ఒక పక్క డ్రింక్ సిప్ చేస్తునే రెండొ చెయ్యి వినయ తొడల మీద వేసాడు ఆంజనేయులు. ఈలోగా మూర్తి చేతిలో వున్న గ్లాసులో ద్రవం మొత్తం ఒకేసారి త్రాగేసి కింద పెట్టి వినయ పెదాలు అందుకున్నాడు. పినయ మత్తుగా ఒక చెయ్యి మూర్తి మెడ చుట్టు వేసి దగ్గరకు లాక్కుంది.
ఆంజనేయులు వినయ రెండో చేతిని తన వళ్ళోకి లాక్కున్నాడు. వినయ సన్నటి చేతి వేళ్ళు ఆంజనేయులుని దండాన్ని చుట్టుకున్నాయి.
తన భర్యని ఇద్దరు మగాళ్ళు పచ్చిగా నలుపుతుంటే దివాకర్ ఆగలేక పొయేడను కుంటాను, గ్లాసు ఖాలీ చేసి, సునంద మెడ చుట్టూ రెండు చేతులూ వేసి ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. వాళ్ళ ముద్దు యెంతకీ తరగడం లేదు. ఒక చెయ్యి సునంద కుడి చన్ను మీద వేసి కుదుళ్ళతో
సహా పిసక సాగేడు. దివాకర్ వడిలోకి చూసాను. వుద్రేకంతో పడగ విప్పిన కోడె త్రాచులా
ఆడుతోంది.
ఒక్క క్షణం చేతిలోకి తీసుకుందామా అనుకున్నాను. మెందుకో నా అంత నేనే ఇనిషేటివ్ తీసుకోలేక పోతున్నాను. ఒక పక్క చుట్టూ వున్నది మెబ్బెట్టుగా వుంది. ఇంకో వైపు చాలా కైపెక్కించేలా వుంది.
ఆలోచనల్లో తెలీకుండానే గ్లాసు ఖాళీ చేసాను. వాళ్ళ హడావిడిలో వాళ్ళున్నారు. వినయ చేయి ఆంజనేయులి అంగాన్ని గుప్పిట్లో కిందకీ మీదకీ ఆడిస్తోంది. మూర్తి వినయ మొహంచుట్టూ, మెడ కి అటు ఇటు ముద్దులు గుప్పిస్తున్నాడు.
ఒక్కసారిగా మనసంతా వెల్తి అనిపించింది. యెవరు యెవరికీ కనీసం తత్కాలికంగా ఆ పని చేసుకుంటున్నపుడైనా చెందకుండా యేమిటిది? అనుకున్నాను.
గ్లాసులో అది యెక్కువో, తక్కువో తెలీకుండా మళ్ళీ డ్రింక్ పోసుకుని అందులో కూల్ డ్రింక్ వేసుకుని రెండు మూడు గుక్కల్లో తాగేసాను. కళ్ళు మెత్తగా మూత పడుతున్నాయి.
అలాగే సొఫాలోకి వాలి పోయేను. శరీరం వుండుండి గిర్రున తిరుగుతున్నట్టుంది. మూర్తితో అనుకోకుండా అలా జరిగిన తర్వాత ఒక్కరోజు కూడా గడవకముందే అనకట్ట దాటగానే కట్టలు తెంచుకున్నట్టు ఈ అనుభ వాలూ, ఈ రంగులూ, మెప్పుడు కలలో కూడా
వూహించని సంఘటనలు మీద పడి మంచీ, చెడ్డా ఆలోచించనీకుండా వుక్కిరి బిక్కిరి చేస్తున్నాయి.
కళ్ళెదురుగా హాస్పిటల్ బెడ్. వదినగారు ఖళ్ళు ఖళ్ళున దగ్గుతుంటే యెవరో ఒకాయన వీపు మీద చేత్తో తడిమి సాంత్వన కలిగిస్తున్నారు. ఆ మొహం స్పష్టంగా కనబడకుండా మనసు వెనక్కు తోసేస్తోంది. యెవరది? చలపతి రావు. మావారు. ఆయన కళ్ళు జాలి గా చూస్తున్నయి. మిమ్మల్ని యెప్పటికీ వదిలిపెట్టను.! ఏమ్మా!! ఈ ఒక్క సారికే! మీమాట ఎప్పుడైన కాదన్నానా? వెంటనే దృశ్యం మారిపోయింది. “జాగ్రత్త ! నీళ్ళ దగ్గరకు వెళ్ళకండి. అందరూ మెక్కడుంటె మీరూ అక్కడే వుండండి. వాళ్ళూ పెట్టింది చాలక ఆకలేస్తే, బాగ్ లోంచి బిస్కట్స్ తీసుకు
తినండి. సడన్ గా కంటి ముందు చీకటి మళ్ళీ ఒక్క సారి వెలుగు. ఈసారి రంగురంగులుగా వుంది. వెస్టరన్ మ్యూజిక్ ! లయబద్దంగా డ్రమ్స్ శబ్దం వినబడుతోంది. రకరకల మనుషులు స్టేజ్ చుట్టూ వున్నారు. అందరూ హుషారుగా చప్పట్లు కొడుతున్నారు. స్టేజ్ మధ్యలో.. మూర్తి వినయ తొడల మధ్య రైల్ ఇంజనులా స్పీడ్ గా కదులుతున్నాడు. ఆ పక్కనే సునందలో దివాకర్ మూర్తితో పోటిపడుతున్నట్టు వూగుతున్నాడు. యెక్కడినుంచో ఆంజనేయులు స్టేజ్ మీద కొచ్చి, మూర్తిని వినయలోంచి లాగడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. మూర్తి విసురుగా ఆంజనేయుల్ని తోసేసి స్పీడ్ పెంచాడు. అక్కడ సునందలో వూగుతున్న దివాకర్ పక్క దీనంగా నుంచిని “దివాకర్! ప్లీజ్! ప్లీజ్! ” అంటూ బతిమాలుతున్నాను.
“షట్ అప్ అండ్ గెట్ ఔట్ బ్లడీ బిచ్! ” అని తోసేసి అందరూ గొల్లున నవ్వుతుంటే అతను స్పీడ్ పెంచాడు. డ్రమ్స్ శబ్దం జోరవుతోంది. మెక్కడి నుంచో సన్నగా ఫోన్ రింగ్ వినబడుతోంది. సడన్ గా డ్రమ్స్ శబ్దం బాగా తగ్గి పోయి ఫొన్ శబ్దం యెక్కువయింది.
చటుక్కున కళ్ళు తెరిచాను. వళ్ళంతా చెమట్లు పట్టినట్టుంది. యెదురుగా సునంద. దాని చేతిలో ఫొన్. సొఫాలో ఆంజనేయులు, వినయ, మూర్తీ ఎవరూ లేరు. సునంద ఇంకా దిసమొలతోనే వుంది.
ఫొన్ ఒక చేత్తో మూసి. “బావ గారి ఫొన్ నీ కోసం. నుస్సు తల నెప్పితో పడుకున్నావని, లేపి చూస్తానని చెప్పాను. మాట్లాడగలవా?” అని అడిగింది.
తల వూపి ఫొన్ అందుకుని గొంతు సవరించుకుని “హల్లో! ” అన్నాను.
“సత్యా! నేను. రావుని పొద్దుటే నీకు కబురు పంపాను అందిందా?” అని అదు ర్దా గా
వినిపించింది ఆయన స్వరం.
“అందింది. వదినగారికి ఇప్పుడెలా వుంది!” అన్నాను. గొంతు బొంగురు తడబడుతున్నట్టు నాకే తెలుస్తోంది.
పోయి
మాట
“యేమో అటో ఇటో అన్నట్టుంది. అందుకే ఇక్కడ వారం రోజులు చూసుకునే వద్దామని అనుకుంటున్నా ను. ఐనా. నీ గొంతు అదోలా వుంది? వుత్తతల నేప్పేనా? జ్వరం కూడానా? మందులేమైనా వేసుకున్నావా? ” అని అడిగారు.
“అబ్బే మేంలేదండీ! బాగానే వున్నాను. కాస్తంతా తల నెప్పి. జ్వరం అంతే! సునంద వుంది గా మీరే మీ ఆందోళన పడకండి!” అన్నాను.
“సరే! జాగ్రత్త. పరిస్తితిని బట్టి వీలైతే ముందే వచ్చేస్తాను. నీకు తగ్గే వరకూ అవసరమైతే అక్కడే వుండు. సునంద నీకు బాగా చనువే కదా! నేను వుంటాను!” ఫొన్ పెట్టేసారు.
ఒక్కసారి మనసంతా నీరైపోయినట్టయింది. పాపం ! యెంత మంచి మనిషి! నన్నెందుకు ఈ
బలహీనత ఆవరించింది? అనుకున్నాను.
” యేమే బాగ కునుకు తీసినట్టున్నావు? అంది సునంద. సన్నగా డ్రమ్స్ శబ్దం వస్తోంది స్టీరియో స్పీకర్స్ నుండి.
“వీళ్ళందరూ మేరి? “అన్నాను?
“ఇప్పుడే ఫొన్ వచ్చాక ఇంతసేపూ డేన్ స్ చేస్తున్న వాళ్ళు పై గదిలోకి వెళ్ళారు. నువ్వూ రా! వెళదాం” అంది
“నాకు తల అంతా ది మ్ముగా వుంది. నువ్వెళ్ళు నేను కింద గదిలో నిద్ర పోతాను ” అన్నాను.
“ఇప్పుడు టైం ఇంకా పది అయింది. కింద బత్రూం లో టబ్ నిండా నీళ్ళు నింపాను. వెచ్చవెచ్చగా స్నానం చెయ్యి. టవల్ కూడ వుంది. బట్టలు కూడా అల్మైరాలో వుంటాయి. అంతా అయాక తరు వాత అలోచిద్దువు . నేను వస్తాను. మూర్తి, ఆంజనేయులు వినయకి దుమ్ము దులిపేస్తున్నారు. బాగా చేయించు కుంటోంది. నిజానికి మనం వీళ్ళదగ్గర నేర్చుకోవాలి. మగాడిని పిండు కోవాలో!ది వాకర్ నా కోసం చూస్తుంటాడు ” అని మేడ మీదకి వెళ్ళిపోయింది.
ఎలా
నేను బాత్ రూం లోకి నడుస్తుంటే వళ్ళు తమాషాగా తూలుతూ కదుల్తున్నట్టుంది. తలుపు లాగి అల్మైరా తెరిచి చూసాను. అక్కడ టవల్స్, సునందవి రెండు నైటీలు వున్నాయి.
మెల్లగా టబ్ లోకి దిగి వరుగుతూంటే వెచ్చటి నీళ్ళు మొకాళ్ళకి తగిలి క్రమ క్రమంగా పీపు, బాహుమూలలు, తొడల్లోంచి పాకుతూ మొత్తం శరీరాన్ని మెడ వరకూ కప్పేసాయి. కళ్ళు మూసుకున్నాను. చేతులతో నీళ్ళు తీసుకుని మొహం తడుపుకున్నాను. మస్తిష్కంలో దివాకర్ మగతనం ఎర్రగా బాగా నిగిడి, నరాలు తేలి మూర్తి అంగం తాచుపాములా వినయ కలుగులోకి దూరిపోతూ…
హాస్పిటల్లో చలపతి రావు భోరున ఏడుస్తూ..”అక్కా! అక్కా! …పూల్ పక్కన ఎవరో అయ్యో! ఎవరో అబ్బాయి నీళ్ళలో పడ్డాడు. రక్షించండి ! సత్యా నువ్వంటే ఇదో! మీవారికి ఎదురొత్తులిచ్చినట్టు నాకూ…. “అయ్యొ బాధ పడకండీ! సంభాళించుకోండీ! ఆంజనేయులూ! రా తనివితిరా నీ సత్యాని నీలో కలిపేసుకో! కమాన్! దివాకర్ నాలో కూడా కాస్త చోటు చేసుకోవూ! ”
నాకు
Mee story munduku vellekondiki mari tempting ekkuvavutundi, excitement cheppanalavi kakunda vundi. Sexy, good.