శీలం 1

గోడ గడియారం పది గంటలు కొట్టింది. మంచం మీద పడుకుని నవల చదువుకుంటున్న రాధ అప్రయత్నంగా తల పై కెత్తి గడియారం వంక చూసి, మరల పుస్తకంలోకి తల దూరుస్తూ ఆలాగే బిగుసుకుపోయింది. బీరువాకున్న అద్దంలో, తన మంచం క్రింద ఎవరో వున్నట్టు లీలగా ఓ ఆకారం ఆమెకు కనపడుతుంది. ఒక్క క్షణం ఆగి, తను చూసింది నిజమా లేక తన భ్రమా? అన్న సందేహంతో మరలా ఓరకంటితో, అద్దంలో చూసింది. నిజంగానే ఎవరో ఒకతను మంచం క్రింద దాక్కున్నాడు.

రాధకి వొళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసినాయి. అరుద్దామన్నా నోరు పెగలటం లేదు. పైగా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. ఇక ఆమె భయంతో వణికిపోతూ వుంది. అస్సలు అతనెవరో, మంచం కిందకు ఎలా వచ్చాడో తెలీక అయోమయంగా చూస్తుండిపోయింది. కాని తను చూసినట్టు అతనికి తెలిస్తే, అతను తెగించేస్తాడన్న ఆలోచనతో, ఆమె తెలివిగా నవల చదువుకుంటనట్టే నటిస్తూ, ఏం చేయాలన్న ఆలోచనలో పడింది.

క్రింద ఆకారం కొద్దిగా కదిలినట్టు అనిపిచ్చి మళ్ళా కంటి చివర నుండి అద్దంలోకి చూసింది. ఇప్పుడు అతని మొహం కనపడింది. అతను రవి. తమ మేడ మీద గదిలో అద్దెకుంటున్నాడు.అతను ఎందుకు వచ్చాడో, అప్పుడు ఆమెకు అర్ధమయ్యింది.అతను అంత దైర్యంగా మంచం క్రింద దూరాడంటే కారణం తానే, అనవసరంగా అతన్ని రెచ్చగొట్టింది.

ఈ కథలోకి వెళ్ళేముందు మనం రాధ గురించి కొద్దిగా తెలుసుకోవాలి. రాధ కాలుబారు మనిషి. వొళ్ళు సన్నంగా వున్నా ఎక్కడ అవయవాలు అక్కడ పొందికగా అమరివుంటాయి.

పైగా ఎర్రటి శరీరం కావటం వల్ల మనిషి చాలా కళగా వుంటుంది.చక్కటి ముఖం, పెద్ద కళ్ళు, సన్నటి ముక్కు, దాని కింద చిన్ని లక్కపిడత లాంటి నోరు. చాలా అందంగా వుంటుంది. అంత అందగత్తెకు పేదరికం శాపం అయ్యింది. కట్నం ఇచ్చుకోలేక, ఆమె తండ్రి, ఆమెను ఒక రౌడికి కట్టబెట్టాడు. అది రెండో పెళ్ళాంగా. ఒక విదంగా ఆమె మొగుడు రంగా,ఆమెను వుంచుకున్నట్టే. వారనికో ఒక్క సారో, రెండు సార్లో ఇంటికి వస్తాడు. రాత్రిళ్ళు వుండి ప్రొద్దున్నే వెళ్ళిపోతాడు. తిండికి, బట్టకి కొదవ లేకుండా రాధని చూసుకుంటాడు.

కాని తాగి వచ్చి తరచు అమెను గొడ్డుని బాదినట్టు బాదుతాడు. దాంతో అమెకు అతను కొట్టినప్పుడాల్లా జీవితం మీద విరక్తి పెరిగి, చచ్చిపోదామని చాలాసార్లు అనుకునేది.
కాని హాస్టల్లో చదువుకుంటున్న ఒక్కగానొక కొడుకు గుర్తుకు వచ్చి ఆ ప్రయత్నం విరమించుకునేది. కాని ఆ అసంతృప్తిని వేరే విధంగా బయట పెట్టటం ప్రారంభించింది. ఆమె ఎంత కసిగావున్నా, రంగడి ఇలాకా అని తెలిసి, అమెను ఎవ్వరు కన్నెత్తి చూసేవారు కాదు. అందుకే అమె దైర్యంగా, అందర్ని ఆకర్షించాటానికి ప్రయత్నిస్తూ, వారికి అందకుండా వాళ్ళని పిచ్చివాళ్ళని చేయటం మొదలు పెట్టింది.

ఎవరన్నా మగాడు, కొద్దిగా తన వంక చూస్తే చాలు, పైట తీసి మరలా వేసుకునేది. ఆ పైట సర్దుకునే నెపంతో, ఎదుటి వ్యక్తికి , బిగుతైన జాకెట్టు నుండి బయటికి వుబికిన తన రొమ్ములు కళ్ళబడేదట్టు చేసేది. బొడ్డుకి చాలా క్రిందగా చీర కట్టి, ఆందమైన తన నడుంని,లోతైన తన బొడ్డుని ఆతనికి కనువిందు చేసేది. ఇంకా అతనిలో చలనం లేకపోతే, పెదాలు తడుపుకుంటూ, కళ్ళలో, కళ్ళు పెట్టి కసిగా చూసేది.

ఇక ఆ గురుడు అమె చుట్టు బొంగరంలా తిరి గేవాడు. ఇక ఆ తరువాత అతని వంక కన్నెత్తి చూసేది కాదు. వాడు అమె చుట్టు తిరిగి, తిరిగి విసిగి వేసారిపోయి పిచ్చివాడయ్యిపోయేవాడు. ఇలా అమె చాలా ఆనందం అనుభవించేది. వాళ్ళు అలా తను చుట్టూ తిరుగుతుంటే, ఆమెకు ఏదో కసి తీర్చుకునట్టు, ఎంతో తృప్తి పడేది. అంతకు మించి అమె కూడా ఏమి కోరుకునేది కాదు. ఒకవేళ పొరపాటున ఎవరితోనైనా తొడ సంబంధం పెట్టుకుంటే, రంగడు చంపేస్తాడని ఆమెకు

తెలుసు. దాంతో ఎవర్ని ముందుకు రానిచ్చేది కాదు. తను మాత్రం తన అందాలని ఇతర మగవాళ్ళకి చూపిస్తూ తెలీని అనందం పొందేది. ఆమెకు ఇది ఎంత ఆలవాటయ్యందంటే, ఎవరన్నా తన వంక చూడకపోతే ఈమెకు పిచ్చెక్కిపోయేది. ఒక విధంగా చెప్పాలంటే, ఆమె ‘పూ-ని చూపించి, నేలను దెం-చే రకం’ అయ్యిపోయింది.

ఇది ఇలా వుండగా, ఎప్పటి నుండో కాళిగా వున్న మేడ మీద గదిలోకి, రెండు నెలలు క్రితం అద్దెకు ఓ కుర్రాడు దిగాడు. డిగ్రీ చదువుతున్న అతను చాలా అమాయకుడు. తన చదు వేదో తను. ఎవరి వంక కన్నెత్తి చూసేవాడు కాదు. రాధను కూడా పట్టించుకోలేదతను. దాంతో వొళ్ళు మండిపోయింది రాధకు. ఎలాగైనా అతన్ని తను చుట్టు తిప్పుకోవాలని ప్రయత్నాలు ప్రారంభించింది. ఎప్పటిలాగే పైట దులుపుకోవటం, కసికసిగా చూట్టం చేసింది.