తన నోటితో వజ్రాలు నోరు మూసి ఒక చేత్తో ఆమె బిగి స్థనాలను పట్టుకొని బలంగా నొక్కాడు. వళ్ళంతా ఏదో మత్తు పాకినట్టు కాగా వజ్రాలు లేవబోయింది. ఆమె లేచే
లోగానే మరోసారి వాటేసుకొని చేతికి ತಿಕಿ ಗೆ పని చెప్పాడు. రవిక ముడి వూడి గుండ్రని జామ పళ్ళలాంటి వజ్రాలు రెండు రత్నాలు బైట పడ్డాయి. రమణయ్య ఆవేశంతో వాటిని ఒక్కసారి బలంగా నలిపి వదిలాడు. పండిన వజ్రాలు తొలి యవ్వన ఫలాలు రమణయ్య చేతి మెలిక కి మత్తుగా వంగి స్పాంజిలా లేచి నిలిచాయి.
అర నిముషం మైకంతో ఉండిపోయింది వజ్రాలు. రమణయ్య తిరిగి ఏదో చేయబోయేలోగానే తేరుకుని విదిలించుకుని లేచి నిలబడింది. కంగారుగా రవిక ముడి వేసుకొని చీర కుచ్చిళ్ళు సవరించుకుంది.
ర మణయ్య గడ్డిలో పడుకొని చిలిపిగా చూడసాగాడు.
” ఛీ, ఏంది మావా నువ్వు, ఇలాగయితే నీ బండెక్కను ”
” ఆ పళ్ళకన్నా నీ సళ్ళే బాగున్నాయే ”
చాల్లే ఎవరైనా సూత్తే మన బతుకే బాగుంటుంది. సిగ్గు లేకపోతే సరి, నే పోతా అంటూ తట్ట తీసుకొని బండి దిగింది. కళ్ళల్లో చిరుకోపం కనిపిస్తున్నా పెదవుల్లో చిరునగవు దాగనంటోంది. విసవిసా నడచిపోయింది వజ్రాలు.
తట్ట చంకనెత్తుకొని
ఎడ్లనదిలించి
గిత్తంటే గిత్త కాదురా, దీని
రమణయ్య లేచి కూచుని
పాటందుకున్నాడు
–
త స్సాదియ్యా, సై యంటే శయ్యమనే పొగరుమోతు గిత్తరా ”
త సై
వెళుతున్న వజ్రాలు
వెనుదిరిగి
ర మణయ్య పాట కి రమణయ్యని చూసి పక్కుమని నవ్వింది. రమణయ్య హుషారుగా ఎడ్లనదిలించాడు.
***
సూర్యుడు కనుమరుగయ్యాడు. కారుచీకటి నలుదిశలా పరుచుకుంటున్న స మయంలో
రే రాజు
మింట
కన్పించసాగాడు. వెన్నెల విరియబోస్తోంది. చిన్న గ్రామం రామాపురం. గ్రామమంతా సందడిగా ఉంది. వజ్రాలు ఇల్లు
ఊరికి చివరగా ఉంది.
ఏదో పని మీద ఆ దారిన వెళుతున్న రమణయ్య వజ్రాలు ఇంటి సమీపానికి వచ్చేసరికి ఠక్కున ఆగి పోయాడు. ప్రక్కన తడికలతో కట్టిన చిన్న స్నానాల గదిలోనుండి గాజుల చప్పుడు వినబడుతోంది.
ఇంటిలోనుండి వజ్రాలు తల్లి కంఠం వినబడుతోంది. అయితే స్నానం చేస్తున్నది వజ్రాలన్నమాట! రమణయ్యలో ఒక చిలిపి తలపు కలిగింది. అటు ఇటు చూశాడు. ఎవరూ రావటం లేదు. నెమ్మదిగా చుట్టూ తిరిగి స్నానాల గది అవతల ప్రక్కకు వెళ్ళాడు.
అటు ప్రక్కనయితే ఆ దారిన ఎవరయినా వచ్చినా తను
కని పించడు.
లోపలినుండి బిందెకు చెంబు తగిలిన చప్పుడు గాజుల గలగలలతో కలిసి వినిపిస్తోంది. కొబ్బరి తడికెను నెమ్మదిగా కొంచెం ప్రక్కకు వత్తి చూశాడు. అంతే. ఒక్కసారిగా అతని నవ్నాడులూ స్తంబించినట్లయి గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది. ఆతృతగా ఇంకొంచెం వత్తి చూశాడు. లోపల వజ్రాలు పండువంటి వెన్నెలలో పుత్తడి
బొమ్మలా నగ్నంగా మెరుస్తోంది. నున్నని మేనుపై నీరు గలగలా జారుతోంది.
బలసిన రొమ్ములు బంగినపల్లి మా మిడి పండ్లలా నిగారింపుతో హుందాగా ఊగుతున్నాయి. లావుపాటి జబ్బలు వాటిని మించి పన సతొన లాంటి పిక్కలు ఎత్తయిన గుండ్రని నాభి క్రిందుగా ఇంతకుముందు చూసి ఎరుగని ఏదో చోటు
పిరుదులు
తనెన్నడూ
”
రమనయ్యలోని యవ్వనం విజృభించసాగింది.
చూసి
దాన్నిగా
చెంబు క్రింద వుంచి పళ్ళు తోముకొంటోంది వజ్రాలు. ఆమె చేయి ఎక్కడె క్కడో తో ముతుంటే బయట ప్రపంచాన్నర్ మరచి పోయాడు రమణయ్య. “వజ్రాలును చేసుకో ” అంటోంది మనసు. వజ్రాలు ఇంత అందంగా ఉందా? నున్నని ఆమె చెక్కిళ్ళను తాకలేని బ్రతుకెందుకు? తళుక్కున ఓ ఆలోచన తట్టింది.
తన
వజ్రాలు స్నానం ముగించింది. తసల్ తో సళ్ళు వత్తు కుంటోంది. ఇక వెళ్ళిపోతోంది. రమణయ్యలో
ఎక్కడలేని మొండి ధైర్యం ప్రవేశించింది. వెంటనే ప్రక్కనున్న జామ చెట్టెక్కి, స్నానాల గదిలోకి దూకాడు.
వజ్రాలు భయంతో అరిచేలోగానే ఆమె నోరు మూసి,
వజ్రాలూ, రమణయ్యని ” అన్నాడు.
”
నేనే
వజ్రాలు భయంతో
”
నువ్వా మావా? మా అయ్య సూతే
”
సంపేత్తాడు. ఎల్లిపో మావా ” అంది.
“ఎలా ఎల్లనే, ఇందాక న్నుంచి నీ అందాన్నే చూస్తున్నా. నిన్ను పొందలేని
నా బ్రతుకెందుకు? అంటూ
వజ్రాలును వాటేసుకున్నాడు.
”
‘మావా యిడు మావా. ఎవరయినా సూత్తే. యిడు మావా” వజ్రాలు విడిపించుకోవడానికి ప్రయత్నం చేయసాగింది. కాని వినే స్థితిలో లేడు రమణయ్య.
ఏదో అనబోయిన వజ్రాలు నోటిని తన నోటితో మూసేసాడు. ఆమె పెదవులు రమణయ్య పంటి క్రింద మెత్తగా నలిగాయి. బలమైన రెండు బాహువుల మధ్యా ఆమె ఛాతీని బలంగా బంధించాడు. అతని బిగికౌగిలిలో ఉక్కిరిబిక్కిరయింది ఆమె. ఆమె వీపుమీద తన చేతులను నెమ్మదిగా జరిపి ఒక చేతితో ఆమెని వాటేసుకొని మరో చేత్తో ఆమె స్థనాల్ని సున్నితంగా తడి మాడు.
ఇంకా ఉంది.