తప్పు చేద్దాం రా – 3

ఉమ “ఏం, ఇక్కడ నీకొచ్చిన ప్రాబ్లమ్ ఏమిటి? ఏం మాట్లాడవు?” అరగంట నుంచి అడుగుతూనే ఉంది వసంత. ఎంత రెట్టించి అడిగినా ఉలకడు పలకడు. బెల్లంకొట్టిన రాయిలాగా అలాగే ఉండిపోయాడు శ్రీకర్.
నిన్న రాత్రే పెద్ద ఆడబిడ్డ కాకినాడనుండి ఫోన్ చేసి చెప్పింది. కొడుకు వస్తున్నాడు, ఇంట్లోనే ఉంచుకుని జాగ్రత్తగా చూసుకోమని. వాడేమో ఫ్రెండింట్లో ఉంటానని మొరాయింపు. ఏంటంటే చెప్పడు. ఇరవైయేళ్ల శ్రీకర్ తెలివిగలవాడే.
కానీ చదువులో పెద్దగా రాణించలేదు. అయితే కళా హృదయం ఉంది. కథలు, కవితలు రాస్తుంటాడు. చూస్తేనే ముద్దు వస్తాడు. మంచి పిల్లాడు. డిగ్రీ పూర్తిచేసాక మల్టీమీడియా చేద్దామని ఇక్కడ చేరాడు. ఎప్పుడూ సెలవుల్లో వస్తునే వుంటాడు. వసంతకి మంచి కాలక్షేపం వాడితో. సరదాగా వాడి మీద జోకులేస్తూ, కలిసి సినిమాలకు షికార్లకు పోతుండేది. ఎందుకో మరి ససేమిరా మీయింట్లో ఉండనని మొరాయిస్తున్నాడు. ఆడబిడ్డ కొడుకు ఎక్కడో ఉంటే తనకు ఎంత నామర్దా, నలుగురూ ఏమంటారు?
కంప్యూటర్ టేబుల్ ముందు ఛైర్ లో శ్రీకర్. వసంత టేబుల్ అంచున సీటు ఆన్చి కూచుంది. ఆరోజు వసంత వింత సోయగాలతో మెరిసిపోతోంది. తలంటిన కురులను ఆరిపోయాక ఓ రబ్బరు బాండ్ పెట్టి అలాగే వదిలేసింది. కర్లీగా వత్తుగా ఉండే పట్టులాటి నల్లటి జుట్టు మధ్య ఆమె మొహం, వళ్లూ పసిడిలా ధగ ధగలాడి పోతున్నాయి. పల్చటి క్రీమ్ కలర్ సారీ, భైజ్. నుదట, పాపిట ఎర్రటి బొట్లు. ఎద ఎత్తులమీద ధగ దగా మెరిసిపోతున్న నల్లపూసల గొలుసు, తాళి. ముక్కున ఉందా లేదన్నట్టుగా ఉన్న చిన్న బంగారు ముక్కు పుడక. పుత్తడి బొమ్మ అంటే ఆమేనేమో అన్నట్టుగా ఉంది. అద్భుతమైన లావణ్యంతో ఎక్కడికక్కడ ఒంపులతో, పడిలేచే కెరటాల్లాటి ఎత్తు పల్లాలతో రతీదేవికే అసూయ కలిగేలాగా మెరిసిపోతోంది.
శ్రీ తల వేలాడేసుకుని కూచున్నాడు. వాడు సన్నగా నాజూగ్గా, నూనూగు మిసాలతో, పాలుగారే బుగ్గలతో, అమాయకంగా కనిపించే పెద్ద పెద్ద కళ్లతో చిన్నపిల్లాడిలాగా పదిహేడు పద్దెనిమిదేళ్ల వాడిలాగా కనబడతాడు. శ్రీకర్ కి చిన్నప్పటినుండీ వసంత అంటే ఆరాధన.
పిచ్చి ప్రేమ.
పిల్లాడిగా ఆమె తనను దగ్గరకు తీసుకున్నా, చనువుగా ఉన్నా వాడిప్పుడు భరించలేక పోతున్నాడు. ఇంతకు ముందులాగా కాదు. వాడిప్పుడు పెద్దమనిషి అయ్యాడు. యవ్వనపు పొంగుమీద ఉన్నాడు. ఎవతె అయితేనేం ఎక్కనిస్తే చాలు, ఎక్కిపోదాం అనిపించే వయసులో ఉన్నాడు. తొలి అనుభవంకోసం తపించి పోతున్నాడు. అద్భుతంగా దేవతా సుందరిలా కనిపిస్తున్న అత్తయ్యను చూసి ఆగలేక పోతున్నాడు. వయసుపోరు. పైగా కవి హృదయపు సౌందర్య తృష్ట! వాడు వసంతని ఆంటీ అని పిలవడు. అత్తయ్యా అని అచ్చ తెలుగు పిలుపు. తండ్రి తెలుగు పండితుడు మరి.
వాళ్ల ఇంట్లోనే ఉంటే ఎప్పుడో ఆమెను ఏదో చేయకుండా ఉండడం వాడివల్ల కాదు. అందకనే ఆ భయంతోనే హాస్టల్ కి పారిపోదామని చూస్తున్నాడు. ఆ విషయం అత్తయ్యకి ఎలా చెప్పగలడు.
కానీ వసంత ఓ పట్టాన విడవదు. పైగా తను అంత ఆప్యాయంగా, స్నేహంగా చూసుకునే తన దగ్గర ఉండనంటున్నాడన్న ఉక్రోశం.
వసంత రెట్టించి అడిగేసరికి ఓ సారి తలెత్తి ఆమె వేపు చూసాడు. తనకు అతి సమీపంగా టేబుల్ కు ఆనుకుని ఉన్న వసంత ముఖంలోకి ఓసారి చూసి, తలకిందికి దించాడు…….. వమిట సగం తొలగి గుండ్రటి పెద్ద జామ పండులాగా ఉన్న అత్తయ్య ఎడమ సను………. సగం నగ్నంగా భైజ్ లోంచి బయటకు తన్నుకొచ్చి….. పల్చటి
భైజులోంచి స్పష్టంగానే కనిపిస్తున్న రుపాయి బిళ్లంత చనుమొన, నిపుల్… ఇంకా కింద…….. వంగి కూచుంది కాబట్టి పొట్టమీదుగా నడుం మీదకు పడిన అద్భుతమైన మడత. అర్దరూపాయ బిళ్లంత చక్కటి బొడ్డు. ఆ
బొడ్డుకింద కుచ్చెళ్లకిందకు దూరిన పొత్తికడుపు ఉబ్బు సుందరంగా ఓ నాలుగంగుళాలమేర ధగ ధగలాడిపోతున్నది. ఇంకా కిందికి దిగిన చూపులకు బలిసిన పిర్రలు, తొడలు శారీలోంచే షేపులు…… వాడి వొల్లు
పొగలు పొగలుగా సెగలు కక్కుతున్నట్టు అనిపిస్తోంది. నైట్ పైజమాలో వాడి మగతనం నిగిడిపోయి పురెక్కిపోతుంది. ఆ జామపండుని కసిక్కిన కొరికేయాలని. బలిసిన తొడలను పిసికి పిసికి ఆ మధ్యనున్న స్వర్గపురిలోకి చేరిపోవాలని పిచ్చెక్కిపోతోంది వాడి వయసు.
వాడిలోని ఆ సంచలనం ఎరుగని వసంత వాడికి దగ్గరగా చేరింది. వాడి తలను నిమిరింది. రెండు చేతులతో వాడి మొహాన్ని పట్టుకుని పైకి ఎత్తింది. వాడి నుదుటి మీద ఓ ముద్దు పెట్టి బుజ్జగించసాగింది.
“ఏం, నా మీద కోపమా? నేనేం తప్పు చేసానమ్మా? నేను ఎప్పుడైనా ఎక్కడికి పోతున్నావ్ అని ఆరా తీసానా? ఇబ్బంది పెట్టానా? మీ అమ్నానాన్నలకుగానీ మామయ్యకుగానీ కంప్లయింట్ చేసానా? మంచి స్నేహితుల్లా ఉండే వాళ్లు ………. అనుకోకుండానే వసంత కళ్లల్లో నీళ్లు తిరిగాయి. అది చూసి వాడిక ఆగలేకపోయాడు.
“లేదు. అత్తయ్యా…. నీ దేం లేదు. నేనే …. నే….. నేను….. నేను….. నేనూ మంచి వాడినికాను…. ఇక్కడ ఉండకూడదు…”
వసంతకి నవ్వు వచ్చింది. వాడి అమాయకపు మొహం వాడి మాటలు చూసి వాడి పిచ్చి వాత్సల్యం కలిగింది. “పిచ్చివెధవా?” అంటూ అలాగే ఛెయిర్ హాండ్స్ మీద చేతులు పెట్టి వాడి మీదికి వంగింది.
“చెప్పు….. ఏం చేస్తున్నావు నాకు తెలియకుండా – మర్డర్లా, రేలా?”
“చెప్పరా”
“నీ గురించి చెడుగా………… ఆలోచిస్తున్నా…. …………”
తలెత్తి చూస్తూ చెబుదామనుకున్న వాడికి తలకు ఆరంగుళాల దూరంలో అద్భుతమైన వసంత స్తన ద్వయం. వసంత వంగినప్పుడు పమిట జారిపోయింది. బిగుతైన భైజులోంచి ఎగదన్ను కొచ్నిన బంగారు సళ్లు. ధగ ధగలాడిపోతున్న సళ్ళు, బిగిసడలని సళ్లు, చేతికి ఇమడని సళ్లు, కసిక్కిన కొరకాలని, పిసకాలని అనిపించే బలిసిన సళ్లు. సళ్లమీదగా వేలాడుతున్న బంగారు పుస్తెల తాడు, నల్లపూసల గొలుసు. వాడి మాట ఇకమాట రాలేదు. తల పైకి లేవలేదు.
వాడు చెప్పేదేమిటో వసంతకి అర్ధం కాలేదు. అయోమయంగా అలాగే ఉండిపోయింది. ఆ క్షణంలో …… ఎప్పుడోగానీ మనిషికి రాని తెగింపు శ్రీకి వచ్చేసింది. అలాగే వసంత సళ్ళమధ్యకు తలను దూర్చేసాడు. చేతులు ఆమె వీపు చుట్టూ బిగించాడు. వసంతకి ఏమీ అర్ధం కావడం లేదు. లేచి నిలబడింది. ఆమెను అంటుకునే వాడూ లేచాడు. ఆమె చుట్టూ వాడి చేతులు బిగిసుకు పోయాయి. తల వాడికి తలెలియకుండానే అద్భుతమైన ఆమె రొమ్ములను కుమ్మేస్తోంది. వసంత వాడిని తోసిపారేయగలదు.
కానీ ఆమెకు ఆ క్షణంలో ఏంతోచలేదు. కానీ వాడి తల రుద్దుడుకి నలుగుతున్న సళ్లలోంచి హాయి వ్యాపిస్తోంది.
కవిత ఆంటీతో మొగుడి తొడసంబంధం తెలిసాక, నెల రోజులుగా మొగుణ్ణి దగ్గరకు రానివ్వడం లేదు. రోజుకు రెండు సార్లు వాయింపుకు అలవాటుపడ్డ శరీరం ఇప్పుడు రగిలిపోతోంది. కరిగిపోతోంది. వాడి చేతులు చక చకా ఆమె వీపును నిమిరేసాయి. నడుం మడతలను పిసికేసాయి. పిర్రలలందుకుని మెత్తగా వత్తుతున్నాయి. భైజులోంచి ఎగదన్వుకు వచ్చిన సళ్ల ఉబ్బులు చూసి వాడికి పిచ్చెక్కినట్టయి వాటిమీది “ముద్దులు కురిపించేసాడు. చటుక్కున ఓ చనుగుబ్బని భైజుమీదనుంచే అందుకుని చీకేయడం మొదలెట్టాడు. చక చకా వసంత అద్భుత సౌందర్యపు మకరందాన్ని జుర్రేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. మొదటిసారే అయినా ఆ ఫీలింగ్ వాడిలో కనబడనే లేదు. చేపపిల్లకు ఈత నేర్పనవసరం లేదుగా.
అప్పుడు వసంత స్పృహలోకి వచ్చింది వాడిని నెట్టేసి వెనుదిరిగింది. వాడు ఇప్పుడు అమాయక బాలుడు
కాడు. మగాడు. వాడికిప్పుడు ఆమె కావాలి అంతే. శ్రీకర్ సళ్లమీద చేస్తున్న దాడిని తప్పుకుందామని వెనక్కు తిరిగింది. ఆలాగే ఆమెను ఆ టేబుల్ కు ఆనించేసాడు. చెంకల కిందనుండి చేతులు దూర్చేసి వెనుకనుంచి కౌగలించేసుకున్నాడు. అద్భుతంగా జాలువారే ఆమె మెడ వొంపును ముద్దాడుతూ…… “అత్తయ్యా! ఐ లవ్ యూ! ఐ లవ్ యూ అత్తయ్యా!! నువ్వు లేకుండా నేను బతకలేను. చచ్చిపోమంటే చచ్చిపోతా గానీ నువ్వు లేకుండా బతకలేను……….” అంటూ వాడు వసంత రెండు సళ్లనీ రెండు చేతులతో అందుకుని నలిపేస్తూ ఆమె పిర్రలకు
నిగిడిన తన మగతనాన్ని రుద్దేస్తున్నాడు. సళ్లు పిసుకుతుంటే భైజ్ లోంచి ఉబ్బులు ఇంకా బయటపడి కదిలిపోతూ పిచ్చెక్కిస్తున్నాయి. మొడ్డని పిర్రలకు వేసి రుద్దేకొద్దీ అది మరింతగా నిగిడిపోతోంది.
వసంత చాలా విచిత్రమైన స్థితిలో ఉంది. ఓ వంక వాడిని విసిరి కొట్టాలనిపిస్తోంది. ఈ కుర్రకుంక ఇలా ఆలోచిస్తున్నాడా? అని. మరోవంక వాడి చేతుల్లో నలుగుతుంటే హాయిగా ఉంది. మొగుడు వేణు తప్ప మరెవరూ తన సళ్లు పిసకలేదు. పరాయి మగాడి చేతిలో నలుగుతూ ఆ హాయిని అనుభవిస్తోండగా ఆమెను మనసు తట్టిలేపింది. వాడిని దూరంగా నెట్టేసింది. వాడి చెంపలు వాయించేసింది. విసవిసా వెళ్లిపోయింది.
ఒక్కసారిగా స్వర్గం నుంచి జారిపడ్డ వాడిలా శ్రీ బ్లెయిర్ లో కూలబడ్డాడు. క్షణం క్రితం వరకూ వాడిని కమ్మేసిన మత్తు, మైకం,హాయి, సుఖం ఆన్నీ పోయాయి. అంతా శూన్యం. వసంత తన గదిలోకి వెళ్లిపోయి మంచం మీద వాలిపోయి ఏం జరిగిందో అర్ధం చేసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తోంది.
*
*
*
గంట, మరో గంట గడిచి పోయాయి. అర్ధరాత్రి పన్వెండున్నర అవుతుండగా వసంత తిరిగి వాడి గదికి వచ్చింది. వాడి అక్కడ అలాగే ఛెయిర్ లో కూచుని ఉన్నాడు. బాగా ఏడ్చాడేమో కళ్లు ఎర్రబారిపోయాయి. ముఖం అంతా వివర్ణమైపోయింది. వసంత రావడం గమనించలేదు. వాడిని ఆ స్థితిలో చూసి వసంత గుండె కలుక్కుమంది. ఇక ఆగ లేక పోయింది. వాడిని బలవంతంగా లేవదీసి బాత్రూంలోకి తోసింది. రిఫ్రెష్ అయి రమ్మంది.
మంచం మీద కూచుంది. వాడిని పక్కన కూచోమంది. ఎలా ఏం మాట్లాడాలో ఇద్దరికీ అర్ధం కావడంలేదు. చివరికి వాడే గొంతు పెగుల్చుకుని అన్నాడు.
“అందుకనే రాహుల్ గాడి ఇంటికి వెడతానన్నాను. ఇక్కడ ఉంటే ఇలాగే జరుగుతుంది……నాకు తెలుసు……. నా వల్ల కాదు…….. నీకు దూరంగా వుంటేనే నిన్వు మరిచిపోలేను………. ఇక్కడ రోజూ నిన్వు చూస్తూ……….. అత్తయ్యా………….ం. నువ్వునాకు కావాలి….. ఆ దేవుడు నా కెందుకు అన్యాయం చేసాడో నిన్ను నాకు కాకుండా చేసాడు………… ”
వసంత గుండె దడ దడా కొట్టుకుంటోంది. గుండె ఆగిపోతుందేమోనని పిస్తోంది. “వయసు అలాటిదిలేరా……. త్వరలో ఓ మాంచి గర్ల్ ఫ్రెండ్ ని చూసుకో. నా మీది పిచ్చి మటు మాయమైపోతుంది. …”
“లేదు అత్తయ్యా! నిజంగానే నువ్వు కావాలి! నువ్వే కావాలి! తప్పయినా ఒప్పయినా నువ్వు కావాలి! నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నా… ఆరాధిస్తున్నా…..ఐ లవ్ యా! ఐ లవ్ యూ!” వాడిని తిరిగి మోహావేశం కమ్ముకుంది. వాడు ఆమె ఒడిలో తలదూర్చి పడుకుండి పోయాడు. ఆమె వాడి తలను మెల్లగా కిందికి పెట్టబోయింది. “వద్దు అత్తయ్యా! ఇలాగే ఉండనివ్వు! ఏమీ చెయ్యను….. పడుకుంటా నాదేవత ఒడిలో పడుకుంటా…….. నాదేవత అమృత హస్తాల స్పర్శతో సేద దీరుతా. ఇలాగే ఉండిపోతా……. ఇలాగే చచ్చిపోవాలని ఉంది అత్తయ్యా!”
“ఛ..ఛ! అవేం మాటలు. సరే బుద్దిగా పడుకో నేను చిచ్చికొడతా…. నా బుజ్జి కన్నవు కదా బజ్జో!”
అంతే. వాడు ఆమెకు అభిముఖంగా పక్కకు తిరిగాడు. తలను పవిట ఆఛాదన లేని మెత్తటి పొట్ట, పొత్తికడుపుల ఉబ్బులకు అదిమిపెట్టి చేతులు ఆమె చుటూ చేర్చేసాడు. వాడి ఊపిరి వేడిగా ఆమె పొట్టను కాల్చేస్తోంది. అక్కడినుండి ఆ సెగ వసంత శరీరమంతా వ్యాపిస్తోంది.