ఆఫీసులో కొత్తగా జాయిన్ అయ్యాను. ఈ ఉద్యోగం కోసం పడరాని పాట్లు పడి, అడ్డమైన వాళ్ళ కాళ్ళూ పట్టుకుని సంపాదించుకోగలిగాను. నిన్ననే మొదటి నెల జీతం కూడా అందింది. ఇక్కడ నేను చేరిన దగ్గరనించీ నాతో చనువుగా ఉంటూ, నాకు అనేక విధాలుగా సాయం చేసాడు సుబ్బారావ్ అని నా కొలీగ్ ఒకాయన. దాంతో అతను చాలా అర్జెంటుగా కావాలి ఒక రెండు వందలు సర్ద గల వా అంటే కాదనలేక పోయాను.
ఇలాటి రెండు వందలు.. ఇంకో ఆరయ్యాయి. ఎప్పుడూ తీసుకోవడమే తప్ప ఇవ్వటం ఉండట్లేదు. పద్నాలుగు వందలు.. నాకొచ్చే ఎని మిది వేల జీతానికి పద్నాలుగు వందలంటే ఎక్కువే. రెండేసి వందలు కాబట్టి ఇవ్వగలిగానే కానీ ఒక్కసారిగా అయితే నేను కూడా ఇవ్వలేను.
ఒక రోజు అడిగాను నాకు కొద్దిగా అవసరం పడింది మీరు నాదగ్గర పద్నాలుగు వందలు అప్పు తీసుకున్నారు. అవి వెనక్కి ఇచ్చెయ్యండి అంటూ చెప్పాను. సరే రేపు సాయంత్రం ఇస్తాను అనేసి వెళ్ళిపోయాడు. మర్నాడు ఆఫీసులో మళ్ళీ గుర్తు చేసాను. సాయంత్రం ఇంటి కొచ్చెయ్యండి ఇస్తాను అన్నాడు. ఆఫీస్ అయిపోయాక అతనింటికి వెళ్ళాను. తలుపు కొట్టాను. కొద్దిసేపటికి తలుపు తెరుచుకుంది.
“మీరు సుందర రావ్ గారా..” అంటు అడింది తలుపు తీసినామె.
అవును అన్నాను. “కూర్చోండి వచ్చేస్తారు” అంటు లోపలకి ఆహ్వానించింది. లోపలకి వెళ్ళాను. చిన్న ఇల్లు. చిన్న హాల్, వరండా, వంటిల్లు, బెడ్ రూం అంతే. హాల్లో సోఫా మీద కూర్చున్నాను. “కూర్చోండి కాఫీ తీసుకొస్తాను” అంటు వంటింటిలోకి వెళ్ళింది ఆవిడ.
కూర్చుని అక్కడ ఏదో పత్రిక కనపడితే తిరగేస్తున్నాను. ఒక పదినిమిషాల్లో ఆమె వచ్చింది రెండు కప్పులు పట్టుకుని. ఒక కప్ నాకిచ్చి తను ఒక కప్ తీసుకుని తాగుతూ అడిగింది. “ఎంత ఇవ్వాలి మీకు ఆయన” అంటూ..
మీకెందుకులేండి అన్నాను. పర్వాలేదు చెప్పండి అంది.
పద్నాలుగు వందలు అని చెప్పాను.
ఎప్పుడు తీసుకున్నారు? అని అడిగింది.
ఒక్కసారిగా కాదండి.. రెండేసి వందలుగా ఒక ఏడు సార్లు తీసుకున్నారు.. చెప్పాను నేను.
అలాగా.. అందావిద
ఇల్లు చూసారా.. అంది ఆ చూసాను.. అన్నాను ఇంకే మనాలో తెలియక
రండి బెడ్ రూం చూద్దురు అంది.. నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది. సామాన్యంగా బెడ్ రూం లోకి ఎవర్నీ ఆవ్వనించరు. అందునా ముక్కూ మొహం తెలియని పరాయి వాడిని మొగుడు లేని సమయంలో..
బెడ్ రూం లోకి వెళ్ళాను ఆమె మాట కాదనలేక. ఒక డబల్ కాట్ ఉందక్కడ. ఎదురుగా డ్రెస్సింగ్ టేబుల్. తెల్లటి దుప్పటి పరిచి ఉంది మంచం మీద. వెనక్కి తిరిగాను. పర్వాలేదు ఇలా కూర్చోండి అంటు చొరవగా నా చెయ్యి పట్టుకు లాగి మంచ మ్మీద కూర్చోబెట్టి నా పక్కన కూర్చుంది ఆవిడ.
నాకు మతి పోయింది. ఇదే మిటి ఈవిడ ఇలా ప్రవర్తిస్తుంది అని ఆమెవైపు చూసాను.. అప్పుడు గ మనించాను ఆమెని. చాలా చక్కగా ఉంది. గుండ్రటి ముఖము, విశాలమైన నుదురు, పల్చటి పెదవులతో, చిన్న లక్కపిడతలాంటి నోరు, సూదిగా ముక్కు, బారెడు జడ, శంఖంలా ఉంది మెడ. మెడలో సన్నటి గొలుసుతో మంగళ సూత్రాలు. ఉన్నతమైన ఎద. వీటన్నిటినీ మించి చక్కటి లేత పసుపు వన్నెలో వళ్ళు.
“నేను అందంగా లేనా..? ” అడిగింది ఆవిడ.
“చాలా అందంగా ఉన్నరు” చెప్పాను నేను.
“మరింకేం.. రండి..” అందావిడ.
“అయ్యో తప్పండీ.. మీరు నా స్నేహితుడి వైఫ్..” అంటూ ఏదో చెప్పబోయాను..
“మరి మీకు మీ బాకీ డబ్బు అక్కర్లేదా?”
“దానికీ దీనికీ ఏమిటి సంబంధం?” అడిగాను నేను కొంచెం ఆశ్చర్యపోతూ..
“ఎందుకంటే మా ఆయన బాకీ తీర్చే పద్దతి ఇదే కనుక..” చెప్పింది ఆమె.
అంతే.. నాకు నోటి మాట రాలేదు..
“ఆయన బయటకి వెళ్ళిపోతూ మీరు వస్తారనీ, బాకీ తీర్చెయ్య మనీ నాతో చెప్పి వెళ్ళారు. రాత్రి తొమ్మిది వరకు ఇంటికి రారు. అదైనా నేను ఫోన్ చేసి చెప్పాలి. మీరు మీ బాకీ వసూలు చేసుకోండి..” అంటూ పైట తీసి పక్కన పడవేసిందావిడ.
“మీరు పొరపాటు పడుతున్నారు..” అంటూ అక్కడనుంచి వెళ్ళబోయాను..
చటుక్కున చెయ్యి పట్టుకుని ఆపేసిందావిడ. “మీరు డబ్బు రూపేణా మీ బాకీ ఆయన దగ్గరనుంచి వసూలు చెయ్యలేరు” అని అంది.
నేను నిర్ఘాంత పోయాను. సుబ్బారావ్ ఇలాంటి వాడా.. అందుకే నా ఆఫీసులో అందరూ అతనితో అదోలా బిహేవ్ చేస్తారు. ఈ విషయం ఆఫీసులో మిగతావారికి తెలుసా? ఇలా నా ఆలోచనల్లో నేను ఉన్నాను.
“రండి..” అంటు మరోసరి ఆవిడ పిలిచింది.
ఆవిడ వైపు చూసాను. అప్పటి వరకూ ఉన్న రవిక లేదు. పమిట చెంగు భుజల చుట్టూ తిప్పి వేసుకుని ఉందావిడ. పల్చని చీర కావడంతో ఆవిడ ఎద పొంగులు దాదాపు మొత్తంగా కనపడుతున్నాయి.
“వద్దండి.. నేనలా చెయ్యలేను.. నా డబ్బు నాకు పోయినా పర్వాలేదు. ఎవడో పర్స్ కొట్టే సాడనుకుంటాను. వస్తాను..” అంటూ వెనుదిరిగి వెళ్ళిపోబోయాను.
చెయ్యి పట్టుకు ఆపేసిందావిడ. “మీరు అలా వెళ్ళిపోతే ఆయన నన్ను కొడతారు..” అంది ఆవిడ. కలువ రేకుల్లాంటి ఆ కళ్ళనిండా నీళ్ళు.
సుబ్బారావ్ మీద ఆ క్షణంలో పరమ అసహ్యం వేసింది. డబ్బుకోసం పెళ్ళాన్ని పరాయివాళ్ళకి అప్పగించడమే కాక కొడతాడు కూడానా.. చీ.. చీ.. అని పించింది.
“ప్లీజ్.. మీ డబ్బుకోసం కాక పోయినా నా కోసం వప్పుకోండి.. ఆ దెబ్బలు నేను తినలేను..” సన్నగా ఏడుస్తు అంది ఆవిడ.
నేను తల పట్టుకు కూర్చుండిపోయాను. నా మనసు అంగీకరించటంలేదు. కానీ ఇప్పటి వరకు స్త్రీ సాంగత్యంలేని నా శరీరం పొందు కోసం ఆరాటపడుతోంది.
“ఇప్పుడు మీరు నన్ను వదిలేసినంత మాత్రాన ఏనాడో నేను పోగొట్టుకున్న నా శీలం తిరిగి రాదు.. నేను పతివ్రతనై పోను. ఒక మాట మాత్రం నిజం. ఇప్పటి వరకూ నా దగ్గర అనేక మంది బాకీలు వసూలు చేసుకున్నారు. వారెవ్వరూ కూడా కనీసం ఏమాత్రం జాలి నా మీద చూపించలేదు. డబ్బుసంగతి మర్చిపోండి. మీరు దాన్ని ఎలా భావిస్తారో నాకు అనవసరం. మీరు కూడా వయసులో ఉన్నారు. ఆరోగ్యంగా ఉన్నారు. మీకు కోరికలు ఉండవా..? మీ కోరిక తీర్చుకోండి. మీరు చూపించిన ఈ జాలికి ప్రతిగా మీకు ఎన్నడూ మరచి పోలేని సుఖాన్ని అంది స్తాను. ఇంకా ఎక్కువ ఆలోచించకండి. రండి..” అంటూ తను మంచం మీద వాలి పోతూ నా చెయ్యి పట్టుకుని తన మీదకి లాక్కుంది.
పూలచెండులా ఉందామె దేహం. నన్ను లాగుతున్నపుడు పక్కకి జరిగిందో లేక ఆమే పక్కకి తప్పించిందో తెలియదు కానీ తన పైట పక్కకి తప్పిపోయి ఆవిడ ఎద పొంగులు నగ్నంగా కనిపిస్తున్నాయి. నా నిగ్రహం పూర్తిగా ఓడి పోయింది..
మిగతా తరవాతి భాగంలో..
గ మనిక.. ఇందులో సుబ్బారావ్ లాంటి వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారా..? మీ జవాబులు మెయిల్ చెయ్యండి..