“ఏ మాలోచించావు” అన్నాడు చంద్రం.
“నువ్వు అపద్దం చెప్తున్నావన్నయ్యా అమ్మ అలా చేసి వుండదు” అన్నాడు రాజు.
“నిజ మా నా పైన వొట్టు నా కళ్ళారా చూసాను” అన్నాడు చంద్రం తల పైన చేతిని పెట్టు కుంటూ.
“ఏమి చూసావు” అన్నాడు రాజు.
పవిత్ర బంధం 8→
“చెప్పాను కదరా భీముడు అమ్మ ను చెరుకుతోటలోకి తీసుకెళ్ళి చేసాడు” అన్నాడు చంద్రం.
“అదే ఏమి చేసాడు” ప్రశ్నించాడు రాజు.
తెలియదా
“ఏరా తల తిరుగుతున్నదా. ఆ మాత్రం దెంగాడు” అన్నాడు చంద్రం చిరాకుగా.
“అమ్మ చీర విప్పాడా” మళ్ళీ అడిగాడు రాజు.
అది తన నోటితో చెప్పలేక ఏమీ మాట్లాడలేదు చంద్రం.
“చెప్పరా ” రెట్టించాడు రాజు. “అబ్బా ఏంట్రా .. లేదు చీర పైకెత్తి పని ముగించాడు” కోపంగా చెప్పాడు చంద్రం.
“జాకెట్ విప్పాడా అన్నయ్యా” అన్నాడు.
కళ్ళముందు సావిత్రి సళ్ళు కదలాడుతుంటే ఏమీ మాట్లాడక వుండి పోయాడు.
తేరుకొని “ఆ” అన్నాడు.
“అమ్మ సళ్ళు చూసావా” అన్నాడు రాజు. “ఏంట్రా ఆ మాటలు అమ్మ గురించి. తప్పు” అన్నాడు చంద్రం.
“తప్పేంట్రా. అమ్మ అంత పతివ్రత కాదులే చెప్పు. ఎలా వున్నాయి అమ్మ సళ్ళు” అన్నాడు రాజు.
చంద్రం మెత్తబడ్డాడు.
“చాలా బాగున్నాయిరా. కొబ్బరి బోండాల్లా వున్నాయి. ” అన్నాడు చేతిని లుంగీ పైన అదు ముకుంటూ..
కాసేపు సావిత్రి గురించి అన్నీ చెప్పాడు. అంతా విన్నాక
“అన్నయ్యా నిజ చెప్పరా నీకు అమ్మను వెయ్యాలని లేదా” అన్నాడు.
“ఛా లేదురా” చెప్పాడు చంద్రం.
“నాకు మాత్రం వుంది. అమ్మను తలుచుకుంటే బాగా కసెక్కుతున్నది” అన్నాడు రాజు దడ్డు నలుపుకుంటూ.
తమ్ముడు వైపు వింత గా చూసాడు.
“నాకు తెలుసు నువ్వు ఏమి అనుకుంటున్నావో. కానీ ఒక సారి ప్రయత్నిస్తాను. నీకే మీ ఇబ్బంది లేదుగా” అన్నాడు.
“లేదు” అన్నాడు చంద్రం.
“సరే ఒక మంచి ఆలోచన వుంది. ముందు మనం భీముడి అడ్డు తొలగించు కోవాలి ” అన్నాడు రాజు.
భయమేసింది చంద్రం కు.
“ప్ర మాద మే మోరా” అన్నాడు చంద్రం.
“ఏ మీ కాదులే. వాడు తాగుతాడా” అన్నాడు రాజు.
“అమ్మ డబ్బులిస్తున్నట్లుంది. బాగా తాగుతున్నాడు” చెప్పాడు చంద్రం.
“అయితే వాడిని లేపేయడం పెద్ద పని కాదు. వాడు తాగే మందులో కాస్త ఎండ్రిన్ కలిపిస్తే సరి” అన్నాడు రాజు.
తమ్ముడి ఆలోచన కు మతి పోయింది చంద్రంకు.
“ఏమీ కాదు గా” అన్నాడు భయపడుతూ.
“ఎందు కన్నయ్యా భయపడతావు. ఏమీ కాదు. మనకు నమ్మక మయిన మనిషి ఎవరు” అన్నాడు.
“అన్నిటి కీ రంగడే. వాడయితే భీముడు కూడా నమ్ముతాడు” అన్నాడు.
గంట సేపట్లో రంగడిని పిలిచి అన్నీ మాట్లాడుకున్నారు. కాసేపటి కి రత్తాలు వచ్చి కొటం లో దూరి లోపల రాజు ను చూసి చటుక్కున వెళ్ళబోయింది.
“రత్తాలు ఆగు” అన్నాడు రాజు.
ఆగింది రత్తాలు. “ఏమి ఇలా వచ్చావు” అన్నాడు రాజు. రత్తాలు సిగ్గుగా చంద్రం వైపు చూసింది. చంద్రం తమ్ముడిని చూసి తల దించుకున్నాడు.
రంగడు నవ్వుతూ ” మీ అన్న రత్తాలు.. అది” అని కన్ను కొట్టాడు.
రాజుకు అర్థ మయి ” పరవాలేదే అన్నయ్యా” అని “రా రత్తాలు ఇలా కూర్చో” అన్నాడు.
రత్తాలు కూర్చోగానే భుజం పైన చెయ్యి వేసి పరీక్షగా చూస్తూ “పట్నంలో ఎందరినో చూసాను నీ అంత మంచి
సరుకును చూడలేదు. అన్నయ్యా ఈ రాత్రి కి రత్తాల్ని నాకు వదిలేస్తావా” అన్నాడు.
లేడి పిల్ల లా బెదురు చూపులు చూసింది రత్తాలు. చంద్రం మారు మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయాడు. వెనుకే రంగడు వెళ్ళి తలుపు మూసాడు.
అర గంట తర్వాత చెదిరిన రత్తాలు జుట్టు నిమురుతూ “ఎలా వుంది రత్తాలూ” అన్నాడు.
“పెద బాబుక నా మీరే ఎక్కువ సేపు సేసారు. వొళ్ళంతా కుళ్ళ బొడిచే సారు” అంది.
నల్లని తుమ్మ మొద్దు లాంటి రత్తాలు నగ్నంగా కవ్విస్తుంటే లాక్కునాడు రాజు. పొద్దు పోయాక రాజు లేచి తయారయ్యి ఇంటికి బయలు దేరాడు. ఈ బండోడు ఇవాళ యినా తాగ కుండా వస్తే బాగుండు అనుకుంటూ వున్న సావిత్రి ఇంటి తలుపు కొట్టిన శబ్దం విని తీసింది. ఎదురుగా వున్న చిన్న కొడుకును చూసి వులిక్కిపడింది.
“ఏరా చిన్నా చె ప్పా పెట్ట కుండా వచ్చావు” అంటూ పక్కకు తొలగింది.
లోనికి అడుగిడుతూనే సావిత్రి తలలో వున్న మల్లె పూల వాసన పసిగట్టి మత్తె క్కింది రాజుకు.
“బాగున్నావా అమ్మా ” అంటూ లోపలికెళ్ళి బ్యాగు పెట్టి స్నానం చేయడాని కి వెళ్ళాడు.
“ఇవాళ
చినబాబు
అంతలో భీముడు వస్తే వచ్చాడు. కుదరదు” అంది.
కలుసుకుందాము” అని
“రేపు చెరుకుతోటలో వెళ్ళిపోయాడు భీముడు.
కాసేపటికి రాజు వచ్చాడు. వొంటి మీద లుంగీ కట్ బనియన్ వున్నాయి. చూడ్డానికి సినిమా హీరోలా వున్నాడు తన కొడుకు అని మురిసిపోయింది. అన్నం తింటూ ఆ
మాటా ఈ మాటా మాట్లాడుతూ ఓర కంట తల్లి అందాలు జుర్రుకోసాగాడు రాజు. ఆ రాత్రి, సావిత్రి, కొడుకు వచ్చినందుకు ఆనంద పడుతూ ఎన్నాళ్ళు వుంటాడో ఎక్కడ తన రంకు తెలిసిపోతుందో అని ఆలోచిస్తూ నిద్ర పోయింది.
తెల్ల వారి “చిన్నా నేను పొలానికి వెళ్తున్నా . ఈరోజు కూలీలు వస్తా మన్నారు. మిరపతోట దించాలి” అని చెప్పి బయలు దేరింది.
ముందే తెలుసు కాబట్టి ఏమీ అనలేదు రాజు. సావిత్రి వెళ్ళగానే వెంబడించి చంద్రం చెప్పినట్లు మరి, చెట్టు ఎక్కి చూసాడు. సావిత్రిని వెల్లకిలా పడుకోబెట్టి జాకెట్ విప్పి చీర పైకి లేపి భీముడు దెంగుతుంటే ఎగిరెగిరి పడుతున్న సళ్ళను చూసి పిచ్చెక్కి పోయింది రాజుకు. ఎలా గయినా సావిత్రిని తన సొంతం చేసుకోవాలని బలంగా అను కున్నాడు.
సావిత్రి, లేచి రవిక వేసుకుంటూ “ఇక ఇంటి కి రాకు చిన్నోడు వచ్చాడు” అంది.
“ఏంటే లంజా నీ ఇష్టమా అన్నీ. నా మొడ్డ లేస్తే వస్తా. కాదన్నావో నీ సంగతి అందరికీ చెప్తాను” అన్నాడు బెదిరిస్తూ.
“ఏరా బెదిరిస్తున్నావా” అంది.
“ఏమయినా అనుకోవే. నేను చెప్పినట్లు వినక పోతే నీ అంతు చూస్తా” అని వెళ్ళిపోయాడు.
భీముడు వెళ్ళిపోయాక అక్కడే కూర్చుని కాసేపు ఏడ్చింది. చెట్టు దిగి వెళ్ళి తల్లిని ఓదార్చాల ను కున్నాడు కానీ అలాగే వుండి పోయాడు. సావిత్రి, లేచి వెళ్తుంటే వయ్యార ము గా కదులుతున్న పిర్రలను చూసి ఇంకోసారి కొట్టు కొని చెట్టు దిగి పాక దగ్గరికి వచ్చాడు. చంద్రం నిద్ర పోతున్నాదు. లేపి చెప్పాడు.
“ఇప్పటి కయినా నమ్ముతా వా” అన్నాడు చంద్రం.
“నమ్ముతానన్నయ్యా. నువ్వు నిజంగా పిచ్చి వాడివి” అన్నాడు రాజు.
“ఎందుకురా” అడిగాడు.
“ఇంత పిట పిట లాడే అమ్మ అందాలను ఎవడో సొంతం చేసుకుంటుంటే చూస్తూ ఎలా వూరకున్నావు. నువ్వే అమ్మను సొంతం చేసుకోవలసింది” అన్నాడు.
“ఏమోరా నువ్వు చెప్పేవరకు అమ్మ పైన నాకు అటు వంటి ఆలోచనే లేదు” అన్నాడు.
“ఇప్పుడుంది గా” అన్నాడు రాజు.
సిగ్గుగా తల వూ పాడు చంద్రం.
“గుర్తు పెట్టుకో అమ్మను ముందుగా నేనే వేస్తాను” అన్నాడు.
అడిగాడు
“అమ్మ వప్పుకుంటుందా” అను మానంగా చంద్రం.
“ఈ రాత్రికే వప్పిస్తా” అని సాయంత్రం వరకు అక్కడే వుండి అన్ని విషయాలు మాట్లాడు కొని బయలు దేరాడు.
రాజు ఇంటి కి వెళ్ళేసరికి సావిత్రి తన గదిలో పడుకుని వుంది. చూసి వెనుతిరిగి వీధి తలుపులు గడియ పెట్టి వచ్చి ” అమ్మా” అన్నాడు.
చటుక్కున కళ్ళు తుడుచుకొని “ఏమి చిన్నా రా” అంది.
రాజు వెళ్ళి సావిత్రి పక్కన కూర్చున్నాడు.
“ఏట మ్మా అలా వున్నావు” అన్నాడు.
“ఏమీ లేదు చిన్నా” అంది.
“చెప్పమ్మా ఏ మయినా అయిందా” అన్నాడు.
“లేదు చిన్నా” అంది తడబడుతూ.
“భీముడి గురించి బయపడుతున్నావా” అన్నాడు రాజు.
కొడుకు అలా అడిగే సరికి ఏమి చెప్పాలో తెలియలేదు సావిత్రి కి.
అంతలోనే సర్దుకొని ” వాడి గురించి భయమెందుకు చిన్నా” అంది.
“నిన్ను బెదిరించాడు కదమ్మా వూళ్ళో అందరికీ చెప్తాను అని” అన్నాడు.
తన కొడుకు ఏ మాత్రం జంక కుండా మాట్లాడుతుంటే నోరు పెగలడం లేదు సావిత్రి కి.
“ఏంట్రా” అంది సావిత్రి.
“అదేన మ్మా నీకు వాడికి జరుగుతున్న ” అని ఆగి “రంకు” అన్నాడు.
“చిన్నా” అని గట్టి గా అరచింది.
తన తల్లిని ఎన్నడూ అంత కోపంగా చూడలేదు రాజు.
“ఏరా మతి వుండే మాట్లాడుతున్నావా నేను నీ కు అమ్మను” అంది.
“అవునమ్మా. అన్నయ్య చెప్తే నమ్మలేదు. ఇవాళ తెల్ల వారి నువ్వు భీముడు చెరుకుతోట లో చేసినది అంతా మరి, చెట్టు ఎక్కి చూ సాను” అన్నాడు.
ఒక్క సారిగా తన నరాలన్నీ రంపంతో కోస్తున్న భావన కలిగింది సావిత్రి కి . కోపం అంతా గాలిలో కలిసిపోయింది. దాని స్థానాన్ని భయం ఆక్రమించింది.
“చిన్నా..” అని చెప్పబోతుంటే
“నువ్వే మీ చెప్పక మ్మా. నాకు అంతా తెలుసు. నువ్వు మా మయ్యతో చేసినది కూడా తెలుసు” అన్నాడు.
కొడుకు వైపు కళ్ళప్పగించి చూస్తుండి పోయింది. ఇక తను చేసేదే మీ లేదు అని పించింది సావిత్రి కి. ఒక్కసారిగా భోరున ఏడవడము మొదలు పెట్టింది.
“అమ్మా ఏంటది ఏడవకు” అన్నాడు రాజు.
సావిత్రి ఆపకుండా ఏడుస్తుంటే చూసి తట్టుకోలేక పోయాడు. సావిత్రి దగ్గరకు జరిగి భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు.
“అమ్మా చిన్న పిల్లలా ఏడవ కు.నేనున్నాగా” అన్నాడు.
కొడుకు మాటలకు తలెత్తి చేసి ఒక్క సారిగా రాజు పైకి వాలి పోయి వెక్కి వెక్కి ఏడవసాగింది.
“జరిగిందేదో జరిగి పోయింద మ్మా బాధ పడకు” అన్నాడు సావిత్రిని పొదివి పట్టు కుంటూ.
“నేను పాపిష్టిదాన్నిరా. మీ నాన్న ఎప్పుడో నన్ను వదిలేసాడు. మద మెక్కి దిగజారాను” అంది సంజాయషీ చెప్తున్నట్లు.
ఇంకా ఉంది