విజయ స్వప్నం ఏడవ భాగం

ఒకరోజు విజయ ఆఫీసులో ఒక లేడీ కొలీగ్ కి ట్రాన్స్ఫర్ అయింది . ఆ కొలీగ్ బాచిలర్ కావడంతో ఆ కొలీగ్ ఇంట్లోనే లేడీ ఎంప్లాయీస్ అంతా కలిసి, శనివారం సాయంత్రం ఫేర్ వెల్ డిన్నర్ ఏర్పాటు చేసారు. విజయ దానికి ఎటెండ్ అవడం కోసం సాయంత్రం ఎర్లీగా ఇంటికి వచ్చింది. ఫ్రెష్ గా తయారై పార్టీవేర్ వేసుకుంది.
విజయ ఆఫీసుకి వెళ్ళేప్పుడు చాలావరకు ఫార్మల్ డ్రెస్ లోనే వెళుతుంది. డిగ్నిటీ మెయిన్ టెయిన్ చేస్తుంది. ఎక్కువసార్లు జెంట్స్ వాడే సఫారీ ధరించి వెళుతుంది. అప్పుడప్పుడూ, స్లీవ్ లెస్ వేసుకుని సారీ కట్టుకుంటుంది.
కానీ స్వప్న వచ్చాక మొదటి సారి మేడం ను పార్టీ వేర్ లో చూస్తూంది. బ్లూ కలర్ టైట్ జీన్స్ పేంట్ ధరించి పైన పింక్ కలర్ బనియన్ టక్ చేసింది. పైన మళ్ళీ బ్లూ కలర్ జీన్స్ కోటు పేంట్ తో మాచ్ అయ్యేలా వేసుకుంది. ఇంపోర్టెడ్ జెంట్స్ షూస్ వేసుకుంది. కోటు పైబటన్స్ వదిలేయడం వలన గుండెలఎత్తులు ముందుకు తోసుకొస్తున్నట్లుగా కనిపిస్తున్నాయి. శరీరానికి పట్టినట్లుగా ఉన్న ఆ డ్రెస్ లో మేడమ్ తొడల
షేపులు, నడుంవంపులు, గుండెలఎత్తులు కొట్టొచ్చినట్లుగా కనిపిస్తున్నాయి. బాగా మెయిన్ టెయిన్ చేసే శరీరంకావడంతో, వయసు నలభై పైనే అయినా నదరుగా కనిపిస్తోంది. తగుమాత్రం ఎక్స్ పోజింగ్ గా కనిపిస్తున్న విజయను ఆశ్చర్యంగా చూసింది స్వప్న. ‘మేడం ఎంత బావుందో ! ‘ అనుకోకుండా ఉండలేకపోయింది.
యధావిధిగా స్వప్న కారుషెడ్ తలుపులు తీసి ప్రక్కగా నిలుచుంది. కారుషెడ్ వైపు వెళుతూ విజయ ఓరకళ్ళతో స్వప్నవైపో చూపు ఈటెలా విసిరింది. కళ్ళు విప్పార్చుకుని తననే ఆరాధనగా చూస్తున్న స్వప్నను
చూసి కొంటెగా నవ్వి కన్ను గీటింది. స్వప్న గాభరాగా చూపు తిప్పుకుంది. తను కాలేజీలో జాయిఫ్లైయ్యిన కొత్తలో మగాళ్ళు తనవైపు చూసే చూపులు, చేసే చేష్ఠలు ఒక్కసారి గుర్తుకొచ్చి, మదిలో ఏదో సన్ననిఅలజడి కలిగింది స్వప్నకు.
విజయ ఓసారి నవ్వుకుని కారు బయటకు తీసి, స్వప్న ప్రక్కనోసారి ఆపి, వెళ్ళే ముందు ‘తను వచ్చేసరికి లేటవుతుందనీ, తన కోసం వెయిట్ చెయ్యకుండా భోజనం చేసెయ్యమ’ని చెప్పి సర్రున కారు డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆరోజు కార్తీక పౌర్ణమి కావడంతో, స్వప్నకూడా సాయంత్రం కాగానే తలస్నానంచేసి మేడం కొనిచ్చిన కొత్తచీరల్లో మంచిది ఒకటి కట్టుకుని తయారై, గుడికి వెళ్ళివచ్చింది. భోజనం చేసేసరికి తొమ్మిదయ్యింది. తాపీగా పనులన్నీ పూర్తిచేసుకుంది. రోజూలానే మేడంకోసం బెడ్ రెడీచేసింది. ఆమె వస్తే మిగతాపనులు ఏమైనా ఉంటే చేసి, రూమ్ కి ఏకంగా ఒకేసారి వెళ్ళి పడుకుందామని ఆబట్టలతోనే వెయిట్ చెయ్యసాగింది. పదవ్వగానే సోఫా లోనే కాస్త కునుకుపట్టింది.
***
కారుహారన్ తో చటుక్కున మెలకువ వచ్చి చూస్తే టైము పదకొండు అయ్యింది. తాళాలు తీసుకుని గబగబా పరుగెత్తింది. మేడం కారు షెడ్ లో పెట్టాక స్వప్న తాళంవేసి లోనికి వచ్చింది. మేడం కొద్దిగా తూలుతూ నడవడాన్ని గమనించింది. బాగా త్రాగివచ్చినట్లు ఉందనిపించింది. ఐదడుగుల దూరం నుంచి కూడా గుప్పుగుప్పు మని మందువాసన కొడుతోంది.”
“భోజనం చేషావా ష్వప్నా?” నిలబడే షూస్ విప్పుతూ అడిగింది. మేడం మాటలు ముద్ద ముద్దగా వస్తున్నాయి.
“చేసాను మేడం”.
మేడం షూస్ విప్పి అక్కడే వదిలేసింది. తన జీన్స్ కోటును విప్పి సోఫాలోకి విసిరింది. “శరీరంపై అదుపు తప్పినట్లుంది. మరి డ్రైవింగ్ ఎలా చేసిందో” అనుకుంటూ షూస్ తీసి ప్రక్కన పెట్టింది స్వప్న.
“షారీ ష్వప్నా! లేటయ్యింది. వెళ్ళి పడుకో”, అంటూ తనగదివైపు అడుగులు వెయ్యబోతూ తూలిపడబోయింది.
“జాగ్రత్త మేడం.” ప్రక్కనేనడుస్తున్న స్వప్న ముందుకుగెంతి మేడంను పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించింది.
ముందుకు తూలబోతున్న విజయకూడా ఉలిక్కిపడి ఆసరాకోసం ప్రయత్నించడంలో స్వప్నను రెండుచేతులతోనూ గట్టిగా దాదాపు వాటేసుకుని నిలదొక్కుకుంది. ఆతూలడంలో కాస్త మత్తుదిగి మెల్లగా కళ్ళు విప్పార్చుకొని తను దేనినిపట్టుకుందో ఒకసారి చూసింది. యధాలాపంగా ఉన్న విజయకు తన కౌగిలిలో ఉన్న స్వప్నను చూసి ఒక క్షణం పాటు ఏమీ అర్థంకాలేదు. కొద్దిగా తల విదిలించి కళ్ళు పైకెత్తి మళ్ళీ చూసింది.
స్వప్న….తన స్వప్న మొహం…… తన మొహానికి కేవలం రెండంగుళాల దూరంలో కనబడగానే విజయ కాస్త కన్ ఫ్యూజ్ అయ్యింది. సగం కల, సగం మెలకువలో ఉన్నట్టుగా అనిపించింది. ఆ నెల రోజులలోనూ స్వప్నను తాకడం అదే విజయకు మొదటిసారి. ఈ సీన్ కోసం తను ఎంత మాత్రం ప్రిపేర్ కాలేదు. ఎన్నో సార్లు రాత్రుళ్ళు మెలకువ వచ్చి స్వప్న ఆలోచనలతో మనసు చెదరి, గెస్ట్ హౌస్ వైపు వెళ్ళాలనే తన మనస్సును
ఎలా నిగ్రహించుకుందో తనకు మాత్రమే తెలుసు. ఆఫీసులో పని చేస్తున్నా స్వప్న గురించిన ఆలోచనలే. అసలు స్వప్నకు ఎలా ప్రపోజ్ చెయ్యాలో, తను ఎలా ప్రొసీడ్ అవ్వాలో రకరకాల ప్రణాళికలు గత కొద్ది రోజులుగా ఆలోచిస్తున్న విజయ అనుకోకుండా జరిగిన ఈ సంఘటనతో అప్రతిభురాలైంది. మెత్తని స్వప్న ఒళ్ళు గువ్వ పిట్టలా తన కౌగిలిలో చిక్కేసరికి, విజయకు అంత మత్తులోనూ సగం కిక్కు దిగిపోయింది. స్వప్న రెండు చేతులూ తననడుమును చుట్టి ఉన్నాయి. తను స్వప్న మెడను కౌగిలించుకుని పూర్తిగా స్వప్పపై వాలిపోయి ఉంది.
తను చూస్తున్నది కలకాదని తెలియగానే, నిటారుగా నిలదొక్కుకుంది. చేతులు మాత్రం స్వప్నపై నుండి తీయలేదు. చేతులు అలాగే ఉంచి, కొద్దిగా ఒంగుని, స్వప్న కళ్ళల్లోకి నిషా నిండిన కళ్ళతో మత్తుగా చూసింది. స్వప్న కళ్ళల్లో మేడం పడిపోబోయిందన్న ఆందోళన. ఇక ఫరవాలేదన్న రిలీఫ్. కొద్ది క్షణాలు అలాగే గడిచాయి.
మేడంకళ్ళు మత్తుగా ఉన్నాయి. కళ్ళల్లో ఎరుపుజీర మొదటిసారిగా చూసింది స్వప్న. చేతులు తీసే ప్రయత్నమేదీ విజయ చేస్తున్నట్టు స్వప్నకు అనిపించలేదు. పైగా ఆచేతులు తనచుట్టూ మరింత బిగుసుకుంటున్నట్టుగా అనిపించింది . మందు మత్తులో తూలుతూ ఉండడం వలన బహుశా ఆసరా కావాలేమోననుకుంది. కోటు తీసేయడం వలన కేవలం స్లీవ్ లెస్ పింక్ బనియన్ లో మేడం ధగధగలాడిపోతోంది. క్రింద నడుంవరకూ టైట్ జీన్స్, పైన అతుక్కుపోయినట్లుగా ఉన్న బనియన్ లో మేడం పైభాగం దాదాపు అర్ధ నగ్నంగా ఉంది. కండలు బాగా ఉబికి కనిపిస్తున్నాయి. కొట్టొచ్చినట్లున్న గుండెఎత్తులే గనక లేకపోతే, బాడీ విషయంలో మేడం ఏమగాడికీ తీసిపోదనిపించింది స్వప్నకు.
స్వప్న హైటు విజయనాసిక వరకూ ఉంది. మోచేతులవరకూ ఉన్న టైట్ జాకెట్టులో స్వప్నభుజాలు విజయ చంకల క్రింద ఒదిగిపోయాయి. ఎత్తైన స్వప్న పాలిండ్లు, విజయ నిపుల్స్ క్రిందభాగంలో తగులుతున్నాయి. తలారా స్నానంచేసిన స్వప్న తలలోంచి సాంబ్రాణి గుభాళింపులు ఇంకా పోలేదు. నున్నగా చిక్కుతీసిన నల్లని ఒత్తైనకురులు కొద్దిగా మొహంమీదకు పడుతున్నాయి. అప్పుడే నిద్రపోయి లేచిన స్వప్న మొహం కొద్దిగా ఉబ్బి మరింత నునుపుగా కనిపిస్తూంది. స్వప్న తననుదుటిపై దిద్దుకున్న తిలకం క్రింద కొద్దిసేపటి క్రితం గుడికి వెళ్ళినప్పుడు అద్దుకున్న కుంకుమ కొద్దిగా చెదరి, అప్పుడే ‘మొగుడి కౌగిలి నుండి విడివడిన కొత్త పెళ్ళికూతురిలా’ వింత సొబగులద్దుతోంది. క్రీమ్కలర్ సాటిన్ లాంటి సారీ, మేచింగ్ ఛైజ్, తలలో గుత్తులు గుత్తులుగా తురిమిన విరజాజిపూలమాలలతో స్వప్న
మెరిసిపోతోంది. స్వప్న అందాలను ఆచీరలో చూద్దామని, కావాలనే విజయ ఇష్టపడి సెలెక్ట్ చేసిన చీరెలో భువనసుందరిలా వెలిగిపోతోంది స్వప్న. విజయ కళ్ళకి స్వప్న ఒకక్షణం పాటు “భర్త కోసం వేచి చూస్తున్న అభిసారిక” లా కనిపించింది. కాస్త జాలీ, ప్రేమా కలగలిసిన చూపుతో స్వప్నను చూసింది.
బహుశా అనేకనెలలుగా సంసారసౌఖ్యానికి దూరమవడంవల్ల కావచ్చు, పార్టీలో కాస్త ఎక్కువగా తీసుకున్న బ్రాందీ ప్రభావం కావచ్చు, స్వప్న…. తన ప్రాణ సఖి… తనచేతిలో చిక్కిన కారణం కావచ్చు, అన్నిటికీమించి నిస్సహాయ స్థితిలో ఉన్న స్వప్నను తనుఏంచేసినా అడిగేవారు లేరన్న మొండిధైర్యం వల్లనేమో, ఒక సాటి అమ్మాయి స్పర్శతో విజయలో మెల్లగా వేడి రాజుకోవడమే కాదు, అంతకంతకూ పెరిగిపోతోంది. స్వప్నఒళ్ళు తనకు మెత్తగా, నులివెచ్చగా తగులుతోంది. కౌగిలిలో ఒంటరిగా చిక్కిన అందం విజయలో నిప్పులకుంపటినే రాజేసింది. క్షణాల్లో విజయ స్థనాలు బెలూన్లలా ఉబ్బి నిపుల్స్ స్టిఫ్ గా మారి, వేసుకున్న బనియన్లో నుండి స్వప్న పాలిండ్లకు గుచ్చుకున్నాయి .
స్వప్నను మెల్లగా … దగ్గరగా …, ఇంకా దగ్గరగా అదుముకోసాగింది. స్వప్నను చుట్టి ఉన్న తన చేతులతో నిమురుతూ, జఘన భాగాన్ని తనకేసి ఒత్తుకోసాగింది. మెత్తని ఊలుబంతిలా స్వప్న శరీరం తన బాహువుల్లో నొక్కుకు పోతోంది. బిగుతు జాకెట్ లోనుంచి తోసుకొస్తున్న 16 ఏళ్ళ అమ్మాయి కన్నె పరువాలు విజయ ఛాతీ కి హత్తుకుంటున్నాయి.. విజయ మూడ్లోకి రాసాగింది.
మెల్లగా తనచేతులతో స్వప్నతలను సుతారంగా పట్టుకుని, తలలో ఒత్తుగా తురిమిన విరజాజిసువాసనలను బలంగా పీలుస్తూ, స్వప్న
మొహాన్ని తన మెడవంపులోనికి హత్తుకోసాగింది. తనమెడను అటూఇటూ తిప్పుతూ స్వప్న బుగ్గల నునుపుదనాన్ని తనమెడకేసి రాసుకుంటూ, శిరస్సుపై ముద్దు పెట్టుకుంది.
స్వప్నకు ఇంకా ఏమీ అర్ధం కాలేదు. మేడం తనను ఆసరాగా చేసుకుందనే అనుకుంటోంది పాపం. కొద్దిగా ఉక్కిరి బిక్కిరిగానే ఉంది గానీ ఏం జరుగుతుందో ఇంకా తెలియలేదు. మేడం మొహం వైపు చూసింది. మేడం అరమోడ్పు కన్నులతో తనవైపు మత్తుగా చూస్తోంది.
“స్వప్నా, మై లవ్, నాకోసం ఎదురు చూస్తున్నావా? ఇలా వెయిట్ చేసే మనిషి నాకూ ఒకరున్నారా? ఇంత కాలం ఎక్కడున్నావు స్వప్నా? నువ్వు నాకు ఇంకా ముందే ఎందుకు పరిచయం కాలేదు? ” మత్తుగా మూలుగుతోంది విజయ.
అయినవారి ఆదరణకు దూరమై, ఏడాదిగా ఒంటరి బ్రతుకు బ్రతుకుతున్న స్వప్నకు, ఆపాటి ఆత్మీయ స్పర్శ కొండంత ధైర్యాన్నిచ్చింది. ఎంత మొండిగా ఒంటరి బ్రతుకు బ్రతుకుతున్నా, “తన” అని చెప్పుకోడానికి ఎవరూ లేరన్న లోటు ఎప్పుడూ తెలుస్తూనే ఉండేది. ఇన్నాళ్ళకు తనను