పిల్లకి ఏ మాత్రమో చిల్లర పైసలు పారేసి అంతకు ముందే లైను క్లియర్ చేసుకున్నాడనుకుంటాను. “నువ్వు విప్పుకుంటావా నన్ను విప్పేయమంటావా?” అంటూ నిలదీశాడు. “నేను బయటకు వెళ్ళేటప్పటికి బానే ఉన్నావు కదా, ఇంత షడన్ గా ఈ ఫాదు బుద్దెలా పుట్టిందయ్యా మొగడా?” అన్నాను. ఆ సంగతి తర్వాత చెబుతానంటూ పైట చెంగు పట్టుకుని బలంగా గుంజాడు. ఏమరిపాటుగా వున్నానేమో, ఆ ఊపు నన్ను గిర్రున తిప్పేసింది. నా చీరంతా ఊడి చేతిలోకొచ్చేసింది. ఆ వేడి మీద లంగా బొందు తెంపేస్తాడేమోనని భయంవేసి నేనే మిగిలినవన్నీ విప్పి మంచం మీద పడేశాను.
“అబ్బే నీకు ఆవిడకీ అసలు కంపేరిజనే లేదు! తస్సారవాలా.. తమ్ముడూ.. అని వరసపెట్టి పిలుస్తుందని తటపటాయించానుగాని, లేకపోతే ఈ పాటికి అక్కడే, నిలబెట్టి ఒకటీ, వంగోబెట్టి ఒకటీ -రెండు జాడింపులు జాడించేసేవాడ్ని! ఏదో దిబ్బచ్చిలా ఉంటుదనుకున్నానుగాని, గుడ్డలు విప్పితే ఇంత గ్లామరస్ గా అవుపడుతుందనుకోలేదు!” అంటూ ఎంతో ఆవేశంతో నా రొమ్ములందుకుని కసికొద్దీ పిసికేశాడు.
ఆ మాటల్నిబట్టి కొంతవరకూ పరిస్థితి ఊహించుకుని “నువ్వు మాట్లాడేది గాయత్రి గురించేనా?” అనడిగాను. మర్యాదగా నిజం ఒప్పేసుకున్నాడు. “ఆవిడని ఎప్పుడైనా నగ్నంగా చూశావా?” అనడిగాను. తలూపేడు. “ఆ తాతారావు ఎలా వాదుతున్నాడో ఏంటోగాని, తస్సారవలా ఆ బోడీ ఎక్కడా ఏ మాత్రం నలిగినట్లు కనబడ్డం లేదు. ముఖ్యంగా ఆ బ్రెస్టు ఫార్మేషన్ చూస్తుంటే అసలు వాటి మీద మగవాడి చేతులేఎ పడ్లేదా? అనిపించింది నాకు. ఈ వయసులో అప్పుడే నీవి సగంవాలిపోయాయ్! మరో ఐదారేళ్ళుపోతే ఏకంగా ఇవి బొడ్డు దాకా జారిపోతాయేమో?” అంటూ తన ఉక్రోషాన్నంతా వాటి మీద చూపించేడు.
“అబ్బా! నీ పొగరంతా వాటి మీద చూపిస్తుంటే జారిపోక ఏం చేస్తాయ్. వేలాపాళా లేకుండా ఎప్పుడుబడితే అప్పుడు ఎలాబడితే అలా నలిపి పారేస్తావు. అవి ఇలా అయిపోడానికి నువ్వే కరణం”
“అయితే ఇవ్వాళనుంచి కేర్*ఫుల్ గా హేండిల్ చేస్తాను”
“సరే.., అదీ చూద్దాం…”
“ఇదిగో… ఇప్పుడే చూడు”
“నేనెప్పుడూ ఎరుగనంత సున్నితంగా పనిచేయటం మొదలెట్టాయ్ బావ చేతులు. అతని లుంగీ లాగేశాను. రూళ్ళకర్రలా నిగడదన్నుకు నిలబడింది తన మగతనం.
ఓ ఏడాదికి సమర్తాడతానంగా మొదటిసారి చూశాను. అప్ప్ట్లో అది బెండకాయకన్నా కొంచెం పెద్దదిగా ఉండేదేమో! అమ్మా నాన్న ఆటాడుకుందామని చాటుకి తీసుకెళ్ళీ నిక్కరు పైకెత్తి చూపించాడు. నాకా ఆట తెలియదన్నాను. “నే చెబుతాగా” అంటూ నన్ను జాకెట్టు విప్పమన్నాడు. నాకేమిటో సిగ్గేసినట్టయింది. ఎందుచేతంటే, అప్పటికి నా గుండెల మీది బుటిమలు నిమ్మకాయలకన్నా కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి.
అయితే బాడీ వేసుకోవటం మొదలెట్టలేదు? బావ దృష్టి నా జాకెట్టుమీదే నిలిచిపోవడం నాకెలాగో అనిపించింది. నా చేతికి తన బుజ్జిగాణ్ణి అందించి తను నా జాకెట్టు గుందీలు లాగేయసాగాడు. “వద్దుబావా” అన్నాను. వినిపించుకోకుండా జాకెట్టు పాయలు ప్రక్కలకి తప్పించి, నా లేత రొమ్ములవంక పట్టుపట్టి చూస్తూ “బలేగా ఉన్నాయ్” అన్నాడు. నీదీ కర్రలా బాగానే ఉందిలే అని నవ్వుతూ మెల్లగా నొక్కేను. “వెనక్కి లాగి చూడు.. ఇంకా తమాషాగా వుంటుంది” అని నా బొటిమల్ని పట్టుకుని మునివేళ్ళతో మృదువుగా నలిపేడు. తను అలా నలుపుతోంటే ఏమిటో హాయిగా వున్నట్టనిపించింది.
ఇంకా బాగా నలపమని చెప్పి, తనని పట్టుకున్న చేతిని తొడల్లోకి గుచ్చాను. నా చేతితో పాటూ అక్కడి చర్మం కూడా వెనక్కి జరిగి ముందరిబాగం బోదిగుండులా కంపించింది. మధ్యలో నిలువుగా చీలికలాంటిది కూడా వుంది. నేను దానివంక పరీక్షగా చూడ్డం చూసి “దీనితోనే అమ్మా-నాన్న ఆటాడుకుంటారు” అన్నాడతను. అదేలా అనడిగాను. నా పరికిణి మీద చెయ్యేసి ముందర భాగాన్ని పట్టుకుని “ఆ కర్ర ఈ కన్నంలో పెట్టి కదిలించాలి” అని, వెంటనే నా పరికిణి పైకెత్తేసి తన దానిని అక్కడ అదిమేడు.
అలా మొదలైన ఆ మాటలోని అసలు రహస్యం నేను పెద్దమనిషైన నాలుగు నెలల తర్వాత తెలిసింది. తీరా నాకు పెళ్ళీడు వచ్చేసరికి “ఎదురు మేనరికం ఎలా కుదురుద్దీ?” అన్నారు మా నాన్న. నా గుండె గుభేలుమంది. నాకు ప్రపంచజ్ఞానం తెలిస్సినప్పట్నుంచీ బావ నా మొగుడని అందరూ ఎన్నో రకాలుగా వెటకారాలాడుతూ వచ్చారు. ఆ మాటనుబట్టే అతనికి నా కన్యాత్వాన్ని సమర్పించాను. ఇంట్లో ఎవరూ లేరంటే -బావకి నాకూ ఇక ఇ ప్రపంచంతో నిమిత్తముండదు. రబ్బరు తగిలించుకోకుండా ఎన్నోసార్లు చేశాడు.
రెండు మూడుసార్లు రావల్సిన టైముకు ముట్టు రాకపోతే ఏవో టాబ్లేట్సు మింగించి, ముంచుకు రాబోయే ప్రమాదాన్ని తప్పించేడు. ఇప్పుడు బావని గాకుండా ఇంకెవర్నో పెళ్ళి చేసుకోవటమంటే ఆపుకోలేనంత ఏడుపొచ్చేసింది. బావే నన్ను ఓదార్చి, ఇరుపక్షాలవారినీ పెళ్ళికి ఒప్పించేడు. మా పెళ్ళి జరిగిన రెండు నెలలకే తనకి ఉద్యోగమొచ్చి ఈ ఊరు కాపురం వచ్చేశాం. అప్పటికీ ఇప్పటికీ మూడు ఇళ్ళు మారాల్సొచ్చింది.
ఈ ఇంట్లో ప్రవేసించి ఏడ్నర్ధమైంది. గేటుకి ఎంట్రెన్సులో ఉన్న పోర్షన్లో గాయత్రీ వాళ్ళు ఉంటున్నారు. మధ్య పొర్షన్ నాచారీ వాళ్ళది. మూడోది మాది. అన్నీ ఒకేలా ఉంటాయి. ముందు పోర్షన్లో అంతా ఈ చిగుర్నుంచి ఆ చిగురుకు అంతా ఓపెన్ వరండా. ఆ తర్వాత ఓ పెద్ద గది, ఆ వెనకవైపు వరండానే మూడు భాగాలు చేసి చెక్కలతో ఝాఫరీలా కట్టించి కిచెన్ రూములా తయారు చేశారు.
ఇక వెనకాల పెరట్లో మూడు పోర్షన్లకు కలిపి రెండు స్నానాల గదులూ, రెండు లెట్రిన్లూ ఒక బావి ఉన్నాయి. అవి కూడా తమాషాగా కట్టించారు. గాయత్రీ వాళ్ళ పోర్షన్ దగ్గర లావెట్రీలు ఉన్నాయి. రెండో పోర్షన్ దగ్గర నీళ్ళ గదులు, ఇక మా పోర్షన్ దగ్గర బావి ఇదీవరస. కరెంటు దగ్గర మాత్రం మాలో మాకు గొడవలు రాకుండా సెపరేటు మీటర్లున్నాయి. ఇంటిగల ఆసామి ప్రతి నెలా మూడు నాలుగు తారీఖుల్లో వచ్చి అద్దె డబ్బులు పట్టుకుపోతాడు. భగవంతుడి దయవల్ల ఇప్పటిదాకా మాకు ఏ కీచులాటలు లేకుండా కాపురాలు చేసుకొంటున్నాం.
అటువాంటిదా రొజుల్లో వంట్లో నలతగా ఉందని ఆఫీసు ఎగ్గొట్టి ఇంట్లో ముడిచి పెట్టుకు కూర్చున్న బావకి గాయత్రి స్నానం చేస్తూ కనుపించటంతో లేనిపోని ఉద్రేకం తెచ్చుకుని నామీదికెగబడ్డాడు. వేడెక్కనంతసేపేగాని, ఆ తర్వాత నేనూ మనిషిని కాను.
అతని మగతనాన్ని పిడికిలితో పిండేస్తూ బనీను కూడా తీసేసుకోమని హుకుం జారీ చేశాను. మాట్లాడకుండా తీసిపారేశాడు. అతనంటే నాకందుకే మొదట్నుంచీ అంత ఇష్టం. వట్టప్పుడు నా మీద ఎంత రుబాబు చెలాయించినా, ఈ పని దగ్గరకొచ్చేసరికి నేనెంత చెబితే అంత. ఎలా చెయ్యమంటే అలా చేస్తాడు. ఎలా ఉండమంటే అలా ఉంటాడు. తనంత తనే ముద్దుగా మొగుడా అని పిలిచిన సందర్భాలు కూడా ఉన్నాయి.
గాయత్రివి గట్టిగా ఉన్నాయనీ, నావప్పుడే వాడిపోతున్నాయనీ దిగులుపడి తను నా రొమ్ముల్ని సుకుమారంగా వత్తుతుండడం నాకేమీ అంత సుఖంగా ఉన్నట్లనిపించలేదు. మరీ అంతగా అవి జారిపోయిన రోజున బాడీతో బాగా బిగించి కట్టుకుంటానుగానీ, ఇప్పుడు మాత్రం ఎప్పటిలాగే పిసికెయ్ బావా అనాన్ను. “వద్దురా!” అని గారం గుడిశాడు. నాకిలా బావుండలేదని ఖచ్చితంగా చెప్పేశాను. ఏళ్ళ తరబడి అలవాటైపోయిన అనవాయితీని ఒక్కరోజులో మార్చేసులోవాలంటే కష్టమనీ నీతిబోధ చేశాను. అయితే నీ ఖర్మ అంటూ పౌరుషం కొద్దీ పది నిముషాలపాటు రెండూ వడిదిప్పి వదిలేశాడు. అంత చేశ్తేగాని నాకూ డాంట్లో మజా కంపించలేదు. ఇక తనని మీదెక్కించేసుకుందామని “పడుకుందాం రా!” అన్నాను.
“వద్దురా.. నిలబడి చేసుకుందాం” వేళ్ళు లోపలపెట్టి తిప్పుతూ అన్నాడు. తన స్ముఋతిపధంలో ఇంకా గాయత్రి నాట్యం చేస్తోంది. నాలో ఆమెను చూస్తున్నాడు. నన్ను పిసుకుతూ ఆమెని నలుపుతున్నానన్న అనుభూతి పొందుతున్నాడేమో కూడా!