“ఆ ఫోన్ చేసినవాళ్ళ మీద తప్ప… ఇంక ఎవ్వరిపైనా… లేదు…!”
అజయ్ ఆలోచిస్తూనే మరో దమ్ము లాగి వదులుతూ చప్పున అంజలి వైపు చూసి, “అన్నట్టూ…గిరీశంగారు కనపడలేదు… ఎక్కడున్నారు?” అని అడిగాడు సడెన్ గా.
“ఆయన… ఏదో డీల్ వుందని…. ఇవ్వాళ పొద్దున్నే హైద్రాబాద్ కు వెళ్ళారు… రావటానికి కనీసం రెండుమూడు రోజులు పడుతుందనన్నారు…”
ఓ క్షణం ఆగి ఇలా అడిగాడు. “అది ఏఁ డీలో మీతో ఏమైనా చెప్పారా….?”
వెంటనే, శంకర్ మంచం మీద నుంచి లేచి, “అజయ్… నా పెళ్ళాం ఎవడి దగ్గరకో వెళ్ళడానికీ గిరీశంగారి డీల్ కి సంబంధం ఏముందీ….?” అన్నాడు చిరాగ్గా.
“శంకర్…! నీకు తెలీదు… పోలీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ అంటే ఇలానే వుంటుంది. ఒక కేసును పరిష్కరించడానికి అనేక కోణాల్లో దర్యాప్తు చేస్తుంటాం. అన్నిటినీ పరిగణనలోకి తీసుకుంటాం. అందరినీ విచారిస్తాం. ఈ మేటర్ తేలేదాక ప్రతి ఒక్కరిపై నా దృష్టి వుంటుంది. శ్రీదేవిగారు ఎమైయ్యారో తెలిసేదాకా ఎవ్వరినీ వదిలేది లేదు. అవసరమైతే, నిన్ను కూడా—”
“న్-నన్ను….— నేనేం చేసానని—?”
“బ్రదరూ…. ఒక విషయం చెప్పు. ఈ టూర్ కి వెళ్ళే ముందు రాత్రి నువ్వు ఓ కొత్త సిమ్ తీసుకున్నావ్… అంత అర్జంటుగా నువ్వు సిమ్ కార్డును మార్చాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది? ఇక్కడ చూడు…ఈ మూడ్రోజుల్లో శ్రీదేవిగారి ఫోన్లోంచి సుమారు అరవై కాల్స్.. నీ నెంబర్ కు చేసినట్టుగా వుంది…! తను వూరెళ్ళిందని తెలిసి తను అక్కడకి చేరిందా లేదా… ఏంటీ అన్నదాని కోసమైనా నువ్వు తనకు ఫోన్ చేయలేదు. ఇక్కడ ఒక్క కాల్ నువ్వు చేసినట్టుగా లేదు. కనీసం, తీసుకున్న ఆ కొత్త నెంబర్ తో కూడా నువ్వు శ్రీదేవిగారికి ఫోన్ కి చేయలేదు….? ఏఁ….?”
అజయ్ అడిగింది విని శంకర్ మొహం ఎర్రబడింది. బదులివ్వటానికి అతనికి ఠక్కున ఏమీ తోచలేదు. తల దించుకుని నేలచూపులు చూడసాగాడు.
అజయ్ కొనసాగిస్తూ, “శంకర్…. నువ్వు కూడా శ్రీదేవిగారిని కావాలనే ఎవాయిడ్ చేశావ్. అలా ఎందుకు చేశావో నీకూ నాకూ తెలియంది కాదు,” అంటూ ఓసారి అంజలి వంక చూశాడు. అంజలి కాస్త ఇబ్బందిగా మొహం పెట్టింది.
“సరే…. ఇక గిరీశంగారి గురించి ఎందుకు అడుడుతున్నానంటే…. శ్రీదేవిగారు ఇక్కడకు తిరిగొచ్చినట్టు మనకు ఈ డ్రెస్సును బట్టీ తెలుస్తోంది. ఒకవేళ తను వచ్చినప్పుడు గిరీశంగారు ఇంటిలోనే వున్నారేమోనని నా సందేహం. అంతేగానీ, ఆయనేదో చేశారని నేనడం లేదు,” అని అంజలితో, “మీరోసారి గిరీశంగారికి ఫోన్ చేసి ఈ విషయాన్ని గురించి ఏదో క్యాజువల్ గా మాట్లాడుతున్నట్లు అడగండి,” అనేసి మరలా శంకర్ వైపు తిరిగి, “ఇకపై మనం ప్రొసీడ్ అవ్వాలంటే, ముందు ఈ నెంబర్ ఎవరిదో తెలియాలి. దాన్ని బట్టే మనం ఏదైనా చేయగలం,” అంటూ తన వాచ్ లో టైంని చూసి, “నేనిప్పుడు వెళ్తున్నాను. ఒక చిన్న పనుంది. అది చూసుకొని మళ్ళా మధ్యాహ్నం కల్లా మిమ్మల్ని కలవటానికి ట్రై చేస్తాను. ఉంటాను మరి,” అని ఓసారి అందరివైపు చూసి ఆ రూంలోంచి చకచకా బయటకు నడిచాడు.
★★★
తర్వాత అంజలి తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియపెట్టి అజయ్ చెప్పినట్టుగా గిరీశానికి ఫోన్ చేసింది.
“హలో… ఏఁవండీ…!”
“ఆ… అంజలీ…! ఏంటీ… ఫోన్ చేశావ్?” అన్నాడు గిరీశం.
అతనిప్పుడు ధ్యవళేశ్వరంలోని దుర్గాదాస్ ఆఫీస్ గెస్ట్ రూంలో పడుకుని వున్నాడు. అంజలి ఎందుకు ఫోన్ చేసిందా అని అతనికి గుండెల్లో గుబులు మొదలైంది.
అంజలి మామూలుగా అడిగినట్లు, “ఎక్కడున్నారండీ…?” అని అడిగింది. ఆమె ఎంత వద్దనుకున్నా ఆమె గ్రొంతు సన్నగా కంపించింది. గిరీశం అది గమనించకపోలేదు.
“ఆ… పొద్దున్న చెప్పాగా… డీల్ పనిమీద హైద్రాబాద్ వెళ్తున్నాను…. అని…. దారిలో వున్నాను…”
“ఏఁండీ… మ్… శ్రీదేవి గానీ మీరు ఇక్కడున్నప్పుడు ఇంటికి వచ్చిందా…? అదే… మేం టూర్ వెళ్ళాకా—”
శ్రీదేవి పేరు వినపడగానే గిరీశానికి వెన్నులో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే నుదురంతా చెమట పట్టేసింది. తడబడుతూ, “ల్…లేదే…. ఆ….అయినా… స్..శ్రీదేవిగారు పుట్టింటికి వ్-వ్వెళ్ళారని నువ్వే చెప్పావు-గా….!” అన్నాడు.
ఒకవేళ వింటోంది అజయ్ అయితే ఈపాటికే గిరీశానికి సీన్ సితారయిపోయుండేది. కానీ, అంజలి ఆతని తడబాటుపై పెద్దగా శ్రద్ధ పెట్టలేదు.
“అదే మాకూ అర్ధం కావటంలేదండీ…. శ్రీదేవి తన అమ్మగారి ఇంటికి వెళ్తున్నానని చెప్పి వెళ్ళింది, కానీ—ఇందాకనే తన ఫోన్ ఇంకా తను ఇక్కణ్ణుంచి వెళ్ళినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు దొరికాయ్… ఇంకా—” అని అంజలి చెప్తూండగా గిరీశం పెద్దగా—
“హా..రి… దేవుడా….!” అని అంటూ తన గుండెలమీద చెయ్యేసుకున్నాడు.
“ఏమైందండీ.? మీకేమైనా తెలుసా..?” అంది అంజలి కంగారుగా…
“ఛ…ఛ…. ఛా…న్..నాకేం తెల్సూ…నా… బొంద….!” అంటూ కప్పిపుచ్చడానికి అన్నట్టుగా అన్నాడు గిరీశం వెంటనే.
“మరి అంత గట్టిగా అరిచారెందుకు…?” అంది అంజలి కాస్త అనుమానంగా.
“హ్… నువ్వు చెప్పింది నాకు— చాలా ఆ…ఆ..శ్చ..ర్యానికి గురిచేసిందిలే…! అవుతే, శ్రీదేవిగారు వాళ్ళమ్మగారింటి నుంచి తిరిగొచ్చి… మళ్ళీ వెళ్ళారా?” అన్నాడు గిరీశం. అతని గుండె డప్పు మాదిరి ‘డమడమ’ కొట్టుకుంటోంది.
“లేదండీ…. శ్రీదేవి అసలు తన అమ్మగారింటికి వెళ్ళనే లేదంట..?” అంటూ అసలు విషయాన్ని వెల్లడించింది.
“ఏంటీ…?” అన్నాడు గిరీశం వెంటనే… అతని చెయ్యి ఇంకా ఛాతీకి గట్టిగా అదిమిపెట్టి వుంది.
“శ్రీదేవిని వాళ్ళమ్మగారు అస్సలు పిలవనే లేదంటా… ఇందాకనే శంకర్ తన అత్తగారికి ఫోన్ చేస్తే ఆ విషయం తెలిసింది. మరి తను మాకు అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికి వెళ్ళిందో, ఏమిటో తెలీడం లేదు. అలాగే, ఇంటికి తిరిగి వచ్చి మళ్ళీ ఎటు పోయిందో కూడ అర్ధంకావటం లేదు…!”
అంతసేపూ ఏం వినాల్సి వస్తుందా అని ఊపిరి బిగపట్టి వింటున్న గిరీశం అంజలి చెప్పింది విని కాస్త రిలీఫ్ గా ఫీలయ్యాడు. ఈ రెండ్రోజులలో మొదటిసారి అతని మొహంలో సంతోషం తొణికిసలాడింది. ఓసారి గుండెలనిండా గాలిని పీల్చుకున్నాడు. ఒత్తిడంతా రివ్వున ఎగిరిపోయినట్టనిపించింది. ఆ తర్వాత అంజలితో, “అవునా….? శ్రీదేవి నిజంగా అలాంటిది అనుకోలేదే…! నేను— అదే… తను మళ్ళా ఇంటికి రావటం చూళ్ళేదు…! ఐనా…. నేను పొరుగూరిలోని పని ముగించుకుని…. మీరొచ్చేముందే ఇంటికొచ్చాను. తను అంతకుముందేమైనా వచ్చి మళ్ళా వెళ్ళిపోయిందేమో! ఆవిడగారి దగ్గరా ఇంటి మారుతాళం వుండి వుంటుందిగా….!” అన్నాడు.
“మ్…. సరేనండీ… దీని గురించి కనుక్కుందామనే ఫోన్ చేశాను. ఇక వుంటాను. హైద్రాబాద్ చేరాక ఫోన్ చేయండి…!”
“ఆ… అలాగే!” అంటూ ఫోన్ కట్చేసి ఒక్కసారి లేచి ఎగిరి గెంతేశాడు గిరీశం.
‘అమ్మ శ్రీదేవీ…! నువ్వేదో పెద్ద పతివ్రతవి అనుకున్నాను…. నువ్వు కూడా లం…నే! మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో కులకటానికి వెళ్లొచ్చావా!!! ఛ…. అనవసరంగా నీవల్ల ఇంతసేపూ ఇంత టెన్షను పడ్డాను కదే…!’ అని అనుకుంటూ వెంటనే దుర్గాదాస్ కి ఫోన్ చేశాడు.