెండు రోజులు ఎంతో సరదాగా తిరిగిన మేము ఆ రోజు డల్ గా భారంగా ఉన్నాము . రజని, ప్రభాకరం లు డిన్నర్ దగ్గర ఏదో తిన్నామంటే తిన్నామనిపించి లేచి వాళ్ళ గదికి వెళ్ళారు. మేము కూడా వాళ్ళని కాసేపు ఏకాంతంగా ఉండనిద్దామని లైట్స్ ఆపి మా రూం వైపు నడిచాము.
:
ప్రభాకరం చెప్పిన కధ :
డాక్టర్ చెప్పిన విషయం విన్న దగ్గరనుంచి చచ్చిపోదామనిపిస్తుంది. చిన్నప్పుడే అమ్మా నాన్నా చనిపోయిన నన్ను మామయ్య దగ్గరకు తీసి సొంత బిడ్డలా పెంచాడు. అత్తయ్య కూడా నన్ను కన్న కొడుకులా చూసిందే తప్ప ఏనాడూ పల్లెత్తు మాట కూడా అనలేదు.
ఇక రజని చిన్నప్పటి నుంచీ బావా బావా అంటూ ఎంతో మురిపెంగా నా చుట్టూ తిరుగుతుండేది. రజని పుట్టగానే అందరూ నాకు పెళ్ళాం పుట్టింది అన్నారు. అలాగే మేము ఇద్దరం మొగుడూ పెళ్ళాల లాగే మసలుకునే వాళ్ళమి. ఆ చనువుతోనే చిన్నప్పటి నుంచీ రజనీని కౌగలించు కోవడం అప్పుడప్పుడు ముద్దులు పెట్టడం చేస్తుండే వాడిని, దేనికీ ఏమీ అనేది కాదు రజని. అను కోకుండా అత్తయ్యకు జబ్బు చెయ్యడంతో మా పెళ్ళి ఆఘమేఘాలపై జరిగింది.
పెళ్ళిజరిగిన వారానికే అత్తయ్య పోవడంతో ఇంటి భాద్యత అంతా తన నెత్తిన వేసుకుంది రజని. తనకు ఎంతో ఇష్టమైన చదువు మానేసి నా కోసం, మామయ్య కోసం తను రాజీ పడిపోయింది తను. అటువంటి దేవతకు తను కనీసం ఒక బిడ్డను కూడా ఇవ్వలేని అశక్తుడు.
ఈ విషయం గుర్తుకొచ్చిన కొద్దీ నా భాధ కింకా ఇంకా ఎక్కువ అవుతుంది. సడెన్ గా చని పోదామన ఆలోచనలు వచ్చినా, నేను పోతే ఇక రజని వంటరిది అయిపోతుందేమోనని మరో బెంగ. ఇలా సత మత మవుతున్న నన్ను ఓదార్చింది రజని.
“పోనీలే బావా, నీకు నేను, నాకు నువ్వు అనుకుందాం. మనకు పిల్లలు పుట్టక పోతే ఇప్పుడు మునిగి పోయింది ఏముంది” అంటూ నా గుండెలపై తల పెట్టి చెబుతున్న రజనిని చూస్తే నాకు ఏడు పు
ఆగలేదు.
“ఇక ఈ విషయం గురించి ఆలోచించి నీ బుర్ర పాడు చేసుకోనని నాకు మాటైవ్వు” అన్న రజని మాటలకు ఈలోకం లోకి వచ్చిన నేను.
“సరే రాజూ, నువ్వు పడుకో” అని చెప్పాను.
తనకు ఇక నా వల్ల పిల్లలు కలగరు అన్న విషయం తెలిసినప్పుడు ఉన్న బాధ రజని లో ఇప్పుడు కొంచెం తగ్గి నట్లు అని పించింది. అలా ఆలోచనల్లో ఎంత సేపు ఉన్నానో నాకే తెలియదు. సడెన్ గా తలుపు ఎవరో తట్టి నట్లుంటే ఉలిక్కి పడి ఈలోకం లోకి వచ్చాను. వెళ్ళి చూస్తే చందు గారు.
“ఇంకా నిద్ర పోలేదా, మీరు ఆ విషయాన్ని పదే పదే తలచుకుని కునిలి పోయేకంటే మిమ్మల్ని మీరు సమాధాన పర్చుకుని ప్రత్యామ్యాయం ఆలోచించండి. మీ బంధువుల్లో ఎవరినైనా దత్తత తీసుకోవడమో, లేదా తెచ్చుకోవడమో ఏదన్నా ఆలోచించండి. మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేసినందుకు క్ష మించండి, రాత్రి ఒంటి గంట అయినా మీ రూములో లైట్ వెలుగుతుంటే చూసి ఇంకా ఆ విషయం తలచుకుని బాధ పడుతున్నారేమో అని వచ్చాను” అంటు నన్ను సమాధాన పరిచి వెళ్ళారు చందు
గారు.
అప్పటికి గానీ రాత్రి ఒంటి గంట అయ్యిందన్న విషయమే తెలియలేదు నాకు. చందు లాంటి ఉత్త ములు రజని ఫ్రెండ్ భర్తగా దొరకడం ఆమె అదృష్టం అనుకుంటూ లైట్ ఆర్పి పడుకో బోతున్న నాకు సడెన్ గా ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ఇలా చేస్తే అన్న ఆ అయిడియాని రజని ఒప్పుకుంటుందా?, రజని ఒప్పుకున్నా చందూ, సరితలు ఏమంటారో అని ఒక పక్క భయం. ఏది ఏమైనా నా ఆలోచనలను రజనితో చెప్పాలనే నిర్ణయించుకుని పడుకున్నాను.
మరు సటి రోజు ఉదయాన్నే నేను నిద్ర లేచేసరికి రజని లేచి స్నానం చేసి వచ్చి చీర కట్టుకుంటుంది. రాత్రి నాకు వచ్చిన ఆలోచన ఎంత త్వరగా రజనికి చెబుదామా అని ఎదురుచూస్తున్న నేను.
“రాజూ, కాసేపు ఇలా వస్తావా” అని పిలిచాను.
“ఏంటి బావా” అంటూ వచ్చిన అజనిని కూర్చో మని నా మనసులోని మాట చెప్పసాగాను.
“రాజూ, నేను చెప్పేది మొత్తం నిదానంగా విని, బాగా ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి రా. దయచేసి ఆవేశ పడవద్దు” అంటూ ఉపోద్ఘాతంతో మొదలు పెట్టాను.
“మన సమస్య గురించి రాత్రి అంతా ఆలోచించాక నాకో అద్భుతమైన పరిష్కారం తట్టింది. నువ్వు నాకో బాబునో పాపనో కనాలి. దీనికి నీ స్నేహితురాలు సరితా, ఆమె భర్త చందు గార్ల సహాయం నువ్వు తీసుకోవాలి ” అని ఆపాను.
“బావా.. ఏమిటి నువ్వు చెప్పేది? నాకు సరిగా అర్ధం కావటంలేదు. నాకు పిల్లలు కలిగేందుకు సరిత ఆమె భర్త ఏమి చెయ్యగలరు. వాళ్ళు డాక్టర్స్ కూడా కాదే” అన్న రజని మాటలకు.
“డాక్టర్స్ కాకుంటే ఏమి?, చందు మగవాడు. అది చాలదా నీకు బిడ్డలు కలగడాని కీ అన్నాను.
అంతే రజని ఆవేశంగా ఊగిపోతూ, “నువ్వేనా బావా ఈ మాటలంటున్నది? అసలు ఇది నాతో చెప్పడానికి నీకు నోరు ఎలా వచ్చింది” అంటు నా గుండెల మీద తన చేతులతో బాదసాగింది.
“అందుకే ఆవేశ పడవద్దు అన్నది” అంటు ఆమె చేతులని నా చేతులతో అడ్డుకుని.
“చెప్పేది మొత్తం సరిగా విను. సరేనా” అంటూ చెప్పసాగాడు.
“నా
వల్ల నీకు పిల్లలు పుట్టరని తేలి పోయింది. ఇక మనకు మిగిలింది రెండే మార్గాలు. ఎవరినైనా దత్తత తీసుకోవడం. అది నాకు అస్సలు ఇష్టం లేదు. ఇక రెండో మార్గం నేను చావటం. నేను చస్తేనన్నా నువ్వు మరో పెళ్ళి చేసుకుని పిల్లల్ని కని నీ ఆడజన్మకి సార్ధకత చేకూర్చుకుంటావు. నాకు ఎన్నో చేసిన నా మామయ్య కూతురికి మాతృత్వాన్ని ఇవ్వలేని ఈ జన్మ నేను జీవించలేను.
ఇక నేను చావకుండా అందరము సుఖంగా ఉండాలంటే మనం సరితా, చందుల కాళ్ళమీద పడి అయినా వాళ్ళను వప్పించి, నీ కడుపున ఒక కాయ కాయించే భారం చందు గారి మీద వెయ్యాలి. ఈ రెండిటిలో నీకు ఏ మార్గం కావాలో ఆలోచించు” అని ఆపాను.
రజని జవాబుగా ఏమీ చెప్పలేదు. తనకి ఆలోచించుకోవడానికి కొంచెం టైం ఇచ్చినట్లు ఉంటుందని లేచి బాత్రూం లోకి వెళ్ళి స్నానం వగైరాలు పూర్తి చేసుకుని వచ్చాను. నేను వచ్చేసరికి రజని ఇంకా ఇందాక కూర్చున్న స్థలం లోనే కుర్చుని ఉంది.
“ఏమి ఆలోచించావు రాజూ?” అని అడిగిన నా ప్రశ్నకు జవాబుగా..
“బావా, నువ్వు ఆలోచించె ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నావా? నీ భార్య పరాయి మగవాడి కింద నలగడం నీ కు ఇష్టమేనా?” అంది తను.
“రాజూ, ఇక్కడ నేను నిన్ను పరాయి మగవాడి కింద నలిగే ఒక కామ పిశాచిగా చూడడం లేదు. నాకు ఉన్న లోపాన్ని చందు అనే వైద్యుడి ద్వారా సరి చేస్తున్నటు అనుకున్నాను అంతే. మనకు జబ్బు చేస్తే డాక్టర్ దగ్గర ట్రీట్ మెంట్ ఎలా తీసుకుంటామో ఇదీ అలానే అనుకో” అన్నాను.
అది విన్న తను “ఇక నువ్వు అంతగా నిర్ణయించుకున్నాక నేను కాదనేది ఏముంది బావా, సరితతో మాటలాడి చూస్తాను. తన నిర్ణయం కూడా ఏమిటో తెలుసుకోవాలి కదా” అన్నది.
దానితో “అమ్మయ్యా” అని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. దేవుని దయవల్ల సరిత, చందులు దీనికి ఒప్పుకుంటే రజనిని హైదరాబదులోనే వదిలి ఒక రెండు మూడు వారాల తరువాత వచ్చితీసుకు పోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను.
రజని చెప్పిన కధ :
బావ ఈ రోజు ఉదయం చెప్పిన సలహా వినగానే మతి పోయినంత పని అయ్యింది. బావ ఆలోచనలకు ఆనందించాలో, లోపగించుకోవాలో లేక బాధ పడాలో అర్ధం కాలేదు. కానీ బాగా ఆలోచించిన మీదట బావ లాజిక్ లోనూ అర్ధం ఉందనిపించింది.
బావతో సరేనని చెప్పాక, ఈ విషయం గురించి సరితతో ఎలా మొదలుపెట్టాలో అర్ధం కాలేదు.
ఇంతలో “టిఫిన్ చేద్దురు రండి” అని సరిత వచ్చి పిలవడంతో డైనింగ్ టేబుల్ వైపు నడిచాము.
చందు గారు అల్ఫ్రెడీ టేబుల్ వద్ద కూర్చుని ఉన్నారు. ఎందుకనో ఆయనను చూడగానే ఇంతకు ముందు లేని సిగ్గు, జంకు కలగసాగాయి. సరిత పెళ్ళి రోజున చందుని చూడగానే అంత అందగాడిని భర్తగా పొందగలిగినందుకు సరిత అంటే చెప్పలేని అసూయ కలిగింది నాకు. కానీ బావ మంచితనం ముందు దానిని ఎప్పుడో మర్చి పోయాను. మరలా ఈరోజు బావ చేసిన ప్రతి పాదనతో నాలో చందుని చూడగానే ఏదో చెప్పలేని కోరిక రేగ సాగింది. ఇవే మీ తెలియని సరితా, చందులు మాత్రం మామూలుగా మాటలాడుతూ టిఫిన్ చేస్తున్నారు.
చందు ఆఫీసుకు వెళ్ళిన పది నిమిషాలకు పని మనిషి కూడా తన పని పూర్తి చేసుకుని వెళ్ళిపోయింది. నేనూ, సరితా, బావ ముగ్గురం హాలులో కూర్చుని కేబుల్ లో ఏదో సినిమా వస్తుంటే చూస్తున్నాము. బావ సడెన్ గా లేచి నేను కాసేపు వెళ్ళి పడుకుంటాను అని చెప్పి మెల్లిగా సరిత తో మాట్లాడ మన్నట్లు నాకు సైగ చేసి వెళ్ళాడు. ఇక నిదానంగా గొంతు సవరించుకుని సరిత తో..
“సరితా, సిన్నో సహాయం అడగాలి. నువ్వు కోపగించుకోవు కదూ” అన్నాను.
“ఛీ.. అవేమి మాటలే? మనిద్దరి మధ్య కోపాలు, తాపాలు ఎప్పుడన్నా ఉన్నాయా” అని నవ్వింది సరిత.
“సరే పిను అయితే” అని బావకూ నాకు ఈరోజు ఉదయం జరిగిన సంభాషణ మొత్తం పూస గుచ్చినట్లు చెప్పాను. అంతా పిన్న తను కాసేపు షాక్ తిన్నట్లు అలాగే ఉండి పోయింది.
“ఏమంటావు సరితా? దయచేసి బాగా ఆలోచించి చెప్పు. ఇందులో మాకే మీచెడు ఉద్దేశం లేదు. నా ప్రాణ మిత్రురాలువు కనుక నిన్ను అంత చనువుగా అడగ గలుగుతున్నాను” అని ఆపాను.
దానికి సమాధానంగా సరిత “అయ్యో అవేమి మాటలు రజని, నీ పరిస్తితి నేను అర్ధం చేసుకో గలను. నేను తప్పకుండా నీకు కావల్సిన సహకారం చేస్తాను. కాదంటే చందుతో ఈ విషయం ఎలా చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తున్నాను” అన్నది.
సరిత ఇంత తొందరగా, ఇంత శులభంగా ఒప్పుకున్నందుకు ఎంతో రిలీఫ్ గా ఫీల్ అయ్యాను. సరిత నిర్ణయం విని బావ కూడా ఎంతో సంతోషించాడు. ఇద్దరం పదే పదే సరితకు కృతజ్నతలు
చెప్పుకున్నాము.
సరిత ఆ రోజు రాత్రి చందుతో మాటలాడి అతని నిర్ణయం ఏమితో కనుక్కుని రేపు ఉదయం మాకు చెబుతానని అన్నది. చందు గారు కనుక ఒప్పుకుంటే బావ రేపో ఎల్లుండో బయలుదేరి మా ఊరికెళ్ళి మరలా రెండు మూడు వారాల్లో వచ్చి నన్ను తీసుకెళ్తాను అని చెప్పాడు.
ఒక వేళ చందు ఒప్పుకున్నా బావ ఉండగా నేను ఆ పని చెయ్యలేనని సరితతో మరీ మరీ చెప్పాను. అందుకని ఇక చందు ఒప్పుకుంటే, బావ ట్రైన్ ఎక్కగానే నా ఈ యజ్ఞ్నానిని ముహూర్తం పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాము. చందు దగ్గర నుంచి ఎటువంటి రియాక్షన్ వస్తుందోనని ఆ రోజంతా టెన్షన్ గా గడిపాము. ఇది ఏపీ తెలియని చందు ఆ రోజు సాయంత్రం ఆరు గంటలకు ఎంతో వల షారుగా ఇంటి కొచ్చాడు.
రాగానే “మీకందరికీ ఒక శుభవార్త. రేపు సాయంత్రం రవీంద్ర భారతిలో ప్రఖ్యాత సినీనటులతో ఒక గొప్ప ప్రోగ్రాం ఉంది. నేను ఎలాగో పలుకుబడి ఉపయోగించి, కష్టపడి మనకు ఒక నాలుగు టికెట్స్ సంపాదించాను. రేపు సాయంత్రం మనందరం ఆ ప్రోగ్రాముకి వెళ్తున్నాము” అని చెప్పారు.
మేము అందరం దానికి సరే అన్నాము. నాలో ఏ మూలో “అయ్యో ఒక వేళ చందు ఒప్పుకున్నా, ఈ ప్రోగ్రాం పుణ్యమా అని మా ప్లాన్ అమలు పరిచేందుకు ఇంకో రోజు వాయుదా పడిందే” అనుకున్నాను. ఆ తరువాత నాకు అర్ధమయింది ఏమిటంటే నాకు తెలియకుండానే నా శరీరం చందు పొందు కోరుతుందని. ఆ ఆలోచనలతో చందు గారిని చూసినా, ఆయన మాటలు విన్నా నా తొడల మధ్య బులపరం మొదలవ్వ సాగింది.
ఏదో
చందు గారు ఆఫీసు నుంచి వచ్చినప్పటి నుంచీ మెము పడుకునే దానికి వెళ్ళే వరకూ నా తొడల మధ్య ఎన్ని సార్లు చేతితో నొక్కుకున్నానో నాకే గుర్తులేదు. పడుకునే దానికి రెడీ అయ్యి వెళ్ళపోయే ముందు నేనూ, బావా, సరిత దగ్గరకు వెళ్ళి
“రేపు ఉదయం నువ్వు చెప్పబోయే శుభ వార్త కోసం ఎదురు చూస్తుంటాము” అని చెప్పి వచ్చాము.
బావ ముందు ప్రపోజ్ చేసినప్పుడు, ఎంతో రెసిస్ట్ చేసిన నా శరీరం ఇప్పుడు చందు పొందు కోసం తహతహలాడ సాగింది. రేపు సరిత శుభ వార్తతో వస్తుందన్న ఆశతో బావ వెనుకే గెస్ట్ రూం వైపు
నడిచాను.
(ఇంకా ఉంది..)