శిరీష్ ఆమె చెవి తమ్మెను ప్రేమగా ముద్దాడుతూ, “బంగారం…!” అని హస్కీగా పిలిచాడు.
ఆ పిలుపుకే లత శరీరంలో సన్నగా కంపనాలు మొదలయ్యాయి. అదరే అధరాల రంగుని అరువడిగి ఆమె బుగ్గలు కూడా ఎరుపెక్కాయి. ఇంతలా తనపై ప్రేమను కురిపిస్తున్న మగడిని దూరం పెట్టడం ఇష్టం లేకపోయినా అతణ్ని వెనక్కి నెట్టేస్తూ—
“అబ్బా… వదలండీ… నేను చదువుకోవాలి!” అంది, శిరీష్ ని తన మోచేతులతో పొడుస్తూ.
“హుఁ… బంగారం…! గత వారం రోజులునుంచీ ఆ మాట చెప్పి నన్ను దూరం పెడ్తున్నావ్…!!” అన్నాడు నిష్టూరంగా.
పరీక్షలు దగ్గర పడుతున్నాయి కదాని తన మనసును పూర్తిగా చదువుమీదనే లగ్నము చేయటానికి గత కొద్ది రోజులుగా లత వాణీతో కలిసి పడుకుంటోంది. ఇదే శిరీష్ కి పెద్ద శిక్షగా మారిపోయింది.
“కాసేపు బంగారం… ఆ తర్వాత వెళ్ళి చదువుకో పోనీ!” అన్నాడు ఆమెను బ్రతిమాలుతూ.
చాక్లెట్ కావాలని చంటిపిల్లాడు మారాం చేసినట్లు శిరీష్ బుంగమూతి పెట్టడం చూసి లతకి నవ్వొచ్చింది. అతన్ని ముద్దాడాలన్న కాంక్షని కష్టంమీద తమాయించుకుని, “లేదండీ… తరువాత నాకు నిద్ర ముంచుకొచ్చేస్తోందీ…!” అంటూ దీర్ఘం తీసింది. “ఐనా వాణీ కూడా పడుకోలేదు. తననీ చదివించాల్సి— అహ్- మ్—!” అని ఇంకా ఏదో చెప్పబోయిన ఆమె ప్రయత్నాన్ని అతను మధ్యలోనే ఆపివేశాడు. ఆమె చేతులను తన చేతులతో గట్టిగా పట్టుకుని ఆమెను గోడకు అదిమిపెట్టి రెప్పపాటులో ఆమె అధరాలని తన వాటితో మూసేసాడు. క్రింద డ్రాయర్ లోంచి టింగుమంటూ లేచివున్న అతని ఘంటం తన పొత్తి కడుపు క్రింద గుచ్చుకుంది.
అంతే!
లతకి— వాణీ గానీ…తన చదువు గానీ…. మరింక గుర్తుకురాలేదు. అతని మంత్రదండ స్పర్శకి అంతవరకూ జాగ్రత్తగా తను పేర్చుకున్న నిగ్రహం అంతా మంచులా కరిగిపోయి, ఆమెలో ప్రేమోద్రేకం తరంగంలా ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడింది. దాంతో, ఆమె కూడా మెల్లగా అతని వీపు చుట్టూ చేతులు వేసింది. వారి పెదాల నడుమ నాలుకలు పెనవేసుకుపోయి సయ్యాటలాడుతున్నాయి. శిరీష్ చేతులు ఆమె చేతులని వదిలి మెల్లగా ఆమె పూబంతులను చేరి మృదువుగా వాటిని స్పృశిస్తుంటే లత పరవశించిపోతూ సన్నగా మూలగసాగింది. ఆమె ఊపిరి క్రమక్రమంగా వేడెక్కి బుసలు కొడుతోంది. తన చేతులను అతని మెడ చుట్టూ దండలా వేసి అతన్ని గట్టిగా హత్తుకుంది. అతని మగసిరి వెచ్చని తాకిడి ఆమె పూగృహంలో ప్రకంపనలు సృష్టిస్తోంది. మెల్లగా ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులయ్యాయి.
వారి పెదాలింకా అతుక్కునే వున్నాయి.
ఇక లోకంతో వారికి పనిలేదు!
అప్పుడే—
‘అస్సలేం గుర్తుకురాదు నా కన్నులముందు నువ్వు ఉండగా…
అస్సలేం తోచదు నాకు ఓ నిమిషంపాటు నిన్ను చూడక….’
అంటూ బైటనుంచి పెద్ద గొంతుతో పాట వినిపించింది వాళ్ళకి.
తుళ్ళిపడింది లత.
ఆ పాటని ఆలపిస్తున్నది మరెవరో కాదు… మన వాణీనే!
లతని శిరీష్ ఎందుకు పిలిచాడో… గది లోపల జరుగుతున్నాదో ఆమెకి తెలియంది కాదుగా!! అందుకే… సరదాగా వాళ్ళని ఆటపట్టిస్తూ ఇలా పాటెత్తుకుంది.
“ఒ-క్క నిము-షం నన్ను వద-లండి… ఆ కో-తి పని-పట్టి మళ్ళీ వచ్చే-స్తాను!” అంది లత ఊగిపోతూ. హాయిగా స్వర్గంలో విహరిస్తున్న తమని వాణీ తన పాటతో దబ్బున నేలమీద పడేసినట్టుగా ఫీలయ్యింది లత.
శిరీష్ మాత్రం ఆమెను వదలకుండా, “ఊహూ… నిన్ను వదిలే ఛాన్సే లేదు బంగారం! నిన్నట్లాగే మళ్ళీ తప్పించుకు పారిపోతావ్…!” అంటూ ఆమెను గట్టిగా చుట్టేసాడు.
బైట వాణీ మరో పాటేసుకుంది…
‘ఎన్నెన్నో జన్మల బంధం నీదీ నాదీ…
ఎన్నటికీ మాయని మమతా నీదీ నా…ద్దీ…
ఒక్క క్షణం నిను విడిచీ నేనుండలేను.
ఒ-క్క క్ష-ణం ఈ వి-ర-హం…. నేఁ… తా…ళ లే….ను!’
కావాలనే చివర్లో ఒక్కో అక్షరాన్నీ అవసరమైన దానికంటే ఎక్కువగా లాగి లాగి వదులుతోంది వాణీ. ఆమె గొంతులో ఆ పాట భలే గమ్మత్తుగా విన్పిస్తోంది కూడా… లోపల లత కోపంతో ఉడికుడికి పోతోంది. “ఒ-క్క-సా-రి… నన్ను… వ-ద-లం-డీ…” అని మరలా శిరీష్ ని తెగ బతిమాలుతోంది. శిరీష్ ఆమెను ఎక్కడికీ పోనివ్వకుండా గట్టిగా పట్టుకుని ఆమె దృష్టిని మళ్ళించేందుకు తీవ్రంగా కృషి చేస్తున్నాడు.
లత తీగ నడుముని ఒడుపుగా పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కాడు. ‘ఆ-హ్…’ అరికాలి నుంచీ నడినెత్తి వరకూ నరాల్లో జిల్లుమనిపించడంతో లత ఒక్క క్షణం నిటారుగా అయ్యి మునివేళ్ళపై నిలబడుతూ తియ్యగా మూల్గి శిరీష్ భుజమ్మీద వాలిపోయింది. పత్తికాయల్లా తెల్లగా వున్న ఆమె కళ్ళు మత్తుగా వాలిపోయాయి. క్రింద రెమ్మల్లో చెమ్మ వూర నారంభించింది. ఇద్దరూ మెల్లిగా మంచం దగ్గరకు నడిచారు.
వాణీ ముచ్చటగా మూడో పాటని అందుకుంది…
‘జర జరా…. పాకే విషంలా…. జర జరా… పైపైకి రారా…
జర జరా… నీకే వశంకానా….
జర జరా… తూగే నిషాలా…. జర జరా… నను దూకనీరా…
జర జరా… నీ పౌరుషంపైనా….’
లత వడగాడ్పుల్లా శ్వాసనాడిస్తూ తన కుడి చేతిని మెల్లగా క్రిందకి తీసుకెళ్ళి లుంగీమీంచే నిగిడిన అతని లంబాన్ని పట్టుకుని ఓమారు గట్టిగా నొక్కింది.
శిరీష్ కాస్త బిగుసుకుపోయాడు. ‘ఉమ్… బం-గా-రం…’ అంటూ మూల్గి ఆమె మెడ వంపులో తల ముంచాడు. అతని శ్వాస ఆమెను వెచ్చగా తాకుతూ గిలిగింతలు పెడుతోంది. లత అతని ఆయువుపట్టుని అలాగే పట్టుకుని ముందుకు వెనక్కూ వూపుతూ తలభాగాన్ని మరో మూడు సార్లు గట్టిగా నొక్కింది. శిరీష్ ఇంకాస్త టైట్ అయ్యిపోయాడు. అతని చేతులు మెల్లగా ఆమె నడుమును వీడి మెల్లగా ఆమె భుజాల వైపు ప్రాకుతూ మధ్యలో ఆమె ఘన శిఖరాలమీద సేదతీరాయి… లత గబుక్కున అతన్ని మంచం మీదకు తోసేసి కిలకిల నవ్వుతూ తలుపు దగ్గరికి పరుగెత్తింది. శిరీష్ అవాక్కయి ఆమెని అలా చూస్తుండిపోయాడు.
లత తలుపుని తెరవబోతూ వెనక్కి తిరిగి శిరీష్ ని కైపుగా చూస్తూ, “రెండు నిముషాల్లో తిరిగొచ్చేస్తానండీ… ప్రామిస్!!” అని గోముగా అనేసి హాల్లోకి ప్రవేశించింది.
గదిలోంచి బయటకు వచ్చిన లతని చూసి ముసిముసిగా నవ్వుతూ వాణీ, “ఏమక్కా… బావగారికి బాగా ‘ఇచ్చేసి’ వచ్చావా మరి?” అని కొంటెగా అడిగింది.
“ఏంటేఁ చదువుకోకుండా ఆ పిచ్చి పాటలూ… నువ్వూను? నువ్వేమైనా పెద్ద పి. సుశీలా అనుకుంటున్నావా..?” అనడిగింది లత కోపంగా.
వాణీ కిచకిచ నవ్వేస్తూ, “ఏం లేదక్కా… గదిలో ఆడుతున్న సినిమాకి జస్ట్ బ్యాగ్రౌండ్ సాంగ్స్ అద్దుతున్నానంతే…!” అంది కవ్వింపుగా.
లత వాణీని గుడ్లురిమి చూస్తూ, “ఒసేఁవ్… వెధవ్వేషాలు వేసావంటే పళ్ళు రాలగ్గొట్టేస్తాను. నోర్మూసుకుని నేను చెప్పిన టాపిక్స్ ని మొత్తం పూర్తిచెయ్. నే..హ్ఁ..ను మళ్ళీ వొచ్చి ప్రశ్నలు అడుగుతాను. అంతవరకూ నువ్వు నిద్రపోకూడదు!” అంటూ ఆర్డర్ వేసి బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళబోయింది.