తప్పెవరిది – 26

అక్కడ రూంలోని మంచం మీద వెల్లికలా పడుకుని ఉంది సుమన. లంగా, వోణీ వేసుకుని వచ్చినట్లుంది. తన లంగా పొట్టవరకూ లాక్కుని బొడ్డు వద్ద కుప్పగా చేర్చి ఒక చేత్తో పట్టుకుని ఉంది. మరో చేతిని తన తల కింద పెట్టుకుని ఉంది.
వోణి, రవికా ఇంకా తన వంటి మీద అలానే ఉన్నాయి. అలా పడుకుని ఉన్న తన కాళ్ళ మధ్యలో నిల్చుని ఉన్నారు శాస్త్రి. తన పాంట్, అండర్ వేయర్ పాదాల దాకా కిందకి లాక్కుని ఉన్నారు. తన పాదాల దగ్గరే ఒక పక్కగా సుమన పాంటీ పడి ఉంది.
సుమన రెండు కాళ్ళ మధ్య నిలబడి ఉన్న శాస్త్రి, తన గూటాన్ని ఆమె లేత రెమ్మల మధ్య దించి నడుమును శరవేగంతో ఊపుతున్నారు. వాళ్ళ వాలకం చూస్తుంటే నేను స్నానం చేసి వచ్చేలోపల తాము చేస్తున్న పని పూర్తిచెయ్యాలని తొదరలో ఉన్నట్లున్నారు.
“చీ.. చీ.. ఇదేంటి ఇది.. పొద్దున్నే ఇంకేమి పని లేనట్లు మొదలు పెట్టారా?” అన్నాను.
అప్పటికి కానీ నేను ఆ రూంలోకి వచ్చిన విషయం వాళ్ళిద్దరూ గమనించ లేదు. శాస్త్రి నా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పకుండా మరింత వేగంగా తన నడుమును ఊపసాగారు.
ఆ పిల్ల కూడా ఏమీ మాటలాడకుండా “వూ.. వో.. హ.. ఓహ్హ.. మ..” అని గట్టిగా మూలుగుతూ తన నడుమును ఎగరేస్తూ శాస్త్రి ఊపుడుకి ఎదురొత్తులు ఇస్తుంది.
ఇక వాళ్ళిద్దరినే ఈ లోకం లోకి తీసుకు రావడం నా వల్ల కాదనుకుని నా సూట్ కేస్ తీసి నేను తెచ్చుకున్న రెండో చీరా, మాచింగ్ బ్లౌజ్, బ్రా, లంగాల్ని తీసుకుని మళ్ళీ బాత్రూంలోకి నడిచాను.
నేను తిరిగి బట్టలు కట్టుకుని వచ్చే సరికి శ్రీవారు సు మన మీద అలానే సోలి పోయి ఉన్నారు. అప్పటికే ఇద్దరూ ఔట్ అయినట్లున్నారు.
నేను రూంలోకి రావడం చూసిన శ్రీవారు తన మీదనుంచి లేచి వాళ్ళిద్దరి తొడల మధ్య ఇంకా ఊడని లింకుని మెల్లిగా వూడదీసి తన గూటానికి వేలాడుతున్న కండోం ని తీసి మంచం కింద
విసిరేసారు.
అలా వేసిన వెంటనే తన పాదాల వరకూ లాగే సి ఉన్న అండర్ వేయర్, పాంట్ లను మెల్లిగా పైకి లాక్కున్నారు. ఇంతలో ఆ పిల్ల కూడా పరుపు మీదనుంచి లేచి నిలబడి తన లంగాని కిందకి

దించి సర్దుకుంది. తరువాత కింద నేల మీద పడి ఉన్న తన పాంటీని అందుకుని లంగా లోపలగా చేతులు పోనించి తొడుక్కో సాగింది.
“ఏంటి ఉదయాన్నే మరో ధ్యాస లే కుండా దుకాణం తెరిచారే?” అన్నాను డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ వద్దకు నడిచి దువ్వెన అందు కుంటూ.
“అదే మీ లే దోయ్, సు మన వాళ్ళు రూం ఖాళీ చేసి బయలుదేర బోతున్నారట. వాళ్ళ తాతయ్య గారి ఫ్రెండ్ ఇంటి కి వెళ్ళి అక్కడ మధ్యాన్నం భోజనం చేసి అటునుంచి అటే స్టేషన్ కు వెళ్ళి 4 గంటలకు వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళేట్రైన్ ఎక్కుతున్నారట. అది చెప్పి పోదామని వచ్చింది. తను వచ్చే సరికి నువ్వు స్నానానికి వెళ్ళి ఉన్నావు కదా. నువ్వు వచ్చే దాకా ఎలాగూ వెయిట్ చెయ్యాలి కదా? అంతవరకూ ఊరకే ఎందుకు కూర్చోవడం అని ఏదో సరదాగా..” అంటూ తను చేస్తున్న పనికి సంజాయిషి ఇచ్చారు శ్రీ వారు.
నేను ఏదో అనే లోపల సుమన “ఇక నేను వెళ్ళొస్తాను అంటీ. నన్ను మర్చిపోరు కదా?” అంది.
“అయ్యో ఎంత మాట మ్మా. నేను మర్చి పోయినా మీ అంకుల్ మర్చి పోసిస్తారా?” అని నవ్వి..
“తిరిగి మీఊరు వెళ్ళాక ఇక్కడ జరిగిన విషయాలన్నీ మర్చి పోయి బాగా చదువుకో” అని సలహా పడేసాను. నిన్నటి నుంచీ ఆ పిల్లలో రేగుతున్న కుతి చూస్తుంటే, ఆ పిల్ల తిరిగి వెళ్ళగానే ముందో బోయ్ ఫ్రెండ్ ని వెతుక్కుంటుందని నాకెందుకో గట్టి నమ్మకం ఏర్పడి పోయింది.
“అలాగే ఆంటీ. మరి ఉంటానైతే..” అని “వెళ్ళొస్తాను అంకుల్” అంటు శాస్త్రికి కూడా చెప్పి మా
రూంలోంచి బయట పడింది తను.
అలా వెళ్తున్న తన వైపే దిగులుగా చూస్తున్న శ్రీవారి వైపు తిరిగి “ఇక దిగులు పడింది చాలు కానీ బయలుదేరుదామా?” అన్నను.
“అదేంటి మళ్ళీ ఆ రవిక లోపల కవచం వేసుకున్నావు. మన ట్రిప్ మొత్తం శృంగార మయం అవ్వాలి. నువ్వు వీలయినంత వరకూ నీ వళ్ళు ప్రదర్శించాలి అని చెప్పాను కదా?” అన్నారు శ్రీ వారు
వైపు చూస్తూ.
నా
తను మాట్లాడుతున్నది నేను వేసుకున్న బ్రా గురించి. వెంటనే నేను “అదెంటండీ, గుడికి వెళ్తూ కూడా అలా ఉండాలంటే ఎలా. కనీసం దేవుడి దగ్గరకు వెళ్ళేప్పుడన్నా నా మనసు కొంచెం పవిత్రంగా ఉండని వ్వండి” అన్నాను.

దానితో తను ఏమీ మాటలాడలేదు. ఇద్దరం రూం తాళం వేసుకుని హోటల్ లోంచి బయట పడ్డాము. అంతకు ముందే శ్రీవారు వోటల్ బోయ్ ని పంపించి టాక్సి మాట్లాడి తెప్పించి ఉండడంతో నేరుగా వెళ్ళి టాక్సిలో ఎక్కబోతూ ఎందుకో అనుమానం వచ్చి ఒక వైపుకు చూసాను. నా అను మానం
నిజమే..
అక్కడ కొంచెం దూరంగా మోటర్ సైకిల్ పై కూర్చుని కనపడ్డారు నిన్న బీచ్ వద్ద మమ్మల్నె చూస్తూ మమ్మల్ని వోటల్ వరకూ వెంబడించిన ఆ కుర్రాళ్ళు ఇద్దరూ. టాక్సిలో ఎక్కి కొంత దూరం పోయాక మెల్లిగా వెనక్కు తిరిగి చూసాను. నేను ఊహించింది నిజమే మా కారు వెనుకే ఫాలో అవుతుంది. వాళ్ళిద్దరి బైక్.
“ఏంటి అలా వెనక్కు చూస్తున్నావు?” అన్న శ్రీ వారి ప్రశ్నకు సమాధానంగా నిన్నటి నుంచీ నేను గమనించిన విషయం గుస గుసగా చెప్పాను.
అంతా పిన్నతను “వెరీ గుడ్” అన్నారు తను.
“అంటే?” అన్నాను నేను.
“తరువాత చెబుతాను” అన్నారు. అప్పటికే టాక్సిలో ముందు సీట్ లో కుర్చున్న క్లీనర్ కుర్రాడు వెనక్కు తిరిగి మా వైపే చూస్తున్నాడు.
“ఏంటి రా?” అన్నారు శ్రీ వారు వాడితో.
“నేరుగా గుడి దగ్గరకు పొమ్మంటారండి?” అన్నాడు వాడు.
“అవును” అన్నారు శ్రీ వారు.
కొద్ది సేపట్లో మేము ఎక్కిన టాక్సీ సింహాచలం లోని నరసింహ స్వామి ఆలయం వద్దకు చేరింది. ఇక మిగతా విషయాల మీద ఆలోచనలు మానేసి నా మనసు పూర్తిగా దేవాలయం మీద లగ్నం చేసి గుడిని, దేవుడిని దర్శించాము.
దర్శనం అయిపోయాక, గుడి అంతా తిరిగి చూసేసే సరికి మధ్యాన్నం 12 గంటలు కావొస్తుంది. ఇక నడిచే ఓపిక లేక ఒక చెట్టు కింద కూర్చుని శ్రీవారితో “తినేందుకు ఏమన్నా దొరుకుతుందే మో చూడండి. ఆకలి దంచేస్తుంది” అన్నారు.

తను “అలాగే” అంటూ లేచి అటు అడుగు వేసారు. తను అలా అడుగు వేసారో లేదో అప్పుడు గ మనించాను. దూరంగా నిలబడి మా వైపే చూస్తున్నారు ఆ కుర్రాళ్ళు. నాకెందుకో వాళ్ళ వాల కం చూస్తె భయం వేసి “ఆగండి నేనూ వస్తున్నా” అంటు లేచి హడావిడిగా శ్రీవారి వెనుకే నడిచాను.
“ఏమైంది మళ్ళీ?” అన్నారు తను.
“అది గో, ఆ కుర్రాళ్ళు మనల్నే వెంటాడుతూ ఇక్కడకు కూడా వచ్చారు” అన్నాను.
“ఇంకే మే అయితే అను మానమే లేదు. వాళ్ళు నీ కోసమే వెంపర్లాడుతున్నట్లున్నారు” అన్నారు తను.
“ఏమిటి మీరు అనేది?” అన్నాను.
“ఇందాక టాక్సిలో వెరీ గుడ్ అన్నాను కదా. దానిని బట్టి అయినా నా మనసులో ఏముందో తెలుసుకో లేదా?” అంటూ నవ్వారు ఆయన.
“అంటే ? వాళ్ళిద్దరితో నేను..!” అన్నాను. గుడి ప్రాంగణంలో అటువంటి మాటలు మాటలాడవలసి వచ్చినందుకు మనసులోనే చెంపలు వేసుకుంటూ.
“ఆహా.. కరెక్ట్ గా ఊహించావు. ఎలాగోలా ప్లాన్ చేసి వాళ్ళని మన హోటల్ గదికి రప్పిద్దాం” అన్నారు.
ఇక ఆ గుడిలో నిలబడి తనతో ఆ విషయం గురించి చర్చించేందుకు ఇష్టం లేక నేనే మీ మాటలాడలేదు. నా మౌనాన్ని అంగీకారంగా తీసుకున్నట్లున్నారు తను. గుడిలోంచి బయట పడి ఒక చిన్న హోటల్ చూసుకుని దానిలో ఇద్దరం భోజనం చేసి తిరిగి మేము వచ్చిన టాక్సీ వైపు నడిచాము.
“ఇక ఇక్కడ నుంచి ఎక్కడకు వెళ్తాము?” అంటూ అడిగారు శ్రీ వారు.
“రిషి కొండ కానీ భీ ముని పట్నం కానీ వెళ్తామండీ. వాటి గురించి ఎంతో విని ఉన్నాను” అన్నాను.
దానికి సమాధానంగా శ్రీవారు “అవి ఇక్కడకు కొంచెం దూరం కదా. రేపు వెళ్తాము లేవోయ్. ఈ లోపల ఇక్కడకు దగ్గరలో ఏమన్నా ఉంటే చూద్దాం” అన్నారు.

మా మాటలు వింటున్న చాక్సిడ్రైవర్ “మీరు చూడాలనుకుంటే ఆయిల్ రెఫైనరీ ఉంది సార్. 3 గంటల వరకూ యాత్రికుల్ని రానిస్తారు. ఇక షిప్ యార్డ్ కూడా దగ్గరే. అక్కడ 4 నుంచి 6 వరకూ యాత్రికుల్ని రానిస్తారు” అన్నాడు.
వాడు “ఆయిల్ రెఫీనరీ, షిప్ యార్డ్” అంటూ అంత స్పష్టంగా పలకడం చూసిన నేను “ఇంతకూ నువ్వు ఏమి చదువుకున్నావు?” అని అడిగాను.
“నేను ఇక్కడే ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ లో బి. కాం చదువుతుంటే, సడెన్ గా మా ఫాదర్ పోయారు మేడం. ఇక మా ఇంటిని పోషించడం కోసం చదువు మానేసి ఇది గో ఇలా టాక్సి
నడుపుకుంటున్నాను” అన్నాడు.
తన మాటలకు “అయ్యో” అని పించింది. నాకెందుకో మొదటి నుంచీ తనని చూస్తుంటే కొంచెం చదువుకున్న వాడిలానే ఉన్నాడు.
“ఇంతకూ నీ పేరేంటి ” అన్నాను.
“ప్ర సాద్ మేడం” అన్నాడు.
“ఇంత కూ ఇప్పుడు ఎక్కడకు వెళ్తున్నామో డిసైడ్ చేసారా?” అంటూ శ్రీ వారి వైపు తిరిగి ప్రశ్నించాను.
నా ప్రశ్నకు శ్రీవారు “ఆహా. ప్లాన్ మొత్తం ఫైనలైజ్ చేసాను. ఈ రోజు రిఫైనరీ, షిప్ యార్డ్ చూసుకుందాం. రేపు ఉదయాన్నే రూం ఖాళీ చేసి బయలుదేరి వెళ్ళిరిషి కొండ, భీముని పట్నం చూసుకుని రాత్రి లేట్ అయినా సరే అరకు లోయ చేరుదాం” అన్నారు.
నేను ఏదో అనే లోపల మళ్ళీ తనే “ఇక ఎల్లుండి అంటే శని వారం అరకు లోయ, బొర్రా గుహలు చూసుకుని, రాత్రికి అక్కడే పడుకుని, ఆది వారం ఉదయాన్నే బయలుదేరి మళ్ళీ వైజాగ్ వచ్చేద్దాం. మన ట్రైన్ ఎప్పుడో సాయంత్రం కదా..!” అన్నారు.
“అలాగే మీ ఇష్టం” అన్నాను.
మా మాటలు వింటున్న ప్రసాద్ “ఈరోజు వీలుంటే ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ కూడా చూడండి సర్, చాలా బాగుంటుంది. ఇక మీరు భీముని పట్నం వెళ్ళాలంటే రిషి కొండ మీదుగానే వెళ్ళాలి. రేపు నన్ను ర మ్మంటే ఉదయాన్నే వచ్చి మిమ్మల్ని తీసుకెళ్తాను” అన్నాడు.

దాని కి శ్రీ వారు “చూద్దాం లే. ముందు ఈ రోజు సంగతి చూడనీ” అన్నారు.
ఇక అక్కడ నుంచి బయలుదేరి ఆయిల్ రిఫీనరీ చూసుకుని తరువాత హిందుస్తాన్ షిప్ యార్డ్ కు బయలుదేరాము. వెళ్ళేప్పుడు శ్రీవారు నా చెవిలో గుస గుసగా “చూడు పాపం వాళ్ళు మన టాక్సి వెనకాలే కుక్కల్లా ఎలా వస్తున్నారో. ఎలాగైనా వాళ్ళతో మాటలాడి మన రూంకు రప్పించు”
అన్నారు.
తన మాటలకు నాకు ఒక పక్క కాళ్ళు చేతులు వణికినట్లు అయినా మరో పక్క తొడల మధ్య నుంచి జివ్వు మంటూ నరాలు లాగడం మొదలు పెట్టాయి.
ఇద్ద రు కాలేజ్ కుర్ర వాళ్ళు ఒకే సారి నన్ను చేస్తుంటే… ఒక వేళ శ్రీ వారు కూడా జాయిన్ అయితే… ముగ్గురూ కలిసి నన్ను ఒకే సారి చేస్తుంటే.. ఇక ఈ ప్రసాదాన్నికూడా మా రూంలోకి లాగేస్తే.. ఒకే సారి నలుగురితో చెయ్యించు కుంటే.. ఇలా నా ఆలోచనలకు అంతు లేకుండా పోతుంది.
ఏ నీ మిషమైతే నా ధ్యాస దాని మీదకు మళ్ళిందో ఆ నిమిషమే నా తొడల మధ్య తేమ ఊరడం మొదలయ్యింది.
“నిన్నే.. మాటలాడవేంది? ఈ షిప్ యార్డ్ దగ్గర వాళ్ళని ఎలాగైనా మేనేజ్ చెయ్యి” అంటు మళ్ళీ మెల్లి గా నా చె పిలో గొణి గారు శ్రీ వారు.
తన మాటలకు లో లోన సంతోష పడుతూ పైకి మాత్రం “మీరు నిజంగానే అంటున్నారా?”
అన్నాను.
“ఇందులో మళ్ళీ అబద్ద మాడాల్సిందే ముంది?” అన్నారు.
ఇంతలో మేము ఎక్కిన టాక్సీ షిప్ యార్డ్ వద్దకు చేరుకుంది. నేనూ, శాస్త్రి ఊహించినట్లే ఆ కుర్ర వాళ్ళు ఇద్దరూ మాతో ఫాలో అయ్యి షిప్ యార్డ్ కు కూడా వచ్చారు.
శాస్త్రి టాక్సి దిగి డ్రైవర్ తో ఏదో మాటలాడుతున్నప్పుడు నేను వాళ్ళిద్దరి వైపు చూసి ఓరగా నవ్వాను. తిరిగి ఇద్దరూ ఒకే సారి నవ్వారు. వెంటనే శాస్త్రి వైపు చూసాను. తనూ, డ్రైవర్ ప్రసాద్ ఇద్దరూ ఏదో సీరియస్ గా మాటలాడుకుంటున్నారు. అదే అదనుగా నా చేతిని పైకెత్తి మెల్లిగా
గాలిలోకి ఊపాను.

నేను ఏదో సంకేతం పంపిస్తున్నానని అనుకుని అది అర్ధం కావడం లేదన్నట్లు తిరిగి సైగ చేసాడు వాళ్ళల్లో ఒక డు. ఇంతలో ప్రసాద్ తో మాటలాడడం పూర్తి చేసిన శ్రీవారు నా వైపు నడుస్తూ “ఇక లోపలకు వెళ్లామా?” అన్నారు.
మేమిద్దరం లోపలకు నడిచేప్పుడు “ఏంటి ఆడ్రైవర్ తొ అంత సీరియస్ చర్చలు పెట్టుకున్నారు?”
అన్నాను.
“ఏమి లేదు. రేపు ఉదయం వచ్చి మనల్ని రిషి కొండ భీముని పట్నం తీసుకెళ్ళి అటు నుంచి అటే అరకు అంతా తిప్పి చూపిస్తాను అని అడుగుతున్నాడు” అన్నారు.
“ఎంత అడుగుతున్నాడేంటి?” అన్నాను.
“మనల్నే పెట్రోల్ పోయించి రోజు కు 400 రూ పాయలు ఇవ్వమని అడుగుతున్నాడు” అన్నారు శ్రీవారు.
“అంటే ఈ రోజు వదిలేస్తే, మిగిలిన 3 రోజులకు 1200 అవుతుంది కదా” అన్నాను.
“అయితే అవనీ, ఆ ముసలాడు ఇచ్చిన డబ్బు ఉంది కదా?” అన్నారు శ్రీవారు.
“మరి తన బేరానికి ఒప్పుకున్నారా?” అన్నాను.
“ఆలోచించి చెబుతానన్నాను. మనం తిరిగి హోటల్ కు వెళ్ళే లోపల ఏదో ఒకటి ఆలోచించి చె ప్పొచ్చులే.. ఇంత కూ ఏమంటున్నారు ఆ కుర్రాళ్ళు ఏదో సైగ చేస్తున్నట్లున్నావే?” అన్నారు తను.
నా గుండె గతుక్కు మంది. “ఏంటి ? మీరు చూసారా?” అన్నాను.
“ఆహో” అన్నారు.
a
“ఏమి సైగ చెయ్య లేదు. సైగ చేసినట్లు నటించాను. ఇక ఇప్పుడు నేను ఏమి సైగ చేసానో తెలుసుకునేందుకైనా నాతో మాటలాడేందుకు వస్తారు కదా. అప్పుడు మీ కోరిక ప్రకారం వాళ్ళను ఎలాగోలా మన రూ ముకు..” అంటు ఆపాను.
“మంచి ఐడియా. మనం వోటల్ దగ్గరకు తిరిగి వెళ్ళగానే అక్కడ నిన్ను దించి నేను ఏదో పని ఉన్నట్లు తిరిగి ఆ టాక్సిలో ఎక్కి ఒక పది నిమిషాలు అలా వెళ్ళి వస్తాను. ఈ లోపల వాళ్ళతో ఏదోలా మాటలాడి మేనేజ్ చెయ్యి” అన్నారు.

“చూద్దాం” అన్నట్లు తల ఊపాను.
ఇక మేము షిప్ యార్డ్ అంతా తిరిగి చూసుకుని బయట పడే సరికి మరో గంట పైనే పట్టింది. తిరిగి మాటాక్సీ వద్దకు వెళ్తూ దూరంగా ఉన్న స్కూటర్ పార్కింగ్ వైపు చూసాను. ఇద్దరూ ఇంకా అక్కడే నిలబడి ఉన్నారు.
మేము టాక్సి ఎక్కిన వెంటనే ప్రసాద్ “ఏంటి సర్, ఆంధ్రా యూని వర్సిటీ కూడా చూస్తారా?” అన్నాడు.
దానికి శ్రీవారు “లేదోయ్, మేడంకు తల నొప్పిగా ఉందట. తనని వోటల్ దగ్గర దించేసి నేను మాత్రం వస్తాను. అలా యూనివర్సిటీ చుట్టూ ఒక రౌండ్ వేసి వద్దాం” అన్నారు.
“అలాగే సర్’ అంటూ టాక్సిని మేము ఉంటున్న హోటల్ వైపు మళ్ళించాడు తను.
వోటల్ దగ్గర నన్ను దించేసి “నువ్వు వెళ్ళి కాసేపు రెస్ట్ తీసుకో లలితా. నేను అలా వెళ్ళి యూనివర్సిటీ చుట్టూ ఒక రౌండ్ వేసుకుని ఒక అర గంటలో తిరిగి వస్తాను” అని చెప్పారు శ్రీవారు.
అందుకు “సరే” అని చెప్పి తను వెళ్ళే వరకూ ఆగి హోటల్ లాబీ వైపు అడుగులెయ్య తూ పక్కకు చూశాను. నేను ఊహించినట్లే అక్కడ మోటర్ బైక్ పార్క్ చేసి నా వైపే చూస్తూ కనపడ్డారు ఆ కుర్రాళ్ళిద్దరూ. వెంటనే “ఇలా రండి” అన్నట్లు సైగచేసి లాబీ లోకి నడిచాను.
నా వెనుకే లాబీ లోకి పరుగెట్టుకుంటూ వచ్చారు. అక్కడ లాబీ లో ఉన్న ఒక సోఫా లో కూర్చుంటూ వాళ్ళను కూడా కూర్చో మన్నట్లు సైగ చేసాను. ఇద్దరూ పక్కనే ఉన్న సోఫాలో కూర్చున్నారు.
“ఏమి కావాలి మీకు? ఎందుకు మా వెంటే తిరుగుతున్నారు?” అన్నాను.
“అదీ.. అదీ!” అంటూ నసిగారు.
“నీ పేరేంటీ?” అన్నాను వాళ్ళల్లో ఒకడి వైపు చూస్తూ.
“నా పేరు నవీన్ అండి.. వీడేమో రఘురాం.. రఘు అంటాము” అన్నారు.

మళ్ళీ తనే “మేము ఇక్కడే.. అంధ్రా యూని వర్సిటీలో చదువుతున్నాము” అన్నాడు.
“మరి నిన్నటినించీ మా వెంట ఎందుకు పడుతున్నారు అంటే సమాధానం లేదే” అన్నాను.
“అదీ.. నిన్న.. బీచ్ దగ్గర మీ వారు, మితో.. మీ చెల్లాయితో..” అంటూ ఏదో నసిగాడు ఆ నవీన్ అనే
వాడు.
తను చెల్లాయి అంటున్నది ఉస్మన గురించి అని అర్ధ మయ్యింది. ‘ఆహా.. గుర్తుంది. మీరిద్దరూ వేసిన వెధవ కామెంట్స్ కూడా గుర్తున్నాయి” అన్నాను.
“సారీ అండీ.. ఊరకే సరదాగా అన్నాము కానీ మిమ్మల్ని బాధ పెట్టాలని కాదు” అన్నాడు వాడు. “సరే.. ఇంతకూ మా వెనుకే ఎందుకు పడుతున్నారు? చెప్పనే లేదే?” అన్నాను.
“అదీ.. వీడికి పోయిన వారమే పెళ్ళి కుదిరింది అండీ.. వచ్చే నెలలోనే పెళ్ళి. పెళ్ళికి ముందే ఒక
సారి..” అంటూ నసగసాగాడు.
“ఆ ఒక సారి ” అన్నాను.
“ఆ అనుభ వం ఉంటే బాగుంటుందనీ.. ఎవరంటే వాళ్ళ వద్దకు వెళ్తే.. లేనిపోని జబ్బులు వస్తాయి కదా.. నిన్న మీరు, మీ వారు, మీచెల్లెలు.. అలా ప్రవర్తిస్తుంటే.. ఒక సారి ట్రై చేద్దామని..” అంటూ చెప్పీ చెప్పనట్లు తన ఉద్దేశాన్ని మెల్లిగా గొణిగాడు నవీన్.
“తనకు సరే.. మరి నీకు వద్దా ఆ అనుభవం?” అన్నాను.
తను అన్న మాటలకు నేను కోపగించుకోక పోయే సరికి తనలో ధైర్యం పెరిగి పోయినట్లుంది.. “నాకు ఇంతకు ముందే ఒకటి రెండు సార్లు అనుభ వం ఉందండీ. అయినా మీరు కరుణిస్తే మీరూ, మీ చెల్లెలు ఇద్దరు ఉన్నారు కదా.. మేము ఇద్దరం” అంటూ ధైర్యంగా తన మనసులోని మాటను చెప్పాడు.
“మరి మా వారు?” అన్నాను.
నా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పకుండా తల వంచుకుని అలానే నిల్చున్నాడు.
నా

కాసేపు అలాగే ముగ్గురం మౌనంగా ఉన్నాము. మళ్ళీ తనే ధైర్యం చేసి “ఏమంటారు ?” అన్నాడు.
“నువ్వు అడిగిన దానికి ముందు కోపం వచ్చినా.. మీ ఇద్దరి ధైర్యాన్ని మెచ్చుకోకుండా ఉండలే క పోతున్నానోయ్” అన్నాను. ఇద్దరూ ఏమీ మాటలాడలేదు. మళ్ళీ నేనే..
“ఈరోజు రాత్రి 8:30 కు మావారు తన స్నేహితుడిని కలుసుకునేందుకు బయటకు వెళ్తున్నారు. మీరిద్దరూ 8;45 ప్రాంతంలో మా రూముకు రండి.. తరువాత చూద్దాం” అంటూ మా రూం నంబర్ చెప్పేసి వడి వడిగా లిఫ్ట్ వైపు నడిచాను.
నా జ వాబు కు వాళ్ళిద్ద రి రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుందో కూడా చూడలేదు. నేను వాళ్ళిద్దరి ముందూ అలా మాటలాడుతున్నప్పుడు నాకు తెలియకుండానే నా గుండె దడ దడా కొట్టుకో సాగింది. నా వంట్లో తెలియని త మకం, నా తొడల మధ్య విద్యుత్ పాకినట్లు ఏదో కలవరం. ఇంకా ఎక్కువ సేపు అక్కడే ఉంటే వాళ్ళిద్దరినే ఆ క్షణానే నా గదిలోకి రమ్మంటానేమో అన్నంత అలజడి కలిగింది.
రూంలోకి వచ్చి అలానే మంచం మీద వాలి పోయి జరిగి పోయిన, జరుగుతున్న, జరగబోతున్న సంఘటనలు తల్చుకుంటూ అలానే పడుకుండి పోయాను. అలా వెళ్ళి తిరిగొస్తానన్న శ్రీవారు మరో అర గంట తరువాత గానీ రూంలోకి రాలేదు. వచ్చీ రాగానే ఎంతో ఆత్రంగా నా వైపు చూస్తూ “ఏమైంది?” అన్నారు.
“ఏమవుతుంది, మీరు చెప్పినట్లే ఏర్పాటు చేసాను” అంటూ జరిగిందంతా చెప్పాను.
“అయితే 8;45 కు ముహూర్తం పెట్టావన్నమాట” అన్నారు.
నేను ఏమి మాటలాడలేదు. మళ్ళీ తనే “ప్లాన్ అంతా బాగుంది కానీ ఒక్క విషయమే ఏమీ బాగాలేదు”
అన్నారు.
“ఏమిటది?” అన్నాను.
“రాత్రి ఆ ముసలాడు నిన్ను వాయించడం ఎలాగూ చూడలేక పోయాను. ఈరోజు ఆ కుర్రాళ్ళని నా ముందే చేసేందుకు ఒప్పిస్తావనుకుంటే, నేను రూంలో ఉండనని చెప్పావు కదా?” అన్నారు.
తన మాటలకు నేను నవ్వుతూ “మీరు రూంలో ఉండరని వాళ్ళతో అన్నాను కానీ, మీరు ఉండ దల్చుకుంటే అది వాళ్ళకు తెలియాల్సిన పని లేదుగా?” అన్నారు.

“అంటే?” అన్నారు ఆయన.
“నిన్న ఉదయం సుమనని ఎక్కడ దాచి పెట్టానో మీరు అక్కడే దాక్కో వచ్చు” అంటూ క్లోజెట్ తెరిచి తనకు చూపించాను. నేను చూపిన ప్లేస్ చూడగానే అయ్యగారి ముఖం వెలిగి పోయింది.
“అమ్మో ఏమో అనుకున్నాను. అమ్మగారు పధకం మొత్తం సిద్దం చేసి రెడీ అయ్యారు అన్న మాట” అంటూ సంతోషంగా నా బుగ్గ మీద చిటికేసారు.
“చీ పోండి.. చేసేదంతా మీరు. అదేంటో నేను కావాలని కోరుకున్నట్లు నన్ను ఉడికించడం” అన్నాను.
“చీ పోండి అనే మాట సుమన దగ్గర నేర్చుకున్నావా?” అంటూ నవ్వారు తను.
ఇక ఇద్దరం అప్పటినించి 7 గంటల వరకూ రూంలోనే కూర్చుని టి వి చూస్తూ రెస్ట్ తీసుకున్నాము. టైం 7 దాట గానే శ్రీ వారు “కిందకి వెళ్ళి భోజనం చేసి వద్దాం పదా” అంటే ఇద్దరం వెళ్ళే భోజనం చేసి తిరిగి రూంకు చేరే సరికి ఇంచు మించు 8 కావస్తుంది.
రూంలోకి రాగానే శ్రీ వారు “టైం 8 కావొస్తుంది. ఇక రెడీ అవ్వవూ?” అన్నారు.
“రెడీ అయ్యేది ఏముందండీ?” అన్నాను.
“భలే దానివే, కాలేజి కుర్రాళ్ళ ముందు ఇలా ముసలిదానిలా ఉంటావా. ఉండు చెబుతాను” అంటూ నా సూట్ కేస్ తీసి మోకాళ్ళ వరకూ ఉన్న స్కర్ట్, పల్చగా ఉల్లి పొరలా ఉండే తెల్ల షర్ట్, లేసీ డిజైన్ తో ఉండే ఎర్ర బ్రా తీసి నా చేతికి ఇచ్చి..
“వెళ్ళి ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి ఇవి వేసుకుని రా” అన్నారు.
కధ ఇంత దూరం నడిచాక తన మాట ఎందుకు కాదనాలని మరేమీ మాటలాడ కుండా ఆ బట్టలు తీసుకుని బాత్రూంలోకి నడిచాను.
శ్రీ వారు చెప్పినట్లే స్నానం చేసి, శుబ్రంగా తుడుచుకుని తను ఇచ్చిన బట్టలు వేసుకుని బాత్రూం లోంచి బయట పడే సరికి మరో 20 నిమిషాలు పట్టింది. స్నానం చేసేప్పుడు తొడల మధ్య సబ్బు రుద్దుకుంటే కొంచెం గరుకు గరుకుగా తగిలింది.

రెండు రోజుల క్రితం మా ఊరిలో బయలుదేరే రోజు అక్కడ శుబ్రం చేసాను. తరువాత మళ్ళీ సబ్బు రాయక పోయే సరికి అక్కడ ఇప్పుడిప్పుడే చిన్న చిన్న మొటికలుగా వెంట్రుకలు రావడం మొదల వుతున్నట్లుంది.
ఎలాగూ బాత్రూంలోనే ఉన్నాను కదా హెయిర్ రిమూవర్ రాద్దామా అనుకుని మళ్ళీ ఆ కార్యక్ర మం అంతా పెట్టుకుంటే ఇంకా లేట్ అవుతుందని అలాగే స్నానం చేసి బయట పడ్డాను.
నా జీవితంలో ఇంతవరకూ అలా మోకాళ్ళ వరకూ ఉండే స్కర్ట్ కానీ, దాని పైన షర్ట్ కానీ వేసుకో లేదు. నేను రూంలోకి రాగానే నా వైపు చూసిన శ్రీ వారు “వోవ్.. సూపర్ !..” అన్నారు.
నా
తన మాటలకు నవ్వుతూ అద్దం వైపు నడిచి నన్ను నేను అద్దంలో చూసుకున్నాను. తను చెప్పింది నిజమే ఆ డ్రెస్ బాగా ఫిట్ అయ్యింది నా వంటికి. పల్చటి షర్ట్ లోంచి నా ఎర్ర బ్రా లేసీగా మొత్తం కనిపిస్తుంది. షర్ట్ టక్ చెయ్యకుండా అలానే స్కర్ట్ మీదగా వదిలేసాను. డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్ ముందు ఉన్న దువ్వెన అందుకుని తల శుబ్రంగా దువ్వుకుని, పౌడర్ రాసుకుని, బొట్టు పెట్టుకుని సీటుగా తయారయ్యి శ్రీ వారి వైపు తిరిగి నవ్వాను.
“ఈ డ్రెస్ సీ కు భలే సూట్ అయ్యిందోయ్.. వెధవలు వాళ్ళు వచ్చేటైం అయ్యింది కానీ లేకుంటే నిన్ను ఇలాగే నిలబెట్టి వాయించెయ్యాలని ఉంది” అంటూ నవ్వారు ఆయన.
తను “వాళ్ళు వచ్చే టైం అయ్యింది” అన్నాక కానీ నాకు టైం చూడాలని ధ్యాస రాలేదు. గడియారం వైపు చూస్తే 8:40 కావొస్తుంది. ఇంకో 5, 10 నిమిషాల్లో వాళ్ళిద్దరూ ఈ రూంలోకి వస్తారు.
ఎందుకో ఆ ఆలోచన రాగానే మన సంతా ఉద్విగ్వంగా అయిపోయింది. ఒక పక్క భయం భయం గానే మరో పక్క నరాలన్నిటిలోనూ తిమ్మిరి తిమ్మిరి గానూ అదోలా ఉంది.
“వాళ్ళు వచ్చే లోపల లైట్ గా టిఫిన్ చెయ్యనివ్వు” అంటు నా దగ్గరగా వచ్చిన శ్రీ వారిని చూసి..
“ఇప్పుడేగా భోజనం చేసి వచ్చాము ఇంతలో మల్లీ టిఫినా..?” అంటూ అనే లోపలే డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ ముందు నిలబడి ఉన్న నా దగ్గరగా వచ్చిన శాస్త్రి నా కాళ్ళ వద్దగా గొంతు కూర్చుని ఒక్క సారి గా నా స్కర్ట్ చివర్లు పట్టుకుని పైకి లేపారు.
దానితో నడుము వరకూ ఏ అచ్చాదనా లేకుండా నగ్నంగా దర్శన మిచ్చాయి నా తొడలు. అలా బయట పడిన తొడల మీద “చుప్.. చుప్..” అంటూ ముద్దులు కురిపిస్తూ జరిగుతున్న విషయాన్ని కలదెలుసుకునే లోపలే నా పప్పని తన నోటితో జుర్రుకోవడం మొదలు పెట్టే సారు శాస్త్రి.

నిన్న ఉదయం ఏమని సుమన బుజ్జి దాని మీద నోరు పెట్టారో కానీ అప్పటి నుంచీ తనకు నోటి పని మీద ధ్యాస ఎక్కువ అయిపోయింది. “అయినా అదీ నా మంచికే కదా?” అనుకున్నాను.
తను చేస్తున్న పనికి నాకు తెలియకుండానే నా కాళ్ళు రెండూ విడదీసి తన తలని నా మొత్తకేసి మత్తు గా అదు ము కోసాగాను. నా కాళ్ళ మధ్య తను చేస్తున్న పని ఎదురుగా ఉన్న నిలువుటద్దంలో స్పష్టంగా కనపడసాగింది. ఆ దృశ్యాన్ని అలా అద్దంలో చూసేకొద్దీ మరింత కసి రేగసాగింది నాలో.
అందుకే ఇంకా కసిగా, మత్తుగా శాస్త్రి తలని నా తొడల మధ్యకేసి అదుము కుంటూ “ఇష్క్.. మ్మ్మ్మ.. ఓహ్.. శాస్త్రీ.. హ..” అంటు మత్తుగా మూలిగాను. అలా ఎంత సేపు గడిచిందో తెలియదు కానీ తలుపు మీద “టక్.. టక్..” అంటూ అవుతున్న శబ్దంతో గానీ ఈ లోకంలోకి రాలేదు మేమిద్దరం.
తలుపు మీద చప్పుడు వినగానే శ్రీవారు తను చేస్తున్న పని ఆపి లేచి నిలబడి “వాళ్ళు వచ్చినట్లు ఉన్నారు. చిన్నగా వెళ్ళి తలుపు తియ్యి” అంటు తను మా సూట్ కేసులు పెట్టి ఉండే క్లోజెట్ వైపు
నడిచారు.
నేను వెంటనే నా స్కర్ట్ ని తిరిగి మోకాళ్ళ వరకూ లాక్కుని అద్దంలో ఒక సారి చూసుకుని నా జుట్టు సవరించుకుని తలుపు వైపు అడుగులే సారు.
అప్పటికే క్లోజెట్ వైపుకు వెళ్ళబోతున్న శాస్త్రి చటుక్కున ఆగి తలుపు వద్దకు నడుస్తున్న నా దగ్గరగా వచ్చి “మొహమాట పడకుండా పచ్చిగా అడిగి కసి కసిగా చెయ్యించుకో.. సేఫ్టీ మర్చి పోవద్దు” అని నా రొమ్ములు చిన్నగా నొక్కి మళ్ళీ హడావిడిగా క్లోజెట్ వైపు నడిచారు.
“టక్.. టక్ఎ టక్” మళ్ళీ తలుపు మీద చిన్నగా శబ్దం.
శాస్త్రి పూర్తిగా క్లోజెట్ లోకి వెళ్ళి తలుపు వేసుకున్నారని నిర్ధారణ చేసుకుని రూం తలుపు తెరిచాను. ఎదురుగా నవీన్ నిలబడి ఉన్నాడు. తన వెనుకగా రము కనపడుతున్నాడు.
నేను తలుపు తియ్యగానే “మీ వారు వెళ్ళి పోయారా?” అంటూ గుస గుసగా అడిగాడు నవీన్. “ఆ.. పది ని మిషాలయ్యింది” అంటు రూంలోకి రమ్మన్నట్లు ఇద్దరికీ దారి చూపిస్తూ పక్కకు జరిగాను. నేను అలా పక్కకు జరిగిన మరు క్షణ మే ఇద్దరూ రూం లోకి జొరబడ్డారు. (.. ఇంకా ఉంది..)