ఇద్దరు మొగుళ్ళు – 9 భాగం

గుట్టుగా గా సాగించుకుంటూనే మగాడు అది మొగుడైనా లేక మరెవరైనా కానీ! ఆ రిథిం ఫాలో అయి అతన్ని తనలో కరిగించుకుని, అతని చుట్టూ అదే స మయం లో తను కరిగి పోతే అటువంటి ఆడదానికి మగాడు బానిసలా పడి వుంటాడు. రెండు సార్లకే విశాలాక్షి కి అలవాటు పడి పోయినట్టు అనిపిస్తోంది తను బాగా శేఖరానికి. మరి రామనాథం పరిస్తితి ఏమిటి? అతను నిజంగా ఆమెన వదులుకో గలడా ? పిల్లల సంగతేంటి? వాళ్ళ పచ్చటి సంసారంలో తను చిచ్చు పెట్టలేదు కదా !” అని మధ న పడడం కూడ మొదలైంది శేఖరానికి.

కాని అక్కడ పరిస్తితి కాస్తా భిన్నంగా వుంది. అంత మోటుగా లాక్కెళ్ళిన మొగుడు త ర వాత ఏం చేస్తాడోనని భయపడిందామె. ఐతే రామనాథం ఇంట్లోకి చేరి తలుపు వేసుకున్న మరుక్షణం కుర్చీలో వాలి పోయి చిన్న పిల్ల వాడిలా పదినిమిషాలు వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాడు. ఆయన్ని వోదార్చడానికి కూడా ధైర్యం చాల్లేదు. మౌనంగా గుడ్లలో నీరు కక్కుకుంటూ చూస్తూండిపోయింది విశాలాక్షి. త ర వాత అతన ఎని మిదో వారం రోజుల వరకూ ఆమెతో ఏమీ మాట్లాడ లేదు. ఇద్దరి మధ్య యాంత్రికంగా రోజులు నడుస్తున్నాయి. రోజున ఆఫీసు నుండి తొందరగా వచ్చేసాడతను. మనిషి చాలా ప్రసన్నంగా వున్నాడు. అతని మూడ్ చూసి పిల్లల కోసం అప్పుడే వేసిన రవ్వ దోశలు ఎదురుగా పెట్టింది. అతనికి చాలా ఇష్టమని ఆమెకి తెలుసు. మారు మాట్లాడకుండా తినేశాడు.

కడుపులో (?) పాలు (?) పోసినట్టయింది విశాలాక్షికి. ఆయనే నోరు విప్పి “త్వరగా మొట్ట మొదటి సారి తయారవు. గుడికి వెళ్ళాం దారిలో ” అన్నాడు. పిల్లలని ప్రభాకరం గారి ఇంటి వద్ద ఆడుకోడానికి వదిలేసి మొగుడూ పెళ్ళాలిద్దరూ దేవుడి దర్శనం చేసుకుని గుడి బైట పచ్చికలో కూర్చున్నారు. ఆమెకైతే ఏమి మాట్లాడడానికీ ధైర్యం లేదు. ఐదు నిమిషాలు చూసి అతనే మొదలెట్టాడు. “చూడు! మన పెళ్ళయి పదిహేనేళ్ళు దాటు తు న్నాయి. ఇంతకాలం మన సంసారాన్ని తలుచుకుని మురిసి పోయే వాడిని. కాని ఇప్పుడు గత నెల రోజుల్లో మన జీవితంలో పెను మార్పు వచ్చిందని అనుకుంటున్నాను. నువ్వే మనుకుంటున్నావ్?” విశాలాక్షి కి ఏమి మాట్లాడాలో తెలీడం లేదు. అతను చెప్పింది సరైన మాటే అని మాత్రం తెలుసు.

చేసిందంతా చేసేసి, అవకాశం దొరక్కానే పక్కింటి వాడిని పక్కలోకి తెచ్చుకుని ఇప్పుడు నువ్వు ఇలా మౌనంగా వుంటే నాకు నిజం గానే పిచ్చెక్కుతుంది. అవును! నిజమే! పెళ్ళి కాక ముందు నేను శేషులతో ఇదయిన మాట నిజమే! కాని అది నేను మొదటి రాత్రే విశదీకరించి చెప్పేను. ఆ రోజు నా నిజయితీ కి నువ్వు నన్ను మెచ్చుకున్నవ్! అవునా?” ఔనన్నట్టు తలూ పింది విశాలాక్షి. ఆ శేఖరం మీద నీకు అంతో ఇంతో ఇష్టం లేక పోతే అతను నిన్ను పక్క మీదకి రప్పించుకోగలిగే వాడా?” ఆమె నించి స్పందన లేదు. “అంటే అతడి మీద నీకు కావల్సినంత కోరిక వుందన్న మాట. నేను కాంప్ నుండి వచ్చిన మొదటి సారి ఆ శేఖరంతో నువ్వు చిత్తకార్తె కుక్కలా పొర్లడం చూశాను. కాని అది ఒక్క సారికే అని నువ్వు అతనితో అనడం విని, నేను శేషులతో ఒక్కసారి కంటే ఎక్కువ సార్లే ఇదవడం తలుచుకుని ఆ విషయాన్ని పెద్దదిగా చెయ్యలేదు. పరాయి వాడి పెళ్ళాం అప్పనం గా దొరికితే దాన్ని వాడుకోని మగాళ్ళు తక్కువ.

అంచేత నీ మీద అతని కి ఎంతుందో గాని నీకు అతడి మీద కావలసినంత దురద వుందని ఆ రోజు నువ్వు అత ని తో చేయించుకున్న పద్దతి వలన నాకు బోధపడింది. అప్పటికీ నేను పట్టించుకోలేదు. కాని మళ్ళీ అత ని కి లొంగి పోయావు. ఈ విషయం ఇంకొకరి కంట పడితే నా పరువే మవుతుంది? మన పిల్లల భవిష్యత్తు ఎలా మారుతుంది అనే ఆలోచన లేకుండా, ఆలోచన లే కుండా, కనీసం తలుపు వేసుకోకుండా రంగం లోకి దిగి పోయారు. దానికి నువ్వేమంటావు?” విశాలాక్షి కి నోరు పెగలడం లేదు. ఆయన ఆ రూట్లో వస్తాడని ఆమె వూహించు కోలేదు. “అతనితో చేయించుకోవడం కన్న ఆ విషయం నాకు చెప్పక నన్ను ఓ పెద్ద పూల్ ని చేశావు. నన్నో వెర్రి ఆడిస్తూ మీరిద్దరూ పప్పలా అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా ఇలా సందు చిక్కించుకుని మీ కోరికలని తీర్చేసుకుంటారన్న మాట. ఇంత చేసిన దానివి రేపు ఇంకో “బారాటి” మగాడు దొరికితే వాడిని కూడా దోపుకోవన్న గేరంటీ ఏమిటి? రామనాథం గొంతు అవేశంతో వణుకుతోంది. “చ! నోటికి ఎంత వస్తే అంత మాట్లాడేస్తున్నారు. విశాలాక్షికి అంత వరకూ ఆపుకున్న ఏడుపు ఆగ లేదు. “నేను మీరనుకున్నంత నీ చురాలిని కాదు. ఒక్క అతనంటే మాత్రం బలహీనత ఏర్పడింది

. దాన్నతను అవకాశం చూసి వాడుకున్నాడు. నన్ను క్షమించండి. ఇంకెప్పుడూ పరాయి వాడిని కన్నెత్తి చూడను. మీరూ పిల్లలూ లేకపోతే మాత్రం నేను బ్రతక లేను.” “అవును. కాని మళ్ళీ అదును దొరికితే మాత్రం వాడికి కాలెత్తకుండా కూడా వుండలేవు. ఒక్క మాట నిజం చెప్పు. నువ్వు నాతో పడుకున్నప్పుడు కూడా ఆ శేఖర్ ని మనసులో పెట్టుకుని చేయించునే దానివి కదూ?” ఆమె మాట్లాడలేదు. “నాకు సమాధానం కావాలి” అని రెట్టించాడు రామనాథం. మెల్ల గా గా ఔ నన్నట్టు తలూపింది. “అంటే ఇప్పుడు నేను అంతా మరిచిపోయి కాపరం చేసినా నువ్వు నాతో చెయ్యబోయేది మానసిక వ్యభిచార మేగా!. అంత కంటే నువ్వు అతని తో కాపరం చేసుకోడమే మనిద్దరికీ బెటర్ కదూ! పిల్లలూ నేనూ ఏమైనా నాకు దిగులు లేదు. నువ్వు అతనితో వెళ్ళిపో. అతనికి నీమీద వున్న యావ చూస్తుంటే నిన్ను తప్పక లేవదీసుకుని పోగలడనే అని పిస్తోంది ” “ఏమండీ! అంత మాట అనకండి. మీకాళ్ళు పట్టు కుంటాను.

మీరు కాదు కూడదు అంటే నాకు నుయ్యో గొయ్యో శరణ్యం. పిల్లలూ, మీరూ లేకపోతే నేను బ్రతక లేను” అంటూ మొహం కప్పుకుని వెక్కుతూ ఏడ్చింది విశాలాక్షి. ఒక అరగంట వరకూ ఇద్దరూ మాట్లాడు కోలేదు. అతను చాలాసేపు దీర్ఘాలోచనలో మునిగి పోయాడు. తర్వాత అతనే సౌమ్యం గా “సరే! నీకేంకావాలో నా కర్ధమైంది. నీకు నేనూ పిల్లలూ కావాలి, అతనితో అనుభవమూ కావాలి. కాని నువ్వలా చాటు మాటుగా అతనింట్లో దూరడమో అతను నేను లేనప్పుడు మనింట్లో దూరడమో ఏదో రోజు ఎవరి కంటయినా పడితే మన పరువు పోతుంది. ” “ఇక మీదట అలాంటి సందర్భం రానీయనండీ! నన్ను నమ్మండి” అంది విశాలాక్షి మొగుడు మెత్తబడ్డాడని గ్ర హించ గానే. “నేనంటున్నది అది కాదు.

చేసిన తప్పు చేస్తూ కనీసం మీరిద్దరూ జాగ్రత్త కూడ పడ లేదని.” దాని కామె ఏమీ మాట్లాడలేక పోయింది. సంత్రుప్తి “నేను నీకు ఇంకో విషయం చెప్పాలి. కొన్నేళ్ళుగా నేను నీ కు ఇవ్వలేక పోతున్నానని నాకూ అనిపిస్తోంది. అందుకే నువ్వు ఆ శేఖరానికి లొంగి పోయా వని అనుకున్నాను. ఆరోజు కాంప్ నుండి వచ్చాక మీరిద్దరూ మన పక్క మీదే చేసుకోవడం కళ్ళారా చూశాను. ఎంత బాధ కలిగినా, కోపం వచ్చినా మీ మీ పని అయేవరకూ డిస్టర్బ్ కూడా చెయ్య బుద్ది కాలేదు. మీ చేష్టలు చూస్తు చాలా వుద్రేకానికి లోనయాను. నీలో కొత్తదనం కనబడి నరాలు పురెక్కి పోయాయి. అందుకే అతని కింద నలిగిన నిన్ను ఆరోజు చాలా కసిగా చేసాను. నేను నిన్ను అర్ధం చేసున్నట్టే నువ్వూ నన్ను అర్ధం చేసుకున్నావని అను కుంటున్నాను.” “మీరంటున్నదేదో నాకర్ధం అయో మయం గా అంది విశాలాక్షి. కావడం లేదు. “నువ్వంత తెలివి లేని దానివి కాదు. జాణవి. నీకు నేనూ పిల్లలూ కావాలి .

అదే స మయంలో ” నీకు శారీరకం గానో, మానసికం గానో అతనిచ్చే సుఖం కావాలి. అతనికి నీ మీద కలిగింది తగ్గే వ్యామోహం కాదు. అందుకే ఆ పొర్లేదేదో ఇంట్లో నేను ప్పప్పుడు కానిచ్చుకోండి.” అని ఆగాడు రామనాథం. విశాలాక్షికి ఒ ఒక్కక్షణం ఏమీ అర్ధం కలేదు. కానీ అర్ధమవడం మొదలెట్టాక రక్తమంతా మొహం లోకి సాధ్యమేనా? మొగుడికి బ్లూ తెలుసు. ఇష్ట మని చిమ్ముకొచ్చింది. “ఇది ఫిల్ములంటే చేసుకుంటుంటే తా మిద్ద రూ చూడాల నుకుంటున్నారా?