నా పేరు సుభద్ర. దాదర్ లో ఉంటున్నాను. నా వయసు 35. ఎర్రగా, బొద్దుగా, నొక్కుల జుత్తుతో, చక్కటి పొడుగాటి ముక్కుతో అందం గా ఉంటాను. భోళా మనిషినని, చాటర్ బాక్స్ అని అంటూ ఉంటారు నన్ను. మా ఆయన అర్జున్ నన్ను దాదాపు వదిలేసినట్లే. ఎక్కువ కాలం రెండవ భార్య దగ్గర ఉండి, జస్ట్ ఫర్ చేంజ్ అన్నట్టు నా దగ్గరికి నెలకి ఒకసారి వస్తుంటాడు. మా అబ్బాయి ఏడవ తరగతి చదువుతున్నాడు.
నేను ఉద్యోగం చేస్తున్నాను. మా ఆఫీసులో నాకు మంచి పేరు లేదు. ఉర్థి గాలి మనిషి అనుకుంటారు నన్ను. నన్ను అందరూ ఆట పట్టిస్తారు. కుర్ర గుమస్తానుండి సీనియర్ గుమస్తా వరకూ అందరూ ఎగతాళి చేసేవారే, ఎవరూ జవాబివ్వరు, మాటలు మాటాడుతారు. నేను వాళ్ళ మాటలను సీరియస్ గా తీసుకోను. నా జీవిత గాధ క్లుప్తం గా మీకు చెపతాను ఇప్పుడు.
ఇప్పుడు మా అబ్బాయి కూడా నా దగ్గర ఉండడం లేదు, వాళ్ళ నాన్నతో అంధేరీ లో ఉంటున్నాడు. ఆయన వాడిని
మంచి చేసుకున్నాడు. ఎదుగుతున్న కొడుకును ఎవరు దూరం చేసుకుంటారు చెప్పండి. ఇప్పుడు నా సవతి తన స్వంత తల్లి అని చెప్పుకుంటున్నాడట. అన్నీ అదే నేర్పించింది. పొనీలెండి. ఇప్పుడు ఒంటరిదాన్ని. నాలాంటి దురదృష్టవంతులు ఇంకా ఉండే ఉంటారు. క ధ చదివితే నేను నడిచిన మార్గంలో కాకుండా మంచిగా బ్రతుకుతారే మో….
***
రాత్రి తొమ్మిదిన్నర దాటి ఉంటుంది. నాకు అప్పుడే కళ్ళమీదకు నిద్ర కూరుకు వస్తోంది. తలుపు కిర్రు మని చప్పుడయింది. కళ్ళు తెరిచేను. చీకటిగా ఉంది. వెంటనే తలుపు మూసుకుని బయట గడియ పెట్టిన శబ్దమయింది. వెంటనే అమ్మ మీద అనుమానం వేసి గోడ ప్రక్కన ఉన్న మంచం వైపు పరీక్షగా చూసాను. అమ్మ ప్రక్క గదిలోని వాసు దగ్గరకి వెళ్ళి ఉంటుంది. ఏ బాత్ రూం కో వెళ్ళి ఉంటే బయట గడియ వేయనవసరం లేదు. ఎందుకో నా గుండె వేగం గా కొట్టుకోవటం మొదలు పెట్టింది. నిద్ర ఎగిరిపోయింది. లేచి కూర్చున్నాను. ప్రక్క గదిలో లైటు వెలుగుతోంది.
ఉదయం నేను కాలేజి కి బయలుదేరే సమయంలో వాసు వచ్చాడు. అతను నాకు ఏమవుతాడో తెలియదు. మా కులం కూడా కాదు. నేను మటు కు మా మయ్యా అని పిలుస్తుంటాను. అతనికి 26 ఏళ్ళు ఉంటాయి. పొడుగ్గా సన్నగా ఉంటాడు. ఎక్కువ మాట్లాడడు. ఏదో ఒక పుస్తకం ఎప్పుడూ చదువుతుంటాడు. ఇంజనీరింగ్ సేల్స్ మన్ గా పని చేస్తున్నాడు. అతను నీల్కు రెండు మూడు సార్లు వచ్చి మా ఇంట్లో బొంబాయిలో ఉన్నన్నాళ్ళూ ఉండే వాడు. నాన్న ఉన్నా లేక పోయినా సరే.
నాన్న సూరత్ నుండి ప్రతి శనివారం సాయంత్రం వచ్చి సోమవారం ఉదయం వెళ్ళిపోతాడు. నాన్న ఉంటే నాన్న వాసూ బాటిల్ దోస్త్ లు. వాళ్ళిద్దరితో పాటు అమ్మ కూడా కూర్చుంటుంది. సమయం లో నన్నా ఛాయల కు రానివ్వరు. ఏదో పని పుర మాయించే వారు. లేదా ప్రక్కింటి ఛాయతో కేరమ్స్ ఆడుకోవటానికి వెళ్ళమనే వారు. అమ్మకు సెక్రటేరియట్ లో పని. ఉదయం తను ఆఫీసుకు వెళ్ళని సంగతి సాయంత్రం నాలుగు గంటలు కావస్తుండగా ఇంటికి వచ్చినప్పటికి గాని తెలియదు నాకు.
మంచం దిగి నిలబడ్డాను. గుండె నిండా క్యూరియాసిటీ చేరుకుంటోంది. ప్రతి శనివారం రాత్రి ఆదివారం రాత్రి అమ్మ నాన్నతో పాటు అవతల గదిలో పడుకున్నప్పుడు ఆదివారాలు మధ్యాహ్నం ఇద్దరూ ఆ ఆ గదిలోకి వెళ్ళి తలుపులు వేసుకున్నప్పుడు నాకింత క్యూరియాసిటీ కలగలేదు. సామాన్యం గా ఉండేది. మధ్యన ఉన్న తలుపు దగ్గరకు చేరి చెవి పెట్టి విన్నాను. అమ్మ ఏదో అంటోంది. అతను నవ్వుతున్నాడు. ఆడది మగాడిచేత ఎట్లా చేయించుకుంటుందో నేనెప్పుడూ చూడ లేదు. పిన్నాను. ఈసరికి …
ఇంకా ఉంది.
Nice story but too late