తను రాసుకొచ్చిన సెంటు వాసనలు తనకే కైపునెక్కిస్తున్నాయి. మెల్లగా చేతులతో పాదాల దగ్గర్నుంచి పైకంటూ నిమురుతున్నాడు. నున్నగా గాజులా తగులుతోంది పద్మజ వంటి నునుపు. తొడలు నున్నటి పాలరాతి స్థంభాల్లా ఉన్నాయి.
రెండు తొడలనూ చేతులతో నిమురుతూ, నొక్కుతున్నాడు. పిచ్చిగా “పద్మజా” అన్నాడు.
పద్మజ మాట్లాడలేదు.
“సిగ్గా”
జవాబు చెప్పలేదు.
సుబ్బారావు చేతులు తొడల మధ్యకు జరిగాయి. తొడల మధ్య గుబురు మెత్తగా తగిలింది. సుబ్బారావులో రక్తం మరిగి వేడి సెగలు కక్కింది. వంగి ఆ గుబురును ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. పెదిమలతో సున్నితంగా లాగుతున్నాడు సిల్కుదారాల్లా ఉన్నాయి. సుబ్బారావులో నరాలు చిట్లిపోతున్నాయి. పద్మజ కదలలేదు. తొడలు మూయలేదు. సుబ్బారావులో రక్తనాళాలు తెగిపోతున్నాయి. ఒక్క ఉదుటున పంచె లాగి, విసిరేసి పద్మజ మీద పడ్డాడు బరువుగా. పద్మజ కాళ్ళను వెడల్పు చేసి ముందుకు దూసుకుపోయాడు. పద్మజ మెత్తగా గట్టిగా తగుల్తోంది సుబ్బారావు శరీరానికి. పిచ్చిగా కుమ్ముతున్నాడు. తన బలమంతా చూపిస్తున్నాడు. పద్మజ నలిగిపోతూంది సుబ్బారావు క్రింద…
కరెంటు వచ్చినట్టుంది, హఠాత్తుగా లైట్ వెలిగింది గదిలో. కళ్ళు ఒక్కసారిగా జిగేల్ మన్నాయి. ఊగిపోతున్న సుబ్బారావు ఉలిక్కిపడ్డాడు. తమాయించుకొని పద్మజ వంక చూశాడు.
అమాయకంగా నిద్రపోతున్నట్టుంది. మొహంలో ఏ భావమూ లేదు. కోలమొహం, కలువరేకుల్లాంటి కనురెప్పలు అందంగా మూసుకుని ఉన్నాయి. అప్పుడే విచ్చుకుంటున్న కలువ మొగ్గలా ఉన్న ఆ అందమైన మొహాన్ని చూడగానే సుబ్బారావు తన్మయుడైపోయాడు.
“మార్వలెస్ స్టన్నింగ్ బ్యూటీ” అన్నాడు.
“పద్మజా…”
పద్మజ పలుకలేదు. కళ్ళు విప్పలేదు. గులాబీ రేకులవంటి ఆ లేత పెదిమలు తెరుచుకోలేదు.
“పద్మా…”
పద్మగారి సమాధానంగా కిటికీలోనుంచి వచ్చిన గాలికి పద్మజ తలదగ్గర ఉన్న “గార్డినాల్” సీసా క్రింద ఉన్న కాగితం రెపరెపలాదింది.
పైన పడుకునే ఆ కాగితాన్ని అందుకున్నాడు సుబ్బారావు.
సుబ్బారావుగారికి,
నేను ఏ వెస్ట్రన్ కంట్రీలోనో పుట్టివుంటే మీరు కోరిన కోరికకు సంతోషంతో ఒప్పుకునేదాన్ని… కానీ పరుల కంటబడితేనే సిగ్గుతో ముడుచుకుపోయే భారతదేశంలో పుట్టిన ఆడదాన్ని…
భర్తను దైవసమానంగా పూజించే హిందూ రక్తం ప్రవహిస్తున్న హైందవ స్త్రీని నేను…
మనసులోకి పరుల తలపు వస్తేనే పాపమనీ, శీలమే స్త్రీకి పరమ పవిత్రమైనదనీ, పరస్పర్శతోనే స్త్రీ పతితగా మారుతుందనీ, ఉగ్గుపాలతోనే జీర్ణం చేసుకున్న ఆర్య సంస్క్రుతికి చెందినదాన్ని… పతిలేనిదే జీవితమే లేదని సహగమనం చేయగలిగే భారత స్త్రీ రక్తపు జాడలు ఇంకా నాలో మిగిలిఉన్నాయి.
వాసన చూసిన పువ్వును భగవంతునికర్పించకూడదనే హిందూ సాంప్రదాయంలో పుట్టినదానిని, కనుకనే మీరు ముట్టుకున్న ఈ శరీరాన్ని తిరిగి మావారి కర్పించలేను…
కనుకనే…
మీ కోర్కె తీర్చలేక, మావారి భవిష్యత్తును పాడుచేయలేక… నేను ఈ లోకమ్నుంచే తప్పుకుంటున్నాను.
మీరు కోరింది నా శరీరాన్ని మాత్రమే… నాలో ప్రాణం లేకపోయినా, మీరు కోరిన శరీరం మాత్రం ఈ మంచం మీదే ఉంటుంది. మీరు దానిని తృప్తిదీరా అనుభవించండి. అనుభవించి మావారి భవిష్యత్తుకు పునాది వేయండి. నేను కోరేది అదే. వారికి నేను పోతే ఇంకో భార్య వస్తుంది. కానీ… ఈ అవకాశం పోతే మళ్ళీ రాడు. అందుచేతనే… మీకు కావల్సింది తీసుకొని… మావారికి… ఈ… సహాయం… చే..యం..డి.
పద్మజ…
నిర్మలంగా, ప్రశాంతంగా, నిద్రపోతున్నట్టున్న పద్మజ అమాయకమైన మొహం చూసి భయంతో వణికిపోయాడు సుబ్బారావు.
— సమాప్తం —