“అంజలీ… త్వరగా రెడీ అవు… మళ్ళీ ఎవరైనా లేస్తే ఇక్కణ్ణుంచి వెళ్ళడం చాలా కష్టమైపోతుంది,” అంటూ తన లుంగీని కట్టుకున్నాడు శంకర్. అంజలి మంచం దిగి తన నైటీని, ఇంకా ప్రక్కన కుర్చీమీద వున్న ఓ టవల్ ని తీసుకుని బాత్రూంలోకి పోయింది. ఇంతలో శంకర్ అజయ్ కి కాల్ చేశాడు. అజయ్ కూడా అప్పటికే లేచుండటంతో — “ఇప్పుడే… ఓ ఐదు నిముషాల్లో వచ్చేస్తా బెదరూ…” అంటూ కాల్ కట్చేశాడు. ఈలోపు అంజలి కూడా ఫ్రెషప్ అయి వచ్చింది. శంకర్ ఆమె దగ్గరకు పోయి గట్టిగా కౌగిలించుకొని తన చెవిని ముద్దాడుతూ, “మళ్ళీ ఈ రాత్రికి వచ్చేయ్, అంజలీ…?” అంటూ గొణిగాడు. అంజలి కూడా అతన్ని గట్టిగా ఓసారి తన గుండెలకు అదుముకుని ‘సరే’నంటూ బదులిచ్చి అతని పెదాలను ముద్దాడి అక్కణ్నించి వెళ్ళిపోయింది.
మరికాసేపటికి అజయ్ లోపలికొచ్చి శంకర్ ని చూసి సన్నగా ఈల వేస్తూ, “ఏం బెదరూ… రాత్రంతా… జాగారమేనా…? కళ్ళు బాఁ…గ్……గా ఎర్రబడ్డాయ్…!” అన్నాడు ఆవులిస్తూ.
ఆవులింత భలే అంటువ్యాధి!
“హ్మ్… పడుకునేసరికి మ్..మ్…మ్…మూడున్నరయింది…హా…” అని ఆవులిస్తూ బదులిచ్చాడు శంకర్. “మరి నీ సంగతేంటి? రాత్రెంతైంది పడుకునేసరికి?”
“అసలు పడుకుంటేనేగా… రాత్రి తెల్లవార్లూ ఆ ఇద్దరితో గూటీ బిల్ల ఆడేసరికీ నాది—”
“ఇద్దరితో-నా—?”
“ఓహ్… నీకు తెల్దు కదూ…! మన మీనాక్షి మేడం కూతురు లేదూ… సరిత – నిన్న రాతిరి దాన్నీ ఆ రూమ్ కి రమ్మని చెప్పాన్లేఁ….” ఆంటూ కన్ను కొట్టి, “ఇక చూడాలీ…. ఇద్దరూ నన్ను ముందు దెం…మంటే నన్ను ముందు దెం…మని ఒ-క-టే… పో-రు………” అంటూ అజయ్ రాత్రి జరిగిన కథంతా చెప్పుకుంటూ పోయాడు.
శంకర్ కి ఆ మాటలేవి పెద్దగా తలకెక్కలేదు. తన ఆలోచనల్లో తానున్నాడు. అతనికి సుజాత గుర్తొచ్చింది. తను కూడా నిన్న సుజాతని పిల్చుండాల్సింది. ఛ… అస్సలు ఆ తలంపే తనకు రాలేదు. ‘సరే… ఈ రాత్రికైనా తనని పిలవాలి. ఎలాగైనా తన బొక్కలో నా జెండాను పాతేయాలి! ఊ… అదే చేయాలి…హా’ అని మనసులో దృఢంగా నిశ్చయించుకున్నాడు.
★★★
మరో మూడు గంటల తర్వాత అందరూ డైనింగ్ హాలుకి పోయి సీమ స్పెషల్ ఉపాహారం ఉగ్గాని బజ్జీని మొదటిసారిగా రుచి చూసారు. ఆనక వేడి వేడి కాఫీని గుటకేసి ఒక్కొక్కరుగా అందరూ మెల్లిగా బస్సెక్కారు.
ఆ రోజు వారందరూ ముందుగా అక్కడి కొండ దేవత, ఏనుగు మల్లమ్మ గుడికి పోయి అమ్మవారిని దర్శించుకున్నారు. ఆ తర్వాత అట్నుంచి సరాసరి కౌండిన్య వైల్డ్ లైఫ్ శాంచ్యురీకి పోయారు. శంకర్ తన స్టూడెంట్స్ తో గుల్మొహర్, రీటా, నీలగిరి, వెదురు, జిగురుమొద్దు వంటి వివిధ రకాల వృక్షాలను చూపించి వాటి శాస్త్రీయ నామాన్ని, ఔషద గుణాలను వారికి చెప్పసాగాడు. అలాగే అక్కడి వన్య మృగాలను, పక్షులను కూడా అందరూ సందర్శించారు. సరీసృపాల(reptiles) బ్లాక్ కి వెళ్ళడానికి సుజాత మిగతా అందరిలాగ ఆసక్తి చూపక బయటే వుండిపోయింది. ఆ తర్వాత అందరూ అక్కడికి సమీపంలో వున్న ఓ హొటల్లో భోజనం కానిచ్చేసి అక్కడ్నుంచి సుమారు డెబ్బయి కిలోమీటర్ల దూరంలో అనంతపురం జిల్లా కదిరి మండలంలో వున్న ‘తిమ్మమ్మ మర్రిమాను’ అనే మహా మర్రి వృక్షాన్ని చూడ్డానికి పోయారు. ఈ చెట్టు వయసు దగ్గర దగ్గర ఆరువందల యాభై సంవత్సరాలని, అక్కడి గూడెం దేవతైన తిమ్మమ్మ అనే ఒక మహా పతివ్రత పేరుని ఆ చెట్టుకి పెట్టడం జరిగిందని, ఇంకా 1989లో ‘ప్రపంచంలోనే పెద్దదయిన మర్రి చెట్టు’గా ఈ చెట్టును గుర్తించి గిన్నీసువారు తమ పుస్తకాల్లో చేర్చారని అక్కడే వున్న బోర్డుమీద రాసి వున్నది. దూరం నుంచి చూసేవారికి పచ్చని మేఘం ఒకటి నేలను సమీపించిందా అన్నట్లుగా విస్తరించి వుంటుందా మహావృక్షం. ఇక ఆ వూడలు బాగా బలంగా పెరిగి మొదలునే ముంచేసేలా కన్పిస్తాయి. ఆ చెట్టుని చూసి కేవలం స్కూలు అమ్మాయిలే కాక అంజలి, మీనాక్షి కూడా అబ్బురపడ్డారు. శంకర్ వాళ్ళతో, “ఈ చెట్టు కొమ్మలు ఇక్కడ సుమారు ఎనిమిది ఎకరాలలో విస్తరించి వున్నాయి. దీన్ని ఆంగ్లంలో banyan tree అంటారు. ఇది మన జాతీయ వృక్షం. దీని శాస్త్రీయ నామం Ficus benghalensis, ఈ వూడలు ఎలా పెరిగాయో చూడండి… జాగ్రత్తగా వాటిని పరీక్షించండి,” అని అందరితో అంటూ నెమ్మదిగా సుజాత ప్రక్కకు పోయాడు. అందరూ ఆ చెట్టు వూడల్ని చూసే పనిలో వుండగా మెల్లిగా, “ఏంటీ… ఇందాక రెప్టయిల్స్ బ్లాక్ కి రాలేదు. చూడబోతే మొన్నటి ఎఫెక్టుకి పాముల్ని చూడాలంటే నీకు ఒళ్ళంతా దడదడలాడుతున్నట్టుందే!” అన్నాడు సుజాతతో. సుజాత అందరమ్మాయిలతో వెళ్తున్నదల్లా ఆగిపోయి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ ఆమె దగ్గరకు మరింతగా జరిగి ఆమెకు మాత్రమే విన్పించేలా, “మరి నా పాముని చూస్తే ఏమైపోతావో…?” అని చిన్నగా నవ్వాడు. సుజాత అతని మాటని విని ఓసారి తన తలను వంచి అతని పేంటులోని ఉబ్బుని చూసి కొంటెగా నవ్వి, “మీ పాముని చూసి మా పిన్నే భయపడలేదు, ఇంక నేనెందుకు భయపడతాను,” అంటూ గొణిగింది. ఆమె అన్నది విని శంకర్ కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. అతని పేంట్లో సన్నగా ప్రకంపనలు మొదలైయ్యాయ్. ‘అమ్మనీ… చూడబోతే దీనికీ నాది దింపుకోడానికి బాగా ఇదిగా వున్నట్టుంది!’ అనుకుని తన పెదాలు తడుపుకుంటూ, “అయితే… నీకు… చూడాలనుందా—?” అన్నాడు కోర్కెగా ఆమె యదపొంగులను చూస్తూ. సుజాత చెట్టు ఊడని పట్టుకుని దాన్ని పరిశీలిస్తున్నట్టుగా చూస్తూ, “మ్… నాకు చూడాలనుందని ముందే చెప్పాగా…! ఏఁ… అడగకపోయేసరికి ఇప్పుడు నాకు ఇంట్రెస్టు తగ్గిపోయిదనుకున్నారా..? మ్… ఇంతకీ ఎప్పుడు ప్లాన్ చేస్తున్నారు మీరిద్దరూ నాకు?” అనడిగింది.
శంకర్ కి తను బ్లాక్మైల్ గురించి మాట్లాడుతుందని అప్పుడు తట్టింది. ‘ఓసినీ బ్లాక్మైల్ ని హౌరా మెయిల్ ఎత్తుకుపోనూ… సరే, ముందు నువ్వయితే రా.. ఆ తర్వాత నీకు రిబ్బన్ కట్టింగే…!’ అని మనసులో అనుకుని ఆ రాత్రికే తన కోరికని తీరుస్తానని మాటిచ్చాడు. దాంతో, ఆమె సంతోషంగా తలూపి అక్కణ్ణుంచి పోయి తక్కిన అమ్మాయిల దగ్గరకు వెళ్ళిపోయింది.
కాసేపటి తర్వాత అందరూ అక్కడ్నుంచి బయలుదేరారు. మరోసారి వ్యూ పాయింట్ చూడ్డానికి అమ్మాయిలు కొందరు అడగడంతో హార్స్లీ హిల్స్ చేరగానే బస్సుని అటువైపు తిప్పమన్నాడు శంకర్. ఆ వ్యూ పాయింట్ నుంచి ఆ కొండల్ని, మధ్యలో పైనుంచి సన్నగా క్షీరధారలా జారుతున్న సెలయేరుని చూసి కేరింతలు కొడుతూ అందరూ ఫొటోలు దిగారు. ఆ తర్వాత మెల్లగా చలి పెరగడంతో బస్సెక్కి గెస్ట్ హౌస్ కి పయనమయ్యారు.
గెస్ట్ హౌస్ కి చేరగానే వారి కోసం ఈవెనింగ్ స్నాక్ గా వేడి వేడి గుంట పొంగనాలను తయారు చేయించాడు అక్కడి మేనేజరు. అందరూ లొట్టలేసుకుంటూ వాటిని కమ్మగా లాగించేసి ఎవరి గదుల్లోకి వారు పోయి కాసేపు రిలాక్స్ అయ్యారు.
★★★