అపుడు ఆచారి గారు నవ్వుతు” అవునా…నిను చూడగానే అనుకున్న …మన పిల్ల అని..అయినా పోయి పోయి వాళ్ళ ఇంటికి ఎందుకు వెళ్లవు” అనడు ఆరా తీస్తూ. అపుడు లావణ్య ” నాకు అయన ఇష్టం…అయినా ఇవన్నీ తరవాత మాట్లాడుకుందాం ఆచారి గారు..మీరు రేపు రాగలరా ” అని అడగ గానే వప్పుకున్నాడు . లావణ్య థాంక్స్ చెప్పి వెళ్లి కార్ లో కూర్చుంది. అపుడు నిర్మలమ్మ ” ఏంటి వాడి దగ్గరకి వెళ్లవు…ఎం మాట్లాడవు” అంది కొంచం కోపం గ. “అత్తయ్య..ఆటను నిన్ను అవమానించాడు అని చెప్పావు కదా..అలంటి వాడిని వదలకూడదు..బుద్దిచెప్పాలి..అందుకే రేపు మన ఇంట్లో పూజ ఉంది అని చెప్పి రమ్మన్నా..రేపు ఎలాగూ ఇంట్లో మన ఇద్దరమే కదా ఉండేది…అయన సంగతి రేపు చూద్దాం” అంది తెలివిగా. నిర్మలమ్మ కి అది నచ్చకపోయినా లావణ్య ని ఏమి అనలేక సైలెంట్ గ ఉంది.
మరుసటి రోజు అనుకున్న విధం గానే ఆచారి గారు పట్నం వెళ్లి నిర్మలమ్మ ఇంటికి వెళ్ళాడు. లావణ్య నిజం గానే పూజ కి ఏర్పాట్లు చేసింది. నిర్మలమ్మ ఏమి అనలేదు . ఎందుకంటే నిర్మలమ్మ అందరిని గౌరవిస్తుంది. ఎవరిని బాధ పెట్టదు.
ఆచారి గారు రాగానే లావణ్య ఎదురు వెళ్లి నమస్కారం చేసి పూజ గది లోకి తీసుకెళినది. ఆచారి గారు పూజ మొదలు పెట్టారు. నిర్మలమ్మ ఆ గది లోకి వెళ్ళలేదు. బయట హాల్ లో కూర్చొని పేపర్ చదువుతూ ఉంది. కాసేపటికి పూజ అయిపొయింది. “మీరు ఇక్కడే కూర్చొని ఉండండి..కాఫీ తెస్తాను ” అని చెప్పి లావణ్య వెళ్లి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారు కాఫీ తాగుతుండగా..” మీకు మా అత్తయ్య అంటే ఎందుకు కోపం” అంది చిన్నగా…దానికి ఆచారి గారు ” అబే..అదేం లేదు..ఆమె మీద నాకు కోపం ఏమి లేదు…” అనడు కాఫీ చప్పరిస్తూ. “ఆలా కాదు..
ఆమెని లెక్క చేయకుండా మాట్లాడతారు అని చేపి బాధ పడింది నాతో” అంది లావణ్య సాగదీస్తూ . “చ..ఆలా ఎందుకు చేస్తాను..ఆమెతో మాట్లాడింది లేదు ఇంతవరకు..” అనడు ఆచారి గారు. “సరే..నేను బట్టలు ఆరేసి వస్తాను..మీరు అత్తయ్య మాట్లాడుకుంటూ ఉండండి ” అని చెప్పి లావణ్య బయటకి వచ్చి బట్టలు తీసుకొని డాబా మీదకి వెళ్ళింది.
అపుడు ఆచారి గారు బయటకి వచ్చాడు. అక్కడ హాల్ లో ఉన్న నిర్మలమ్మ ఆచారి గారిని చూసి లేచి నిలబడింది. అపుడు ఆచారి గారు ” నిర్మలమ్మ గారు…మిమ్మల్ని నేను తక్కువగా మాట్లాడానని లావణ్య గారి తో చెప్పారంట కదా…నేను ఎపుడు మాట్లాడాను ఆలా..”అనడు పలకరింపుగా. అపుడు నిర్మలమ్మ కి కొంచం కోపం తగిపొయింది. “అబే…అదేం లేదు అంది..ఎదో తెలియక ఆలా అని ఉంటుంది…కూర్చోండి” అని సోఫా చూపించింది . ఆచారి గారు కూర్చోగానే పాకాన ఉన్న చైర్ లో తాను కూర్చుంది. అపుడు ఆచారి గారు “మీ సర్ ఎం చేస్తారు ” అని అడగ గానే సివిల్ ఇంజనీర్ అని చెపింది.
ఆచారి గారికి కూడా వాళ్ళ ఫామిలీ గురించి తెలియగానే కొంచం గౌరవం కలిగింది. “నిర్మలమ్మ గారు..నేను ఎపుడన …పొరపాటుగా మాట్లాడి ఉంటె మనసులో పెట్టుకోకండి “అనడు అర్దించి నట్టుగా. నిర్మలమ్మ కి చాల సంతోషం అనిపించని. అసలు ఆచారి ఇలా మాట్లాడతాడు అని ఆమె వుహింహలేదు. “అయ్యూ..మీరు పెద్ద వాళ్ళు..ఆలా అనకండి…”అంది పవిట కొంగు భుజాల నిండుగా కప్పుకుంటూ. “సరే..వెళ్ళొస్తా మేడం గారు..” లేవగానే…” భోజనం చేసి వెళ్ళండి ఆచారి గారు ” అంది నిర్మలమ్మ వినయం గ. ఏ లోగ లావణ్య బట్టలు ఆరేసి వచ్చింది. ఇద్దరు మంచిగా మాట్లాడుకోవడం గమనించి చాల సంతో షం గ అనిపించి “మీరు భోజనం చేసినాకే వెళ్ళాలి…” అంది డిమాండ్ చేసినట్టు.
సరే అని కూర్చున్నాడు ఆచారి గారు. చేతులు కడుకోవడానికి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళాడు. అక్కడ చేతులు కాసుకొని బయటకి రాబోతుండగా…అక్కడ చీర ,లంగా..జాకెట్ కుప్పగా వేసి ఉన్నాయి. అవి చూడగానే ఆచారి గారికి కొంచం సలపరం అనిపించి చిన్నగా వాటిని తాకి చూసాడు. చిన్నగా శబ్దం రాకుండా లంగా ని బయటకి తీసాడు. దాన్ని రెండు చేతులతో పట్టుకొని పరిశీలనగా చూసాడు. అది పసుపు రంగు లంగా. పిర్రల దగ్గర బాగా నలిగి పోయి ఉంది. వెంటనే దాన్ని ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని చిన్నగా వాసన పీల్చాడు. కొత్తగా అనిపించిన్ది ఆ వాసన. ఆచారి గారికి ఆ వయసులో ఆలా వేరే ఆడవాళ్ళ బట్టలు చూడగానే ఆలా చేయాలి అనిపించింది. లంగాని మెల్లగా అక్కడే పెట్టి జాకెట్ బయటకి లాగాడు చీర లో నుండి.
మెత్తగా ఉంది జాకెట్. చేతుల దగ్గర మడతలు పది ఉన్నాయి. అంతకు ముందే విప్పడం వాళ్ళ చంక దగ్గర చెమట పూర్తిగా ఆరలేదు. చిన్న మరకలు ఉన్నాయి చంకల దగ్గర. ఆ మారక దగ్గర చిన్నగా నాలుకతో నాకాడు. ఉప్పగా ఉంది. ఎందుకో ఆ దెబ్బకి ఆచారి గారి పంచ లో అలజడి మొదలయింది. రెండో చంక దగ్గర కూడా చిన్నగా నాకి వాసన చూసాడు. కొంచం సెంట్,చెమట ,మల్లెపూల వాసన మిక్స్ అయి ఉన్న వాసన చూడగానే ఆచారి గారికి జివ్వుమంది. ఇలాంటి వాసన అయన ఇంట వరకు ఎక్కడ చూడలేదు. పిచ్చెక్కిపోయింది ఆయనకి. జాకెట్ మల్లి అక్కడే పెట్టి బయటకి రాబోతు..మల్లి వెనక్కి వెళ్లి చీర ఎత్తి జాకెట్ వాసన మల్లి గట్టిగ పీల్చి బయటకి వచ్చాడు. అప్పటినే లావణ్య భోజనం సిద్ధం చేసి ఉంచింది.
చ్చి భోజనానికి కూర్చున్నదే కానీ మనసంతా అదోలా అయిపోండి ఆచారి గారికి. వాళ్ళ ఆవిడా చనిపోయి 6 ఏళ్ళు అవడం వాళ్ళ ఈ మధ్య పూర్తి బ్రహ్మచర్యం పాటించడం వాళ్ళ ఆ ఆలోచనలకూ పదూరం అయిపోయారు. కానీ మల్లి ఈ కొత్త ఆడ వాసన ఆయనని కొంచం ఇబ్బంది పెట్టడం మొదలయింది. మనసు నిండా ఒకటే ఆలోచన..ఆ బట్టలు ఎవరివి అని. అంట మత్తు ఎకించే ఆ గమ్మతు వాసన ఎవరిదో తెలియని సందిగ్ధం .
ఆలా అని ఎలా తెలుసుకోవాలి కూడా తెలియని స్థితి. అప్పటికే అవకాశం దొరికినపుడు అల్లా అత్తా కోడళ్లను నఖ శిఖ పర్యంతం దొంగ చూపులతో గమనిస్తున్నదే కానీ ,దేహాన్ని బట్టి దేహ సువాసన పట్టేయడం అయన వాళ్ళ కావడం లేదు. ఇద్దరి జాకెట్లు దాదాపు ఒకేలా ఉన్నాయి. చీరలు కూడా. ఇదే ఆలోచనలో పడి భోజనాన్ని ముగించుకొని బయట పడ్డాడు.
ఆ రోజు నుండి ఆచారి గారి ప్రవర్తన లో మార్పులు రాసాగాయి. ఎపుడు ఎదో ఆలోచిస్తూ ఉండసాగారు. నెరిసిన గడ్డాన్ని తీసేయాలన్న ఆలోచన కూడా ఆయనకి రావడం లేదు. ఆ వాసన ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేసింది . ఆ స్త్రీ ఎవరో కనుకొని వాళ్ళ కాళ్ళు పట్టుకొని అయినా వాళ్ళని తనివితీరా అనుభవించాలని మనసు నిండా ఆలోచన. ఆయనని వూరు అంతా గౌరవిస్తారు. ఒకవైపు ఊరిలో అయన ఇలా అయిపోయాడని తెలిస్తే ,నలుగురిలో చులకన అయిపోతానేమో అన్న దిగులు. మరో వైపు ఆ పద్మిని జాతి మదవతి ఎవరో తెలియని సందేహం. దాదాపు రోజుకి ఒక్కసారి అయినా బడి మీదుగా ప్రయాణం చేసేవాడు ఏదన్న క్లూ దొరుకుతుంది అన్న ఆశతో. ఒకరోజు బడి మీదుగా వెళ్తుంటే టైలర్ బాషా బడిలో నుండి రావడం అయన కంట పడింది. ఆచారి గారి కాళ్ళు తళుక్కున మెరిసాయి.