“ఇదుగో… నాడి కొట్టుకుంటోంది. కావాలంటే చూడు..”
దుర్గాదాస్ ఆమె చెయ్యిని అందుకుని మణికట్టును పరిశీలించాడు. ‘నిజమే! నాడి కొట్టుకుంటోంది. అంటే… ఇది చనిపోలేదు. స్పృహ కోల్పోయిందన్నమాట.!’
అప్పుడు మద్యం మత్తులో వున్న వాడికి చేయి కాస్త తిమ్మిరెక్కడంతో ఆమె హృదయ స్పందన వాడికి తెలీలేదు. గిరీశం కూడా వాడి మాటలు నమ్మి శ్రీదేవి చనిపోయిందా లేదా అన్నది చూళ్ళేదు.
దుర్గాదాస్ కాసేపు అలాగే వుండిపోయి, “అయినా… ఇది ఇప్పుడు చావకపోతే నేంటి…? దీన్నిలాగే వదిలేస్తే నేను రిస్కులో పడతాను. పద వెంటనే నీట్లో పడేద్దాం. ఊపిరాడక అదే చచ్చిపోతుంది!” అన్నాడు.
ఎన్నడూ లేంది గిరీశం బుర్ర ఈరోజు చురుగ్గా పనిచేస్తోంది. పీకలమీదకు వస్తే పనిచేయకేం చేస్తుందీ… తన మనసులో ఇలా అనుకొన్నాడు, ‘ఇప్పుడు శ్రీదేవి చచ్చిపోతే నాకు చాలా పెద్ద శిక్షే పడవచ్చు. దుర్గాదాస్ కచ్చితంగా పడేలా చేస్తాడు కూడా…! ఇప్పుడు ఈమెను కాపాడితేనే నాకూ బతకటానికి టికెట్టు దొరుకుతుంది. అంటే… ఈమె బతికే వుండాలి…’ అలా అనుకున్న వెంటనే, “రేయ్… ఈమె ఇదివరకే చచ్చిపోయివుంటే ఇందాకటి ప్లానింగ్ బావుంటుందిగానీ… ఇప్పుడు చంపితే మాత్రం ఇద్దరమూ చిక్కుల్లో పడతాం. కనుక ఆమెను ఇప్పుడే చంపకూడదు. ఇప్పుడే నాకో అయిడియా తట్టింది… చెప్పనా…?” అని దుర్గాదాస్ తో అన్నాడు.
“అబ్బే లేద్రా… ఇంటికెళ్ళి రేప్పొద్దున లెటరేయ్. నీయబ్బా…! ఏం చెయ్యాలో అయిడియాలు రాక నేను పిచ్చెక్కిపోతుంటే ‘చెప్పనా?’ అంటూ మళ్ళీ అడుగుతావేంట్రా…! అదేంటో ముందు చెప్పి తగలాడు…” అన్నాడు దుర్గాదాస్ అసహనంగా.
“ఏం లేదు…. కొన్ని రోజులు ఈవిడని నీ ఫాం హౌస్ లో ఉంచేయ్… బయట పరిస్థితులను బట్టీ ఈమెను చంపాలా వద్దా అని ఆ తర్వాత డిసైడ్ చేద్దూ గానీ… నేనెప్పటికప్పుడు ఏమైందీ నీకు ఫోన్ చేసి చెప్తూంటాను. తొందరపడి ఏదైనా తప్పు చేసామంటే మాత్రం ఇద్దరం కటకటాలు లెక్కపెట్టాలి! అందుకే, కాస్త ఆలోచించు.”
ఎందుకో దుర్గాదాస్ కి గిరీశం చెప్పింది సమంజసంగా అన్పించింది. తనకూ మరేమీ చేయడానికి తోచట్లేదు. ఈ రేప్… మర్డర్… కేసు… గురించి ఎంత ఆలోచిస్తుంటే వాడి బుర్ర అంతలా మొద్దుబారిపోతోంది. దాంతో, వెంటనే ఆ ప్లానుకు ఒప్పుకుని ఇద్దరూ కలిసి శ్రీదేవిని డిక్కీలోంచి జాగ్రత్తగా కారు వెనక సీటులోకి షిఫ్టుచేసి మళ్ళీ ఇద్దరూ బండిలో కూర్చున్నారు. ఈసారి దుర్గాదాస్ డ్రైవింగ్ సీట్లో కూర్చున్నాడు. గిరీశం వాడి ప్రక్కన కూర్చుంటూ, “నన్ను మళ్ళీ యింటి దగ్గర దింపేసి శ్రీదేవిగార్ని నీ ఫాం హౌస్ కి తీసుకుపో… ఇంట్లో మళ్ళా అన్నీ సరిగ్గా సర్దేయాలిగా.. ఎవరికీ యే అనుమానం రాకుండా…” అన్నాడు. శ్రీదేవి మిస్సైందని తెలిసిన పక్షంలో మొదట అనుమానమొచ్చేది తన మీదనే అని మన గిరీశానికి తెలుసు. అందుకే, వాళ్ళకు ఏ ఆధారం దొరక్కుండా ఉంచటానికి మార్గాలను యోచిస్తున్నాడు.
దుర్గాదాస్ అతన్ని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ,
“నిజమేరా… నాకా విషయమే తట్టలేదు. ఇది సచ్చిందనుకుని ఇక్కడకు మోసుకొచ్చేసాం గానీ ఆ కంగారులో అక్కడ మనం చేసిన గలీజు గురించి మర్చిపోయాం. నిజంగా… ఇయ్యాళ నీ బుర్ర భలేగా పనిచేస్తోంద్రా!” అంటూ యూ-టర్న్ తీసి మళ్ళీ ఊరు వైపు పోనిచ్చాడు. వాళ్ళు వూరు చేరేసరికి సమయం ఉదయం నాలుగు కావొస్తూంది. ఆ సమయానికే సాధారణంగా ఆ ఊరు మేల్కొంటుంది గనక ఎవరైనా తనను చూసే ప్రమాదం వుంటుందని తలచి దుర్గాదాస్ ఊరి పొలిమేర్లలోనే గిరీశాన్ని దింపాడు. మళ్ళా బయల్దేరుతూ ఓసారి వెనక్కి తిరిగి వెనక సీట్లో ఉన్న శ్రీదేవిని చూసాడు. ఆమె ఇంకా అలాగే శవంలా పడివుంది. ఇంకోసారి ఆమె నాడిని పరీక్షించాడు. అది కొట్టుకుంటుండటంతో రిలాక్స్ అయి ముందుకు తిరిగి బండిని వేగంగా తన ఫాం హౌస్ కి పోనిచ్చాడు.
ఇక గిరీశం ఇల్లు చేరగానే ముందుగా లివింగ్ రూమ్ లో టీపాయ్ మీదున్న బాటిల్స్ ని తీసేశాడు. తర్వాత క్లాత్ తో అక్కడంతా శుభ్రంగా తుడిచేసి కిచెన్ లోకి పోయాడు. అక్కడ స్టవ్ ని కట్టకపోవడంతో పొయ్యి మీదున్న గిన్నెలో వంటకం బొగ్గులా నల్లగా అయిపోయింది. పొగలు క్రక్కుతూ మాడు వాసన కొడుతుంటే గిరీశం ముఖం చిట్లించి వెంటనే స్టవ్ కట్టేసి ఆ పాత్రని తీసుకెళ్ళి పెరట్లో ఓ మూల పడేశాడు. ఆనక రూం ఫ్రెషనర్ ని తీసుకొచ్చి వంటగదంతా కొట్టాడు. ఆ తర్వాత శ్రీదేవి బెడ్రూమ్ కి పోయి మంచం మీదున్న దుప్పటినీ, దిండ్లనూ సర్దేసి చుట్టూ ఓసారి పరికించి చూశాడు. ఆ గది తలుపు మీద రక్తపు మరకలు కన్పించాయి. అదెవరి రక్తమో అతనికి అర్ధంకాలేదు. అయినా… దాన్నీ శ్రుభ్రంగా తుడిచేసాడు. మరోసారి లివింగ్ రూమ్ ని, కిచెన్ ని, ఆ బెడ్రూమ్ ని చూసి అంతా కరెక్టుగా ఉందని నిశ్చయించుకున్నాక లివింగ్ రూంకి వచ్చి సోఫా మీద చతికిలపడ్డాడు. తనకి చాలా అలసటగా అన్పించింది. కానీ, పడుకుందామంటే నిద్ర పట్టడం లేదు….
★★★
హార్స్లీ హిల్స్ లో….
ఉదయం ఎనిమిది గంటలు కొట్టేసరికి అందరూ తమ తమ లగేజీలను బస్సులో సర్దుకొని తిరుగు ప్రయాణానికి రెడీ అయిపోయారు. ఈ టూర్ మరికొన్నిరోజులు వుంటే బావున్ను అన్పించింది చాలామందికి.
ఈసారి శంకర్ సీట్లలో అందరినీ సర్దే కార్యక్రమాలు పెట్టుకోకుండా సరాసరి పోయి అంజలి ప్రక్కన కూర్చుండిపోయాడు. మీనాక్షి వాళ్ళను చూసి నవ్వుతూ వాళ్ళ వెనక సీట్లో కూర్చొని అజయ్ ని తన ప్రక్కన కూర్చోబెట్టుకుంది. సరిత తన తల్లి వంక గుర్రుగా చూస్తూ పోయి అజయ్ వెనకాల కూర్చుంది. మిగతా అందరూ తమతమ సీట్లను అలంకరించాక బస్సు హార్స్లీ హిల్స్ కి వీడ్కోలు పలికింది. ప్రొద్దున గనుక వెలుతురులో ఎవరూ ఏ వేషాలూ వేయటానికి కుదర్లేదు. అయినా… అజయ్ మామూలోడు కాదుగా. డేర్ డెవిల్! బస్సు హార్స్లీ హిల్స్ దాటగానే తనకు ఉక్కపోస్తున్నట్టుగా ఫోజు కొట్టి తన హుడ్ జాకెట్ ని తీసేసి తన చేతిమీద కప్పేసి మెల్లగా మీనాక్షి చీర కుచ్చిళ్ళ నడుమ తన చేతిని దూర్చేశాడు. మరో ప్రక్క అంజలి శంకర్ చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని గట్టిగా పట్టుకుని ప్రేమగా నిమరసాగింది. ఇక రాజేష్ ఎప్పట్లాగే డ్రైవర్ వెనక బల్లమీద కూర్చున్నాడు. ఒంటరిగా ఐతే కాదు. అనూష వాడి ప్రక్కనే వాడ్ని అంటుకుపోయి కూర్చుంది.
మధ్యాహ్నం బస్సు విజయవాడకు చేరాక డ్రైవర్ అక్కడ్నించి దారి తెలీదనడంతో అజయ్ ముందుకు వచ్చి అనూషని తన సీట్లోకి పంపి రాజేష్ ప్రక్కన కూర్చొని దారి చెప్తూ వచ్చాడు.
మధ్యలో టీలకనీ, టిఫిన్లకనీ బస్సుని ఆపినా మరెలాంటి ఆటంకం తలెత్తకపోవటంతో బస్సు ఆ రాత్రి తొమ్మిది గంటలకు అమలాపురానికి చేరుకుంది.
అందరమ్మాయిలనూ జాగ్రత్తగా పంపేశాక అంజలి అజయ్ చేసిన సహకారానికి మనసారా కృతజ్ఞతలు తెలుపుకుంది. మీనాక్షి రాజేష్ ని, సరితనీ పంపేసి అజయ్ ని పక్కకు తీసుకుపోయి, “హా… మగాడా… ఈ రెండ్రోజులూ నా పూ…, నా కూతురు పూ…. కలిపి తెగ రేగ్గొట్టేసావు… ఇంకోరోజుకు ఈ టూర్ ని ఎంచక్కా పొడిగిద్దామనుకుంటే ఆ ప్రిన్సిపాల్ ముండ ఒప్పుకోలేదు…! దానికేం పోయిందీ… ఆ శంకర్ గాడితో కావలిస్తే ఇంట్లో కూడా దెం…చుకుంటుంది… నాకలా కుదుర్తుందేంటి? నీమీద నిజంగా నాకు కన్నైందిరా మగడా… కొంచెం లేటుగా పుట్టుంటే నిన్నే పెళ్ళాడేదాన్ని… పోనీ ఓ పని చేసేదా..! నా సరితని నువ్వు పెళ్ళి చేస్కో… అప్పుడు అసలు మొగుడుగా దాన్నీ, రంకు మొగుడుగా నన్నూ కలిపి ఇరగ దెం…చ్చు…!” అంది ఆశగా.
అజయ్ ఆమె మాటలకు ఫెళ్ళున నవ్వేస్తూ, “చూడు మీనా డార్లింగ్… పూకు వాటంగా వుంది కదాని పెళ్ళి చేస్కోలేంగా… అయినా… నాకసలు పెళ్ళి చేసుకోవాలనే లేదు…. లైఫ్…. నాకు ఇలాగే బావుంది…. మళ్ళీ ఈ పెళ్లీ..గిల్లీ… అంతా నాన్సెన్స్.!” అంటూ వెళ్లిపోతుంటే, “నా కూతురుని పెళ్ళి చేస్కుంటే దానివాటా కోట్లాస్తి నీ సొంతమౌతుందిరా… ఐనా కూడా కాదంటావా…—?” అంది మీనాక్షి. అజయ్ మధ్యలో ఆగి ఆమెవైపు తిరిగి, “బేబీ….కోట్లాస్తితో కొండ మీది కోతినైనా కొనగలవేమోగానీ… ఈ ఖాకీ చొక్కావాడిని మాత్రం చచ్చినా కొనలేవు…. అబ్బబ్బబ్బబ్బా… డైలాగ్ అదుర్సు కదా..” అని రజనీ కాంత్ లా నవ్వేస్తూ, “ఇక…. ఇంటి పోయి కిందా పైనా కాపడం పెట్టుకో… రేగిందంతా సమ్మగా దిగిపోద్ది… ఆం-టీ-గా-రూ…” అనేసి శంకర్ దగ్గరకు చక్కాపోయాడు.