సరిత చెప్పిన కధ :
రజని వచ్చి వెళ్ళినప్పటి నుంచి నా మనసు మనసులో లేదు. ఎందుకో ఎలాగైనా చందుని చూడాలని ఉంది. నాయనమ్మ పరిస్తితి గురించి ఏమి చెప్పలేక పోతున్నారు డాక్టర్లు. ఆమె ఆరొగ్యం కొంచెం మెరుగు పడితే వెళ్ళి చందుని చూసి రావాలి అనుకున్నాను.
స్నేహం కోసం – 11→
డాడీ నా ఆలోచనలు గ్రహించిన వారిలా “ఏమ్మా, వెళ్ళి నాలుగు రోజులు అల్లుడు గారి దగ్గర నా ఉండి వస్తావా?” అన్నారు. “చూద్దాం లెండి నాన్నా” అన్నాను.
ఈ మూడు వారాలుగా నాయనమ్మ, హాస్పిటల్ ఈ గొడవల్లో పడి ఇక వేరే ధ్యాస లేదు కానీ రజని ప్రభాకరం లని చూడగానే మూడు వారాల క్రితం జరిగిన సంగతులన్నీ గుర్తుకు వచ్చి తొడల మధ్య సలపరం బయలుదేరింది. వెంటనే చందుకు ఫోన్ చేసి కాసేపు మాట్లాడాను. తను కూడా చాలా డల్ గా మాట్లాడారు.
“ఎప్పుడొస్తున్నావే సరీ?” అన్న తన ప్రశ్నకు సమాధానంగా నాయన మ్మ పరిస్తితి చెప్పి.. “పోనీ, మీరు వచ్చిఒక రెండు రోజులు ఉండి పోకూడదూ” అన్నాను.
అందుకు తను “నాకు రావాలనే ఉంది కానీ ఆఫీసులో చాలా బిజీగా ఉంటోంది సరీ, చూద్దాం.. నేను సాయంత్రం మళ్ళీ ఫోన్ చేస్తాను” అన్నారు. చెప్పినట్లే సాయంత్రం ఫోన్ చేసి తను శుక్రవారం (ఎల్లుండి) రాత్రి ట్రైన్ లో బయలుదేరి వస్తున్నానని తిరిగి ఆదివారం రాత్రి బయలుదేరి హైద రాబాద్ వెళ్ళిపోవాలనీ చెప్పారు. చందు వస్తున్నారని తెలిసినప్పటి నుంచి నా మనసు సంతోషంతో కూనిరాగాలు తీయసాగింది.
శుక్రవారం రానే వచ్చింది. మామూలుగా రాత్రిళ్ళు నాయన మ్మ దగ్గర హాస్పిటల్లో నేను కానీ అమ్మ కానీ పడుకుంటాము. ఆరోజు అమ్మ తను ఉంటానంటే, సాయంత్రం ఏడు గంటలకల్లా హాస్పిటల్ నుంచి వచ్చేసాను. రాగానే ఏదో ఇంత తిన్నాననిపించి నా రూం చేరాను. రూములోకి వచ్చి పడుకున్నప్పటి నుంచి శ్రీవారి ఆలోచనలు నా మదిలో ఒకటే మెదలసాగాయి. పాపం రజని వచ్చేసినప్పటి నుంచి ఆవురావురంటుంటారే మో.
అంటే అననీలే నేను మూడు వారాలుగా పస్తులు ఉండలేదూ?. ఇలా బుర్ర లో ఎన్నెన్నో ఆలోచనలతో అసలు నిద్ర పడితే ఒట్టు. తను రేపు రాగానే ఉదయాన్నే ఒక షో కావాలంటాడే మో ?.. ఆ తలపులు రాగానే నా చేతులు నాకు తెలియకుండానే నా చీర కుచ్చిళ్ళలో దూరి నా బుజ్జి దాని
మీదకు వెళ్ళాయి. అక్కడ చెయ్యి తగలగానే నేను గత మూడు వారాలనుంచి అక్కడ బ్లేడుకు పని చెప్పలేదన్న సంగతి గుర్తుకు వచ్చింది.
ఎలాగూ నా రూముకి అటాచెడ్ బాత్ రూం ఉంది కాబట్టి వెంటనే లేచి సబ్బు, రేజర్ తీసుకుని బాత్ రూములోకి నడిచాను. బాత్ రూములోకి రాగానే బట్టలన్నీ విప్పి అక్కడ సబ్బు రాసి పని మొదలు పెట్టాను. మరో అర గంటకు జుట్టంతా వదిలి తళ తళ లాడుతూ దర్శన మిచ్చింది నా బుజ్జిది. ఎలాగూ పని మొదలు పెట్టాను కనుక భుజాల కింద కూడా సబ్బు రాసి షేవ్ చేసుకుని, స్నానం చేసి బయట పడ్డాను.
రూములోకి రాగానే చల్లగా తగిలిన ఎయిర్ కండిషన్ గాలికి మళ్ళీ కోరికలు జీవ్వున లాగ సాగాయి. చుట్టుకుని ఉన్న టవల్ తీసి పక్కన పడవేసి అలానే నగ్నంగా బెడ్ మీద చేరి నా కుడి చెయ్యి బుజ్జి దాని మీద వేసి నిమురుకోసాగాను.
ఆ చేతి స్పర్శకే నా బుజ్జిది రెచ్చిపోయి ఇంకా ఇంకా అంటు గోల పెట్టాసాగింది. మూడు వారాల క్రితం రజని చేసిన పనులన్నీ గుర్తుకు వచ్చి మెల్లిగా నా చూపుడు వేలుని లోపలకి నెట్టి కిందకీ పైకీ ఆడించ సాగాను.
దానితో నా వళ్ళు విపరీతమైన కొరికతో వణికి పోసాగింది. ఎడమ చేత్తో నా రొమ్ములు నేనే పిసుక్కుంటూ మెల్లిగా ఇంకో వేలుని కూడా నా బుజ్జిదానిలోకి దోపి ఆడించ సాగాను. నేను ఎన్ని వేళ్ళు పెట్టి ఎంత కొట్టుకున్నా మొగవాడి దెబ్బకు సాటి రాదు కదా..!
అందుకే నా బుజ్జిది ఇంకా ఇంకా అంటూ మారాం చెయ్యసాగింది. కొంచెం సేపు వేళ్ళతో కొట్టుకున్నాక నా రెండు చేతులతో రెండు రొమ్ములని బాగా పిసుక్కుని దిండుని కావలించుకుని అలానే పడుకుండి పోయాను.
సడెన్ గా తలుపు మీద ఎవరో బాదుతున్నట్లు వినిపిస్తే గబుక్కున లేచి టైం చూసాను. అర్ధ రాత్రి కావొస్తుంది. ఇప్పుడు ఎవరా అని లేచి లైట్ వేసి తలుపు వైపు నడవబోయిన ప్పుడు కానీ నాకు గుర్తుకు రాలేదు నేను నగ్నంగా ఉన్నానని.
వెంటనే పక్కనే పడి ఉన్న నైటీ అందుకుని వేసుకుని తలుపు తెరిచాను. ఎదురుగా డాడీ కన్నీళ్ళతో నిలబడి ఉన్నాడు. నన్ను చూడగానే.. “ఆనైటీ తీసేసి చీర కట్టుకుని కిందకి రామ్మా, మీ నాయన మ్మ మనకిక లేదు” అంటూ ముఖం తిప్పుకుని హడావిడిగా కిందకు వెళ్ళిపోయాడు.
నాయన మ్మ చని పోయిందన్న విషయం జీర్నించుకోవడానికి నాకు నిమిషం పైనే పట్టింది. వెంటనే ఏడుపు తన్నుకొచ్చింది. మరో గంటకల్లా నాయన మ్మ బాడీని ఇంటికి తీసుకొచ్చారు. ఊర్లో ఉన్న బంధువులంతా ఒక్కొక్కరే రావడం మొదలు పెట్టారు. ఆ ఏడుపుల్లో గోలల్లో ఎప్పుడు తెల్లవారిందో కూడా చూసుకో లేదు.
ముందు రోజే చెప్పి ఉండడంతో డ్రైవర్ వచ్చి.. “అమ్మా.. సార్ వచ్చే బండి ఎన్ని గంటలకు” అని అడిగినప్పుడు గాని నాకు గుర్తుకు రాలేదు చందు ఈరోజు వస్తున్నాడని. డ్రైవర్ కు వెంటనే టైం చెప్పి స్టేషన్ కు పంపాను. మరో గంటకు చందు వచ్చారు. తనకు విషయమంతా డ్రైవర్ చెప్పినట్లున్నాడు. చందుని చూడగానే దుఖం ఆగలేదు. నేరుగా వెళ్ళితన భుజం మీద తల వాల్చి ఏడవ సాగాను.
తను నా తల ని మురుతూ “ఊరుకో సరీ.. మీ డాడీకి ధైర్యం చెప్పాల్సిన నువ్వే ఇలా చేస్తే ఎలా” అంటు ఓదార సాగారు. సాయంత్రానికల్లా నాయన మ్మ బాడీకి దహన సంస్కారాలన్నీ పూర్తి అయ్యాయి. ఆ ముందు రోజు రాత్రి అంతా నిద్ర లేక పోవడం, రోజంతా నాయన మ్మ బాడీ దగ్గర ఉండటం, తిండి లే కుండా ఏడుస్తుండటం, వీటితో సాయంత్రం అయ్యే సరికి నాకు వళ్ళంతా నీరసం వచ్చినట్లు అయిపోయింది.
ఎప్పుడు తిన్నానో, ఎప్పుడు పడుకున్నానో తెలియదు కానీ మరుసటి రోజు నిద్ర
చూసుకుంటే డాడీ వాళ్ళ బెడ్ రూములో ఉన్నాను. అప్పుడు కానీ గుర్తుకు రాలేదు పాపం చందు ఒంటరి గా ఉండి ఉంటారని. వెంటనే లేచి మా రూం వైపు నడిచాను. అప్పటికే చందు లేచి స్నానం చేసి ఫ్రెష్ గా రెడీ అయ్యి కింద హాల్లో కూర్చుని వచ్చిన బంధువులతో మాట్లాడుతున్నారు. తను నన్ను చూడగానే లేచి నా దగ్గరకు వచ్చి..
“అరే సరీ లేచావా. ఇప్పుడు వంట్లో ఎలా ఉంది. నిన్న బాగా అలసిపోయినట్లున్నావు అందుకే మామయ్య గారు నిన్ను లేపుతానన్నా నేనే వద్దన్నాను” అన్నారు. దానికి నేను “అయ్యో, సారీ అండీ.. మీరు తిన్నారో లేదో కూడా పట్టించుకోలేదు. ఒక్క నిమిషం వెళ్ళి స్నానం చేసి వస్తాను” అన్నాను.
చందు నా మాటలకు నవ్వుతూ “అయ్యో, నా గురించి వర్రీ అవకు. ఇలాంటి సమయంలో కూడా ఫార్మాలిటీస్ ఏంటి? వెళ్ళి స్నానం చేసి ఫ్రెష్ అయ్యి రా. తొందర ఏమీలేదు. నిదానంగానే కానివ్వు” అన్నారు.
చందు మాటలకు తల ఊపుతూ మా రూమువైపు నడిచాను. మళ్ళీ మంచి రోజు లేనందువల్ల నాయన మ్మ క ర్మ రా బోయే గురువారమే చెయ్యాలని నిర్ణయించారు. చందు తనకు కొన్ని అర్జంట్
పనులున్నాయని, మళ్ళీ గురువారం ఉదయానికల్లా వచ్చేస్తానని చెప్పి ఆ రోజు రాత్రి ట్రైన్ ఎక్కారు.
వెళ్ళేముందు డాడీతో తనకు ఆఫీసులో చాలా అర్జెంట్ ప్రాజెక్ట్ డెడ్ లైన్ ఉందని అందువల్లే ఉండలేక పోతున్నానని, గురువారం కర్మకు వచ్చినా ఆరోజు రాత్రే వెళ్ళిపోవాలనీ అన్నారట. పీలయితే గురువారం నన్నుకూడా తీసుకుపోతనంటే డాడీ మాత్రం “లేదులే బాబూ, తను ఆ రోజు హడావిడి గా ఉంటుంది. మరుసటి రోజు శుక్రవారం కనుక.. శనివారం రోజు పంపిస్తాము” అని చెప్పారట. తరువాత ఈ విషయం డాడీనే నాకు చెప్పారు.
గురువారం రానే వచ్చింది. నాయన మ్మ కర్మ కాండలన్నీ బ్రంహాండంగా చేసారు డాడీ. రజని ప్రభాకరం ఇద్దరూ కూడా వచ్చారు. చందు కూడా ఆరోజు ఉదయమే వచ్చి మళ్ళీ రాత్రి ట్రైనుకి వెళ్ళిపోయారు. ఆది వారం ఉదయాన్నే స్టేషనుకి వస్తానని చెప్పి పోయారు. చాలా మంది బంధువులు రావడంతో చందుతో గానీ రజనీతో గానీ ఎక్కువ సేపు మాట్లాడలేక పోయాను.
అనుకున్నట్లుగానే శని వారం రాత్రి ట్రైనుకి డాడీ నన్ను హైదరాబాద్ ఎక్కించారు. తనూ వస్తానంటె నేను. “వద్దులేండి డాడీ, ఇప్పటికే నాయనమ్మ విషయంలో పడి మీ పనులన్నీ పేరుకుపోయాయని అంటున్నారు కదా.. ఏముంది రాత్రి ఇక్కడ మీరు ఎక్కిస్తే ఉదయాన్నే చందు అక్కడ దించుకుంటారు” అని నచ్చచెప్పాను.
బయలుదేరే ముందు చందుకి ఫోన్ చేసి ఉదయాన్నెస్టేషనుకి రమ్మని గుర్తు చేసాను. తను నవ్వుతూ..”అసలు మర్చిపోతే కదటోయ్ నువ్వు గుర్తు చెయ్యాల్సింది. నేను అక్కడ ఉంటాను. నువ్వేమీ వర్రీ అవకు” అన్నారు.
సి కింద రాబాద్ స్టేషనులో ట్రైన్ దిగగానే తను చెప్పినట్లుగానే స్టేషనుకి వచ్చి నాకోసం ఎదురు చూస్తున్న చందు కనపడ్డాడు. నన్ను చూడగానే “ప్రయాణం బాగా జరిగిందా” అంటు కుశల ప్రశ్నలు వేస్తూ నా బాగ్ అందుకున్నారు. మరో అర గంటలో ఇల్లు చేరాము ఇద్దరం. తను సర్దాడొ రజని సర్దిందో కానీ ఇల్లంతా సీటుగా సర్ది పెట్టి ఉంది. తను ఉదయాన్నే హోటల్ నుంచి టిఫిన్ తెచ్చి హాట్ కేసులో పెట్టు ఉన్నారు.
“నువ్వు టిఫిన్ చేసి, స్నానం చేసి కాసేపు రెస్ట్ తీసుకో సరిత. నాకు ఆఫీసులో కొంచెం ఉర్జెంట్ పని ఉంది. 11;30 కల్లా వస్తాను రెడీగా ఉండు. ఏదనా హోటల్ కు వెళ్ళి భోజనం చేద్దాము” అని చెప్పి హడావిడిగా ఆఫీసుకు వెళ్ళాడు చందు..