పాలు ఇంకా మరగట్లేదేంటా అని స్టవ్ వంక విసుగ్గా చూసింది, నిష, వంటింటి కిటికీ లొనుంచి ఉదయ కిరణాలు వెచ్చగా ఆమె మొహమ్మీద పడుతున్నాయ్. నల్లని ముంగురులు ఆమె నుదురు మీద చల్లటి పిల్ల గాలికి అల్లాడుతున్నాయి. ఆమె జుత్తు అస్థ వ్యస్థంగా వుంది. విశాలమైన కళ్ళపై రెప్పలు బరువుగా వాలి పోతున్నాయి.
బాగా నలిగిన పలచటి గులాబీ నైటి ఆమె అందాలను మరింత ప్రస్ఫుటం చెస్తొంది. లొపల యెమీ వేసుకొలెదు. ఆమె ఉచ్చ్వాస నిచ్యాసలకు ఆమె బరువైన గుండెలు లేచి పడుతున్నయి. ఆ పాళిండ్ల మధ్య నలుగుతూ సంతోషంగా మెరుస్తొంది ఆమె తాళీ. చల్లటి గాలికి గట్టి పడ్డ చనుమొనలను అతుక్కుని నైటి అక్కడ బొడుపులు కట్టింది.
గొప్ప అందగత్తె కాకున్నా, ఏవి ఎక్కడుండాలొ ఎంత వుండాలొ అంత వున్నాయి. సంసార పక్షంగా వుంటుంది. “కొంచం మేకప్పేసీ మోడ్రన్ డ్రెస్సులు వస్తే ఎ బ్యూటీక్వీంలు నీ ముందు పనికి రారోయ్” అంటాడు తన మొగుడు.
నడుం మీదికి నైటిని ముడివేసింది కాళ్ళకు అడ్డు లేకుండా. ముడి వేయకున్నా అలా వుండి పోయేంతటి విశాలమైన నడుము. నున్నని పిక్కలు కనబదుతున్నాయ్. ఆపైన బొద్దుగా, ఆరటి బోదుల్లంటి తొడలు. సన్నటి నడుం భాగము. ఇక నిండుగా ఎత్తుగా వున్న స్థన సంపద. ఎర్రగా, వుబ్బుగా, వున్న పెదాలు, నున్నటి చెక్కిళ్ళు, అంద మైన నుదురు తో వున్న నిష, ఓ మొస్తరు అంద గత్తే.
ఉద్యోగ రీత్యా వరే రాష్త్రంలో కాపురం వుంటున్నరు వాళ్ళు. భర్త టైణింగ్ కి అమెరికా వెళ్ళి నెలైంది. చాలా మంచి వాడు అతను.
సాంప్రదయానికి, కట్టుబాట్లకు విలువనిచ్చే మనుషులు అత్తగారు వాళ్ళు. తనని ఏరి కోరి చెసుకున్నరు. ఈ కాలంలో ఇంత మంచి భార్య దొరకడం నా అద్రుస్టం” అంటూ తనని తెగ మెచ్చుకుంటాడు మొగుడు.
మరి తన పెంపకం అలాంటిది. మధ్య తరగతి కుటుంబం వాళ్ళది. అమ్మ నాన్న బగా కట్టుబాట్లతో పెంచారు. చదువు, సంస్కారం వున్న మనుషులు. అవే తనకూ అబ్బయ్. ఈ కాలం చదువు చదివినా తన కట్టు, బొట్టు, వేషం, భాష అంతా సాంప్రదయ బద్ధమే.
చిరాగ్గా జుత్తుని తల మీద ముడేసింది. చెమట వాసన ముక్కులకి తాకింది. మరి స్నానం చేసి రెండు రోజులైంది.
యెప్పుడెప్పుడు బెడ్రూం కెడదామా అని ఆలోచిస్తున్న తనకు పాలు పొంగు రావటంతో వూరట కలిగింది. టీ పెట్టుకుని, బ్రెడ్డు ముక్క త్వర త్వరగా తినేసి బెడ్రూం లొకి వెళ్ళింది నిష.
ఏసీ నెమ్మదిగా చప్పుడు చేస్తోంది. నలిగిన బెడ్డీట్స్ చివర పట్టుకొని విదిలించింది. అలానే బోళ్ళాబెడ్ మీద పడిపోయింది అలసటగా.
ఇంకా నెల ఆగాలి ఆయన రావాలంటే. అసహనంగా పక్కకు తిరిగింది నిష, బరువుగా ఆమె స్థనాలు ఒక దాని మీద ఒకటి వాలాయి.
ఎప్పుడూ సుభ్రంగా, పర్ఫ్యూం తొ సువాసనలు వెదజల్లుతుండేది. “నీకన్నా ముందు నీ పరిమళం వస్తుందోయ్” అంటూ మేచ్చుకొనే వాడు తన మొగుడు. అలాంటిది … తాను ఇలా స్నానం లెకుండా
వారం రూజులౌతోంది సంఘటన జరిగి….. ఇంకా మరిచి పో లెక పోతాంది. ఇంకొకరైతే పోలీసులకి ఫిరియాదు చేసుండేవారు. తాను అప్పటి నుండీ ఆ సంఘటన తలుచుకుంటూ గడిపేస్తూంది. ఎవో కొన్ని మెతుకులుడికించి కొంచం యెంగిలిపడి మళ్ళీ పక్క మీద వాలి పోతాంది. అంతక ముందెన్నడూ లేని ఫీలింగ్స్…. మధుర భావనలు.
ఇంకెవరికీ జరిగుండక పూవొచ్చు ఇంలాంటి సంఘటన. తనకీ భయం వేసింది కాని అంతా అయిపోయాక అదేపని గా దాన్ని తలుచుకొని తృప్తి చెందుతూంది. ఈ నాలుగు రూజులుగా తాను యెన్నడు చేయని విధంగా ఒక్టర్తె ఎంజొయ్ చేస్తూంది. యెన్ని సార్లు ఆర్గాసం చెందిందో. తన నైటీ దానికి సాక్షిగా మరకల్నీ, తడిÅమోస్తోంది.
ఆ పిల్లాడు గుర్తుకు వొస్తే మళ్ళా వేళ్ళు వూపందుకుంటాయి. అమాయక పు మొహం, ఇంకా పూర్తిగా మీసాలు కూడ రాలెదు. ఆ రొజు సాయంత్రం ఊరౌతల రైతు బజార్ నుండి వస్తున్నప్పుడు ఎదురొచ్చాదు. మ్యాడం, ఆటో యెక్కండి ప్లీస్ అంటూ వెంట పడ్డాడు. మీరు ఎక్కితే ఆటో నిండుతుంది … నేను, మా అన్న లాస్ట్ ట్రిప్ వేసి ఇంటికి వెళ్ళి పోతాం అంటూ బతిమిలాడితే, ఏడు సీటర్ ఆటో ఎక్కింది.
ఇంకా వేరే వాళ్ళు కోడా వున్నరు ఆటోలో. గబగబా తప్పుకొని ఆమెకు చొటిచ్చారు. తనొక్కత్తె ఆడది, కూచున్నక నోటిస్ చేసింది. ఆటో ముందుకి దూకింది. మధ్యలో ఇంకా ఇద్దరిని యెక్కించు కున్నాడు ఆటో వాడు. ఆటో ముందుకి దూకింది. అచిన్న పిల్లాడు ముందు సీట్లొ డ్రైవర్ పక్కన కూచున్నడు
మేన్ రోడ్ నుంచి పక్కకు తిరిగింది ఆటో. రోడ్ సరిగ లెదు, కుదుపులు ఎక్కువైనయి.
“కొంచం మెల్లగా బాబు” అంది.
తన ముందున్న అంకుల్ (ఓ 50 ఏళ్ళు వుంటాయి) “ఓయ్ నె మ్మది భై, ఆడ కూతురుంది, చూసి తోల రాదే” అన్నాడు నిష కు సప్పోర్ట్ గా. మిగిలిన వాళ్ళు కూడ ఏదో ఒక్కటి తనకు సప్పోర్ట్ గానే అన్నరు. అందరివంకా చూసి చిరునవ్వు నవ్వింది. ఈ హడావిడిలో ఆటో మైన్ రోడ్కు చల దూరం వచ్చిన సంగతి గ్రహించలేదు నిష ఆటో ఆగింది. బయట
నిర్మానుష్యంగా వుంది …. అకడక్కడ ఒక్కదానికి ఒకటి దూరంగా పెద్ద పెద్ద మేడలున్నయి. ఆటో అలంటి ఒక పెద్ద మేడ ముందాగింది.
” అయ్ ఏమిటిది … యెక్కడికి తీసుకొచ్చవ్ మమ్మల్ని” అని గదమాయించి, అందరివైపూ చూసింది సప్పొర్ట్ కొసం. యెవ్వరూ మాట్లాడలేదు, అందరు దిగుతున్నరు. తనని రఫ్గా రాసుకుంటూ మరీ. తానూ దిగింది.
పెద్ద గేటుని అ కుర్రాడు తేరిచాడు. పరుగెత్త డానికి ట్రై చేసింది. ముందు కూచున్న అంకల్ తన జబ్బను గట్టిగా పట్టుకొని గేట్ లోనికి యీడ్చుకెళ్ళాడు. ఈ హటాత్పరిణామానికి తాను నిస్చేష్టురాలైంది.
ఇంటి తలుపులు తీస్తున్నరు. తాను పెనుగులాడుతోంది.
వెనకనుడి బలంగా
ఎవరో
లోపలకి తోసారు. ఒక్క క్షణం చేతులు
వొదిలించుకొని, ఆ ముసలాడి చెంప పగల గొట్టింది. మొహం మీద
రక్కేసింది. వాడు నొప్పికి తప్పుకున్నడు. ఆటో డ్రైవర్ లాగి నిషచెంప
మీద కొట్టాడు. నొప్పి నషాళానికి అంటింది. కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయ్.
ఏమీ అర్ధం కావట్లేదు నిషకు.
చుట్టూ ఎవరో తెలయని మొగవారు. ఎనిమిది మంది వుంటారు. కళ్ళలొ నీళ్ళు ఊరి మనుషులు స్పస్టంగా కనిపించడం లేదు తనకి. టుడుచుకుందాం అంటె ఎవరో తన చేతులను వెన్నక్కి విర్చి పట్టు కున్నరు.
“మీకేం కావాలి… నాదగ్గర ఏమీ లేదు. ఈ మంగళ సూత్రం, గాజులు, రింగు తప్ప ఏపీ లెవు వాటిని నెను సంతోషం గా ఇచ్చెస్తా ఒదిలేయండి ప్లీస్” అంది. యెవ్వరూ మటడలేదు.
“తీసుకొని వదిలెయండి పొలీసులకు చెప్పను” అంది దీనంగా. యెవ్వరూ జవాబు చెప్పలేదు.
” పొరగా, ఇగో ఈ పైసల్ తీసుకొని చికన్ బిర్యానీలు తే బే. ఇగో అట్లనె వచ్చెదార్ల నాలుగు ఇస్కీ బొతల్సతే. ఆం యాద్మరిస్తి, తందూరి · తేపొ. జల్ద రా రా భై, ఈడ అందరికి ఆకల్ దంస్తుంది” అని ఆర్డర్ వేసాడు అ ఆటో డ్రైవెర్.
నిషకు కాళ్ళు వణుకుతున్నయ్. నిస్సహాయంగా, దీనంగ చుట్టూ అందరి వంకా చూసింది నిష. 20 నుండి ముప్పై ఐదు యెళ్ళ వాళ్ళు. అ ముసలాడొక్కడూ వీళ్ళందరికన్న పెద్దవాడు. అందరి కన్న చిన్న వాణ్ణి బయట కు పంపించె సారు.
కాళ్ళలొ బలం లెనట్టుగా కిందకు జారింది. చెతులు పట్టుకున్న వాడు ఆమెను వెనుకనుంది పట్టుకుని లెపాడు. అతని చెతులు వెనుక నుంది ఆమె బ్రెస్ట్స్ ను గట్టిగా వత్తేస్తున్నాయి.
ఇంకా ఉంది