క్రమంగా లతకి కళ్ళు బరువెక్కుతున్నాయి… శరీరం గాల్లో తేలిపోతూన్నది. తమకపు తరఁగలు తనని మృదువుగా మీటుతుంటే ఆమె మది ఆహ్లాదంగా మూల్గింది.
అతనో ప్రశాంత సముద్రం… ఆమెలోని జీవనది అతనిలో ఐక్యం అయిపోయేందుకు పరవళ్ళు తొక్కుతూ ప్రవహిస్తోంది. ఉద్రేకంలో శ్వాస ఎగదన్నటంతో ఉక్కిరిబిక్కిరిగా అయ్యి వెంటనే అతని వీపు చుట్టూ తన ఎడమ చేతిని వేసి గోళ్ళతో గట్టిగా పట్టుకుని “మ్..మ్…మ్మా…హ్…హ్…హా…ఆ…” అంటూ చప్పున తన కాళ్ళ కత్తెరని సడలించి క్రిందకు వేలాడేసింది.
తెరలు తెరలుగా ఆమెలోంచి ఉబికి వస్తున్న రతి రసాల్లో అతని మగసిరి మరోసారి తడిసి ముద్దయింది.
మరుక్షణమే శిరీష్ కూడా అంతదాకా తన వృషణాల్లో స్టాక్ వుంచిన మన్మధ రసాన్ని ఆమెలో వెచ్చగా నింపేసాడు.
‘మ్…హ్-హా….’
మొత్తానికీ, వారం రోజుల పస్తు తర్వాత అతనికి మృష్ఠాన్న భోజనం చేసిన అనుభూతి, ఆనందం కలిగింది. తాంబూలం సేవించినట్టుగా చివర్లో ఆమె ఎర్రని చెర్రీ పండ్లవంటి అధరాలను చప్పరిస్తూ చిన్నగా కొరికాడు.
అటు లత మనసూ తృప్తిగా మూల్గింది. అలసిన దేహం మంచాన్ని అతుక్కుపోయింది. సోలిన కన్నులు మరి లేవమంటున్నాయి.
కాసేపలాగే వున్న శిరీష్, మెల్లగా లత మీంచి దిగి ఆమె పక్కన పడుకున్నాడు. పరీక్షగా ఆమెను చూస్తూ బుగ్గను సుతారంగా తట్టి, “ఏమండోయ్ మేడంగారు…! ఇందాకేదో ‘చదువుకోవాలి’ అన్నారు. వెళ్తరా మరి?” అంటూ ఆమె చెవిలో గొణిగాడు.
లత తన కళ్ళను తెరువక— “అబ్..బ్బా…! న-న్ను ప-డు-కో-ని-వ్వఁ-డీ… నిద్-ద్రోస్తుందీ…!” అని ముద్దగా అనేసి పక్కకి తిరిగి పడుకుంది.
శిరీష్ ప్రేమగా ఆమె తల నిమిరి ఆమె చెవి దగ్గర, “లవ్ యు డార్లింగ్” అంటూ ఒక ముద్దు పెట్టాడు. అట్నుంచి లత, “మీ టూ” అంటూ చిన్నగా గొణిగింది. ఆమె పెదాలపై సన్నగా నవ్వు విరియటం గమనించి శిరీష్ సంతోషంగా ఆమెను వాటేసుకుని తను కూడా నిదురపోయాడు.
★★★
ఇక… బయట హాల్లో వున్న వాణీకి ఆ గంటసేపూ కుదురుగా కూర్చోవటం కూడా కష్టమైపోయింది. గదిలోంచి వినవస్తున్న నవ్వులు, చిరుకేకలు, మూలుగులు లీలగా తన చెవిలో పడుతుంటే వాణీకి తనువంతా కుతకుతలాడింది.
చటుక్కున తను చదువుతున్న పుస్తకాన్ని మూసేసి టీపాయ్ మీద విసిరేసింది.
కుర్చీలోంచి లేచి వడివడిగా తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియ వేసి మంచంమీద బోర్లా తిరిగి పడుకుంది.
తన నైట్ ఫ్యాంట్ బొందుని లూజ్ చేసింది. మరుక్షణంలో ఆమె చెయ్యి ప్యాంటీలోకి వెళ్ళిపోయింది. తన ఆడతనాన్ని గట్టిగా రుద్దుకుంటూ స్తనాగ్రాలల్లో మొదలైన సలపరాన్ని తగ్గించడానికన్నట్టు మరో చేత్తో బలంగా వత్తుకోసాగింది.
తమకంతో వొళ్ళంతా వేడెక్కుతుండగా తొడలమధ్య తన వ్రేళ్ళను వేగంగా ఆడించింది. యవ్వనపు ఉద్రేకం లోలోన సునామీలా ఎగసిపడుతోంది. అది తీరాన్ని తాకటానికి ఎంతో సమయం పట్టేట్టులేదని ఆమె వొంట్లోంచి వస్తున్న సంకేతాలు చెప్తున్నాయి. మరికొద్దిసేపటికే నిలువెల్లా వూగిపోతూ ఒక్కసారిగా తన వెనుక భాగాన్ని పైకెత్తి ‘హా…’ అని పెద్ద నిట్టూర్పుతో క్లైమేక్స్ కి చేరుకుని దబ్బున మంచమ్మీద పడిపోయి గట్టిగా ఎగశ్వాసలిడుస్తూ ఆలాగునే నిదురపోయింది.
కాకినాడ—
“హుఁ.!! ఏమయ్యింద్రా నీకు?” అంటూ అసహనంగా తన గదిలో మంచం మీద తల పట్టుకుని కూర్చున్నాడు అజయ్.
శిరీష్ తో మాట్లాడి వచ్చాక దేని మీదనా సరిగ్గా మనసుని లగ్నం చెయ్యలేకపోతున్నాడు.
స్టేషన్ కి వెళ్ళినా ఎందుకో ఏకాగ్రత కుదరక వెంటనే ఇంటిముఖం పట్టాడు.
శిరీష్ తనతో అన్నమాటలు ఫ్లాష్ లా పదేపదే గుర్తుకొస్తుంటే పిచ్చెక్కిపోతోంది అతనికి.
‘ఎప్పుడూ క్లారిటీ ఇచ్చే గురూ ఈసారి మాత్రం కన్ఫ్యూజ్ చేసి పారేసాడు!’ అనుకున్నాడు మనసులో.
అప్పుడే — శిరీష్ చివరలో చెప్పిన మాటలు మరొకసారి గుర్తుకొచ్చాయి…
.
.
.
“—అజయ్… ఆ అమ్మాయి గురించి — నేను చెప్పిందంతా — ఓసారి ప్రశాంతంగా ఆలోచించు…. మ-ర్చి-పో-కు…”
.
.
.
అజయ్ చప్పున లేచి నిల్చున్నాడు—
“గురో! మర్చిపోకుండా ఆలోచించడం సంగతి అటుంచితే… ముందు ఆమెను మర్చిపోవడమే గగనమైపోతోంది నాకు. కళ్ళు మూసినా తెరిచినా…. ఆమె మొహం… కోపంగా…. ఆమె చూసిన చూపులు…. ఆడిన మాటలు… అస్సలు వదలట్లేదు నన్ను… హుఁ!… ఏమిటిది?!”
ఆ ‘యిది’ ఏమిటి అన్నదాని గురించి అతని మనసు పదే పదే సంకేతాలు పంపుతున్నా… దాన్ని నమ్మటానికి ఆ మనిషి ఇష్టపడటం లేదాయేఁ… ఇంకేం అర్ధం అవుతుంది మరి!
కనుకనే, మతికీ… మదికీ మధ్య జరుగుతున్న సంఘర్షణలో నలిగిపోతున్నాడు పాపం!
విసురుగా టేబిల్ మీద వున్న సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసుకుని అందులో మిగిలి వున్న చివరి సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి గట్టిగా ఒక దమ్ములాగాడు.
‘ఊహుఁ…! లాభం లేదు.’
గబగబా మరో నాలుగైదుసార్లు పీల్చాడు.
‘ప్చ్…! అబ్బే!!!!’
చిరాగ్గా మిగిలిన సిగరెట్ అవశేషాన్ని యాష్ ట్రేలో కసిగా నొక్కేశాడు.