గిరిజ
వొద్దండీ వొద్దండీ అంటున్నా విని పించు కోకుండా మరొక్కసారి, మరొక్కసారి అంటూ మొత్తం అయిదు సార్లు దున్నేసారు బావగారు నా పొలాన్ని అందులో నేను నాలుగుసార్లు కరిగి కారిపోయాను.
రవికల పండగ 5 వ భాగం→
ఆషాఢ మాసం పూర్తయి ఇంటి కొచ్చిన రాత్రి గుర్తొచ్చింది. నిద్రపోయేసరికి. మేం చెప్పమంటారు. తెల్లారు యాము మూడు గంటలయింది. పొద్దున్న కాలింగ్ మోగుతోంటే మెళకువ వొచ్చింది. గబ గబా బట్టలు కట్టుకుని వెళ్ళి తలుపు తీసాను. నడుస్తూంటే కాళ్ళు తేలిపోతున్నాయి. అడు గు తీసి అడుగెయ్యడానికి కూడా శక్తి లేనట్టు అయిపోయాను. తలుపు తీసేసరికి యెదురుగా మా ఆయన. స్కూటర్ దిగి ఇంట్లోకొస్తూ మా అక్క. మెర్రటి కళ్ళు. రేగి పోయిన జుట్టు.
పీక్కుపోయిన ముఖం. బుగ్గల మీద కనీ కనపడకుండా పంటి గాట్లు. ఈయన గారు రాత్రంతా కుమ్మేసి వుంటారు. దాన్ని అలా చూసేసరికి నాకు నవ్వొచ్చేసింది. పక్కుమని నవ్వేసాను.
నన్ను చూసి నవ్వక్కర్లేదు. నీ ముఖం కూడా వోసారి అద్దంలో చూసుకో అంది అది నాకే సి యెర్రగా చూస్తూ.
తొందరగా బయల్దేరు అంటూ మా ఆయన లోపలి కొచ్చి సోఫాలో కూచున్నారు.
వెళ్ళి చూసుకుంటే చచ్చే సిగ్గేసింది. దాన్ని చూసి నవ్వానేగానీ నా పరిస్థితి అంతకంటే తక్కువగా లేదు. ముఖం వో సారి నీళ్ళతో కడుక్కున్నాను.
పదండి అంటూ బైల్దేరాను.
కాఫీ తాగి వెల్దువుగాని అంది అక్క.
వొద్దులే ఇంటి కెళ్ళి తాగుతాను. ఆ కాఫీ యేదో నీ మొగుడికే ఇయ్యి. పాపం రాత్రంతా చాలా కష్టపడ్డాడు అనేసి ఆయనతో బండెక్కిపోయా.
ఇంటికెళ్లి గీజర్ వేసుకుని వేడి నీళ్లతో తలారా స్నానం చేస్తేకానీ మళ్ళీ మామ్మూలుగా పోయాను. యెన్నిసార్లు కడిగినా ఇంకా వొస్తూనే వుంది ఇంకా లోపల్నించి బంక తెల్లగా.
అబ్బా యెన్ని లీటర్లు పోసావు బావా అనుకుంటూ స్నానం పూర్తి చేసాను.
బైటికొచ్చేసరికి మా ఆయన పొగలు కక్కుతున్న కాఫీ కప్పుతో మెదురయ్యారు.
కాఫీ చొఫ్ఫె తాగాక నువ్వు కాస్సేపు పడుకో. నేను బైట వుంది. చూసుకుని వొచ్చెటప్పుడు మనిద్దరికీ కేరియర్ ఎ తీసుకొచ్చేస్తాను బైటికెళ్లి పోయారు ఈయన.
వెళ్ళి మంచం మీద పడ్డాను.
గిరీ గిరీ అంటూ మా ఆయన లేపుతున్నారు.
లేచి టైము చూస్తే రెండయింది. టిఫిన్ చెయ్యలేదు. కడుపులో ఆకలి కర కర లాడి పోతోంది. కేరియర్ తెరచి భోజనాలు చేసాము.
నేను కాస్సేపు పడుకుంటా అనేసి ఈయన గారు మంచం ఎక్కేసారు.
జరిగిందంతా కలలాగా వుంది. చిన్నక్కకి ఫోన్ చేసాను.
హలో అంటూ అటు నించి చిన్నక్క గొంతు వినిపించింది.
యేం చేస్తున్నావే అనడిగాను.
సేమ్ టు సేమ్. అది కూడా ఇప్పుడే నిద్ర లేచి భోజనం చేసిందట. ఇంక మాట్లాడ్డం మొదలు పెట్టాను. ఇదివరలో యెన్నడూ లేని చనువు వొచ్చినట్టుంది నాకు దానితో.
నీ స్కోర్ మెంత ? అనడిగా.
అయిదు. నీది ?
నాదీ అయిదే. అబ్బా కుళ్ళబొడిచేసాడే బాబూ మీ ఆయన అన్నా.
ఆ అవును మరి మీ ఆయన నన్ను మేం చెయ్యకుండా అలా వూరికే చూస్తూ వుండి పోయాడు అందది వెటకారంగా.
రాత్రి యెంతయిందే మిటి పడుకునేసరికి? అనడిగాను.
రెండో రెండున్నరో అయింది.
ఇంతకీ మా ఆయన బాగా చేసాడా? నీకు నచ్చేలా చేసాడా? అనడిగాను.
నోరు ముయ్యవే వెధవ ప్రశ్నలూ నువ్వూను.
చెప్పవే అన్నాను.
యేమిటి చెప్పేది. చితగ్గొట్టి చింత కాయ చేసి వొదిలాడు. వొద్దండీ ఇంక చాలండీ. వోపిక లేదండీ అంటుంటే కూడా వినిపించుకోలేదే బాబూ. మరొక్కసారి ఇంకొక్కసారి అంటూ. అమ్మో. నీరసం వొచ్చేసింది. పైగా ఎంత పోసాడనుకున్నావు. ఇప్పటికీ ఇంకా వొస్తూనే వుంది బంక బంకగా.
బావగారేం చేస్తున్నారు.
నిద్రపోతున్నారు. పాపం రాత్రంతా “కష్టపడ్డారుగా” అంది కష్టపడ్డం మీద నొక్కుతూ.
వూ నీ సంగతేమిటి. నీకెలా గడిచింది అంది.
నీకూ నాకూ పెద్ద తేడా యేమీ లేదులే.
అవునింత కీ మాటాడావా? అసలు దీనికంతటికీ స్క్రీన్ ప్లే దానిదే కదా? అంది. లేదు.
మాటాడదా మా వెళ్ళి అంది.
వాళ్ళింటికి వెళ్ళా?
అవును. వెళ్ళి మాటాడదాం. దాన్ని కూడా వోసారి పలకరించినట్టుంటుంది.
వొకలా చెయ్యి అయితే ఆటో వేసుకు వొచ్చెయ్యి. ఇక్కడి నుంచి వెళ్లాం. నువ్వొచ్చేసరికి నేను కూడా తయారై పోతాను అన్నా.
సరే. రెడీ గా వుండు అనేసి ఫోన్ పెట్టేసింది.
బట్టలు మార్చుకు తయారయ్యేసరికి బైట నుంచి దాని పిలుపు వినపడింది.
ఇంకా ఉంది.