తప్పెవరిది – 70

“ఆ బట్టల్లోనా?” అన్నారు.
తను అన్న మాటకు ఆశ్చర్య పోయి నా వైపు నేను ఒక సారి చూసుకున్నాను. ఉదయం స్నానం చేసి కనకాంబరం రంగు ఆర్గండి చీర కట్టుకుని, మాచింగ్ క్లౌజ్ వేసుకుని ఉన్నాను. ఇంట్లో పెద్దాయన ఆయన ఉన్నారనే గౌరవంతో రవిక లోపల బ్రా కూడా వేసుకున్నారు. మరి ఈ బట్టల్లో భోజనం వడ్డిస్తే తప్పు ఏంటో నాకు అర్ధం కాలేదు. అందుకే..
” మీరు ఏ మంటు న్నారో అర్ధం కావడం లేదు” అన్నాను.
“ఏమీ లేదు. మా ఇంట్లో నేను, కస్తూరి.. మే మిద్దరమె ఉన్నామనుకో.. తను భోజనం వడ్డించే ప్పుడు అసలు బట్టలు వేసుకోదు తెలుసా?” అని నవ్వుతూ తను కుర్చున్న చోటు నుంచి లేచి నిలబడ్డారు.
తను ఏమి అంటున్నారో నాకు ఒక్క క్షణం అర్ధం కాలేదు. అర్ధం కాగానే తనే నా ఈ మాటలు అంటున్నది అని నమ్మలేక పోయాను. ఇంతలో తనే…
“భయపడకు. కస్తూరి అన్ని విషయాలూ చెప్పింది. ఈ రోజు నేను ఇక్కడికి రావడం కేవలం నీ కోసమే. ఉదయం నీ భర్త, ఆ తరువాత పని మనిషి ఇలా ఎవరో ఒకరు ఉండడంతో ఇంత వరకూ ఆగాను” అంటు నా వైపు నడవసాగారు. తను నా వైపు నడవడం చూసి నాకు తెలియకుండానే మెల్లి గా నా అడుగులు వెనక్కు పడ్డాయి.
“అలా బెదిరిపోకు. కస్తూరి నీతో మాట్లాడి వప్పించిందట గా” అంటూ తన వంటికి చుట్టుకుని ఉన్న పంచ లాగి పడేసి నాకు దగ్గరగా వచ్చి నా చెయ్యి పట్టుకున్నారు. తన చెయ్యి ఆవేశంతో మెల్లి గా వణుకుతుంది. తన వటి మీద కేవలం జంధ్యం, మొలతాడు తప్పితే మరో నూలు పోగు లేదు. చక చకా జరిగిపోతున్న సంఘఠనల్లోంచి తేరుకునే లోపలే తన చేతిలో ఉన్న నా చేతిని మెల్లి గా కిందకి జరిపు తన అంగం మీద వేసారు. వెచ్చగా కాలి పోతుందది.
“పట్టుకో..” అన్నారు.
“అన్నయ్య గారూ” అన్నాను. నా గొంతు సన్నగా వణుకుతుంది.
“భయపడకు. నేనే కదా. కస్తూరి నీతో అన్నీ మాట్లాడిందట కదా” అంటూ నా పవిట కొంగు మీద వెయ్యి వేసి దానిని కిందకి జార్చారు.
కస్తూరి వదిన తన భర్తతో నన్ను చెయ్యించు కోమని అడ గాడం, దానికి మా శ్రీవారి ఆమోద ముద్ర పడడం అన్నీ ఒక్క సారి గా గుర్తుకు వచ్చాయి. అప్పటికే నా చేతి కి తన గూటం వెచ్చగా తగులుతుంది. పైట కొంగు జార్చిన తన చేతులు మెల్లిగా నా రవిక హుక్కులు ఊడదీయసాగాయి. కధ ఇంత దూరం వచ్చాక ఇక వెనక్కు తగ్గేది ఏముంది? అందుకే వెచ్చగా అరచేతికి తగులుతున్న తన గూటాన్ని నా గుప్పెట్లోకి తీసుకున్నాను.
“అదీ అలా.. ఇప్పుడు మంచిదానివి అని పించుకున్నావు” అంటూ హుక్కులు ఊడిన రవికని రెండు పాయలు గా విడదీసి నా బా లోపలకి తన చేతులు దూర్చారు విశ్వనాధం అన్నయ్య గారు. ఒక్క నిమిషం పాటు సిగ్గు, బిడియం, భయం, కంగారుతో కూడిన టెంషన్ తో నా వళ్ళంతా అదోలా అయిపోయింది. కానీ ఈ రెండు వారాల్లో శ్రీవారు ఇచ్చిన ట్రైనింగ్ తో బాగా ఆరితేరి ఉండడంతో, ఆ సిగ్గు, బిడియం నా వంటిని వదిలి పోవడానికి ఎక్కువ సేపు పట్టలేదు.
మరో రెండు నిమిషాల తరువాత మంచం మీద వెల్లి కలా పడుకుని ఉన్నారు విశ్వనాధం అన్నయ్య. వంటి మీద కేవలం లంగాతో తన రెండు కాళ్ళ మధ్య వంగి కూర్చుని ఉన్న నా నోటిలో తన గూటం ఉంది. తన చేతులు నగ్నంగా ఉన్న నా వీపుని తడుముతున్నాయి.
“అదీ.. అలా లలితా.. నీకు శాస్త్రి గాడు చీకడం బాగా అలవాటు చేసినట్లున్నాడు కదే.. స్వర్గం చూపిస్తున్నావు.. అదీ.. ఇంకా.. ఆ తోలు కొంచెం వెనక్కు లాగి గుండుని నాలి కతో నాకు.. అదీ.. అదీ.. ఓహ్… అలా..” అంటు పచ్చిగా పలవరిస్తూ వీపు మీద ఉన్న తన చేతిని కిందకి జార్చి నా కుడి రొమ్ముని వడిసి పట్టుకుని పిసక సాగారు తను.
అలా ఎంత సేపు చే కానో గుర్తులేదు కానీ ఉన్నట్లుండి “ఇక చాలు ఆపు” అంటూ నా తలని పట్టుకుని పక్కకి లాగారు విశ్వనాధం అన్నయ్య. “ఇం కాసేపు చీ
కావనుకో నీ నోట్లోనే కార్చేస్తాను” అని నవ్వుతూ లేచి కూర్చుని.. “ఇలా రా.. నీ ముంతని కాస్త చూడనీ” అంటూ నన్ను తన దగ్గరగా లాక్కుని నా లంగా బొందు మీద వెయ్యి వేసారు.
తను లంగా బొందు ఊడదీసి లంగాని నా వంటి మీద నుంచి లాగెయ్య గానే ఎక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చి రెండు చేతుల్తో నా బుజ్జి దాన్ని కప్పుకున్నాను.
“ఏంటి .. ఇదంతా సిగ్గే? నువ్వు నా లింగ డిని అంత ఇది గా పట్టుకుని చీ కావు కదా.. మరి నీ
ముంతని నన్ను చూడనియ్యవా?” అంటు పచ్చిగా అంటూ నా చేతుల్ని పప్ప మీద నుంచి లాగే సారు. అప్పటి కే బాగా వేడెక్కి పోయి ఉన్నానే మో అక్కడంతా తడి తడి గా చెమ్మగిల్లి తళ తళా మెరుస్తూ తనకి దర్శన మిచ్చింది నా బుజ్జిది. –
“ఆహా.. కస్తూరి చెప్పింది నిజమే.. ఒక్క వెంట్రుక లేకుండ నున్నగా పెట్టుకున్నావే” అంటు వంగి నా బుజ్జిదని రెండు రెమ్మల్నీ విడదీసి వాటి మధ్యలోకి దేని కోసమో వెతుకుతున్నట్లు దీక్షగా చూడసాగారు.
“హూ.. సిగ్గేస్తుంది అన్నయ్య గారూ..” అంటూ తొడలు మూసు కోబోయాను. ఎందుకో ఆ సమయంలో తనని అన్నయ్య గారూ అని పిలవాలంటె ఏదోగా ఉంది.
“సిగెందుకూ?, ఇంత దూరం వచ్చాక దీనిని ఎలాగూ నాకు అర్పించేదే కదా.. సిగ్గు పడకు” అంటూ నా రెమ్మల్ని మరింత విడదీసి తన బొటన వేలితో రెమ్మల మధ్య రుద్దారు.
తను చేసిన పనికి నాలోని నరాలన్నీ ఒక్కసారిగా స్పందిచ సాగాయి. నాకు తెలియకుండనే నా నడుము కింది భాగం ఒక్క సారిగా ఉలిక్కి పడ్డట్లు ఎగరేసాను. నా వంట్లోని రక్త మంతా ఆ రెండూ రెమ్మల మధ్యకు చేరిన అనుభూతి.
“అమ్…న్నయ్య.. గా.. రూ..” అంటూ మత్తుగా మూలిగాను.
“కోవా బిళ్ళలా నున్నగా పెట్టుకున్నావు. శాస్త్రి గాడు దానిని రోజూ కొరుక్కు తింటాడా ఏమిటి?” అన్నారు తను.
“చీ..!” అంటూ సిగ్గుగా నవ్వాను.
“సిగ్గు పడకు, ఇంతకూ శాస్త్రి గాడు అక్కడ నోరు పెడతాడా లేదా?” అంటూ మళ్ళీ రెట్టించి అడి గారు తను.
“ఈ.. ఈ మధ్యనే నేర్చుకున్నారు!” సిగ్గుగా సమాధానం ఇచ్చాను.
” మరి నేనూ చీక నా?” అడి గారు. తను అడిగే విధానం చూస్తుంటే చిన్న పిల్ల వాడు.. స్వీట్ తిననా అని వాళ్ళ అమ్మని పర్మిషన్ అడుగుతున్నట్లు ఉంది…
సమాధానం చెప్పకుండా మెల్లి గా నవ్వాను.
“నిన్నే అడిగేది… ఈ కోవా బిళ్ళ శాస్త్రి గాడికే అంకిత మా.. లేక నేను కాస్త రుచి చూడొచ్చా?” అంటూ మరో సారి తన బొటన వేలితో నా రెమ్మల మధ్య రాసారు.
“ఇష్..” అంటూ మత్తుగా మూలిగాను.
“కస్తూరి చెప్పింది… మహా రుచిగా ఉంటుందని.. ఆ రుచి ఏ మిటొ చూడనా మరి?” మళ్ళీ తన ప్రశ్న.
“ఊ..” అన్నాను. మన సులో “అబ్బా.. విసిగించ కుండా ముందు ఏదో ఒకటి చెయ్య వయ్యా మగాడా” అనుకున్నాను.
అంతే, తన తలని చటుక్కున కిందకి వంచి నా పప్ప మీద తన దాడి ప్రారంభించారు తను. దోసిటితో పట్టుకున్న పరమాన్నాన్ని బాగా ఆకలి మీద ఉన్న వ్యక్తి ఆబ గా నాకి నట్లు నా తొడల మధ్య తన నాలుక వీరంగం చేస్తుంది. నా కాళ్ళు రెండూ మోకాళ్ళ వద్ద గా ముడిచి, రెండు పక్కలకూ విడదీసి వెల్లి కలా పడుకుని ఆ రెండు కాళ్ళ మధ్య వంగి నా పప్ప చీకుతున్న విశ్వనాధం అన్నయ్య తలపై నా చేతులు వేసి గట్టిగా అదుముకోసాగాను.
తన ఉని కితో వాళ్ళ ఊరు అంతటినీ గజ గజలాదించే విశ్వనాధ శర్మ, తన చూపుతోనే మా వారి గుండెల్లో రైలు పరుగెట్టించే విశ్వనాధ శర్మ.. ఇప్పుడు ఒక కుక్కలా వంగి నా బుజ్జి దాన్ని ఆబ గా నాకడం చూస్తుంటే నా ఆందం మీద నాకే గర్వం వేసింది.
తన తలని గట్టి గా పట్టు కొని నా తొడల కేసి అదుముకుంటూ “అదీ.. అలా… ఉమ్… అన్నయ్యా.. ఇంకా… అదీ.. ఉమ్.. ఓహ్.. ఇష్.. మ్మా…” అంటూ మూలగ సాగాను.
అలా ఎంత సేపు గడిచిందో గుర్తులేదు కానీ, కొద్ది సేపటి తరువాత మెల్లి గా తన తలని నా తొడల మధ్య నుంచి పైకెత్తారు. అలా పైకెత్తిన తన ముఖం చుసి నవ్వు ఆపుకోలేక పోయాను.
నేను కార్చిన రసాలో, లేక తను నాకినప్పుడు అయిన చెమ్మో తెలియదు కానీ తన మూతి చుట్టు, ముక్కు కింద, బుగ్గల మీద తడి తడి గా మెరుస్తుంది.
“ఏంటి అలా నవ్వుతున్నావు?” అని అడుగుతూ నా తొడల మధ్య కూర్చుని మెల్లిగా తన అంగాన్ని నా రెమ్మల కేసి రాయసాగారు. ఇప్పుడు శ్రీ వారు ఉండి ఉంటే తన బావ గారితో “అయ్యో బావగారూ ముందు కండోం వేసుకోండి” అని చెప్పుండే వారా? ఆహా, తనకు అంత ధైర్యం కూడానా? అటు బావ గారికి చెప్పలేక, ఇటు బావ గారు ఏమీ లేకుండా తన భార్యని చెయ్యడాన్ని చూడలేక ఎంత అవస్త పడే వారో పాపం
అలా ఆలోచిస్తూ, శ్రీ వారు మా రూంలోనే ఉన్నట్లు.. తను పడే అవస్త నా కళ్ళారా చూస్తున్నట్లు ఊహించుకుని ఫక్కున నవ్వాను.
“ఏంటి ఇందాకటి నుంచీ అలా నవ్వుతున్నావు?” అంటు అప్పటికే నా రెమ్మల మధ్య పొజిషన్ చేసుకుని ఉన్న తన గూటాన్ని నాలోకి కసుక్కున దించారు విశ్వనాధం అన్నయ్య… అంతే నాలోని నవ్వు ఆగి పోయి వళ్ళంతా ఏదో తెలియని మైకం, మత్తు మొదలయింది.
“అన్నయ్య గారూ… ఓహ్..” అంటు మత్తుగా మూలిగి తన వీపు మీద చేతులు వేసి గట్టిగా అదుము కున్నాను. నా రెమ్మల మధ్య తన జండా పాతిన విశ్వనాధం అన్నయ్య మెల్లి గా తన నడుముని కిందకీ పైకీ ఊపసాగారు. గూడ్స్ బండి వేగంతో మొదలయ్యిన తన ఊపుడు నిదానంగా పాసెంజర్ ట్రైన్ వేగం పుంజుకుని.. అక్కడ నుంచి ఎక్స్ ప్రెస్ స్పీడ్ అందుకుంది.
తన ఊపుడికి నా మొత్త లోంచి ఆగ కుండా రసాలు ఊర సాగాయి. నా రెండు చేతుల్ని తన వీపు చుట్టూ గట్టీ గా పెనవేసి తనని నాలోకి బలంగా అదుముకుంటూ మత్తుగా మూలుగుతూ నా నడు ముని కసిగా ఎగరేస్తూ తనకు ఎదురొత్తులు ఇవ్వసాగాను. మరో రెండు నిమిషాల ఊపుడుతో అన్నయ్య గారు కూడా ఔట్ అయినట్లున్నారు.. అలాగే నా రొమ్ముల మీద తల పెట్టి మత్తుగా సోలి పోయారు.
ఇద్దరిలో ఎవరమూ ఏమీ మాట్లాడ కుండా కాసేపు అలానే పడుకుని ఉండి పోయాము. కొద్ది
సేపటికి తను కార్చిన రసాలు న తొడల మీద కు ధార గా కారడం మొదలు పెట్టడంతో, తనని నా మీద నుంచి సున్నితంగా పక్కకు తోసి, లేచి బాత్రూం లోకి పరుగెట్టాను.
ఇంచు మించు ఒక బకెట్ నీళ్ళు పోసి తొడల మధ్య బాగా కడుక్కున్నక కానీ ఆ జిగురు పోలేదు. అలా శుబ్రంగా కడుక్కుని బాత్రూం లోంచి బయట కు వచ్చే సరికి తను బాత్రూం డోర్ వద్ద నిలబడి ఉన్నారు.
నన్ను చూడ గానే “ఇక భోజనం చేద్దామా” అన్నారు.