అమెతొ కొంచం చనువు కుడా రావడంతొ నిర్మల కి కొంచం గర్వం గా అనిపించింది. “సరె నిర్మల…నెను బయలుదెరుతున్నా..పని ఉంది..ఱెపు పొలం పని లెదు.. ఇంటి దగ్గరె ఉంటా…మద్యానం అన్నానికి రా” అని పిలిచింది. అది కలనొమ,నిజమో అర్దం కాలెదు నిర్మలకి. అమె వచి మరీ వాళ్ళ ఇంటికి పిలవడం కల లాగా ఉంది. ఎందుకంటే అమె గురించి ఊర్లొ అందరు భయపడతారు. అమెకి చాల పొలం ఉంది అని…ఎవరిని అయిన కొట్టి మాట్లాడుతుంది అని పేరు. కాబటి ఈ చాన్సు వదులుకొకూడదు అనుకుంది అమె ఎందుకు పిలిచిందొ తెలియక.
మరుసటి రోజు లంచ్ తెచుకోకుండా వచింది. లేత పసుపు రంగు చీర కి పింక్ రంగు జాకెట్ వెసింది. నల్లటి వంటి మీద పింక్ జాకెట్ చాలా గమ్మత్తుగా ఉంది. ఉదయం బడి కి వచిన దగరనుండి వాళ్ల ఇంటి వైపు చూస్తునె ఉంది . కాని ఎవరు కనిపించడం లేదు. వీళ్ల్లని నమ్మి లంచ్ కుడా తెచుకొలెదు. అనుకుంటు ఉండగా …”నిర్మలా….ఓ..నిర్మలా” అన్న పిలుపు వినబడి బయటకి స్పీడ్ గా వచింది. గోడ అవతలి వైపు నుండి పిలుస్తూ రమ్మని చెయ్యి ఓపింది.
నిర్మలమ్మ సంతోషానికి హద్దులు లేవు. ఎందుకంటే రేపటి నుండి గొప్పగా చెపుకొవచు కదా అని. బడి ఒక గంట ముందుగనే వదిలి,సీను ని చుసుకోమని చెప్పి వాల్ల ఇంటి వైపు వెళ్లింది. ఆమె రావడం దూరం నుండి గమనించిన కోటిరత్నం మొగుడితో “చూసావా బావా…ఎలా తిప్పుకుంటు వస్తుందో….దాని మదం అణగాలి ఈ రొజు” అని “రా నిర్మలా…నీకొసమే ఎదురు చూస్తున్నాము” అని ఎదురు వచి బొట్టు పెట్టబొయింది. దానికి నిర్మలమ్మ “మెము బొట్టు పెట్టుకొము కదమ్మా” అంది నవ్వు తూ. కాని సుబ్బారెడ్ది కి అమెని బొట్టులొ చూడాలని ఇష్తం. వెంటనె కొటిరత్నం చొరవగా”ఈ ఒక్క రోజు కి ఎమీ కాదులే..మీ దేవుడు ఎమి అనడులే’ అంటూ నుదుటిన ఎర్ర బొట్టు పెట్టింది. ఆ ద్రుశ్యాన్ని కిటికి లో నుండి చూసిన రెడ్డి కి జివ్వుమంది.
లోపలికి వచాక ఒక ప్లెట్ లొ పూలు,గాజులు,చీర,కుట్టిన జాకెట్ పెట్టి “రావమ్మా…నిర్మలమ్మా..రావమ్మా…”అంటు నవ్వుతు చేతికి ఇచింది. “ఇవన్ని ఎందుకమ్మా….వద్దు…ఎమి అనుకోవద్దు” అని అక్కడ పెట్టబోగా కోటిరత్నం వెంటనే అవి నువ్వు తీసుకోకపొతే నా మీద ఒట్టు… ఎందుకంటే రెడ్ది గారు దగ్గర ఉండి మరీ ఆ బాషా తో కుట్టించాడు” అని చెప్పింది కొంచం కోపం గా.
తన జాకెట్ వేరే మగవాడు అలా కుట్టించడం నిర్మలమ్మ కి ఇబ్బంది గ అనిపించింది. కాని అమె గొంతులో భావం అర్దం అయి తీసుకుంది.
“మా దగ్గర మొహమాటం ఎందుకు నిర్మలా…సొంత వాళ్ల దగ్గరలా ఉండు” అంటూ సుబ్బారెడ్ద్ది బెడ్ రూము లో నుండి బయటకి వచాడు. తల స్నానం చేసినట్టు ఉనాడు. బనియను మీద ఉన్నాడు. తనకన్నా చిన్నవాడు తనని టీచర్ అనె గవురవం లెకుండా అలా పిలవడం చాలా చిన్న తనం గ అని పించింది నిర్మలకు. తరాలు మారినా మనుషులు మారరు అని బాధ ని అణుచుకుంది. ఆమె తల దించుకొని ఉండడంతో నీకోసం పట్నం పొయి సన్నటి జాకెట్ గుడ్ద తెచి కుట్తించాను…సాదా వి నీకు నచ్చవని కోటిరత్నం చెప్పింది” అన్నాడు గొప్పగా. ఈ మాట విని వంట గదిలో నుండి హడావిడి గా బయటకి వచ్చి ” నాకు అలాంటి జాకెట్టు కుట్టించరా మగడా అంటే… ఊర్లో వాళ్లు అందరు నీయి చూడాలా అని తిట్తాడు.
నీకు అనేసరికి పట్నం పోయి తెచి…దగ్గర ఉండి మరీ కుట్టించాడు…ఎంతయినా మగ బుద్డి మగ బుద్డే నిర్మలా…”అంది మొగుది తలలొ వేళ్లు పెట్టి నిమురుతూ. సుబ్బారెడ్డి గర్వం గా పక్కనే షెల్ఫు లో ఉన్న చుట్ట తీసి వెలిగించాడు గర్వమ్ గా. ఆ వాసన కి నిర్మల కి కడుపులో తిప్పినట్టు అనిపించి, చీర కొంగు తీసి ముక్కు కి అడ్డం పెటుకుంది. ఆమె అలా చెయ్యడం కొటిరత్నం కి నచలెదు. మొగుడి చెవిలో “చూసావా…లంజదాని కొవ్వు….. వీటికి అన్ని ఉంటే భూమి మీద నిలబడవు…” అని చెప్పి కోపాని అణుచుకోని బలవంతం గా నవ్వు మొహం పెట్టి “ఏంటి నిర్మలా..మీ వాళ్లు ” అని సర్దుకొని “మీ ఇంట్లో వాళ్లు సుట్ట తాగరా” అని….”మనం వంట గదిలోకి పోదాం.రా” అని లోపలికి తీసుకెళ్లింది.
లోపలికి వెళ్లాక “చీర కట్టుకో…అన్నం తిందుగాని”అంది కోటిరత్నం లాలనగా. దానికి నిర్మల “అమ్మో…ఇప్పుడా….ఎమి అనుకొవద్దు…రెపే కట్టుకొని నీకు చూపిస్తా..” అంది బతిమాలినట్టుగా. “అది కాదు నిర్మలా…నిన్నటి నుండి మ మావ…నీకు ఈ చీర చాలా బాగుంటది….పంతులమ్మ కి ఈ రంగు బలే ఉంటది” అని తెగ చెప్పాడు. దగ్గర ఉండి మరీ కుట్టించాడు కదా..
అయన కూడా చూస్తాడు అని” అంది కొంచం బతిమాలినట్టుగా… కోటిరత్నం అంత మనిషి తనను అలా బతిమాలుతుంటే నిర్మలమ్మ మనసు గర్వం తో పొంగిపోఇంది. ఇంతకన్నా బెట్టు చెస్తె ఆ మర్యాద పోతుంది అనుకొని” సరె..నీకోసం.. బాత్రూం ఎక్కడ”అంది చీర అందుకుంటూ. ఇక్కడె మార్చుకో….నేను బయట ఉంటా…”అని బయటకి వెళ్లి తలుపు వేసింది. అక్కడ నిర్మలకి కొంచం ఇబ్బందిగా ఉంది. చిన్న గది. పైగా ఉక్కగా ఉంది. తప్పదు అనుకోని చీర విప్పి పక్కన పెట్టింది.
జాకెట్ హుక్స్ తీసి విప్పబోగా అప్పటికే చెమటకి ముప్పవు వంతు తదిచి ఉన్న తడిచి ఉన్న జాకెట్ చేతులకి అంటుకు పోయి…ఎంత లాగినా రాఏదు. ఇంక తప్పదు అనుకొని “ఒకసారి లోపలికి వస్తారా” అని పిలిచింది చిన్నగా. ఎంది పిలిచావు.. అంటూ లోపలికి వచింది. అప్పటికె జాకెట్ హుక్స్ తీసి చేతులదాకా విప్పుకొని ఉంది. చేతుల దగ్గర తట్టుకొని ఆగి ఉంది. అటు వైపు తిరిగి ఉండడంతో వీపు పలకలు తేలి ఉంది. చామనచాయ వీపు మీద ఎర్ర రంగు బ్రా రెచ్ఛగొట్టేలా ఉంది. దీన్ని ఇలా చూస్తే మావ తట్టుకోగలడా అనుకుంటూ ముందుకు వచ్చి “ఎందుకమ్మా ఇంత బిర్రు రైకలు….పట్టుకుంటేనే పిగిలిపొయేల ఉంది చూడు అంటూ చేతులు తప్పించింది. బాగ చెమట పట్టి ఉన్న జాకెట్ ని చూసి “దీన్ని కాసెపు బయత ఆరేస్తా ఉండు” అని నిర్మల ఎదో చెప్పబోయిన వినిపించుకోకుండా బయటకి వెల్లి గడి పెట్టింది.
కొటిరత్నం నేరుగా సుబ్బరెడ్డి దగరకు వెళ్లి “మావా…కళ్ళు మూసుకో…నీకు ఒకటిస్తా” అంది చేతులు వెనక పెట్టుకొని “అబ్బ..నీ యమ్మ…చెప్పవే….దాన్ని పక్కలో పడదెంగమంటే.. అది చెయ్యకుండా “అని కళ్లు మూసుకున్నాడు. మొహం మీద ఎదో తడి గుడ్డ పెట్టినట్టు చల్లగా తగిలింది. చెమట వాసన మరియు సెంటు కలిసిన కమ్మని వాసన. ఆ వాసన ఎక్కడో చుసినట్టు అనిపించింది సుబ్బరెడ్డి కి. వెంటనె స్కూల్ లో నిర్మలమ్మ ఆది జాకెట్ వాసన గుర్తు వచింది. చప్పున కళ్ళు తెరిచి చూడగా అది ఇందకటిదాకా నిర్మలమ్మ వంటిమేద ఉన్న పింక్ జాకెట్. దాన్ని ఆత్రుతగా లాక్కోబోయాడు.