“హలో!”
“శిరీష్?”
“నేనే, అంజూ.”
“అక్కడ అంతా మంచిగానే ఉందిగా? నువ్వు బాగనే సెటిలయ్యావా?”
“ఆఁ..అంతా బాగానే ఉంది,” అన్నాడు లతని చూస్తూ.”నువ్వు ఇక్కడ లేవనే లోటు తప్ప.”
“ఈ రాత్రి కూడా ఇక్కడికి వచ్చేయ్.”
“అలా వచ్చేస్తే అంత బాగోదేమో..! ఇక్కడ వీళ్ళకేం చెప్పాలి?”
“కొంచెంసేపేలే. ఊరుని చూసొస్తానని చెప్పి వచ్చేయ్.”
“సరే.. చూద్దాం.”
“I love you.”
“I love you too, అంజూ!”
అంజలితో మట్లాడుతున్నాడేగానీ అంతసేపూ లతని చూస్తూనే ఉన్నాడు. కాసేపు అలాగే చూసి మళ్ళీ వెళ్ళి మంచం మీద వాలిపోయాడు.
★★★
సాయంత్రం 5 గంటలకు లత అందరికోసం టీ పెట్టింది.
“లతా! పైకెళ్ళి మాస్టారుగారికి టీ ఇచ్చి రామ్మా!” అంది నిర్మల.
కానీ ధర్మారావు లతని ఆపి, వాణీకి వెళ్ళమని చెప్పాడు.
“నాన్నా! నేనిక్కడ పనిలో ఉన్నాను. ఈసారికి అక్కనే వెళ్ళనీయండి. తర్వాత నేను వెళ్తాను. అక్కా! నువ్వే ఇచ్చేయ్.”
వెళ్ళాలని లతకీ ఉంది. కానీ ఎందుకో తెలీదు, సార్ ముందుకు వెళ్ళాలంటే ధైర్యం చాలట్లేదు. అడుగులు భారంగా పడుతున్నాయి. పైకెళ్ళి చూస్తే శిరీష్ నిద్రపోతున్నాడు. లత శిరీష్ ని చూస్తూ నిలబడిపోయింది. ఎంత నిర్మలమైన ముఖం.! విశాలమైన ఛాతీ, పలుచటి పొట్ట ఇంకా… ఇదేంటీ సార్ పేంట్ దగ్గర పొంగివుంది… అదేంటో తట్టేసరికి లత బుగ్గలు సిగ్గుతో మళ్ళీ గులాబీ రంగులోకి మారాయి. ‘దేవుడా!’
వెంటనే తిరిగి రూమ్లోంచి బయటకు వచ్చింది.
‘అతను సార్ కాకపోయుంటే ఎప్పుడో నా మనసును అర్పించేదాన్ని.’ పాపం… లతకి తెలీదు ఎవరికిి మనసివ్వాలి అనేది మన చేతుల్లో ఉండదని…! తనకు తెలీకుండానే తన మనసుని ఎప్పుడో ఇచ్చేసిందతనికి…
లత కిందకు వెళ్ళి, “వాణీ! వెళ్ళు. వెళ్ళి సార్ ని నిద్రలేపి, అక్కడే టేబుల్ మీద టీ పెట్టాను.. ఇచ్చేయ్,” అంది.
“నువ్వే లేపుండొచ్చుగా, లత.”
“నా వల్లకాలేదు, పిన్నీ.”
వాణీ తన బుక్స్*ని బేగులో పెట్టి మేడమీదకి వెళ్ళింది.
మంచం దగ్గరికి వెళ్ళి సార్ చెయ్యిపట్టుకుని ఊపింది. శిరీష్ లేవలేదు. వాణీ చాలా అల్లరి పిల్ల… ఇంకా, శిరీష్ తో బాగా కలిసిపోయింది. అందుకే సరదాగా శిరీష్ పొట్టమీదకెక్కి అటు ఇటు ఊపింది. అయినా శిరీష్ చలించలేదు. అతని చెవి దగ్గరకు వంగింది. ఆమె స్తనాలు అతని ఛాతీని తాకుతున్నాయి. “స్సార్…!” అంటూ గట్టిగా అతని చెవిలో అరిచింది.
శిరీష్ దిగ్గున లేచేసరికి వాణీ శిరీష్ మీదనుండి కింద పడిపోయింది.
“అరె… వాణీ! ఏమయింది.”
వాణీ లేచి తన పిరుదుల్ని పాముకుంటూ, “సార్, మీకు టీ ఇద్దామని,” అంటూ టేబుల్ వైపు చూపించింది.
“Oh! Thank you, వాణీ.”
“థాంక్స్ నాకు కాదు, అక్కకి చెప్పండి. తనే ఈ టీ తీసుకొచ్చింది.”
“అలాగా! తనెక్కడా?”
“కిందకి వెళ్ళిపోయింది. నేనిందాకట్నుంచి మిమ్మల్ని లేపడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. అందుకే మీ చెవిలో అరిచాను. సారీ..!” అని నవ్వుతూ చెప్పింది.
శిరీష్ తన ప్లాన్ మొదలుపెట్టాడు
“నీకు తెలుసా, వాణీ! నన్ను నా పేరుతో పిలిస్తేగానీ నాకు మెలుకువ రాదు. ఇంకేం చేసినా నాకు మెలుకువ రాదు. ఇదేదో జబ్బయి ఉండొచ్చు. ఇదిగో ఇలా రోజూ నా చెవిలో అరిచావనుకో నా చెవులకు చిల్లులు పడటం ఖాయం. అందుకే చెప్తున్నాను. గుర్తుంచుకో.”
“సార్! కుంభకర్ణుని నిద్రకూడా ఇలాగే ఉంటుంది.”
“అంటే, నేను కుంభకర్ణుడినా?” అన్నాడు వాణీ బుగ్గను గిల్లుతూ.
“ఆహ్… అమ్మా..!” అని శిరీష్ తనని వదలగానే మళ్ళీ నవ్వేసి వెళ్ళిపోయింది.
★★★
కిందకెళ్ళగానే వాళ్ళమ్మతో, “అమ్మా, సార్ కుంభకర్ణుడే..!” అని అంది.
నిర్మల ఆ మాటలు వినలేదుగానీ, ‘సార్’ అన్న మాట వింటే చాలు లతలో వైబ్రేషన్స్ మొదలయ్యాయి. తను లోపల గదిలో చదువుకుంటోంది.
“వాణీ… ఇలా రా!”
వాణీ వెళ్ళి లత ముందు కూర్చుంది.
“సార్, టీ తాగారా?”
“ఈపాటికి తాగేసుంటారు. నేనతన్ని లేపాను.”
“ఏంటీ అమ్మతో సార్ గురించి ఏదో అంటున్నావ్?”
“అక్కా… సారు.. ఊహుఁ.. నేను చెప్పను. మళ్ళీ నువ్వు స్కూల్లో ఎవరికైనా చెప్తే అందరూ సార్ ని ఏడిపిస్తారు.”
“నేనేమైనా నీలా పిచ్చిదాన్ననుకున్నావా! నేనెవరికీ చెప్పనుగానీ, అదేంటో చెప్పేడు.”
వాణీ ఏదో గొప్ప రహస్యం చెప్తునట్టుగా ముఖం పెట్టి, “సార్ ఒక్కసారి పడుకున్నారంటే ఇక ఎవరు ఎంత కదిపినా లేవరు. అతన్ని లేపాలంటే ఒకటే చేయాలి. సార్ ని అతని పేరుతో పిలవాలి. అప్పుడే లేస్తారు.”
“ఇక చాలు, ఆపు నీ కోతలు.”
“కోతలు కాదక్కా! నిజం. నేనిందాక సార్ ని లేపడానికి అతని పొట్టమీదికెక్కి ఊగాను కూడా… అయినా సార్ లెగలేదు. అతని చెవిలో గట్టిగా ‘సార్’ అని అరిచాకే లెగిసారు.”
“సిగ్గులేదటే నీకు.. సార్ మీదకెక్కుతావా?”
లత మనసులో ఏదో ఆలోచన మొదలయ్యినట్టుంది !!!!
“సిగ్గెందుకు ? సార్ చాలా మంచోరు.”
“మ్… ఇక వెళ్ళు. నేను చదువుకోవాలి.
శిరీష్ ఎప్పుడెప్పుడు లత కన్నె అందాలతో ఆడుకుందామా అని ఎదురుచూస్తున్నాడు. అతను మళ్ళీ వెళ్ళి కిటికీ దగ్గర నిలబడ్డాడు.15 నిమిషాలు గడిచాక లత బయటకు వచ్చింది. చేతిలో టవల్ ఉంది. బహుశా స్నానానికి వెళ్తుందేమో! లత బయటకి వెళ్ళి కారుని చూస్తూ మెల్లగా దానిమీద చేయి వేయబోతూ పైకి చూసింది. లత చూపులు తనని తాకేసరికి శిరీష్ వెంటనే లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు. లత కూడా బాత్రూంలోకి వెళ్ళింది. బట్టలు విప్పి స్నానము చేయసాగింది. సాయంత్రం శిరీష్ గదిలో తాను చూసింది పదే పదే గుర్తుకువస్తోంది లతకి. లత చేతులు ఆమె ఎదల్ని తాకాయి. వీటిలో ఏదో ఉంది, అందుకే ఊర్లో కుర్రాళ్ళు తన వెంట పిచ్చివాళ్ళలా తిరుగుతుంటారు.వాళ్ళు వీటిని… చిన్ని చిన్ని పర్వతాలు, ఆపిల్ పళ్ళు ఇంకా దానిమ్మ పళ్ళు అని కూడ అంటుంటారు కదా..! సార్ కూడ వీటిని చూస్తుంటారా? చూస్తే ఎంత బాగున్ను. అయినా వాళ్ళందరికీ నచ్చేంతలా నాలో ఏముంది.? ఇవి అందరమ్మాయిల దగ్గరా ఉంటాయి కదా!
మేలైన వజ్రాల కోసమే ఎవరైనా ప్రయత్నిస్తారు గానీ గులకరాళ్ళ కోసం ఎవరూ తాపత్రయపడరని పాపం లతకు తెలీదు.! గూట్లొని అద్దాన్ని తీసుకుని మొదటిసారి తన అందాలను అందులో చూస్కోసాగింది. మీనాక్షి మేడం తనను కొట్టిన చోట ఎర్రగా ఉండి కాస్త కందింది.
వెంటనే ఆమె మాటలు గుర్తుకువచ్చాయి. వెంటనే అద్దాన్ని గూట్లో పడేసింది.
స్నానం ముగించుకొని బయటకు వచ్చి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది. శిరీష్ ఇంట్లో నేలమీద కూర్చొని తనని చూస్తూ ఉన్నాడు. తనని తాను సంబాలించుకుంది. బహుశా పిన్ని సార్ ని భోజనానికి పిల్చుంటుంది. వెంటనే ఇంటిలోపలికి పరుగుతీసింది.