ఇద్దరు క్రాసు చేస్తూ,
“పవర్ లేదురా,గ్రైండర్ ఆగిపోయింది”
వినూ వస్తున్న నవ్వు ఆపుకున్నాడు.
“వినూ, కాసేపు ఆ బెంచి మీద కూర్చుందామా…..?”
ఇద్దరు బెంచి మీద కూర్చున్నారు.ఒక మూడు నిమిషాల తర్వాత, వారివురు మళ్ళీ వస్తున్నారు”
” అమ్మా, నీ ఫ్యాన్స్ వస్తున్నారు”
” కొవ్వా…..??? ఇక మీదట నీతో నేను రాను పో”
” ఇప్పుడు నువ్వు కూర్చున్నావుగా, ఇంకేమీ అనలేరులే”
ఇంతలో ఒకడు,
“గ్రైండర్ ను ఎవరురా ఎత్తి స్టాండులో కూర్చోబెట్టారు”
వినూకు వాళ్ల మీద కోపం వస్తున్నప్పటికీ,అమ్మ పిర్రల గురుంచి మాట్లాడే సందర్భం కల్పించినందులకు మనస్సులోనే సంతోషపడ్డాడు.
” ఇక పద విను,వీళ్ళు మనల్ని ప్రశాంతంగా,కూర్చోనివ్వరూ, నడవనివ్వరు”
” అలాగే గ్రైండర్ గారు ”
” ఒరేయ్….” కళ్ళెర్రజేసింది.
” సారీ మా, సరదాగా అన్నాను”
పార్కు సంఘటన తనకు సాధకంగా అయ్యినందుకు వినూ చాలా మురిసిపోయాడు.మొత్తానికి తల్లీ కొడుకులు ఇంటికి జేరారు…
ఒరేయ్….” కళ్ళెర్రజేసింది.
” సారీ మా, సరదాగా అన్నాను”
పార్కు సంఘటన తనకు సాధకంగా అయ్యినందుకు వినూ చాలా మురిసిపోయాడు.మొత్తానికి తల్లీ కొడుకులు ఇంటికి జేరారు.
…….
రాత్రి 8 అయ్యింది.వినూ,
” అమ్మా ఆకలేస్తోంది…”
అమ్మ గది తలుపు త్రోశాడు.పైటంచు పళ్ళతో గట్టిగా పట్టుకుని జాకెట్టు విప్పుకుంటోంది.నున్నటి స్థూలమైన భుజాలు, ఆ భుజాల మీద బిగితుగా నల్లటి బ్రా స్ట్రాపులు….స్ట్రాప్ బిగుతువల్ల ఉబ్బిన కండ.పళ్ళ మధ్యలో నున్న పవిట జారి క్రిందపడితే……తెల్లటి శరీరం మీద నల్లటి బ్రా…..బ్రా ప్రక్కవాటులో చంకల క్రింద ఇమడలేక తన్నుకు వచ్చే పాలిండ్ల పితుకు……అది చూసే అదృష్టం ఎప్పుడు కలిపిస్తావురా దేవుడా అనుకుంటూ నిట్టూర్చాడు.తాను పళ్ళతోనే చీరను గట్టిగా పట్టుకుని,
” ఏంటీ కొంచం కూడా బుధ్ధిలేకుండా…..తలుపు దగ్గరికి వేసి వెళ్ళు, ఇదిగో వస్తున్నాను”
అంతటి అందమైన దృశ్యాన్ని వదల బుధ్ధికాకపోయినా, తల్లి ముఖంలో కోపం చూసి, హాలు లోకి వచ్చిబుజ్జిగాడిని చేత్తో నులుపుకుంటూ కూర్చున్న వినయ్ బుర్రలో, పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు సీతాకోక చిఉలుకల్లా ముసురుకున్నాయి….
…అమ్మ ముచ్చికలు ఏ రంగులో ఉంటాయి…నలుపా…? తేనే రంగా….? బ్రౌనా…..? పింకా….?( బ్లూ ఫిలిం ప్రభావం)
…చిన్న వయస్సులో మనకు ఏ చన్ను ఎక్కువ పాలు ఇచ్చేది…? కుడా….? ఎడమా….?
…అమ్మ ముచ్చికను వ్రేళ్లతో పట్టుకుని సాగ దీస్తే….. 1 అంగుళమా…? 2 అంగుళాలా….? 3 అంగుళాలా…?
…పొదుగంతా ఒక చేతిలో సరిపోతుందా….?
…అమ్మ పొదుగులోంచి పాలు తెప్పించొచ్చా…..?
ఇలా సమ్మటి ఆలోచనలలో ఉండగా, అమ్మ నైటీ వేసుకుని వినూను దాటుకుంటూ వెళుతూ,
” వినూ ,దోశలు వెయ్యనా?…ఏంట్రా….? ఏదో కొంపలు మునిగిపోయినట్టు ఆలోచిస్తున్నావు…..?”
” ……….. ఎందుకమ్మా? డ్రస్సు మార్చుకున్నావు…?”
” నువ్వు చేసిన ఎగతాళి చాలదా…? ఏంటి….?(చిరుకోపము)
” ఎగతాళా….? నేనేనా….? ఏదో సరదగా అన్నాను అంతే…..నిజానికి మా అమ్మకు అన్నీ అందంగా ఉంటాయి. ఏడ్చారు ఆ పిచ్చి వెధవలు …”
” ఇక చాలులే ఆ ప్రసక్తి.”
శోభన దోశె ఒకొక్కటి వేసి, టి.వి చూస్తున్న వినయ్ కంచంలో పెడుతోంది.దోశెల కోసం తాను కిచన్ లోకి వెళుతున్నప్పుడు వెనుక పిర్రల తాండవం చూసి వినయ్ కసెక్కిపోతున్నాడు.
” ఏమయ్యింది రా నీకు…?అక్కడే చూస్తున్నావు. అమ్మ అన్న సంగతి మరచిపోకు….( విను ఎక్కడ చూస్తున్నాడో ,తాను పసిగట్టింది)
” నేను తప్పుగా ఏమీ చూడలేదమ్మా….ఏదో తేడా కనబడుతుంటేనూ…..అదే, …….పార్కులో చూసిన దానికి ఇప్పటికీ..అదే అలోచిస్తున్నాను”
దానికి కారణం శొభన లోపల ప్యాంటి వేయక పోవడమే.
” అలాంటిదేమీ లేదులే….తిను”( కసురుకుంది)
” అమ్మా, ఒకటి అడుగుతాను, తిట్టవుగా….?”
” ఏంటీ…..?”(ఇంకొక దోసె వేస్తూ)
” నువ్వు ఇప్పుడే ఇంత అందంగా ఉన్నావు కదా,పెళ్ళి కాక ముందు చాలా ప్రపోజల్స్ వచ్చుంటాయి కదమ్మా….?”
” బోల్డు……పెళ్ళైన తర్వాత కూడా కొన్ని ఉత్తరాలు వచ్చేవి, పాపం వాళ్ళకు తెలీక….తర్వాత ఆగిపోయాయనుకో….అయినా, ఇప్పుడవన్నీ ఎందుకురా…? అబ్బాయిగారికి ఈ మధ్య ఎందుకో అన్నీ పెద్ద పెద్ద మాటలే వస్తున్నాయి…చదువుకునే వయస్సులో ఇవన్నీ అవసరమా….?”
” ఒక స్నేహితుడిగా ఒక మాట చెప్పనా….? ఇప్పుడు కూడా మా అమ్మకు ఉత్తరాలు వ్రాసేవారు ఉన్నారు”
” ఉంటారుంటారు……గ్రుడ్డి వాళ్లైతేనే….”
” అమ్మా…..ఐ ప్రామిస్”
” ఇక వాగుడు ఆపు.దోశలు చాలా….?”
” అబ్బా….. మా అమ్మ మొహంలో సిగ్గు చూడు”( అమ్మ సంపెంగ లాంటి ముక్కును పట్టుకుని మెల్లిగా లాగాడు)
” ఇంతకీ, ఎందుకని అలా తేడా కనిపిస్తుందో చెప్పనే లేదు”
” చంపకు రా బాబు…ఇంకొకటి వెయ్యనా…?”
అంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళిన శోభన చేతిలోంచి అట్లకాడ జారి క్రిందపడింది.దాని కోసం ఒంగినప్పుడు ఎత్తైన పిర్రలు నైటీలోంచి రెండు ఇసుక తిన్నెలులా విశ్వరూపం ప్రదర్శిస్తుంటే, వాటిని సమంగా విడదీస్తూ, మధ్య చీలిక వన్నటి రేఖలా కనడింది.
” ఏరా…. కావాలా…?”
వినూ తికమక పడ్డాడు..
( తను అడిగింది దోసెలా…..?లేక!!!! పిర్రలా….?)
” ఏంట్రా…..??? తెల్లమొహం వేసుకుని అలా చూస్తున్నావు? దోశ కావాలా .వద్దా….?”
” ఓహ్,దోశనా…..?
వినూ అలా దొంగ చూపులు చూస్తున్నపుడల్లా,శోభనలోని తల్లి అప్పుడప్పుడూ మరుగై,ఆడది మేల్కోడానికి ప్రయత్నిస్తోంది.
మనస్సును ఎంత కట్టుదిట్టాలలో ఉంచుకున్నా,కొన్ని అలజడులు ఆగవు.