విజయ స్వప్నం ఐదవ భాగం

కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తోంది. ఛాతీ చాలా విశాలంగా ఉంది. లోపలి వక్షోజాలు చాలా స్టిఫ్ గా ఎత్తుగా రాతితో చెక్కినట్లు ఉన్నాయి. నిపుల్స్ దగ్గర టీ-షర్ట్ క్లాత్
అతుక్కొని వాటి షేప్ స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. పొట్ట ఫ్లాట్ గా ఉంది. భుజాలు లావుగా ఎత్తుగా ఉన్నాయి. మొత్తంమీద ఒక స్పోర్ట్ ఉమన్ బాడీలా ఉంది. శరీరం నున్నగా ఎక్కడా రోమాలు లేకుండా నిగనిగ లాడుతూంది. “మేడం ది మంచి బాడీ.” మొదటి సారి గా అనుకుంది స్వప్న.
గదంతా కలయ చూసింది స్వప్న. జిమ్ లో ఉండవలసిన అన్ని ఎక్విప్ మెంట్ లూ ఉన్నాయి. విజయ రోజు ఒక ముప్పావు గంట సేపు ఎక్సర్ సైజులు చేస్తుంది.
బాగా అలిసి ఉందేమో, వగరుస్తున్నప్పుడల్లా మేడం గుండెలు ఎగిరెగిరి పడుతున్నాయి. వేసుకున్న షార్ట్ బాగా పొట్టిదవడం వల్ల బలిసిన మేడం పిక్కలు తెల్లగా మెరుస్తున్నాయి. ఇంట్లో ఒక్కత్తే ఉంటుండడం వల్ల, మేడం కాజువల్ గా ఉంటుంది. దానితో, దాదాపు శరీరమంతా ఇంచుమించు ఎక్స్ పోజింగ్ గానే ఉంది. భుజాలు, తొడలు నున్నగా కనిపిస్తున్నా, సుకుమారంగా మాత్రం లేవు. చాలా బిగుతుగా బలిష్టంగా ఉన్నాయి. మేడం వెనక్కి వాలి రిలాక్స్ అవుతుండడం తో, మేడం ఊపిరి పీల్చినప్పుడల్లా నిపుల్స్ బాగా ముందుకు పొడుచుకొస్తున్నాయి. తేనె రంగులో సూదిగా మొనదేలి ఉన్నాయి..
ఏదో సినిమాల్లో తప్పిస్తే, అలా అర్ధ నగ్నం గా కనిపించే ఆడవాళ్ళని స్వప్న ఎప్పుడూ చూడలేదు. కాలిమీద కాలు వేసుకొని కూర్చుందేమో, పైకెత్తిన కాలి తొడ క్రింది భాగంలో షార్ట్ బాగా వెనక్కి వెళ్ళి, మేడం డ్రాయర్ కనిపిస్తోంది. అది మగాళ్ళు వాడే కట్ డ్రాయర్లా ఉంది. ఆడాళ్ళు వాడే పేంటీ లా లేదు. ఆ కాలు పైకెత్తి ఉండడంవల్ల తొడ మరింత లావుగా కనిపిస్తోంది. షార్ట్ మధ్య
భాగం రెండు కాళ్ళ మధ్యలో ఎక్కడో మూలకు ఇరుక్కుపోయింది. స్వప్న చూపులు కుతూహలంగా అక్కడే కొంత సేపు తచ్చాడాయి..
ఇంతలో మేడం కళ్ళు తెరవడంతో స్వప్న చటుక్కున చూపు తిప్పుకుంది. విజయ అది గమనించి నవ్వుకుని మరలా కాఫీ త్రాగసాగింది. స్వప్న తల వంచుకుని వెయిట్ చెయ్యసాగింది. విజయ, స్వప్నను గమనిస్తూ మెల్లగా కాఫీ త్రాగటం పూర్తి చేసింది.
“ఎంతసేపైంది స్వప్నా నిద్ర లేచి?”
“నాలుగున్నరకు మేడం”. తల దించుకునే మాటలాడసాగింది స్వప్న. దాదాపు అర్ధనగ్నంగా కనిపిస్తున్న మేడం దేహం చూడాలంటే సిగ్గుగా ఉంది. మరోప్రక్క కుతూహలంగానూ ఉంది.
“అమ్మో! అంత త్వరగా లేవడం నా వల్ల కాదు బాబూ!, ఎగ్జామ్స్ ఎప్పుడు?”.
“ఇంకా నాలుగు నెలలున్నాయి మేడం.”
“నీకు బాంక్ అకౌంట్ ఉందా?”
(దేనికో అనుకుని, “ఉంది మేడం.”
“మరేం లేదు. నీ సాలరీ డైరెక్ట్ గా బాంక్ లోనికి ట్రాన్స్ఫర్ చేసేద్దామని”.
సాలరీ ఎంతో చెప్పలేదు మేడం.
విజయకు ఆ అమ్మాయి తో ఏదో మాటలు కలిపి తను మాటలాడుతూ ఉంటే ఆ అమ్మాయినే చూస్తూ ఉండాలని ఉంది.
“బ్రేక్ ఫాస్ట్ ఏం చేస్తున్నావు?”
“నిన్న మీరు చెప్పినట్లుగానే రెడీ చేసేసాను మేడం”
తల దించుకొనే ఉంది. మేడంని తలెత్తి చూడాలంటే గాభరాగా ఉంది. ఎప్పుడెప్పుడు ఆ గది నుండి బయటపడదామా అని ఆతురతగా ఉంది. కనీసం మేడం ఆ కాలు మీద కాలును తీసేసి కూర్చుంటే బావుండు.
“దట్స్ గుడ్. మద్యాహ్నం లంచ్ కి కేరేజీ తీసుకువెళ్ళే అలవాటు లేదు. అక్కడే ఆఫీసు కేంటీనులోనే తీసుకుంటాను. నీదగ్గర కొంత అమౌంట్ ఉంచుతాను. నేను ఆఫీసుకి వెళ్ళిన తర్వాత నువ్వు మార్కెట్ కి వెళ్ళవచ్చు.”
“అలాగే మేడం”
మేడం త్రాగిన కప్పు తీసుకుని తుర్రుమని చిన్నపిల్లలా గది బయటకు పరుగెత్తింది. మువ్వల గలగలలు దూరమైనాయి.. స్వప్న వెళ్ళిపోయింది.
ఇంకొంచెంసేపు ఉంటే బాగుండుననుకుంది విజయ. అయినా ఎక్కడికి పోతుందిలే? ఇక స్వప్న తన గూటి చిలక. ఈరోజు కాకపోతే రేపు. తొందర పడకూడదు. అనవసరంగా ఆమెను గాభరా పెట్టకూడదు. స్వప్న వెళ్ళిన వైపే చూస్తూ అనుకుంది విజయ.
స్నానం చేసి డ్రెస్ చేసుకుని బ్రేక్ ఫాస్ట్ కోసం వచ్చింది. స్వప్న డిన్నర్ టేబుల్ రెడీగా ఉంచింది. స్వప్న ఎంత మొహమాట పడినా తనతో పాటే టేబుల్
దగ్గర కూర్చోబెట్టుకుని, టిఫిన్ చేసేదాకా వదలలేదు విజయ. తొమ్మిదయ్యేసరికి కారు వేసుకొని స్వప్నకు జాగ్రత్తలు చెప్పి , మార్కెట్ కోసమని కొంత కేష్ ఇచ్చి ఆఫీసుకి వెళ్ళిపోయింది .
మేడం తన పట్ల చూపిస్తున్న ఆదరాభిమానాలను తలచుకొంటూ ఇంటిపని మెల్లగా పూర్తి చేసుకుని తన కోసం లైట్ గా లంచ్ ప్రిపేర్ చేసుకుని ఇల్లు తాళం పెట్టి మార్కెట్ చేసుకొచ్చింది . భోజనం చేసేసరికి మద్యాహ్నం రెండయ్యింది. క్లాస్ సబ్జెక్ట్ ముందేసుకుని కూర్చుంది. మధ్యాహ్నం పడుకునే అలవాటు లేదు. సాయంత్రం నాలుగున్నర వరకు దీక్షగా ప్రిపేర్ అయ్యింది. ఏదేమైనప్పటికీ చదువును తను నెగెక్ట్ చేయకూడదు. యజమానుల అభిమానాలు ఈరోజు ఉంటాయి, రేపు పోతాయి. కానీ తను మాత్రం తన కాళ్ళ మీద తను నిలబడాలంటే , తన డిగ్రీ పూర్తి కావాలి.
మేడం మధ్యమధ్యలో రెండుసార్లు ఫోన్ చేసి ఏమైనా అవసరం ఉందేమో కనుక్కుంది.
స్నానం చేసి, డిన్నర్ ప్రిపరేషన్ లో పడింది. మేడం సాయంత్రం రైస్ తినదు. రోటీల కోసం పిండిని కలిపి ఉంచి, కర్రీ తయారు చేసింది. నీట్ గా తయారై మేడం కోసం ఎదురుచూడసాగింది. రెండు పూటలా స్నానం చేయడం స్వప్నకు అలవాటు.
చీకటి పడుతూండగా దేవుని దగ్గర దీపం పెడుతూంటే, మేడం వచ్చిన కారు హారన్ వినపడింది. ప్రొద్దున నుంచీ ఒంటరిగా ఉన్నందువల్లనేమో, దానికి తోడు మేడం చూపిస్తున్న అభిమానం వల్ల, మేడం వచ్చినంతనే ప్రాణం లేచి వచ్చింది. లేడిపిల్లలా చెంగున లేచి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి మెయిన్ గేట్
తీసి, గుడివెనింగ్ చెప్పి కారు షెడ్ ఓపెన్ చేసింది. షెడ్ లో కారు కాకుండా ఒక కైనెటిక్ హెూండా, ఒక కరిష్మా బైక్ ఉన్నాయి. మేడం కారు పార్క్ చేసిన తర్వాత తలుపులన్నీ మూసి లోపలికి వచ్చి, మేడం స్నానం చేసి వచ్చే లోగా కాఫీ రెడీ చేసి ఉంచింది.
కాఫీ తాగుతూ మేడం కాస్సేపు న్యూస్ పేపర్ చూసిన తర్వాత, ప్రొద్దునలాగానే స్వప్నతో కబుర్లు చెప్పుతూ తనతోనే డిన్నర్ చేయించింది. మెల్లగా స్వప్న కుటుంబ విషయాలూ, అవీఇవీ తెలుసుకుంది. స్వప్న సామాన్లు వాష్ చేసి, మేడం బెడ్ రెడీ చేసి, మేడమ్ పర్మిషన్ తో తన రూమ్ కి వెళ్ళి పోయింది.
రాత్రి పది వరకూ చదువుకొని పడుకుంది.
దాదాపు ప్రతీరోజూ స్వప్న దినచర్య ఇలాగే ఉండేది. స్వప్నకు రోజులు హాపీ గా గడిచిపోతున్నాయి. మార్కెట్ కి తప్పిస్తే కాలు బయటపెట్టే పని లేదు. మేడం చెప్పడంతో, దూరం వెళ్ళాల్సిన పనులకు స్కూటర్ వాడుతోంది. విజయ మాత్రం తను ఇంటిలో ఉన్నంతసేపూ స్వప్నను తన సమక్షంలోనే ఏదో వంకతో ఉంచుకోడానికి ప్రయత్నించేది. విజయ చూపులన్నీ స్వప్న చుట్టూనే తిరుగుతూండేవి. అలా ఒక వారం గడిచింది. స్వప్నకు క్రొత్త పరిసరాలు అలవాటయ్యా యి.
విజయ స్వప్నను బాగా స్టడీ చేసింది. స్వప్నకు తన పనీ, చదువూ తప్ప వేరే ధ్యాస లేదు. ఐడిల్ గా కూర్చోవడం గానీ, టీవీ చూడడం గానీ
అలవాటు లేదు. నీట్ నెస్ బాగా మెయిన్ టెయిన్ చేస్తుంది. ఓపిక, సహనం చాలా ఎక్కువ. తనంత తానుగా మాట్లాడదు. తను ఎంతచనువిచ్చినా స్వప్న మాత్రం ఏమీ ఎడ్వాంటేజ్ తీసుకోదు. వీలైనంతవరకూ తల వంచుకునే ఉంటుంది. ఇటువంటి అమ్మాయికి కాలేజేలో ఎటువంటి ఎఫైర్లూ ఉండే