అక్కడ శ్రీ వారు వంటి మీద నూలు పోగు కూడా లేకుండా కూర్చుని ఉన్నారు. అంత ఇరుకు అల్మారాలో కూర్చుని బట్టలు ఊడదియ్యడానికి ఎలా మేనేజ్ చేసారో అర్ధం కాలేదు. తన వంటి మీద అక్కడక్కడ చిరు చెమటలు పట్టి ఉన్నాయి.
ఇక తను కూర్చుని ఉన్న స్థలానికి కొంచం పక్కగా కింద అంతా తడి తడిగా జిగురు జిగురుగా ఉంది.
“ఏంటి? ఇక్కడ కూర్చునే.. కార్చేసారా?” అన్నాను.
తను ఏమి మాటలాడలేదు. అలాగే నగ్నంగా లేచి నిలబడి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుని నా వంటికి చుట్టుకుని ఉన్న బెడ్ షీట్ని లాగేసి నన్ను పరుపు వైపు నడిపించారు.
“ఏమిటండీ? ఏమీ మాటలాడరే?” అన్నాను.
తను ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా “ష్..” అన్నట్లు నోటి మీద వేలు ఉంచి సైగచేసి నన్ను అలాగే పరుపు మీద తోసి నా తొడల మధ్య తన తల దూర్చేసారు.
అప్పటికే నవీన్, రఘులు దున్నుడుతో నా వళ్ళంతా అల సి పోయి ఉన్నందు వల్ల శ్రీ వారికి సహకరించే ఓపిక లేక “ఏమి కావాలంటే అది చేసుకోండి” అన్నట్లు నా వళ్ళు తనకు అప్పగించి అలాగే నిద్రలోకి జారి పోయాను.
అలా పడుకున్న నేను తిరిగి మరుసటి రోజు ఉదయానికి కానీ లేవలేదు. లేచే సరికి తెల్లగా తెల్ల వారి పోయి ఉంది. శ్రీవారు కూడా ఇంకా అలాగే నా పక్కనే పడుకుని ఉన్నారు. మెల్లిగా కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచి
టెం చూసాను. ఉదయం 8 గంటలు దాటింది.
ఆ రోజు శుక్రవారం. అదే మా ఇంట్లో ఉంటే శుక్రవారం ఎంత హడావిడిగా ఉంటుందో గుర్తుకొస్తుంది. వేకువనే లేచి, స్నానం చేసి, దేవునికి నైవేద్యం వండి, ఈటైం కు పూజ కూడా పూర్తి చేసి ఉండేదాన్ని.
అటువంటిది ఇక్కడ ఇప్పుడు వంటి మీద నూలు పోగన్నా లేకుండా పూర్తి నగ్నంగా పడుకుని ఉన్నాను. నా భర్త దొంగతనంగా చూస్తుండగా ఇద్దరు పరాయి కుర్ర వాళ్ళతో రంకు జరిపి, కనీసం కడుక్కోనైనా కడుక్కోకుండా అలానే పడుకుని నిద్ర పోయిన నా మీద నాకే ఆశ్చర్యమేస్తుంది.
నేను లేచి కూర్చుని అటూ ఇటూ కదలడంతో శాస్త్రికి కూడా మెలకువ వచ్చినట్లుంది. తనూ లేచి ఆవులిస్తూ “టెం ఎంతయిందోయ్?” అన్నారు.
“ఎని మిది దాటింది” అన్నాను.
“హా.. బాగా నిద్ర పట్టే సింది” అంటూ మరో సారి ఆవులిస్తూ లేచి కూర్చున్నారు తను.
అప్పటికే బెడ్ మీదనుంచి లేచిన నేను కిందపడి ఉన్న టవల్ అందుకుని నా గుండెల వద్దనించి తొడల వరకూ కప్పేలా కట్టుకున్నాను.
“స్నానాలు అవీ పూర్తి చేసి రెడీ అవ్వవోయ్. టాక్సిని 10 గంటలకు రమ్మన్నాను. మనం వోటల్ ఖాళీ చే సి బయలుదేరి వెళ్ళి రిషికొండ, భీమునిపట్నం చూసుకుని రాత్రికల్లా అరకు చేరుదాం” అంటూ తనూ లేచి పక్కనే కుర్చీ మీద ఉన్న లుంగీ తీసి చుట్టుకున్నారు.
“టాక్సి ఎందుకండీ? డబ్బు దండగ.. బస్సులో వెళ్ళి ఉండొచ్చుకదా?” అన్నాను.
“లే దోయ్.. ఆ ప్ర సాద్ గాడితో బేరమాడి మంచి రేటుకు ఒప్పించాను. టాక్సి అయితే హాటుగా సుఖంగా ఉంటుంది కూడా. అయినా ముసలాడు ఇచ్చిన డబ్బుంది గా?” అన్నారు తను.
ఇక తనతో వాదించి అర్ధం లేదని తెలుసు కనుక వెళ్ళి స్నానం చేసి రెడీ అవుదామని బాత్రూం వైపు
నడిచాను.
“స్నాని కే నా?” అన్నారు తను.
“ఆ.. బ్రష్ చేసుకుని ఒకే సారి స్నానం పూర్తి చేసుకుని వస్తాను. ఈ రోజు శుక్రవారం. అదే మనింట్లో ఉంటేనా.. అయినా మీకు ఆ ధ్యాస తప్ప మరే మీ ఉండడం లేదు ఈ మధ్య” అన్నాను.
“సరే లేవోయ్. ముంది చెప్పేది విను. అక్కద వెంట్రుకలు మొటికలు మొటికలు గా ఉండి ముఖాని కి గుచ్చుకుంటున్నాయి. కాస్త స్నానం చేసే ముందు శుబ్రం చేసుకో రాదూ?” అన్నారు.
“అది గో.. అటు తిరిగి ఇటు తిరిగి మళ్ళీ వ్యవహారం అక్కడికే వెళ్తుంది.. మీకు అసలు వేళా పాళా లేకుండా ఎంత సేపటికీ అదే ధ్యాస అయిపోతుంది” అన్నాను.
అలా అన్నానే కానీ నా మనసు ఊరుకుంటుందా. మెల్లిగా వంగి సూట్కేసు లోంచి హెయిర్ రిమూవర్ క్రీం తీసుకుని బాత్రూం వైపు అడుగులే సాను.
నేను స్నానం అవీ పూర్తి చేసుకుని తిరిగి వచ్చేసరికి మా సూట్కేసులు రెండూ నీటుగా సర్దేసి పెట్టి ఉన్నారు శ్రీ వారు.
సీటుగా సర్ది ఉన్న బెడ్ మీద రాత్రి నేను వేసుకున్న స్కర్ట్, షర్ట్, బ్రా పెట్టి ఉన్నాయి. అవి అక్కడ ఎందుకు ఉన్నాయో అర్ధం చేసుకున్న నేను మరేమీ మాటలాడకుండా అవి తీసి వేసుకో సాగాను.
తొడల మధ్య హెయిర్ రి మూవర్ క్రీం రాసేప్పుడు ఎందుకైనా మంచిదని కాళ్ళకు కూడా వాడడం మంచిదయింది. ఆ స్కర్ట్ మోకాళ్ళ వరకే ఉండడంతో మోకాళ్ళ కిందనించి పచ్చని చాయతో నున్నగా మెరిసి పోతూ కనపడుతున్నాయి నా కాళ్ళు.
నేను బట్టలు కట్టుకుని వెళ్ళి అద్దం ముందు కూర్చుని రెడీ అవ్వడం పూర్తి చేసేసరికి తనూ స్నానం పూర్తి చేసి బయట పడ్డారు శ్రీవారు.
“అన్నట్లు నీకో విషయం చెప్పడం మర్చి పోయాను.. ఇలా చూడు” అంటూ పక్కనే తను పొట్లం లా కట్టి ఉన్న ఒక కాగితాన్ని ఊడదీసి నాకు చూపించారు.
అది చూడగానే “చీ” అన్నాను. ఆ
పొట్లం నిండా వాడి పారేసిన కండోములు ఉన్నాయి.
“మొత్తం ఎన్ని ఉన్నాయో తెలుసా?” అన్నారు.
నేను సమాధానం చెప్పేలోపల తనే తిరిగి “పదకొండు” అని ..
“అందులో గంగాధరం గారు వాడినవి రెండు.. రాత్రి ఆ కుర్ర వెధవలు వాడినవి మూడు. ఇక పోతే..” అంటూ ఆపారు.
“ఇక పోతే తమరు వాడినవి ఆ మిగిలిన ఆరు” అంటూ తన వాక్యం పూర్తి చేసాను.
ఎందుకో అ కండోంస్ చూస్తూ అలా మాటలాడుతుంటే నాకు తెలియకుండానే నాలో కోరిక రాజుకోసాగింది.
“నేను వాడినవి ఆరా.. అన్ని వాడానా?” అంటూ వేళ్ళతో ఏదో లెక్కించుకుంటున్న తన వైపు చూస్తూ..
“అంత సేపు లెక్క వెయ్యాల్సినంత కష్టమేమీ కాదు. నా కళ్ళ ముందే తనతో రెండు సార్లు అయ్యిందా.. తరువాత ఆ రాత్రి తన రూముకెళ్ళి మూడు సార్లు కానిచ్చారా.. మళ్ళీ ఊరు వెళ్తూ చెప్పి పోదామని వచ్చిన తనని హడావిడిగా ఆరో సారి చేసారా?” అన్నాను.
“నేను లెక్క వేసేది అది కాదోయ్. నేను తెచ్చిన పాకెట్ లో మొత్తం 25 కండోంస్ ఉన్నాయి. అందులో ఈ పదకొండూ పోతే ఇంకా 14 మిగిలి ఉన్నాయి కదా. మనకు ఇంకా ఈ రోజు, రేపు మాత్ర మే ఉన్నాయి. ఇక నువ్వు ఎంత మందితో చెయ్యించుకుంటే ఈ 14 ఖర్చు అవుతాయా అని ఆలోచిస్తున్నా!” అన్న తన మాటలకు
“చీ.. చీ.. చీ.. మీకు అస్సలు వేరే ధ్యాసే లేకుండా పోతుంది” అంటు కసురు కున్నాను.
అలా కసురుకున్నానే కానీ “రెండు రోజుల్లో 14 సార్లు చెయ్యించుకుంటే..” అన్న ఆలోచనలకే నా తొడలు జివ్వు మన సాగాయి. నా ఆలోచనల్లో నేనుంటే తను ఆ వాడేసిన కండోంస్ ఉన్న పేపర్ని మళ్ళీ ఉండ గా చుట్టి చెత్త బుట్టలో పడేస్తూ “లెక్కలు సరిపోయాయి కానీ ఇక కిందకి వెళ్ళిటిఫిన్ చేసి వద్దాం పదా” అన్నారు.
ఇద్దరం వెళ్ళి రెస్టారెంట్ లో టిఫిన్ చేసి కాఫీ తాగి బయటపడే సరికి 10:15 కావొస్తుంది.
“టాక్సీ వాడు వచ్చి ఉన్నాడేమో చూసి వస్తానుండు” అంటూ బయటకు వెళ్ళారు శ్రీవారు. నేను అక్కడ నుంచి రిసెప్షన్ వద్దకు వెళ్ళి రూం ఖాళీ చేస్తున్నాము, లెక్క చూడమని చెప్పి ఇటు తిరిగే సరికి శ్రీవారు వెనక్కు తిరిగి వస్తూ కనపడ్డారు. “తను వచ్చి ఉన్నాడు. ఇక వెళ్ళి మన సూట్కేసులు పట్టుకొద్దాం పద” అంటూ రూం వైపు నడిచారు తను.
మరో 15 ని మిషాల్లో రూం ఖాళీ చేసి టాక్సిలో ఎక్కి రిషికొండ వైపు ప్రయాణిస్తున్నాము. ప్రసాద్ తొ పాటు నిన్న వచ్చిన ఆ క్లీనర్ కుర్రాడు ఈరోజు రాలేదు. అదే అడిగాను తనని.
“లేదు మాడం. అక్కడ అరకులో ఈరోజు, రేపు రాత్రుళ్ళు కారులోనే పడుకోవాలి కదా. వాడూ ఉంటే ఇబ్బంది అని తీసుకు రాలేదు” అన్నాడు ప్రసాద్.
వైజాగ్ నుంచి రిషి కొండకు వెళ్ళే దారి ఎంత సుందరంగా ఉందో మాటల్తో వర్ణించలేను. అందుకే మరే మీ మాటలాడ కుండా రోడ్ పక్కలకు చూస్తూ కూర్చున్నాను. అలా మొదలైన ఆ రోజు ఎంత తొందరగా గడిచి
పోయిందో చెప్పలేను. రిషికొండ, భీముని పట్నం అందాలు ఎంత సేపు చూసినా ఇంకా ఇంకా చూడాలని పించేలా ఉన్నాయి.
ఆ అందాలని తనివితీరా చూడాలంటే మరో రెండు రోజులన్నా కావాలనిపించింది. కానీ మిగిలిన రెండు రోజులూ అక్కడే గడిపేస్తే అరకు, బొర్రా గుహలు చూసే అవకాశం ఉండదు కనుక ఇష్టం లేకున్నా బలవంతంగా ఆ ప్రదేశాల్ని వదిలాము.
రాత్రి 9 గంటలు కావొస్తుండగా మేము ఎక్కిన టాక్సి అరకు వైపు బయలుదేరింది. మిందు సీటులో డ్రైవర్ ప్రసాద్ ఒక్కడే ఉంటే శ్రీ వారు, నేను వెనుక సీట్లో కూర్చుని ఉన్నాము. ప్ర సాద్ ఏదో తెలుగు పాటల కాసెట్ పెట్టాడు. ఆ పాటలు వింటు నేను చూసిన రుషికొండ, భీముని పట్నాల అందాలు గుర్తుకు తెచ్చుకుంటు తల సీట్ మీదకు వెనక్కు వాల్చి కళ్ళు మూసుకున్నాను.
అలా ఎంత సేపు పడుకున్నానో తెలియదు కానీ ఉన్నట్లుండి శ్రీవారి చేతులు నా తొడల మీద పడే సరికి మెల్లిగా కళ్ళు తెరిచాను.
టాక్సిఇంకా వేగంగా పోతూనే ఉంది. అప్పటికి ఎంత దూరం ప్రయాణించామో కూడా తెలియదు. శ్రీవారు అప్పటికే నేను వేసుకుని ఉన్న స్కర్ట్ ని నా తొడల పైకి జరిపి నున్నగా ఉన్న తొడల మీద తన చెయ్యి వేసి ని మురుతున్నారు.
ఒక పక్క అంతకు ముందే సముద్రంలో దిగినప్పుడు బాగా తడిచిన వంటికి టాక్సీ వేగంగా వెళ్తున్నప్పుడు బయటనించి వస్తున్న చల్లటి గాలి తగిలి వళ్ళంతా జివ్వు మంటుంటే.. మరో పక్క నా తొడల పై వెచ్చగా నిమురుతున్న శ్రీవారి చెయ్యి నాలో కోరికల్ని తట్టి లెపసాగింది.
అప్పటికే బాగా చీకటి పడిుండడంతో వెనుక సీటులో తను చేస్తున్న పని ప్రసాదుకు కనిపించే అవకాశ మే లేదు. అందుకే మరో ఆలోచన లేకుండా తొడల్ని నిమురుతున్న శ్రీవారి చేతి పై నా చేతిని వేసి నా తొడల మధ్యకు జరి పాను. దానితో శ్రీవారి చెయ్యి నా మొత్త మీదకు వచ్చింది. తన అరిచేతితో నా మొత్తని నిమురుతూ మెల్లిగా ఒక వేలుని రెమ్మల మధ్యలోకి దూర్చాను. తను చేస్తున్న పనికి నాలో కోరిక కట్టలు
తెంచుకుని పరుగెడుతుంది.
వెంటనే నా రెండు కాళ్ళనీ కొంచం ఎడం చేసి తన చేతి పై నా చేతిని వేసి తన వేలిని నా రెమ్మల్లోకి మరింత లోతుగా అదుముకున్నాను.
“లల్లీ” చెపిలో గుస గుసగా అన్నారు శ్రీ వారు.
“వూ.. ” అన్నాను.
”
“బాగుందా?” మరో వేలిని కూడా మెల్లిగా నా మొత్తలోకి దించుతూ అడి గారు.
“వూ.. హ్మ్మ్మ..” అంటూ మత్తుగా మూలి గాను.
తన మరో చెయ్యి అప్పటికే నా షర్ట్ పై మూడు బొత్తాలు విప్పదీసి బ్రాలోకి దూరి పోయి ఉంది. ఆ చేతిని నా ఎదకేసి మరింత అదుముకుంటు “చంపేస్తున్నారు..” అన్నాను.
అప్పటికే నా రెమ్మల మధ్య దూర్చిన తన వేళ్ళని పైకీ కిందకీ ఆడించడం మొదలు పెట్టారు తను. అప్పటి కే నాలో పిచక్షణా జ్నానం పూర్తిగా నశించిపోయింది. మేము ఉన్నది కారులో అనీ, ముందు సీటులో డ్రైవర్ ఉన్నాడనీ మర్చిపోయి నా చేతుల్ని శ్రీ వారి పాంట్ జిప్ పైకి పోనిచ్చాను.
మరో నీ మిషం తరువాత తన బుజ్జి గాడు నా గుప్పెట్లో నలుగుతున్నాడు. నా రెమ్మల మధ్య శ్రీ వారి చేతి వేళ్ళు చేస్తున్న అల్లరికి రెచ్చిపోయిన నేను నా గుప్పెట్లోని తన బుజ్జి గాడి తోలుని పైకీ కిదకీ వేగంగా ఆడించ సాగాను. ఎలాగైనా ఆ కారు వెనక సీటులో అలాగే పడుకుని తన బుజ్జి గాడిని నా బుజ్జి దాని నిండుగా పెట్టించుకోవాలనే కోరిక నాలో క్షణ క్షణానికీ ఎక్కువ కాసాగింది.
నా రెమ్మల మధ్య తన వేళ్ళు చేస్తున్న పనితో నాలోని తాపం తీరడం లేదు. ముందు సీటులో డ్రైవర్ ఉన్నాడన్న ధ్యాస అయినా లేకుండా శ్రీవారి తలని నా ఎద మీదకు లాక్కుని ఎడమ రొమ్ముని బ్రాలోంచి బయటకు లాగి తన నోటికేసి కుక్కాను.
అలా తన నోటిలోకి వచ్చిన నా రొమ్ముని చేకుతున్న శ్రీ వారి తలని ఒక చేత్తో పట్టుకుని నా ఎద కేసి బలంగా అదుకునుంటూ, మరో చేతి గుప్పెట్లో ఉన్న తన బుజ్జి గాడిని పైకీ కిందకీ ఆడిస్తూ, నా రెమ్మల మధ్య తొలిచేస్తున్న శ్రీ వారి వేళ్ళకు నడుమును ఎగరేస్తూ ఎదురొత్తులు ఇవ్వ సాగాను.
అంతవరకూ నా రొమ్ముని చీకుతున్న శ్రీవారు తన తలని పైకెత్తి, తన రెండో చేతిని నా మెడ మీదుగా వేసి నా తలని తన వడి వైపుగా లాగారు. అలా వంగిన నేను మరో క్షణంలో తన అంగాన్ని నా నోటిలోకి తీసుకునేదాన్నే.. కానీ ఇంతలో ఒక్క సారిగా కారులో లైట్ వెలగడంతో ఉల్లిక్కిపడి నా తలని పైకి లాక్కున్నాను.
మేము ఉన్న పరిస్తితినుంచి తేరుకునే లోపలే లైట్ వేసిన డ్రైవర్ “మరో 5 ని మిషాల్లో అరకు చేరబోతున్నాము సర్.. ఏ హోటల్ దగ్గరకు పోనివ్వ మంటారు” అంటు తల వెనక్కు తిప్పాడు.
ఈ సంఘఠన మేము ఊహించనంత త్వరగా జరగడంతో.. నా గుప్పెట్లో ఉన్న బుజ్జి గాడూ, అస్తవ్యస్తంగా ఉన్న నా బట్టలూ .. నా తొడల మధ్య శ్రీ వారి చెయ్యి.. ఇవన్నీ ఆడ్రైవర్ గాడి కళ్ళల్లో పడే ఉంటాయి.
అలా తల తిప్పిన డ్రైవర్.. మా పరిస్తితి చూసి ఉలిక్కి పడినట్లు మళ్ళీ తల వెనక్కు తిప్పేసుకుని రోడ్ మీద దృష్టి పెడుతూ డ్రైవ్ చెయ్యసాగాడు. అలా ముఖం తిప్పుకున్న అతని చేతులు ఆటోమాటిక్ గా రేర్ వ్యూ అద్దం
మీదకు పోవడం నేను గమనించక పోలేదు.
అంటే ఆ అద్దాన్ని అడ్జస్ట్ చేసుకుని వెనుక సీటులో కూర్చున్న మమ్మల్ని గ మనించాలని ఏమో. అప్పటికే శాస్త్రి చేతిని పక్కకి జరిపి నా స్కర్ట్ ని సర్దుకున్న నేను, నా రొమ్ముని తిరిగి బ్రాలోకి తోసి షర్ట్ గుండీలు పెట్టుకో సాగాను.
శాస్త్రి కూడా తన బుజ్జి గాడిని అతి కష్టం మీద తిరిగి తన అండర్ వేర్ లోకి తోసి పాంట్ సర్దుకుని కూర్చున్నారు. డ్రైవర్ ప్రసాద్ మమ్మల్ని చూసాడని నాకు పెద్దగా సిగ్గు కలగక పోయినా వళ్ళంతా అదో రకమైన టెంషన్ పుట్టసాగింది. దాని విషయం గురించి గట్టిగా మాటలాడితే నన్ను ప్రసాదుతో పడుకోమని శ్రీవారు బలవంత పెడతారని తెలుసు. అందుకే ఏమీ మాటలాడ కుండా అలానే కూర్చున్నాను.
ఇంతలో శ్రీ వారే ప్ర సాదుతో “నీకు ఈ ప్రదేశం అంతా తెలిసే ఉంటుంది కదా. ఏదన్నా మంచి హోటల్ ఉంటే అక్కడకు తీసుకెళ్ళు. మరీ చీప్ హోటల్ కి కాకుండా” అన్నారు.
“అలాగే సర్” అన్నాడు ప్రసాద్.
మరో పది ని మిషాల్లో మేము ఎక్కి ఉన్న టాక్సి ఒక హోటల్ ముందు ఆగింది. “ఈ ఊర్లో నాకు తెలిసిన మంచి వోటల్స్ లో ఇది ఒకటి సర్” అన్నాడు ప్రసాద్.
శ్రీవారు నన్ను కారులోనే ఉండమని చెప్పి దిగి లోపలకు వెళ్ళారు. శ్రీ వారు కార్ దిగగానే ప్రసాద్ కూడా కారులోంచి దిగి బయట నిల్చున్నాడు. ” మర్యాదస్తుడే!” అనుకున్నాను.
లోపలకు వెళ్ళిన శ్రీవారు 5 నిమిషాల తరువాత కానీ తిరిగి రాలేదు. వస్తూనే నా వైపు తిరిగి “రూం దొరికింది” అని చెప్పి కారులోని సూట్కేసులు కిందకి దించ సాగారు.
సామాను తీసుకుని హోటల్ లోకి వెళ్తూ ప్రసాద్ వైపు తిరిగి “మరి నువ్వు ఎక్కడ ఉంటావు” అన్నాను.
“నేను కారులోనే పడుకుంటాను మేడం. మాకు ఇవ్వన్నీ అల వాటే” అన్నాడు.
“పాపం” అని పించింది.
మరే మీ మాటలాడ కుండా శ్రీవారి వెనుకే హోటల్ లోకి నడిచాను.
వైజాగ్ లోని హోటల్ లో ఉన్నంత సుందరంగా లేకున్నా ఈ హోటల్ లో రూం కూడా బాగానే ఉంది.
సూట్ కేసులని రూం లోకి తెచ్చిన రూం బోయ్ కు డబ్బులు ఇచ్చి పంపిన శ్రీవారు నా వైపు తిరిగి “ఏంటోయ్ సడెన్ గా ఆలోచనలో పడిపోయి” అన్నారు.
“అయ్యో ఏమీ లేదండీ..” అన్నాను.
“ఇంతకూ ఇందాక కారులో ఎక్కడ వరకూ ఆపాము?” అంటూ వచ్చి నన్ను తన దగ్గరగా తీసుకున్నారు. “మీకు మరీ అదే ధ్యాస అయిపోతుంది” అన్నాను.
“నిజమే.. నాకే పాపం అదే ధ్యాస అయిపోయింది. ఇందాక కారులో ఇం కొంచెం ఉంటే నా మీద ఎక్కి స్వారి చేసేందుకు రెడీ అయ్యింది ఎవరో మరి” అన్నారు తను.
“చీ.. పోండి..” అన్నాను.
“అయ్యో.. రామా.. ఆ సుమన నీకు ఇదొకటి నేర్పించి పెట్టిందే” అంటూ అప్పటికే గుండీలు విప్పేసి ఉన్న నా షర్ట్ వంటి మీద నుంచి లాగే సారు ఆయన.
నిజం చెప్పాలంటే ఇందాక కారులో అలా సగంలో ఆపెయ్యడంతో నాకూ అసంతృప్తిగానే ఉంది. అందుకే తను చేస్తున్న పనికి అడ్డు చెప్పకుండా మెల్లిగా తనకు సహకరించ సాగాను. మరో అరగంట తరువాత
అల సిపోయిన శరీరాల్తో పూర్తి నగ్నంగా ఒకరి పక్క మరొకరం పడుకుని ఉన్నాము మేమిద్దరం.
“లలితా..” అంటూ పిలిచారు తను.
“వూ..” అన్నాను.
“తాంక్స్ రా! మన పెళ్ళి అయినా ఈ ఎని మిది సంవత్సరాల్లో ఇచ్చిన సుఖాని కన్నా ఎక్కువ సుఖాన్ని ఈ నాలుగు రోజుల్లో ఇచ్చావు” అన్నారు తను.
“నిజంగా?” అన్నాను.
“ఒట్టు!” అన్నారు.
ఒక విధంగా చెప్పాలంటే నేను కూడా ఈ ట్రిప్ ను బాగా ఎంజాయ్ చేస్తున్నాను. కానీ ఆడదాన్ని కనుక సిగ్గు విడిచి బయటకు చెప్పుకోవడం లేదు.
“ఇక రెండు రోజుల్లో మన ట్రిప్ అయిపోతుందంటే దిగులుగా ఉంది” మళ్ళీ ఆయనే అన్నారు.
నిజమే. రెండు రోజుల్లో మా ఈ ట్రిప్ అయిపోతుందంటే నాకూ దిగులుగానే ఉంది. అయినా తనకు ధైర్యం చెబుదామని “దిగులు ఎందుకు లేండి.. మీకు అంతగా నచ్చితే అప్పుడప్పుడూ పిల్లల్ని మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంటి కి పంపి ఇది గో ఇలాంటి ట్రిప్ మళ్ళీ పెట్టు కుందా ము” అన్నాను.
“నిజంగా?” ఈ సారి తను అడిగారు.
“ఒట్టు!” ఇందాక తను ఇచ్చిన సమాధానాన్నే ఇప్పుడు నేను ఇచ్చాను.
నా సమాధానంతో ఆనంద పడిపోయారు తను. ఇక మరీ లేట్ అవుతుండడంతో నిద్ర పోదామని లైట్ ఆర్పి లుంగి చుట్టుకుని వచ్చి నా పక్కనే పడుకున్నారు శాస్త్రి. నాకు లేచి బట్టలు కట్టుకునే ఓపిక కూడా లేక
అలాగే పడుకుండి పోయాను.
మరుసటి రోజు ఉదయం లేచే సరికి 9 గంటలు కావొస్తుంది. నేను లేచే సరికే శ్రీవారు లేచి స్నానం చేసి రెడీ అయి ఉన్నారు. నేను లేవగానే “త్వరగా లేచి రెడీ అవ్వు. ఈ రోజు అరకు లోయ అంతా చుట్టి తిరిగి రావాలి ” అన్నారు తను.
“మరి బొర్రా గుహలో?” అన్నాను.
“అది రేపు వైజాగ్ వెళ్ళేప్పుడు ఆగి చూద్దాం. దారి లోనే వస్తాయని ప్రసాద్ చె ప్పాడు” అన్నారు.
“పాపం ప్రసాద్ రాత్రంతా అలా కారులోనే పడుకున్నాడేమో కదా?” అన్నాను.
“నిజమే.. రాత్రి ఐడియా రానే లేదు.. లేదంటే వచ్చి మనిద్దరి పక్కనే పడుకోమనే వాడిని” అన్నారు శ్రీవారు.
“చీ.. చీ.. ఉదయాన్నే మళ్ళీ మొదలు పెట్టారా? మిమ్మల్ని మార్చడం నావల్ల కాదు” అన్నాను.
“నన్ను తరువాత మారుద్దువు కానీ వెళ్ళి రెడి అవ్వవోయ్. నేను ఈ లోపల కిందకి వెళ్ళి రిసెప్షన్ లో అడిగి అన్ని వివరాలూ పట్టుకొస్తాను” అంటు తలుపు వేసుకుని బయటకు నడిచారు శ్రీవారు.
e
నేనూ సూట్ కేస్ లోంచి లైట్ ఆరెంజ్ కలర్ చీరా, మాచింగ్ బ్లౌజ్, లంగా, బ్రాలని తీసుకున్నాను. మళ్ళీ ఎలాగూ శ్రీవారు వచ్చి రచ్చ చేసి, నస పెట్టి ఎలాగూ విప్పేయిస్తారని తెలుసు గనుక అసలు వేసుకోవడం ఎందుకులే అని అ బ్రాని తిరిగి సూట్ కేసులో పడేసి మిగతా బట్టలు తీసుకుని బాత్రూం వైపు నడిచాను. నేను స్నానం చేసి బట్టలు కట్టుకుని వచ్చే సరికి శ్రీవారు తిరిగి రూములోకి వచ్చి ఉన్నారు.
“ఏంటి అన్ని వివరాలు కనుక్కున్నారా?” అని అడుగుతూ రూ ములో ఉన్న అద్దం వైపు నడిచాను. వైజాగ్ లోని హోటల్ లో లా ఈ హోటల్ లో నిలువుటద్దం లేదు.
“ఆహా.. అన్ని వివరాలూ కనుక్కున్నాను. కానీ మనం వాలీ లోకి వెళ్ళే ముందు చెయ్యాల్సిన మరో మిఖ్యమైన పని ఒకటుంది” అన్నారు.
“ఏమిటది?” అన్నట్లు తన వైపు చూసాను.
“నేను చెప్పేది శ్రద్ధగా విను. మనం ఇప్పుడు రూములోంచి బయట పడి ఎదురుగా ఉన్న హోటల్ లో టిఫిన్ చేస్తాము. తరువాత ఆ హోటల్ కు కొంచం దూరంలో ఉన్న బట్టల కొట్టుకు వెళ్ళి రెండు బ్లౌజ్ పీసులు కొందాము” అంటూ ఏదో చెప్పబోతున్న తన మాటలకు అడ్డు పడుతూ..
“బ్లౌజ్ పీసులా అవెందుకు ఇప్పుడు?” అన్నాను.
తన మాటలకు మధ్యలో అడ్డు పడినందుకు విసుగ్గా చూస్తూ “నేను చెప్పేది పూర్తిగా వింటావా లేదా?”
అన్నారు తను.
“అలాగే చెప్పండి స్వామీ!” అంటూ పక్కనే ఉన్న మంచం మీద కూర్చున్నాను.
“ఆ బ్లౌజ్ పీసులు తీసుకుని ఆబట్టల షాప్ కు మూడు షాపుల అవతల ఉన్నటైలర్ షాప్ కు నడుద్దాము. అక్కడ టైలర్ తో నువ్వు ఏమి చెప్పాలో తెలుసా?” అన్నాను.
” మీరే చెప్పండి” అన్నాను.
“ఆటైలర్ వద్దకు వెళ్ళగానే మనం నిన్న రాత్రి ట్రైన్ లో వైజాగ్ లో దిగి అక్కడ నించి అరకు వచ్చామని చెప్పు. ట్రైనులో ఎవరో నీ సూట్కేస్ దొంగిలించారనీ.. ప్రస్తుతం వంటి మీద ఉన్న బట్టలు తప్ప మరే బట్టలు లేవనీ.. అందుకనే ఈ రెండు బ్లౌజ్ పీసులు అర్జెంటుగా కుట్టివ్వాలని అడుగు..” అన్నారు.
“మీరు ఏమి చెబుతున్నారో నాకు అర్ధం కాలేదు” అన్నాను.
అందుకు సమాధానంగా “పిచ్చిదానా. ఇంకా అర్ధం కాలేదా? ఆటైలర్ గాడు నీ బ్లౌజ్ పీసులు కుట్టాలంటే కొలతలు తీసుకోవాలి కదా.. వాడికి చెప్పిన మాటల ప్రకారం నీ సూట్ కేసు పోయింది కాబట్టి నీ వంటి మీద ఉన్న బ్లౌజ్ త ప్పితే నీ దగ్గర మరేమీ బ్లౌజులు లేవు కదా..
ఇక కొలతల పేరుతో వాడు నీ అందాల్ని చూస్తూ.. నిన్ను అక్కడ తడిమి.. తడిమి.. రెచ్చి పోయాడను కో వాడిని ఎలానో మేనేజ్ చేసి ఈ రోజు రాత్రికి మన రూముకు రప్పించి. కనీసం రెండు కండోంస్ అన్నా ఖర్చు అవుతాయి” అంటు తన్మయత్వంగా ఏదో అంటున్న తన మాటలకు అడ్డు తగుల్తూ..
“ఇక చాల్లే.. ఆపండి. మీకు మరీ అదే ధ్యాస అయిపోతుంది” అన్నాను. పైకైతే అలా అన్నానే కానీ మనసులొ తనకు వచ్చిన ఆలోచనకు సంతోసించ సాగాను. అసలు రాత్రే ప్రసాద్ కింద నన్ను పడుకోమంటారే మో అని ఎదురు చూసాను. నాలోని ఈ మార్పు చూస్తుంటే నాకే నమ్మబుద్ది కావటం లేదు.
“అదే ధ్యాస అని కదోయ్.. ఈ రాత్రే మన ట్రిప్ కు ఆఖరి రాత్రి. రేపు మళ్ళీ ట్రైన్ లో ఉంటాము కదా? మనం ఏమి చేసినా ఈ రోజే చెయ్యాలి..” అన్నారు.
“అలాగే పదండి, మీరు చెప్పిన మాట ఎప్పుడు కాదన్నాను గనుక?” అంటూ నవ్వాను.
ఇద్దరం రూ ములోంచి బయటకు నడుస్తున్నప్పుడు “అయినా నాకు తెలియక అడుగుతానూ, అసలు మీరు పక్కనుంటే అంత ధైర్యం చేసి వాడు కొలతలు తీసుకుంటాడా?” అన్నాను.
“చూద్దాం పదా.. అప్పుడు ఏదో ఒకటి ఆలోచించొచ్చు” అన్నారు శ్రీ వారు.
తను చెప్పిన ప్లాన్ ప్రకారమే వెళ్ళి టిఫిన్ చేసి డ్రైవర్ ప్రసాద్ తో ఒక 10, 15 నిమిషాల్లో బయలుదేరుదాం రెడిగా ఉండ మని చెప్పి ఇద్దరం నడుచుకుంటు బట్టల కొట్టుకు వెళ్ళి రెండు బ్లౌజ్ పీసులు కొని, అవి పట్టుకుని టైలరింగ్ షాప్ వద్దకు వచ్చాము.
అక్కడ కుట్టు మెషిన్ మీద కూర్చుని శ్రద్ధగా ఏదో షర్ట్ కుట్టుకుంటున్నాడో కుర్రాడు. తనకు దగ్గరిలో కింద చాప మీద కూర్చుని బటంస్ కుట్టుకుంటూ ఒక 10, 12 ఏళ్ళ కుర్రాడు కనపడ్డారు.
మమ్మల్ని చూస్తూనే చేస్తున్న పనిని ఆపి మెషీన్ మీద నుంచి లేచి వచ్చిన ఆయువకుడు మా వైపు చూస్తూ “చెప్పండి” అన్నాడు.
“రెండు జాకెట్లు అర్జెంటుగా కుట్టాలోయ్. మేడం సూట్ కేస్ రాత్రి ట్రైనులో ఎవరో కొట్టేసారు. తనకు వేసుకునేందుకు బట్టలు కూడా లేవు. ఎలాగైనా సాయంత్రం లోపల కుట్టి ఇవ్వగలవా” అన్నారు శ్రీ వారు.
“మామూలుగా అయితే కొంచెం కష్టం సార్. అయినా అర్జెంట్ అంటున్నారు కదా. కొంచం రేటు ఎక్కువ అవుతుంది ” అన్నాడు తను.
“అయితే అయిందిలే.. మేడం గారి ప్రాబ్లం తీరితే అదే చాలు” అన్నారు శ్రీ వారు.
నేను మాటలాడకుంటే బాగుండదని “అవుని.. కొంచం ఎక్కువ అయితే అయింది. ఎలాగైనా ఈ సాయంత్రానికి ఇవ్వగలవా?” అన్నాను.
“అయితే ఆ బ్లౌజ్ పీసులు ఇలా ఇవ్వండి. ఇంతకూ ఆది రవిక తెచ్చారా?” అన్నాడు వాడు.
“సూట్ కేస్ పోయింది అంటూంటే..!” అంటూ శ్రీ వారు ఏదో చెప్పబోయే లోపల మళ్ళీ వాడే “ఓహ్! మర్చే పోయాను.. సూట్ కేస్ పోయిందన్నారు కదా? మరి కొలతలు తీసుకుంటే పరవాలేదా?” అన్నాడు.
“ఇంక వేరే దారి లేదుగా.. అలాగే తీసుకో కానీ.. ఇలా రోడ్డుకు ఎదురుగా నిలబడి అంటే..” అంటూ
నసిగాను.
“అయ్యో ఇక్కడ వద్దు మేడం.. అదిగో ఆ రూములోకొ రండి. అక్కడ తీసుకుంటాను” అంటూ కొలతలు రాసుకునేందుకే మో అక్కడ పెట్టి ఉన్న పుస్తకాన్ని తీసుకుని పక్కనే ఉన్న గదిలోకి నడిచాడు.
“ఇంతకూ నీ పేరేంటి?” అంటూ తన వెనుకే నడిచాను.
చిన్న గది అది. ఒక మూలగా ఇంకో కుట్టు మెషీన్ ఉంది. ఇంకో పక్కగా రెండు టేబుల్స్ నిండుగా కుట్టాల్సిన బట్టలు వేసి ఉన్నాయి.
“సత్యనారాయణ మేడం. అందరూ సత్యం అంటారు” అంటూ ఒక టేబుల్ మీద ఉన్న బట్టలన్నీ పక్కకి జరిపి తన చేతిలోని పుస్తకాన్ని ఆ టేబుల్ మీద పెట్టి, టేప్ అందుకుని నా వైపు తిరిగాడు.
“అరకులోయ రావడం ఇదే మొదటి సారా మేడం” అంటూ నా భుజాల మీద నుంచి మోచేతి దాకా కొలిసి స్లీవ్ కొలత బుక్ లో రాసుకుంటూ అడిగాడు.
“అవును ఎలా ఊహించావ్?” అన్నాను. ఎలాగైనా తనని మాటల్లో దించాల ని.
“ఇక్కడ ఇది మామూలే మేడం. ఆఫీసు పనుల మీద వైజాగ్ దాకా వచ్చిన ప్రతి ఒక్కరూ ఇదిగో ఇలా మీలా వచ్చి అర కు చూడ కుండా వెళ్ళరు. ఇంతకూ మీతో వచ్చినతను మీ వైజాగ్ బ్రాంచ్ మనిషా లేక మీ ఊరునించే వచ్చాడా?” అన్నాడు.
ఒక్క
ని మిషం తను ఏమి అంటున్నాడో అర్ధం కాలేదు. అర్ధం కాగానే నాలో నేను నవ్వుకున్నాను. విషయం ఏమిటంటే వాడు నేను ఏదో ఆఫీసు పని మీద వైజాగ్ వచ్చి.. ఎలాగూ ఇంత దూరం వచ్చాను కదా అర కులోయ కూడా చూసి పోదామని వచ్చానని అను కుంటున్నాడు.
అది కాదు నాకు నవ్వు తెప్పించింది. శ్రీ వారు ఇందాక వాడితో “మేడం సూట్ కేస్ పోయింది..” అంటూ చెప్పడం చూసి వాడు తను నా కింద పనిచేసే గుమస్తానో లేదా వైజాగ్ బ్రాంచ్ వాళ్ళు నాకు తోడుగా పంపిన అటెండరో అనుకున్నట్లున్నాడు.
కాగల కార్యం గంధర్వులే తీర్చారన్నట్లు.. నా పని వాడే సులభం చేసాడు. అందుకే నవ్వుకుంటూ.. “వైజాగ్ వాడు కాదు.. నేను చేసే ఆఫీసు లోనే గుమస్తా” అన్నాను.
అప్పటికే నా మెడ చుట్టూ టేప్ వేసి కొలిచి, ఆ కొలతలు బుక్ లో రాసుకుంటున్నాడు సత్యం.
“ఇంతకూ ఈ షాప్ నీదేనా?” అన్నాను.
“అవును మేడం” అంటూ నా వెనుకగా వెళ్ళినా పీపు మీద ఏవో కొలతలు తీసుకుంటూ సమాధానం ఇచ్చాడు.
“ఆ బయట ఉన్న కుర్రాడేనా, ఇంకా పని వాళ్ళు ఉన్నారా?” అన్నాను.
“ఖలీల్ అని ఇంకొతతను నా దగ్గరే పని చేస్తాడు మేడం. వారం రోజులు శెలవు పెట్టి ఏదో ఊరుకు వెళ్ళి ఉన్నాడు. అది గో తను ఉన్నప్పుడు ఈ మెషీన్ వాడుతాడు” అంటు అక్కడ మూలగా ఉన్న మెషీన్ ని నాకు చూపిస్తూ వీపు మీద తీసుకున్న కొలతల్ని బుక్ లోకి ఎక్కించాడు.
ఇక నా ముందు కొలతలు తీసుకునేందుకు నా దగ్గరగా వచ్చిన తను సందేహంగా నిలబడడం చూసి “అయి పోయాయా కొలతలు రాసుకోవడం” అన్నాను.
“అంతా అయిపోయింది మేడం.. ఇంకా మీచెస్ట్ కొలత ఒక్కటి తీసుకుంటే..” అంటూ గుటకలు మింగాడు.
“దానికెందుకూ అంత ఆలోచిస్తావు.. ఆ కొలత కూడా తీసుకో.. రవిక చక్కగా కుట్టాలి తెలిసిందా?” అన్నాను.
“అలాగే మేడం” అంటూ కొంచం తడబడుతున్న చేతుల్తో టేపుని నా చీర మీదనుంచే ఎద మీదగా చుట్టి కొలత రాసుకో సాగాడు. తను చేస్తున్న పనికి చీరా, రవికల మీదనుంచే తన చేతి వేళ్ళు తగిలీ తగలనట్లు నా గుండెల మీద తగిలి వళ్ళు జివ్వు మంది.
“ఏంటి అలా చీర మీదగా కొలిస్తే రవిక షేప్ సరిగ్గా వస్తుందా?” అన్నాను.
“అదీ.. అదీ.. మీరు, పైట కొంగు.. అదీ” అంటూ ఏదో గొణగ సాగాడు సత్యం.
“ఒక్క ని మేషం ఉండు” అంటూ తను కొలుస్తున్నటేపుని వంటి మీదనుంచి లాగి, పవిట కొంగు జార్చి..
“ఇది గో ఇప్పుడు కొలుచుకో.. రవిక పర్ ఫెక్ట్ గా కుదరాలి” అన్నాను.
అలా పైట కొంగు జార్చడంతో ఉల్లి పొరకన్నా పల్చగా ఉన్న నా రవికలోంచి రెండు రొమ్ములు కొట్టొచ్చినట్లు తన కళ్ళ ముందు దర్శన మిచ్చాయి. పచ్చని చాయతో గుండ్రంగా పాలరాతిలా మెరిసిపోతున్న ఆ రొమ్ములు, వాటి మీద ఏపుగా ఎదిగిన ద్రాక్ష పళ్ళ సైజులో ఊరిస్తున్న నా తేనె రంగు ముచ్చికలూ.. పల్చటి ఆరెంజ్ కలర్ రవికలోంచి మరింత అద్భుతంగా తన కళ్ళకు అవుపించి ఉండాలి.
నేను చేసిన పనికి నోటిలోంచి మాట రానట్లు అలాగే నిలబడి నా ఎద వైపే చూస్తుండి పోయాడు సత్యం. “నిన్నే.. కొలతలు తీసుకోవా ఏంటి..?” అన్నాను.
(.. ఇం కా ఉంది..)